Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014

ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΗΜΑ

Το για την τιμή και το χρήμα, την εξουσία και τη δόξα,
 
 
 
 
 και προπάντων για τον έρωτα, έχουν ειπωθεί πολλά και γραφτεί ακόμη περισσότερα.
Πιο λακωνικό και περιεκτικότερο κείμενο, για να μην πω πόνημα, από αυτό του Θεοτόκη όμως , αμφιβάλλω αν υπάρχει.
Θαρρείς και δεν έχει μια λέξη περίσσια, δεν υπερβάλει αλλά ούτε και υστερεί πουθενά όσον αφορά στις περιγραφές, στα συναισθήματα, στις εικόνες , στη σκιαγράφηση των χαρακτήρων.
Ζεις το κλίμα, την εποχή τις κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες.
Συμπάσχεις και συμμερίζεσαι τους πρωταγωνιστές αλλά και τα περιφερειακά πρόσωπα που πλαισιώνουν την ιστορία.
Κατανοείς πλήρως τις αποφάσεις και τις αντιδράσεις τους, δεδομένων εννοείται των συνθηκών.
Σε αντιπαράθεση με την σημερινή κοινωνία διαπιστώνουμε αλλαγές αλλά και διαιώνιση κάποιων καταστάσεων.
Η συμπεριφορά των ευκατάστατων που κινδυνεύουν να στερηθούν όχι μόνο τα υλικά αγαθά τους αλλά και τι κοινωνικό τους στάτους παραμένει σχεδόν ίδια.
Αναλλοίωτη και απαράλλαχτη, στο σύνολό της, είναι η πολιτική μας ψήφος που υπαγορεύεται από προσωπικά οφέλη και ρουσφέτια.
Αντιδιαστολή διακρίνουμε στις κοινωνικές συναναστροφές μεταξύ των φύλων, ειδικότερα στο τι θεωρούμε πως προσβαλλει την τιμη της γυναίκας, αλλά και μεταξύ των κοινωνικών στρωμάτων.
Κατα τη γνωμη μου αν συμβάλλει κάπου η νουβέλα αυτή, εκτος της λογοτεχνικής της αξίας, την καταγραφή της κοινωνίας αλλά και της ντοπιολαλιάς της, στην συγκεκριμένη ιστορική περίοδο, είναι πως συμβάλλει στην αποδοχή νέων όρων στη κοινωνική ζωή και τη ζωή των γυναικών ειδικότερα..
Αν μου άρεζε ο όρος φεμινισμός θα ελεγα πως είναι το καλύτερο φεμινιστικό μανιφέστο.
Κλείνει αισιόδοξα , αν και λίγο απότομα, στενοχωρήθηκα που τελείωνε, αλλά συγχρόνως κλείνει και το μάτι σε μια καινούρια εποχή, απαλλαγμένη από κοινωνικά στερεότυπα, από προίκες, από αποδιοπομπαία εξώγαμα, από στιγματισμένες γυναίκες.