Να πιστεύουμε δηλαδή, πως αλλάζοντας τόπο αλλάζουμε και ζωή, αλλάζοντας κούρεμα αλλάζουμε κι εμείς.
Έτυχε ν' ακούσω ζευγάρια με προβλήματα στις σχέσεις τους να λένε πως αποφάσισαν να κάνουν παιδί για να τους φέρει πιο "κοντά".
Εθελοτυφλία;
Φυγή από την πραγματικότητα;
Εύκολη λύση;
Δεν ξέρω πώς εξηγούνται κοινωνικώς ή ψυχολογικώς αυτές οι αποφάσεις.
Ξέρω πως αν δεν αντιμετωπίσεις τα προβλήματα όσο είναι μικρά, γιγαντώνουν, θεριεύουν.
Ξέρω πως αν δεν δώσεις μάχες, δεν πρόκειται να νικήσεις.
Μα και χαμένος να βγεις, πάλι κερδισμένος είσαι.
Έχεις ασπίδα τώρα τις λαβωματιές σου.
6 σχόλια:
Δυστυχώς πολλές φορές ζευγάρια με κουρασμένη σχέση θεωρούν ότι ένα παιδί θα την ανανεώσει. Οταν αυτό όχι μόνο δεν συμβαίνει αλλά χειροτερεύει τα πράγματα κάνουν και δεύτερο με την ελπίδα ότι κατι θ΄αλλάξει, για να χωρίσουν μετά με 2 παιδιά. Πιστεύω ότι αυτό που λείπει πολύ ειναι η αυτοκριτική. Ολοι βρίσκουμε κάποιον να του ρίξουμε το φταίξιμο ή μας φταίει κάτι απροσδιόριστο, πάντως όχι εμείς. Αν κοιτάζαμε λίγο περισσότερο στα μάτια τον εαυτό μας ίσως τ΄αδιέξοδα να ήταν λιγότερα.
Καλημέρα είπα?
Σωστά Αδαμαντία,
αν κοιτάζαμε στα μάτια τον εαυτό μας όντως τ' αδιέξοδα θα ήταν λιγότερα.
Το κακό είναι που πολλές φορές κοιτάμε χωρίς να βλέπουμε.
Αρνούμαστε να δούμε το κακό, πόσω μάλλον να εντοπίσουμε τη ρίζα του.
Καλησπέρα!!!!
Αυτό θα ήταν το ιδανικό,να μπορούσαν όλοι οι άνθρωποι να έχουν δύναμη,την ικανότητα προσδιορισμού του προβλήματος τη διάθεση,τη δύναμη,και τη θέληση να το αντιμετωπίσουν και να δεχτούν τις συνέπειες,θετικές ή αρνητικές.
Δεν είναι έτσι όμως ,και δεν ξέρω αν θα ήταν όντως ιδανικό κάτι τέτοιο.
Πώς θα ήταν για παράδειγμα άν είχαμε όλοι
το ίδιο ποσοστό συμβιβασμού;
κάποια στιγμή θα φτάναμε στη σύγκρουση
χωρίς τη δυνατότητα υποχώρησης!
Σίγουρα όμως σε κανέναν δεν κάνει καλό να ζεί με τα συσσωρευμένα προβλήματά του.
Αν έχεις κάποιο πρόβλημα στη σχέση σου, ότι και να κάνεις, όπου και να πας, θα το πάρεις μαζί σου! (τι είπα πάλι..!)
Έτσι, καλό θα είναι να το λύσεις και μετά άμα θες αλλάζεις κιόλας!
Έχω κι εγώ φίλους που κάναν 1 παιδί για να τους φέρει κοντά... μετά κάναν και 2ο για να έρθουν ακόμα πιο κοντά...και μετά αυτός δεν την αντέχει και την κερατώνει κι αυτή το ξέρει και κάθεται..για να είναι πιο κοντά!
Επ..τα κοτσομπολιά τέλος!
Κώστα,
συμφωνώντας με το "όπου και να πας πάντα φέρνεις μαζί σου τα προβλήματά σου", βρήκα αφορμή για λίγη κουβεντούλα.
Σίγουρα δεν ξέρω τι είναι ιδανικό και τι όχι και πιστεύω στα σίγουρα πως πρέπει να δείχνουμε τις διαφωνίες μας και να μην αποφεύγουμε τις συγκρούσεις.
Αν δεν γνωστοποιούμε τα θέλω μας και τα όχι μας πώς θα περιμένουμε από τους άλλους να μας καταλάβουν;
Κατανόηση δε σημαίνει ούτε συμβιβασμός ούτε υποχώρηση.
Αμανίτα,
τα κουτσομπολιά τώρα αρχίζουν.
Μια γνωστή μου πιστεύει πως αν θα ζήσει σ' ενα χωριό σε βουνό, μόνο τότε θα μπορέσει να κόψει το τσιγάρο.
Μια άλλη νομίζει πως θα ξαναεπιθυμίσει τον άνδρα της αν θα πάνε μια βδομάδα στη Σαντορίνη.
Πολλοί νομίζουν πως θα ξεφύγουν από τα ναρκωτικά αλλάζοντας πόλη και το πρώτο που κάνουν όταν βρεθούν εκεί είναι να εντοπίσουν τα στέκια.
(πράγματι έγραψες πάλι...!)
Δημοσίευση σχολίου