Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2008


Με χρόνους με καιρούς και ήμισυ καιρού,

κάποιος αμαθής, αμαρτωλός χυδαίος,

καμμία γυναίκα του λαού πτωχή

σ' ενθυμείται κι έρχεται να σου φέρ'

όχι χρυσόν, αλλά ολίγο λιβάνι,

ένα κερί, κι ολίγο λάδι στην μποτίλια

σ' εσέ που είσαι όλων ο δοτήρ.



Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης 1851 - 1911,
ο "Άγιος των ελληνικών γραμμάτων".

Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2008

Η ΦΗΜΗ

Υπάρχει πιο ευνοϊκό μέσο από τη φήμη; Ανεξιχνίαστη, ανεπαλήθευτη, πανταχού παρούσα, μοιάζει με μια άσχημη οσμή που γεμίζει το σπίτι, αλλά κανείς δεν ξέρει από πού προέρχεται.

Η φήμη είναι ανεπιτήδεια. Το περιεχόμενο της είναι πάντα αληθοφανές, καθώς διαφορετικά δε θα μπορούσε να υπάρξει. Παρουσιάζεται όμως με τέτοιο τρόπο, ώστε να δίνει έμφαση σε ανώδυνα ή ακόμα και ασήμαντα ζητήματα. Ευδοκιμεί κυρίως σε ταραγμένες περιόδους, στις οποίες οι μέτριοι ελπίζουν να εδραιώσουν επιτέλους το κύρος τους, καθώς οι περίοδοι της ειρήνης και γαλήνης δεν τους επιτρέπουν να το κάνουν. Όλα ξεκινούν από τα συναισθήματα τα οποία κατηγοριοποιούνται σε γενικές γραμμές κάτω από το όνομα της ζήλιας, που όμως οι Έλληνες την αποκαλούν φθόνο και για τον οποίο αισθάνονται έναν σχεδόν ιερό τρόμο. Γιατί, δυστυχώς, ο φθόνος δε μένει ποτέ αδρανής!

ΖΕΡΑΛ ΜΕΣΑΝΤΙΕ

Δημοσιογράφος, αρχισυντάκτης μηνιαίου επιστηνονικού περιοδικού κοινωνικών θεμάτων, συγγραφέας.

Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2008

ΑΧ ΑΥΤΗ Η ΕΦΗΒΕΙΑ!

Πολύς λόγος γίνεται αυτές τις μέρες για την ψυχολογία και τις αντιδράσεις των εφήβων και γι αυτό σκέφτηκα να γράψω λίγα λόγια από κιτάπια σχολής γονέων.

Τι πραγματικά συμβαίνει στην εφηβεία; Αυτό που χαρακτηρίζει την εφηβεία είναι κυρίως η αλλαγή. Οι έφηβοι αλλάζουν σε πολλά επίπεδα: σωματικά, συναισθηματικά, γνωστικά, κοινωνικά. Για να μπορέσουμε να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη αυτή θα χρειαστεί να αλλάξουμε και εμείς. Θα χρειαστεί να τους παραχωρήσουμε μεγαλύτερη ελευθερία, πρωτοβουλίες και ευκαιρίες για αυτονόμηση. Θα χρειαστεί να θυμηθούμε τη δικά μας εφηβική ηλικία για να μπούμε στη θέση τους.

Ίσως όλα αυτά μας φαίνονται πολλά και δύσκολα. Ακόμα όμως και αν μοιάζει εξωπραγματικό, η εφηβεία των παιδιών σηματοδοτεί συχνά μια περίοδο ανάπτυξης με όμορφα συναισθήματα και ελκυστική προσωπική οικογενειακή ζωή, αν και πολλές φορές απρόβλεπτη!

Ας μη θεωρούμε την εφηβεία πηγή συγκρούσεων αλλά ως μια μετάβαση στην αυτονομία και στην δημιουργία προσωπικότητας.

Πώς την ακούτε αυτή τη φράση;"Ποτέ άλλοτε δε θέλαμε τόσο πολύ να αυτονομηθούμε από τους γονείς μας, όσο τώρα, και ποτέ άλλοτε τους είχαμε τόσο πολύ ανάγκη όσο τώρα...." Σας φαίνεται παράξενη; Και όμως είναι κάποιες στιγμές που οι έφηβοι φτάνουν σε τέτοιες παραδοχές για τον εαυτό τους, ακόμα και αν δεν το ομολογούν στους γονείς τους. Στις συζητήσεις με τους φίλους τους, με τους οποίους είναι και πιο ειλικρινείς, οι απόψεις που εκφράζουν είναι συχνά αντιφατικές. Θέλουν και ταυτόχρονα δε θέλουν:τους γονείς, την ασφάλεια, τον έλεγχο. Αν τους βάλουμε όρια, αντιδρούν. Αν τους αφήσουμε τελείως ελεύθερους μας θεωρούν αδιάφορους.

Και τα όρια; Πώς θα μπουν τα όρια; Πόση ελευθερία να παραχωρήσεις σε έναν έφηβο; Πόσες πρωτοβουλίες να του δώσεις; Τι να επιτρέψεις και τι να απαγορεύσεις; τι συμφωνίες να κάνεις; Και όταν οι συμφωνίες δεν τηρούνται;Ποιά θέση να πάρεις;

Όλα αυτά τα ερωτήματα είναι εύλογα και απασχολούν τους περισσότερους γονείς που έχουν παιδιά στην εφηβεία. Είναι σημαντικό οι συμφωνίες να γίνονται σε συνεργασία. Το ζήτημα δεν είναι να επιβάλλουμε αλλά να συνεργαστούμε. Η συνεργασία προϋποθέτει αμοιβαίες υποχωρήσεις. Ως γονείς χρειάζεται να μπαίνουμε στη θέση του εφήβου και να λαμβάνουμε υπόψη τις ανάγκες του. Ίσως βοηθήσει να θυμηθούμε τι είχαμε ανάγκη στην αντίστοιχη ηλικία, τι περιμέναμε από τους δικούς μας γονείς, τηρουμένων των αναλογιών φυσικά.


Το να διαπαιδαγωγείς εφήβους προϋποθέτει να είσαι έτοιμος να αμφισβητήσεις εν μέρει ορισμένες αξίες και αντιλήψεις σου. Τα παιδιά μας μεγαλώνουν σε άλλες εποχές από ότι εμείς, με διαφορετικές προδιαγραφές και δυνατότητες. Δεν είναι δυνατό να περιμένουμε να υιοθετήσουν όλες τις δικές μας αξίες, αλλά είναι σημαντικό να συζητάμε μαζί τους για θέματα που προκύπτουν. Ας μη ξεχνάμε ότι για τον έφηβο η γνώση δεν αποκτάται μόνο μέσα από τις εμπειρίες που συλλέγει, αλλά κυρίως από τον τρόπο που τις επεξεργάζεται και τις βιώνει μέσα στην οικογένειά του....

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

ΓΙΑΤΙ; ΠΟΤΕ;

Αποσβολωμένοι και διχασμένοι, με τα μάτια διεσταλμένα και την καρδιά σφιγμένη παρακολουθούμε την εξέλιξη των γεγονότων.
Πνίγοντας τον κόμπο στο λαιμό αναρωτιόμαστε ΓΙΑΤΙ.
ΓΙΑΤΙ να φλέγεται η Ελλάδα;
ΓΙΑΤΙ διχάσαμε και πάλι την Ελλάδα;
ΓΙΑΤΙ πήραμε το μονοπάτι της βίας;
ΓΙΑΤΙ χάνουμε ακόμη μια φορά το δίκιο μας;
ΠΟΤΕ θα μάθουμε να υπερασπιζόμαστε τις ελευθερίες μας δίχως να θίγουμε των διπλανών μας;
ΠΟΤΕ θα μάθουμε να ζητάμε χωρίς αλαλαγμούς και κραυγές;
ΠΟΤΕ θα μάθουμε να αρθρώνουμε λόγο στιβαρό;
ΠΟΤΕ θα μάθουμε να απαιτούμε χωρίς να καταπατούμε;
Η βία φέρνει βία.
Η βία χύνει αίμα, αφαιρεί ζωές.
Ήδη υπήρξαν διαμάχες μεταξύ διαδηλωτών και καταστηματαρχών.Όχι άλλα τραύματα, όχι άλλες πληγές.
Αναμφίβολα οι σημερινές μέρες θα γραφτούν στην ιστορία. Ας μη μείνουν για το αίμα αθώων.
Να μείνουν ως το ξέσπασμα ενός λαού ενάντια στη διαφθορά, στην παρακμή, στη διαπλοκή, στον πλουτισμό, στην αναλγησία,στην ανεργία, στην ανασφάλεια, στην αντικοινωνική πολιτική.........

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

ΗΣΟΥΝ ΠΑΙΔΙ

Ήσουν παιδί πριν τα δεκαεπτά
που τώρα έχει πετάξει
ήσουν παιδί αγόρι μου
το φέγγος σου έχεις χάσει

την ανάσα σου την έκοψε
χωρίς αιδώ καμία
εκπρόσωπος του κράτους σου
άρρωστος εξουσίας


άνθρωπο δεν θέλω να πω
τον ένστολο αυτό
κι ούτε ελεύθερο
πια επιθυμώ να δω


Δεν το χωρά η λογική
όποια και νάταν η αφορμή
όπλο να προταθεί
ζωή να αφαιρεθεί

Δεν το χωρά η λογική
ορμητική αναβλύζει η οργή
λάβα τη χώρα οργώνει
πλήθη ξεσηκώνει

ήσουν βλαστάρι που 'σπασαν
χαθήκαν οι οποί σου
οι σκέψεις σου τα όνειρα
σπαράξαν οι δικοί σου


ήσουν η σταγόνα εσύ
κι ιστορική θα μείνει η στιγμή
που η Ελλάδα σύσσωμη ξεσπά
το μέλλον της ζητά






Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2008

LA VIE EN ROSE

Σε ανύποπτο χρόνο, πολύ μου αρέσει αυτή η έκφραση, έψαχνα στο Google την μετάφραση των στίχων του la vie en roze, της Πιάφ. Οι προσπάθειες απέβησαν άκαρπες και τώρα που έπεσαν στα χέρια μου οι στίχοι σκέφθηκα να σας τους γράψω για να έχουμε και ένα τριανταφυλλένιο Σαββατοκύριακο!



Μάτια που με κάνουνε να χαμηλώσω τα δικά μου
γέλιο που σβήνει στα χείλη του
χωρίς διόρθωση καμιά, να η εικόνα
του άντρα που ανήκω

Όταν στα χέρια του με παίρνει
και ψιθυρίζει σιγανά
βλέπω τη ζωή σαν τριαντάφυλλο,
μου λέει λόγια ερωτικά
λόγια καθημερινά
κι αυτό μου κάνει κάτι.
Έβαλε μέσα στην καρδιά μου,
ένα κομμάτι ευτυχία την ξέρω την αιτία,
αυτός είναι για μένα. Κι εγώ γι αυτόν,
μες τη ζωή.
Μου το' πε, μου το ορκίστηκε. Για μια ζωή.
Μα μόλις το αισθάνομαι
αμέσως νιώθω δυνατά την καρδιά μου να χτυπά

Νύχτες έρωτα να μην τελειώνουν πια
και μια μεγάλη ευτυχία που τη θέση της ζητά
πίκρες κι εχθροί εξανεμίζονται
Ευτυχείς, μέχρι το θάνατο ευτυχείς
νύχτες έρωτα ως τι θάνατο
και μια μεγάλη ευτυχία που τη θέση της ζητά
πίκρες κι εχθροί εξανεμίζονται
ευτυχείς, για τη χαρά μου ευτυχείς.


Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2008

ΧΡΗΣΗ ΟΥΣΙΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΤΥΠΑ




Για την πυξίδα έχω αναφερθεί παλαιότερα. Η πυξίδα λοιπόν κάθε χρόνο τυπώνει ημερολόγια που έχουν όμως την πρωτοτυπία να ξεκινούν από τον Σεπτέμβρη. Νομίζω και στην αρχαία Ελλάδα τον ανάλογο μήνα άλλαζαν χρονιά. Το φετινό έχει σαν τίτλο "Το ημερολόγιο ενός γονιού" και για κάθε μήνα έχει κάποια ενημερωτικά κειμενάκια. Του Δεκέμβρη είναι για τα πρότυπα και τις ουσίες. Και μια που είμαστε στο κλίμα της κόπιας αντιγράφω:

"Πολλές φορές τα λόγια μου δε φέρνουν κανένα αποτέλεσμα. Λέω και ξαναλέω συνέχεια τα ίδια πράγματα...."

Με πικρία συχνά αναγκαζόμαστε να ομολογήσουμε την αποτυχία μας στο να πείσουμε τα παιδιά μας. Δυστυχώς δεν αρκούν μόνο τα λόγια, χρειάζονται και πράξεις που επιβεβαιώνουν όσα ισχυριζόμαστε. Είναι γνωστό άλλωστε ότι το "κήρυγμα" κουράζει τα παιδιά. Πιο ισχυρά και αποτελεσματικά είναι τα μηνύματα που μεταφέρουμε με τον καθημερινό τρόπο ζωής τον τρόπο που λειτουργούμε στην οικογένεια, στη δουλειά και στην παρέα μας.

Η χρήση ουσιών είναι ένα από τα θέματα που απασχολούν πολύ τους γονείς, ιδιαίτερα στην εφηβεία, που τα παιδιά αποκτούν ενδιαφέροντα εκτός οικογένειας και συναναστρέφονται περισσότερο με τους συνομήλικούς τους. Οι νόμιμες ουσίες μπαίνουν στη ζωή των παιδιών από τα πρώτα χρόνια της εφηβείας. Από την άλλη πλευρά, εμείς ως ενήλικες κάνουμε συχνά χρήση αλκοόλ και καπνού στην καθημερινότητά μας και αναρωτιόμαστε πολλές φορές για τα μηνύματα που δίνουμε στα παιδιά μας.

Είναι γνωστό ότι τα γονεϊκά πρότυπα είναι πολύ ισχυρά όσον αφορά ποικίλες συμπεριφορές, άρα και όσον αφορά τη χρήση ουσιών. Ένας γονιός που απέχει για παράδειγμα από το κάπνισμα, δίνει άμεσα τα πιο θετικό μήνυμα στο παιδί του: "μπορώ να χαίρομαι τη ζωή μου και να διαχειρίζομαι τις δυσκολίες μου χωρίς να χρειάζομαι και να είμαι εξαρτημένος από ουσίες ξένες στον οργανισμό μου".

Και όταν ένας γονιός καπνίζει; Τι πρέπει να κάνει; Να κόψει το κάπνισμα; Ίσως ακούγεται υπερβολικά δύσκολο, ίσως ουτοπικό. Και όμως, αν αγωνιούμε τόσο πολύ για τα πρότυπα που δίνουμε στα παιδιά μας σε αυτήν την κρίσιμη ηλικία, μήπως είναι πραγματικά μια καλή ευκαιρία να προσπαθήσουμε να μείνουμε μακριά από τις δικές μας εξαρτητικές συνήθεις; Σε αυτήν την περίπτωση το μήνυμα που θα δίναμε στα παιδιά μας θα ήταν το εξής: " Καπνίζω, καταλαβαίνω όμως ότι αυτή η εξάρτηση δεν κάνει καθόλου καλό ούτε σε μένα, ούτε στην οικογένειά μου και για το λόγο αυτό προσπαθώ να διακόψω το κάπνισμα".

Υποθέτουμε ότι θα υπάρχουν πάντα γονείς, που παρά την καλή τους θέληση, δε θα είναι σε θέση να διακόψουν το κάπνισμα, παρόλο που έχουν συνειδητοποιήσει τις αρνητικές του επιδράσεις. οι γονείς αυτοί βρίσκονται προφανώς σε δύσκολη θέση, Αναρωτιούνται πώς να πείσουν τα παιδιά τους ότι δε θα έπρεπε να κάνουν κάτι που για τους ίδιους αποτελεί μια εδραιωμένη συνήθεια.

Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι πολύ σημαντικό το πώς παρουσιάζουμε στα παιδιά τις δικές μας αρνητικές συνήθειες. Αν τους εξηγήσουμε ότι καπνίζουμε κυρίως γιατί είμαστε εξαρτημένοι και αδυνατούμε να το κόψουμε, θα δώσουμε το μήνυμα ότι το κάπνισμα είναι μια άσχημη εξάρτηση από την οποία δεν μπορούμε να απαλλαχθούμε. Και φυσικά θα υπογραμμίσουμε τα λεγόμενα μας αν φροντίσουμε να μην καπνίζουμε μέσα στο σπίτι, παράλληλα με άλλες δραστηριότητες. Ο ενήλικος που καπνίζει και συζητάει ταυτόχρονα δείχνει ότι το απολαμβάνει, ο ενήλικος που βγαίνει στο μπαλκόνι για ένα τσιγάρο, ενώ κάνει κρύο, δείχνει ότι είναι εξαρτημένος αλλά δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.

Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2008

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

Κάνοντας περιήγηση στο διαδίκτυο, καλέ τι ωραία που τα λέω, έπεσα, όχι Αμανίτα δεν χτύπησα, πάνω σε αυτή την έρευνα. Αν και δεν μου αρέσουν οι αντιγραφές, υπάρχουν φορές που τις ποιώ! Συχωρεμένη αμαρτία αν είναι για ενημέρωση και δη του τόπου μας πείθω τον εαυτό μου.



«Προέλευση των Νεολιθικών ανθρώπων της Ελλάδας με βάση μελέτη του πατρικά κληρονομούμενου DNA» είναι ο τίτλος της έρευνας που πραγματοποίησε ο Καθηγητής Γενετικής του Α.Π.Θ., Κωνσταντίνος Τριανταφυλλιδης, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Κρήτης και με πανεπιστήμια των Η.Π.Α., του Καναδά, της Ρωσίας και της Τουρκίας. Στην έρευνα απομονώθηκε DNA από 193 δείγματα αίματος ανδρών από την Κρήτη και 171 δείγματα αίματος ανδρών από την Ηπειρωτική Ελλάδα που ζουν σε κοινότητες με γνωστούς Νεολιθικούς οικισμούς. Συγκεκριμένα, στη Νέα Νικομήδεια (Βέροια), στο Σέσκλο και στο Διμήνι (περιοχή Βόλου), στο Σπήλαιο του Φράχτη (περιοχή Κρανιδίου) και στη Λέρνη (στο νομό Αργολίδας).

Τα αποτελέσματα της γενετικής ανάλυσης από τις περιοχές της Ελλάδας συγκρίθηκαν με παρόμοια αποτελέσματα από περιοχές της Ευρώπης, της Ανατολίας και της Αφρικής.

Η απουσία συγκεκριμένης γενετικής σύστασης (της J2b-M12) στους κατοίκους των γειτονικών με τον Βόσπορο περιοχών, υποδεικνύει ότι Νεολιθικοί άνθρωποι στην Ελλάδα είναι πιθανότερο ότι ήλθαν δια θαλάσσης.

Τα αποτελέσματα της ανάλυσης του DNA του χρωμοσώματος Υ του πληθυσμού της Κρήτης έδειξαν ότι κατατάσσεται μαζί με τους πληθυσμούς από την Ανατολία, ενώ τα δείγματα από τις περιοχές της Ηπειρωτικής Ελλάδας κατατάσσονται μαζί με Βαλκανικούς πληθυσμούς. Κατά συνέπεια, τα γενετικά αποτελέσματα φαίνεται πως υποστηρίζουν τη θεωρία ότι Νεολιθικοί κάτοικοι της Κρήτης προήλθαν από την Ανατολία. Βέβαια, μελέτες μας με άλλους γενετικούς δείκτες απέδειξαν ότι οι νεολιθικοί άνθρωποι ήρθαν και στην Ηπειρωτική Ελλάδα από την Ανατολία.

Αξιοσημείωτη είναι η περίπτωση των δειγμάτων από τη Λέρνη/Σπήλαιο Φράχτη στην Πελοπόννησο, που δείχνουν συγγένεια με τον πληθυσμό της Κρήτης. Το γεγονός αυτό μάλλον απεικονίζει τη γεωγραφική αλληλεπίδραση ανάμεσα στους κατοίκους της Κρήτης, της Πελοποννήσου και της Ανατολίας. Μάλιστα, θα μπορούσε να αναφερθεί ο μετα-αποικισμός της Κρήτης το 1.100 π.Χ. από αποίκους από την Ηπειρωτική Ελλάδα, όπως αντιπροσωπεύεται από τον μονονουκλεοτιδικό δείκτη V13. Η ύπαρξη αυτού του δείκτη διαπιστώθηκε με συχνότητα 35% στη Θεσσαλία και στην Πελοπόννησο, ενώ η συχνότητα του στην Κρήτη μόλις φθάνει το 7%, και δείχνει την ηπειρωτική συνεισφορά στις γενετικές παραλλαγές του χρωμοσώματος Υ που βρέθηκαν στην Κρήτη. Το ποσοστό της συνεισφοράς της Ηπειρωτικής Ελλάδας στην Κρήτη υπολογίζεται ότι είναι της τάξης του 20% περίπου.

Η χρονολογία εξάπλωσης της απλοομάδας J2a1h-M319 στην Κρήτη υπολογίζεται ότι συνέβη γύρω στο 3.100 π.Χ.. Η σπουδαιότητα των αποτελεσμάτων αυτών στην αρχαιολογία είναι προκλητική. Η χρονολογία των 3.100 ετών π.Χ. είναι πολύ σημαντική για τους ιστορικούς, μια και σηματοδοτεί το όριο ανάμεσα στη Νεολιθική εποχή και την Εποχή του Χαλκού στην Κρήτη, μία περίοδος που σχετίζεται με σειρά σημαντικών αλλαγών στην οργάνωση κοινωνικών υπηρεσιών, τη δημογραφία, τα πολιτισμικά υλικά, την τεχνολογία, την εικονογραφία και τη νεκρώσιμη τελετουργία. Πολλοί ερευνητές πρότειναν ότι η άφιξη νέου πληθυσμού ήταν υπεύθυνη για τη σηματοδότηση αυτών των αλλαγών, μία κοινωνικο-πολιτισμική ανάταση από την οποία αναπήδησε ο φημισμένος Μινωικός πολιτισμός. Τα νέα αυτά εντυπωσιακά χαρακτηριστικά που συνδέονται με την πρώιμη Περίοδο του Χαλκού στην Κρήτη έχουν συσχετισθεί ποικιλότροπα, π.χ. ότι οφείλονται σε αποικισμό της Ελλάδας και ειδικότερα της Κρήτης από την Αίγυπτο/Λιβύη, ή τη Συρία/Παλαιστίνη, ή από το Ανατολικό Αιγαίο/ την Ανατολία. Σε σχέση με την υπόθεση ότι ο Μινωικός πολιτισμός οφείλεται σε αποικισμό από την Αίγυπτο και τη Λιβύη, η πλειονότητα των απλοομάδων E3b1-M78 χαρακτηρίζεται από τον μονονουκλεοτιδικό δείκτη V13, τόσο στην Κρήτη όσο και στην Ηπειρωτική Ελλάδα, ενώ στα δείγματα που αναλύθηκαν από την Αίγυπτο δε βρέθηκε αυτός ο μονονουκλεοτιδικός πολυμορφισμός. Το αποτέλεσμα αυτό δείχνει ότι δεν υπήρξε πρόσφατη γενετική επαφή ανάμεσα στην Αίγυπτο και την Κρήτη ή την Ηπειρωτική Ελλάδα. Με άλλα λόγια, ο Ελληνικός χώρος δεν αποικίστηκε από κατοίκους της Αιγύπτου. Αντίθετα, τα αποτελέσματα της ανάλυσης του DNA στην πραγματικότητα παρέχουν αποδείξεις που υποστηρίζουν τις πληθυσμιακές μετακινήσεις από την Ανατολία. Τα αποτελέσματα αυτά καταρρίπτουν την Αφροκεντρική θεωρία της “Μαύρης Αθηνάς” που διατυπώθηκε από ορισμένους επιστήμονες και πρόσφατα από Σκοπιανούς. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία το θαύμα του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού ήταν αποτέλεσμα αντιγραφής από Αιγυπτιακές πηγές και ότι η ίδια η Ελλάδα αποικίστηκε από κατοίκους της Αφρικής.
Να σημειωθεί ότι η μελέτη του μιτοχονδριακού DNA (παρουσιάζει μητρικό τρόπο κληρονόμησης) και του DNA του χρωμοσώματος Υ (παρουσιάζει πατρικό τρόπο κληρονόμησης) αποκάλυψε ότι το 80% του DNA των κατοίκων της Ευρώπης έχει παλαιολιθική προέλευση ή με άλλα λόγια οι κάτοικοι είναι αυτόχθονες. Το υπόλοιπο 20% έχει νεολιθική προέλευση. Είναι, επίσης, γνωστό ότι οι αρχαιότεροι νεολιθικοί οικισμοί στην Ευρώπη ανακαλύφθηκαν στην Ελλάδα. Η επιστημονική μελέτη της προέλευσης αυτών των ανθρώπων γίνεται με βάση ευρήματα που προέρχονται από διάφορους επιστημονικούς κλάδους, π.χ. την αρχαιολογία, τη γλωσσολογία, τη γενετική, ενώ παράλληλα διεξάγονται ενδιαφέρουσες επιστημονικές συζητήσεις για το πώς, πότε και από που προήλθαν οι άνθρωποι αυτοί τη Νεολιθική περίοδο στη ΝΑ Ευρώπη.
Για να διερευνηθούν τα ερωτήματα αυτά μελετήθηκε το DNA του χρωμοσώματος Υ. Οι γενετικοί δείκτες του χρωμοσώματος Υ κληροδοτούνται αμετάβλητα από τον πατέρα στο γιο, από γενιά σε γενιά, δημιουργώντας έτσι πατρικές γενεαλογικές γραμμές. Με τη μεθοδολογία ανάλυσης του DNA του χρωμοσώματος Υ είναι δυνατόν να ιχνηλατηθεί η πατρική γενεαλογική σειρά και να προκύψουν συμπεράσματα για την προέλευση των ανθρώπινων πληθυσμών.



2ον μέρος


Δυστυχώς ο Παπαδιαμάντης και πάλι επίκαιρος. Συγκλονισμένη διάβασα τα παρακάτω στην Ελευθεροτυπία:

Θάνατος στ' αρσενικά

Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΝΙΑΩΤΗ

Σκοτώνουν τα αγόρια τους για να σταματήσουν τον πόλεμο. Ισορροπώντας στην τραγική γραμμή μεταξύ λογικής και παραλόγου οι γυναίκες δύο φυλών στη ζούγκλα της Παπούα στη Νέα Γουινέα εδώ και δέκα χρόνια σκοτώνουν οι ίδιες τα αρσενικά μωρά που γεννούν, σε μια προσπάθεια να δοθεί τέλος στην εμφύλια διαμάχη.

«Αποφασίσαμε να σκοτώνουμε τα αγόρια μας γιατί με τον πόλεμο ξεπεράσαμε τα όρια της εξαθλίωσης», λένε οι μάνες της περιοχής Γκίμι που μαστίζεται από εμφύλιο πόλεμο εδώ και 20 χρόνια (φωτ. Reuter)
Το μυστικό των γυναικών της περιοχής Γκίμι, η οποία μαστίζεται από εμφύλια διαμάχη τα τελευταία 20 χρόνια, αποκαλύφθηκε. Δύο γυναίκες από τις δύο φυλές της Γκίμι μίλησαν στις μεγάλες εφημερίδες της Νέας Γουινέας.

«Με τον πόλεμο έχουμε πλέον ξεπεράσει τα όρια της εξαθλίωσης και της απελπισίας. Αποφασίσαμε να δολοφονούμε τα νεογέννητα αγόρια μας για να μειώσουμε τον αριθμό των αντρών που μπορούν μελλοντικά να πολεμήσουν» είπαν η Ρόνα Λουκ και η Κιπιγιόνα Μπέλας.

Πρόκειται για έγκλημα, το γνωρίζουν λένε, αλλά δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά.

«Η πραγματικότητα μας εξαναγκάζει σε ακραία δράση. Εχουμε υποφέρει αρκετά από την πολεμόχαρη φύση των ανδρών, τους πολέμους που προκαλούν και τα δεινά που πέφτουν επάνω μας» εξομολογούνται. Και υποστηρίζουν ότι ολόκληρος ο γυναικείος πληθυσμός των δύο φυλών στηρίζει ευλαβικά την απόφαση.

Η αποκάλυψη δεν φαίνεται να προκαλεί φρίκη στους κοινωνιολόγους στη Νέα Γουινέα.

«Αυτές οι φυλές είναι τόσο απομονωμένες, ώστε ό,τι και να κάνουν δεν βγαίνει προς τα έξω» είπε στους «Τάιμς του Λονδίνου» η Ντιάνα Πάντα, καθηγήτρια Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Γκορόκα.

Η ίδια υποστηρίζει ότι με την τραγική αυτή απόφαση οι φυλές οδηγούνται στην αυτοκτονία».

3ο μέρος

Σήμερα είναι η παγκόσμια μέρα για τα άτομα με αναπηρία, και η Αναστασία ή Καλημέρα, έχει δημοσιεύσει
Κανόνες συμπεριφοράς καθημερινής επικοινωνίας με άτομα με αναπηρία. Όποιος ενδιαφέρεται ας κλικάρει εδώ.

Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2008

ΤΟ ΚΑΛΛΟΣ ΚΑΙ Η ΦΙΛΑΡΕΣΚΕΙΑ

Σήμερα θα μιλήσουμε για το κάλλος γιατί το κάλλος κυριαρχεί , στη διακόσμηση, στη μόδα,στη λογοτεχνία, σε κάθε είδους έκφραση τέχνης, εικαστικής, χρηστικής, πνευματικής.

Σήμερα θα μιλήσουμε για το κάλλος γιατί πιστεύω πως είναι υπερτιμημένο όσον αφορά τον άνθρωπο και ειδικότερα τη γυναίκα, αν και στις μέρες μας και η ανδρική φιλαρέσκεια δεν υστερεί.

Λάθος μου. Σήμερα δεν θα μιλήσουμε για το κάλλος. Θα μιλήσουμε για την φιλαρέσκεια.

Λοιπόν. Αναμφισβήτητα όλοι μας προσέχουμε την εμφάνισή μας, αναμφίβολα όλους μας έλκει το ωραίο και πολλές φορές μας αιχμαλωτίζει.

Σφάζονται παλληκάρια για τα ωραία μάτια λέει το δημώδες.

Μέχρι ποιου σημείου όμως πρέπει να παρασυρόμαστε από αυτό το τόσο υποκειμενικά ωραίο;
Γιατί ποιος είναι αλήθεια ο ορισμός του ωραίου, του όμορφου, του κάλλους;

Το λεξικό λέει:κάλλος το [kálos] Ο46α : 1. ομορφιά, για να υπογραμμίσουμε την υψηλή αισθητική απόλαυση που προκαλεί η τελειότητα του ανθρώπινου σώματος ή του φυσικού περιβάλλοντος: Ο Ερμής του Πραξιτέλη είναι η τέλεια έκφραση του σωματικού κάλλους.

Αυτή η αισθητική απόλαυση είναι τελικά αυτό που μας ωθεί να υπομένουμε τόσες και τέτοιες επώδυνες και επικίνδυνες επεμβάσεις για να αλλάξουμε- βελτιώσουμε χαρακτηριστικά μας ή να μεγεθύνουμε ή σμικρύνουμαι μέρη του κορμιού μας;

Συνεχώς λέμε πως οι αρχαίοι τα είπαν όλα. Ναι, θα συμφωνήσω. Αυτοί τα είπαν. Εμείς τ' ακούμε;
Ο Δημόκριτος είπε πως η ύπαρξη ενός φυσικού κάλλους χωρίς το έλλογο στοιχείο, χωρίς πνευματικότητα παρέπεμπε στο ζωώδες, στο άλογο, στο κτηνώδες.
Γιατί στον άνθρωπο όλα πρέπει να είναι ωραία: και το πρόσωπο, και το ντύσιμο, και η ψυχή, και οι σκέψεις.

Καλός κ΄αγαθός έλεγαν. Τι κάνουμε για το αγαθός; Στο ελάχιστο αν φροντίζαμε την καλλιέργεια μας, την παιδεία μας, τη διαγωγή μας, αν δίναμε περισσότερη αξία στον εσωτερικό μας κόσμο, αυτόν που στο κάτω-κάτω χτίζουμε οι ίδιοι μας, αυτόν που εξαρτάται από εμάς και δεν μας χαρίζεται από τη φύση ή ως θείο δώρο, τότε πιστεύω δεν θα είχαμε την ανάγκη να προστρέχουμε στους πλαστικούς. Εδώ ίσως είναι απαραίτητο να διευκρινίσω πως δεν είμαι συλλήβδην κατά των επεμβάσεων. Υπάρχουν αισθητικές επεμβάσεις που είναι απαραίτητες. Μιλάω γι αυτές που γίνονται από κάποιου είδους κόμπλεξ, το οποίο ως επί το πλείστον παραμένει και μετά την επέμβαση. Για συμπλέγματα που ίσως χρίζουν ψυχολογικής αντιμετώπισης.

Ας μην ισοπεδώνουμε την προσωπική μας μοναδικότητα για να γίνουμε κακέκτυπα αντίγραφα εικονικά κατασκευασμένων προτύπων.
Και ας έχουμε υπόψη μας πως
η γυναίκα έχει μόνο μια δυνατότητα να είναι όμορφη, ενώ έχει χίλιες δυνατότητες να είναι ελκυστική.

Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2008

ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ

Χθες ήταν η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Βίας εναντίον των Γυναικών, την πιο διαδεδομένη και πιο αποσιωπημένη μορφή βίας, σε όλο τον πλανήτη.

Πολλά γράφτηκαν πολλά λέχθηκαν. Λέω να πάρω και γω θέση και να πω για τη βία που διαπράττουν οι ίδιες οι γυναίκες εναντίον τους.

Για τις γυναίκες που με τη μάχη που δίνουν ενάντια στο χρόνο, βιάζουν το ίδιο τους το σώμα το ίδιο τους το είναι.

Για τις γυναίκες που έχουν πέσει στη παγίδα της κακώς εννοούμενης ομορφιάς,της κακώς εννοούμενης νεότητας.

Στο όνομα ποιου αρρωστημένου ναρκισσισμού, ποιας νοσηρής ωραιοπάθειας αφαιρούμε τα σημάδια της ζωής μας και τ' αντικαθιστούμε με τσιτωμένα προσωπεία;

Και στο κάτω-κάτω στο παιχνίδι με το χρόνο πάντα βγαίνεις χαμένος, αν αυτό που ζητάς είναι να τον σταματήσεις.

Η πορεία χέρι-χέρι όμως μαζί του!Και τι δεν έχει να σου χαρίσει! Πόσα συναισθήματα, γέλια και κλάματα, λαχτάρες και απογοητεύσεις, αγωνίες και απολαύσεις, έρωτες , πάθη, μίση, φιλίες, συγκινήσεις! Συναισθήματα που γίνονται ένα με μας, μας κατοικούν, μας κατέχουν.

Τι πιο ωραίο από ένα βαθύ βλέμμα, από ένα σμιλεμένο μ' εμπειρίες πρόσωπο!
Τι ωραιότερο από την εσωτερική λάμψη;

Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2008

ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΣ




Είναι φορές που ζητάς την απομόνωση
είναι φορές που τον εαυτό σου αποζητάς

Νιώθεις ήρεμος, γαληνεμένος
τους χτύπους της καρδιάς σου θε ν' ακούς
κάθε χτύπος και συναίσθημα
κάθε συναίσθημα και κύμα
κάθε κύμα το σώμα να δονεί
ηδονικά στα ρίγη ν΄αφήνεσαι

Είναι φορές που θες το μέσα να θωρείς
Τι σε τρώει; τι σε θεριεύει; τι αποζητάς;

Το ξέρεις έχεις πολλά
τα χέρια σου γεμάτα
μα... κι άλλα πεθυμάς

Τι κοιτάς τα διαβατάρικα πουλιά;
Αφού γνωρίζεις
κοντά είναι αυτό που ποθείς!

Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2008

ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ





Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΟΥ



Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει: καλά είμαι εδώ.

Αντισταθείτε σ' αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι
και λέει: Δόξα σοι ο Θεός .

Αντισταθείτε
στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών

στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρεία εισαγωγαί- εξαγωγαί
στην κρατική εκπαίδευση
στο φόρο
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.

Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα ώρες
ατέλειωτες τις παρελάσεις
σ' αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει
έντυπα αγίων λίβανον και σμύρναν
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.

Αντισταθείτε πάλι σ' όλους αυτούς που λέγονται
μεγάλοι
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
σ' όλα τ' ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι

σ' όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα




Μιχάλης Κατσαρός


Αφιερωμένο σε αυτούς που αναζητούν ηλιαχτίδες

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2008

ΚΑΛΕΣΜΑ

Με αφορμή το πρωτόγνωρο κύμα απεργιών πείνας από τους κρατούμενους στις Ελληνικές φυλακές αλλά και την εγκληματική αποσιώπησή του από τα κυρίαρχα ΜΜΕ, για τη Δημοκρατία και την προάσπιση των βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων καλούμε όλους όσους διατηρούν μπλογκς, διαδικτυακά φόρα και όχι μόνο να δημοσιεύσουν ταυτόχρονα και συντονισμένα στις 20 Νοεμβρίου 2008, ημέρα Πέμπτη, το παρακάτω κείμενο και όλους του χρήστες του διαδικτύου να το υπογράψουν.

Όχι στο Όνομά μας


Είναι απαράδεκτη η κατάσταση στις ελληνικές φυλακές. Είναι κύριο θέμα η ριζική αλλαγή του σωφρονιστικού συστήματος”.

Κάρολος Παπούλιας, 6/11/08


Είμαστε άνθρωποι – κρατούμενοι. Άνθρωποι, λέω”

- Βαγγέλης Πάλλης, Κρατούμενος, 9/11/08


Από τις τρεις Νοεμβρίου μία εκκωφαντική κραυγή συνταράσσει τα θεμέλια της Δημοκρατίας μας. Από τις τρεις Νοεμβρίου σύσσωμοι οι κρατούμενοι όλης της χώρας κατεβαίνουν σε απεργία πείνας διεκδικώντας το αυτονόητο : τη χαμένη τους αξιοπρέπεια. Απέναντί τους αντιμετωπίζουν την εκκωφαντική σιωπή των κραταιών ΜΜΕ και την παντελή αδιαφορία της πολιτικής ηγεσίας. Σε αυτές τις πρακτικές όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο ΔΕ ΣΥΝΑΙΝΟΥΜΕ.


Η κατάσταση στις Ελληνικές φυλακές είναι απερίγραπτη και μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο με τη σκληρή γλώσσα των μαθηματικών. Στα κατ’ επίφαση “σωφρονιστικά” ιδρύματα της χώρας έχουν καταγραφεί συνολικά 417 θάνατοι την τελευταία δεκαετία, ενώ ο ρυθμός τους έχει απογειωθεί σε τέτοιο σημείο, ώστε σήμερα να σβήνουν στα χέρια του κράτους τέσσερις άνθρωποι το μήνα. Η πληρότητα αγγίζει το 168% (10.113 κρατούμενοι για 6.019 θέσεις) με την αναλογία χώρου για κάθε άνθρωπο να φτάνει σε περιπτώσεις το 1τμ. Με ημερήσιο κρατικό έξοδο ανά κρατούμενο τα 3,60 Ευρώ τα συσσίτια που παρέχονται είναι άθλια, οι υποδομές θυμίζουν μεσαίωνα και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι ελλιπέστατη. Συγχρόνως, το Ελληνικό δικαστικό σύστημα στέλνει στη φυλακή έναν στους χίλιους κατοίκους της χώρας με τους έγκλειστους χωρίς δίκη (υπό προσωρινή κράτηση) να αγγίζουν το 30% του συνολικού αριθμού των κρατουμένων. Αν η ποιότητα μίας Δημοκρατίας κρίνεται από τις φυλακές της, τότε η Δημοκρατία μας ασθμαίνει. Αν η τιμώρηση παραβατικών συμπεριφορών με εγκλεισμό γίνεται από το κράτος στο όνομα της κοινωνίας, τότε για την κατάσταση στις Ελληνικές φυλακές είμαστε όλοι υπόλογοι, με συντριπτικές όμως ευθύνες να αναλογούν στην κρατική μηχανή. Σε αυτή την πραγματικότητα όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο απαντούμε ΟΧΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΣ.


Τα στοιχεία που αποκαλύπτονται από επίσημους φορείς για τις Ελληνικές φυλακές σκιαγραφούν εικόνα κολαστηρίων. Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων (2007) διαπιστώνει βασανιστήρια, απάνθρωπη μεταχείριση και απειλές κατά της ζωής κρατουμένων, σειρά παραβιάσεων αναφορικά με τις συνθήκες κράτησης, ελλείμματα στη διερεύνηση και τιμωρία των ενόχων, αποσιώπηση περιστατικών βίας με την συμπαιγνία ιατρών και φυλάκων, απαράδεκτες συνθήκες ιατρικής περίθαλψης και ιατρικού ελέγχου στους κρατούμενους κλπ. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έχει εκδώσει σειρά καταδικαστικών για την Ελλάδα αποφάσεων που αφορούν κακομεταχείριση ή/και παραβιάσεις άλλων δικαιωμάτων κρατουμένων από σωφρονιστικές αρχές. Η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου έχει πάρει απόφαση - καταπέλτη για τα κακώς κείμενα στις φυλακές, προτείνοντας άμεσες δράσεις για την επίλυση τους. Ο Συνήγορος του Πολίτη διαμαρτύρεται για την παντελή έλλειψη συνεργασίας των αρμόδιων κρατικών φορεών μαζί του, λόγω της οποίας έχει ουσιαστικά απαγορευτεί η είσοδός του στις φυλακές της χώρας τα τελευταία δύο χρόνια. Οι δικηγορικοί σύλλογοι όλης της χώρας, μη κυβερνητικές οργανώσεις, όπως η Διεθνής Αμνηστία, και πολλοί πολιτικοί/κοινωνικοί φορείς καταγγέλλουν την απαράδεκτη κατάσταση και ζητούν ευρύτερη συνεργασία για το ξεπέρασμα του προβλήματος. Αν ανθρώπινα είναι τα δικαιώματα που πρέπει να απολαμβάνει κάθε ανθρώπινο ον, κάθε στέρησή τους στις Ελληνικές φυλακές αποτελεί ανοιχτή πληγή για την κοινωνία μας. Σε αυτή την κατάσταση όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο απαντούμε ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟ ΑΒΑΤΟ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ.


Με την απεργία πείνας οι κρατούμενοι καταφεύγουν στο τελευταίο οχυρό αντίστασης, που τους έχει απομείνει, το σώμα τους. Είχε προηγηθεί έσχατη έκκλησή τους προ μηνός προς τους ιθύνοντες να ενσκήψουν στο πρόβλημα, καθώς δεν πήγαινε άλλο. Για να λύσουν την απεργία πείνας ζητούν την ικανοποίηση αιτημάτων, που αποκαθιστούν την χαμένη τους αξιοπρέπεια και επανακτούν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματά τους, αιτημάτων συγκεκριμένων, αξιοπρεπών και άμεσα υλοποιήσιμων. Απέναντι στις κινητοποιήσεις των κρατουμένων η πολιτική ηγεσία εξαντλεί τη δράση της σε αδιαφορία, υποσχέσεις και καταστολή των κινημάτων τους. Τυχόν αδιαφορία και αναλγησία της πολιτικής ηγεσίας όμως και σε αυτή τη φάση θα σημαίνει νεκρούς απεργούς πείνας. Στη μετωπική λοιπόν σύγκρουση που επιλέγουν οι κρατούμενοι της χώρας για τη διεκδίκηση των ανθρωπίνως αυτονόητων δε μπορούμε να μένουμε απαθείς σταυρώνοντας τα χέρια και περιμένοντας τις ειδήσεις των θανάτων από τις απεργίες πείνας αλλά θα σταθούμε αλληλέγγυοι. Αν η περιφρούρηση της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων επιβάλλουν την επαγρύπνιση όλων μας, τώρα είναι λοιπόν η στιγμή να πάρουμε θέση όλοι απέναντι στο πρόβλημα χωρίς αδιαφορίες και υπεκφυγές.


Απέναντι στην τεταμένη κατάσταση στις φυλακές όλης της χώρας όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο καθιστούμε την πολιτική ηγεσία απολύτως υπεύθυνη για ό,τι συμβεί και απαιτούμε άμεσα την τόσο θεσμική όσο και στην πράξη ΕΓΓΥΗΣΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΚΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ.

Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2008

Η ΔΙΑΦΟΡΑ





Το ερώτημα "έξυπνος ή βλάκας" δεν είναι πρόβλημα υπαρξιακό, σχετίζεται με τη συνείδηση. Ο πρώτος ξέρει ότι είναι ο δεύτερος κάποιου άλλου. Ενώ ο δεύτερος νομίζει πως είναι πρώτος όλων. Κατά συνέπειαν, η διαφορά κάνει την διαφορά.

Τάδε έφη Νίκος Λυγερός, ο μόνος Έλληνας που συγκαταλέγεται στους 50 εξυπνότερους ανθρώπους του κόσμου.

Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2008

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ





Προτάσεις-συστάσεις προς ψυχαγωγία, διασκέδαση, ενημέρωση, μόρφωση διότι μπορεί να απέχουμε ένα διάστημα από το διαδίκτυο αλλά πάντοτε νοιαζόμαστε και ενδιαφερόμαστε για το αναγνωστικό μας κοινό. Ο πληθυντικός για όποιους δεν εννόησαν είναι ο λεγόμενος πληθυντικός της Μεγαλειότητας.

Έχουμε λοιπόν και λέμε. Μην παραλείψετε να διαβάσετε το logicomix. Για περισσότερες πληροφορίες εδώ στην αγαπημένη μας Αναστασία που τα λέει υπέροχα.

Να απολαύσετε το θεατρικό έργο Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης. Στην Θεσσαλονίκη παίζεται από την Πειραματική Σκηνή της "Τέχνης"στο Θέατρο Αμαλία και στην Αθήνα στο θέατρο Δημήτρης Χορν. Πρόκειται για σπαρταριστή κωμωδία!!!!!!!!!

Να επισκεφθείτε την έκθεση "από τα τότε...... ίσαμε με τα σήμερα" που εκτίθεται στο χώρο του Πολιτιστικού Κέντρου του Δήμου Συκεών . Η έκθεση περιλαμβάνει μια σπάνια συλλογή σχολικών βιβλίων από το 1802 , την οποία επιμελήθηκε ο συγγραφέας-ερευνητής κ. Κώστας Νίγδελης. Γιατί η μνήμη και η γλώσσα είναι οι θεματοφύλακες των εθνών. Διαρκεί μέχρι το τέλος του μήνα.

Να δείτε την αναδρομική έκθεση του Γιάννη Γαΐτη "Ολοι και Μόνος" στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης. Προλάβετε γιατί θα είναι μέχρι τις 14 του Νοέμβρη.

ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ




Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2008

3ος ΑΓΩΝΑΣ ΨΥΧΗΣ








ΟΧΙ
χωρίς αιδώ, θα ομολογήσω πως παρ όλα τα χρονάκια μου, παρακολούθησα για πρώτη φορά έναν κολυμβητικό αγώνα. Όχι, δεν το είπα σωστά. Πρώτη φορά παρακολούθησα έναν τέτοιο κολυμβητικό αγώνα. Γιατί πρώτα απ όλα δεν ήταν αγώνας με τη κοινότοπη έννοια του όρου.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Για τρίτη χρονιά φέτος, διεξάχθηκε ο Αγώνας Ψυχής στη Νικήτη της Χαλκιδικής. Διοργανώνεται στην μνήμη του Γεωργακούδα Μιχάλη, αντιπρόεδρο του Σίθωνα, που χάθηκε σε τροχαίο.

Είναι ένας παράπλους 5 χιλιομέτρων που ξεκινάει από τη Μεταμόρφωση και τερματίζει στη Νικήτη.

Είχα τη χαρά να δω 60 άτομα να ξεκινάνε ένα αγώνισμα χωρίς το άγχος της επίδοσης, χωρίς τα σφιγμένα χείλη του ανταγωνισμού!





Είχα την τύχη να δω ΣΥΝΑΘΛΗΤΕΣ να αλληλοβοηθιούνται, να αστειεύονται, να αυτοσαρκάζονται!




Κάτωθι η ώρα της εκκίνησης





Και η μεγάλη έκπληξη ο τερματισμός. Τους έβλεπες να τερματίζουν 2-2, 3-3, 5-5 και να βγαίνουν από το νερό με τα χέρια ενωμένα ή αγκαλιασμένοι ή χορεύοντας πάντα με γέλια και πειράγματα.






Το δε βράδυ στην απονομή, διαπίστωσα απο τα λίγα λόγια που είπε ο καθένας τους, πως υποβόσκουν μακροχρόνιες φιλίες, ότι γεννιούνται νέες, άκουσα έφηβους να λένε λόγια μεστά και, είδα αιώνιους έφηβους.


Αφορμή ήταν αυτός εδώ ο έφηβος που κέρδισε με την συμμετοχή του το ένα μετάλλιο και τα υπόλοιπα τα πήρε για το σπινθηροβόλο βλέμμα του.



Για την αφεντιά του θα μιλήσουμε, αν το επιτρέψει, μιαν άλλη φορά, που λέει και ένα άσμα. Πιστεύω σε καμιά δεκαριά αναρτήσεις να εξαντλήσω το θέμα του!!!!!!!

Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2008

ΞΕΡΟΥΜΕ ΝΑ ΛΕΜΕ ΟΧΙ;


Θυμάμαι όταν είχα κάνει το blog η Νίνα είχε δηλώσει πως της φαίνεται "κάπως" να επικοινωνούμε με τα σχόλια, ενώ μπορούμε να τα λέμε από το τηλέφωνο. Με το καιρό μας έγινε οικείο και προσφιλές και όταν το είχα διαγράψει είχε σχολιάσει: "
Σ' έψαξα χθες, μόλις γύρισα από Χανιώτη, δεν σε βρήκα. Η ασχετοσύνη μου για το μέσον δεν μου επέτρεψε ν' ανησυχήσω. Τώρα μαθαίνω ότι αποφάσισες να κόψεις την επικοινωνία. Όχι κοπέλα μου! Τώρα που το συνηθίσαμε. Ευτυχώς ξαναγύρισες!" Τώρα συνδυάζουμε και ανακατεύουμε τηλέφωνο, ζωντανή επικοινωνία και σχόλια με μια τρομερή άνεση. Για να μη μακρηγορώ στην έκκληση μου για ερεθίσματα μου είπε γιατί δεν γράφεις για το "ΟΧΙ" στη ζωή μας μιας και είναι και επίκαιρο;

'Οταν μου το πρότεινε, στο νου μου ήρθαν τα λόγια της συμβούλου σε μια σχολή γονέων που πήγαινα προ .... αμνημονεύτων χρόνων.
Θυμάμαι πως μας είχε τονίσει να μην αποθαρρύνουμε τα παιδιά όταν μας φέρνουν αντίρρηση. Να μην επιβάλλουμε τη θέλησή μας αδιάλλακτα και αυστηρά, μα να τα αφήνουμε να επιχειρηματολογούν, να διεκδικούν, να έχουν το θάρρος της γνώμης τους.

Έτσι, μας έλεγε, θα μάθουν να λένε όχι και στις παρέες τους όταν θα τους προτείνουν να κάνουν κάτι που δεν θέλουν. Από μια απλή βόλτα ή έναν καφέ, μέχρι τσιγάρο, αλκοόλ, ουσίες κ.λ.π.

Δεν είναι κακό να κάνουμε τα χατίρια σε φίλους, παιδιά γονείς. Δεν είναι όμως και κακό να ξέρουμε να λέμε και όχι όταν χρειάζεται. Μόνο να μην είναι από αντίδραση, γιατί γνωρίζω και άτομα που δε λένε αυτά που πρεσβεύουν η επιθυμούν, μα έχουν το συνήθειο να υποστηρίζουν κάθε φορά το αντίθετο από αυτό που τους λες. Για αυτή την κατηγορία θα μιλήσουμε όμως μιαν άλλη φορά.

Τώρα θα μιλήσουμε για τους ανθρώπους που δεν ξεστομίζουν όχι, γιατί νομίζουν πως λέγοντας το , θα πάψουν να τους αγαπούν, δεν θα τους κάνουν παρέα, θα τους απορρίψουν.
Πιστεύω πως τα άτομα αυτά είναι ανασφαλή, έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, δεν πιστεύουν στον εαυτό τους. Είναι πεπεισμένοι πως μόνο κάνοντας τα κέφια των αλλωνών είναι προσφιλείς και αγαπητοί.

Για μένα, δεν είναι προσβολή ούτε εγωισμός να χαλάμε και χατίρια, να έχουμε τις απόψεις μας, τα θέλω μας, το χουζούρι μας. Γνωρίζουν οι φίλοι μας και τα παιδιά μας πως ξέρουμε να λέμε και ναι όταν το νιώθουμε, όταν χρειάζεται, όταν είναι ανάγκη.

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2008

ΠΕΡΙ ΠΕΝΘΟΥΣ




Ενώ ένας φυσιολογικός άνθρωπος θα έκλαιγε ακούγοντας τον αναμενόμενο θάνατο -κλινήρη από καιρό και υπερήλικα- προσφιλούς θείου, εγώ αναλογίστηκα διάφορα.
Όχι τα της ζωής του, αναμενόμενο και αυτό, όχι τις διαπροσωπικές μας σχέσεις αλλά για το πένθος γενικά και πώς το βιώνουμε.

Σίγουρα όλοι το αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά και διαφορετικά εκφράζουμε το πένθος μας.

Υπάρχει μια ενδιαφέρουσα ψυχολογική μελέτη που παρατηρεί ότι όσο μεγαλύτερο είναι το επίπεδο της ψυχικής μας ευαισθησίας και της έλλειψης μόρφωσης μας τόσο περισσότερο αφήνουμε το πένθος να επενεργεί στο σώμα μας χωρίς έλεγχο και ότι όσο πιο πνευματώδης και ευφυής είναι κάποιος, δηλαδή όσο περισσότερο χρησιμοποιεί τη λογική του, τόσο γρηγορότερα υπερπηδά τη διαδικασία του πένθους.

Αξιοσημείωτο είναι πως στην αρχαιότητα
την ώρα της κηδείας δεν επιτρέπονταν φωνές και θρήνοι. Ο Αισχύλος πίστευε ότι το εξεφρασμένο πένθος και το κλάμα την ώρα της κηδείας ήταν σοβαρότατη προσβολή για τον νεκρό και μια προσωπική ντροπή για αυτόν που θρήνησε τοποθετώντας την προσωπική ανάγκη πάνω από την υποχρέωση σεβασμού του νεκρού.

Κάτι που το πιστεύω και δεν μου κάνει κι εντύπωση. Εντυπωσιάστηκα όμως ανακαλύπτοντας πως για τους προγόνους μας το πένθος και ο θρήνος ήταν φυσιολογικά αλλά και επιβάλλονταν όταν ένα παιδί έβλεπε το πρώτο φως της ζωής, αντιμετωπίζοντας τη γέννηση σαν το γεγονός της εισόδου ενός ανθρώπου στα βάσανα ενός ολόκληρου βίου.


Οι πρωτόγονοι άνθρωποι λέγεται ότι δεν πενθούσαν, ήταν γι αυτούς ο θάνατος κάτι αναμενόμενο, η φυσική μας κατάληξη, και ότι άφηναν τους ανήμπορους πίσω χωρίς ενοχές!!

Σε αυτό το σημείο με πήρε τηλέφωνο η Νίνα να μου πει " τι σου συμβαίνει; έχεις μια βδομάδα να γράψεις κάτι". Απαντώντας της πως τώρα γράφω κάτι για το πώς βιώνουμε το πένθος, μου είπε πως σε χώρες της Αφρικής βάζουνε τα καλά τους για τη κηδεία και πως συνοδεύουν το νεκρό με ύμνους και χορούς. Την ευχαριστώ για την πληροφορία και την παραθέτω.

Μιλώντας, μας ήρθε στο μυαλό και ο λεγόμενος "λυτρωτικός θάνατος", ο θάνατος που σε ελευθερώνει από τα δεινά της ζωής και αναφέραμε ως χαρακτηριστικό παράδειγμα τη "φόνισσα" του Παπαδιαμάντη.

Υπάρχει και η άποψη ότι πενθούμε το ακατανίκητο του θανάτου, τον δικό μας μελλοντικό θάνατο δηλαδή, τη γνώση πως όσο και να παρατείνουμε το μέσο όρο ζωής μας, όσο και να βελτιώνουμε τη ποιότητά της, το αναπόφευκτο είναι κάπου εκεί μπροστά.

Προσωπικά πιστεύω πως όταν πενθούμε, δεν πενθούμε γι αυτόν που "έφυγε", πενθούμε για το κενό που έχει αφήσει στη ζωή μας και γι αυτό όσο στενότερη η σχέση μας, η εξάρτησή μας, ο χώρος που έχει καταλάβει στη ζωή μας τόσο μεγαλύτερη και η απώλεια και το χρονικό διάστημα που απαιτείται για την αναπλήρωσή του.

Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2008

ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΘΡΩΠΙΑ

3 και τέταρτο, ξαπλωμένη για την μεσημεριανή σιέστα και κάπου μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, χτυπάει επίμονα το κουδούνι. Λέω θα ξέχασε η από πάνω τα κλειδιά της. Μα όχι. Ήταν η κυρία που καθάριζε το σπίτι ενός ηλικιωμένου γείτονα. Ενός γείτονα που έχει αποδημήσει εις Κύριον εδώ και 2 χρόνια. Ήθελε να του επιστρέψει κάποια χρήματα που τις είχε δανείσει. Γνωρίζοντας πως εμείς έχουμε επικοινωνία με τα παιδιά του που ζουν στη Γερμανία με παρακάλεσε, ζητώντας χίλιες φορές συγνώμη για την αργοπορία, να στείλουμε τα χρήματα.
Έμεινα αποσβολωμένη, μπόρεσα ευτυχώς να της πω συγχαρητήρια προτού φύγει και μη καταδεχόμενη να πάρουμε τηλέφωνο το γιό στην Γερμανία.
Υπάρχει ανθρωπιά και έχει και όνομα.
Ο φάκελος γράφει κυρία Μουρουζίδου.

Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2008

ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ

Όλοι οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, από τον Σωκράτη και μετά, συμφωνούσαν ότι ο τελικός στόχος του ανθρώπου είναι η ευδαιμονία και ότι αυτό που αναζητούν οι άνθρωποι σε κάθε τους πράξη είναι η ευτυχισμένη ζωή. Παρακάτω οι κυριότερες θεωρήσεις περί της ευδαιμονίας. Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι από αυτές τις απόψεις ξεκινούν όλες οι φιλοσοφικές θεωρίες για την ηθική. Ας εξετάσουμε, όμως, όλες αυτές τις θεωρήσεις περί ευδαιμονίας των Αρχαίων Ελλήνων.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ

Ο Σωκράτης εισήγαγε την θεωρία της γνώσης, βασισμένη πάνω στις ηθικές έννοιες και όχι στις υλικές αρχές, πίστευε ότι «η αρετή είναι ευδαιμονία». Αντίθετα, οι σοφιστές δίδασκαν ότι η αρετή είναι μια τέχνη που διδάσκεται και αφορά την προσωπική επιτυχία στην ζωή, χωρίς να υπόκεινται σε απόλυτες ηθικές αρχές και αξίες, αφού απόλυτη γνώση δεν υπάρχει. Ο Σωκράτης δίδασκε ότι «η αρετή είναι γνώση», δηλαδή ότι η αρετή μπορεί να αποκτηθεί μέσα από την ορθή και την απόλυτη γνώση. Η ορθή γνώση, σύμφωνα με τον Σωκράτη, είναι η γνώση των απόλυτων ηθικών εννοιών που βρίσκονται σε λανθάνουσα κατάσταση μέσα στον άνθρωπο και μπορεί να επιτευχθεί με την αυτογνωσία. Για τον Σωκράτη «ουδείς εκών κακός», δηλαδή κανένας δεν κάνει κακό με την θέλησή του, αλλά, αντίθετα η κακία οφείλεται απλά στη άγνοια.

ΠΛΑΤΩΝ

Ο Πλάτων, ισχυρίζονταν ότι η ευδαιμονία μπορεί να επιτευχθεί με την γνώση του κόσμου των ιδεών, οι οποίες αποτελούν τα τέλεια πρότυπα, όχι μόνο των ηθικών εννοιών, όπως υποστήριζε ο Σωκράτης, αλλά και των γνωστικών εννοιών, καθώς και όλων των πραγμάτων που αποτελούν τον ορατό κόσμο και που δεν είναι παρά «είδωλα» ή «μιμήματα» των Ιδεών. Για να γνωρίσει ο άνθρωπος τον κόσμο των Ιδεών, θα πρέπει να χρησιμοποιήσει όχι τις αισθήσεις του, αλλά τον νου του, ο οποίος είναι μέρος της ψυχής του. Με την γνώση των Ιδεών ο άνθρωπος ελαφρύνει την ψυχή του, ελευθερώνει το σώμα του από την φυλακή και από το σκοτάδι της αμάθειας που της επιβάλλει η επίγεια ζωή, και την βοηθά να ανυψωθεί προς το φως και την ύψιστη Ιδέα του Αγαθού, τον Θεό. Έτσι, προορισμός του ανθρώπου είναι από την μία η φυγή από το υλικό από τον υλικό κόσμο και από την άλλη η ομοίωση του με τον Θεό, η οποία επιτυγχάνεται με τον αρμονικό συνδυασμό των τριών αρετών που αντιστοιχούν στα τρία μέρη της ψυχής, δηλαδή της «σοφίας», της «ανδρείας» και της «σωφροσύνης». Ο συνδυασμός των τριών αυτών αρετών γεννά την τέταρτη κύρια αρετή, «την δικαιοσύνη», γι’ αυτό ο δίκαιος άνθρωπος είναι ο πλησιέστερος στον Θεό, άρα και ο πιο ευτυχής.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ

Ο Αριστοτέλης, αν και μαθητής του Πλάτωνος, πίστευε ότι η θεωρία του ιδανικού κόσμου των Ιδεών ήταν τελείως φανταστική και ότι, αντίθετα, ο ορατός κόσμος είναι απόλυτα αληθινός. Αφού ταξινόμησε τις αρετές σε δύο μεγάλες κατηγορίες, «τις ηθικές» και «τις διανοητικές», κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ευδαιμονία μπορούσε να επιτευχθεί κατά πρώτο λόγο με την άσκηση των διανοητικών αρετών, και κατά δεύτερο λόγο με την άσκηση των ηθικών αρετών, διότι η διανοητική ενέργεια συνίσταται στην καθαρή σκέψη και στην ενατένιση της αλήθειας και του ύψιστου αγαθού, του Θεού.

ΚΥΝΙΚΟΙ

Οι Κυνικοί φιλόσοφοι ισχυρίζονταν ότι οι όλες οι κοινωνικές συμβάσεις και οι καθιερωμένες ανθρώπινες αξίες είναι περιττές και ότι η ευδαιμονία μπορεί να επιτευχθεί μόνο με μια ζωή όσο γίνεται πιο απλή και φυσική, όπως είναι η ζωή των ζώων. Επίσης, πίστευαν ότι ο άνθρωπος έπρεπε να απαλλαχθεί από τα δεσμά της «Πόλης-Κράτους», καθώς και των ιδανικών της. αξίζει να σημειωθεί ότι το όνομα «Κυνικός» προήλθε από το ψευδώνυμο κύων=σκύλος, που είχε δοθεί στον Διογένη, τον διασημότερο εκπρόσωπο των Κυνικών, για την αναισχυντία του.

ΣΚΕΠΤΙΚΙΣΤΕΣ

Οι Σκεπτικιστές, με πρώτο απ’ όλους των Πύρρωνα τον Ηλείο, πίστευαν ότι τόσο οι αισθήσεις, όσο και οι γνώσεις μας εξαπατούν και επομένως, η ορθή γνώση της φύσης των πραγμάτων δεν μπορεί να αποκτηθεί μέσω της εμπειρίας του ορατού κόσμου. Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτούς, για να φτάσει κανείς στην ευδαιμονία πρέπει να αμφισβητεί συνεχώς τις δοξασίες όλων των ανθρώπων (ακόμα και των φιλοσόφων) και να μην εκφέρει γνώμη ή οποιαδήποτε άποψη, παρά μόνο για τις προσωπικές του εμπειρίες. Μια τέτοια στάση, πίστευαν οι Σκεπτικιστές, προσφέρει ανακούφιση στους ανθρώπους, που δεν γνωρίζουν την πραγματικότητα, τους απαλλάσσει από τον δογματισμό, τους προτρέπει να ζουν σύμφωνα με τη φύση και τους χαρίζει την υπέρτατη αρετή, που δεν είναι άλλη από την πνευματική γαλήνη (αταραξία).

ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΙ

Σύμφωνα με τους Επικούρειους, η ευδαιμονία συνίσταται στην ψυχική ηρεμία (αταραξία) και επιτυγχάνεται με την αναζήτηση της ηδονής. Οι Επικούρειοι με τον όρο «ηδονή» δεν εννοούσαν την ηδονή που κρύβεται στις απολαύσεις και στις διασκεδάσεις («ενεργή» ή «κινητική» ηδονή, ηδονή εν κινήσει), αλλά την ηδονή που συνοδεύει την πλήρη απουσία πόθου και πόνου (απονία), δηλαδή την σωματική υγεία και την ψυχική ηρεμία («στατική» ηδονή, ηδονή καταστηματική). Έτσι, για τους Επικουρείους, η ευτυχισμένη ζωή είναι μια ζωή απαλλαγμένη από τους φόβους και τις οδυνηρές σκέψεις, οι οποίες μπορούσαν να προκαλέσουν ψυχική και σωματική οδύνη.

ΣΤΩΙΚΟΙ

Οι Στωικοί (ιδρυτής ο Ζήνων ο Κιτιεύς), πίστευαν ότι η αρετή είναι αρκετή για να φτάσει κανείς στην ευδαιμονία. Σύμφωνα με αυτούς, η αρετή είναι το μόνο αγαθό για τον άνθρωπο, γιατί είναι πάντα ευεργετική. Η καταγωγή, η κοινωνική θέση, ο πλούτος, οι απολαύσεις, οι οποιεσδήποτε αξίες που ταύτιζαν την ευτυχία με τα υλικά αγαθά, δεν είχαν καμμία σημασία με τους Στωϊκούς. Όλες αυτές οι αξίες ήταν –όπως έλεγαν οι Στωϊκοί- «αδιάφορες» και δεν συνεισέφεραν τίποτα όσον αφορά στην πορεία προς την αρετή, αφού οι άνθρωποι μπορούσαν να τις χρησιμοποιήσουν καλά ή άσχημα. Αντίθετα, οι Στωϊκοί πίστευαν ότι τα ενάρετα άτομα έχουν ό,τι χρειάζονται για να είναι ευτυχή, και, επομένως, η ευδαιμονία είναι εφικτή, όχι μόνο για τους προικισμένους από την ζωή με πλούτο και κοινωνική θέση, αλλά και για όσους έχουν λιγότερη τύχη όπως οι φτωχοί, οι σκλάβοι, οι κατώτερες κοινωνικές τάξεις. Η αρετή συνίσταται σε μια ζωή σύμφωνα με την φύση, δηλαδή σύμφωνα με την λογική ή τον λόγο (νου) του Θεού, με την οποία είναι προικισμένος κάθε άνθρωπος ως μέρος της φύσης και η οποία, αν και υπάρχει ατελής μέσα του, μπορεί να τελειοποιηθεί με την αυτογνωσία. Ο ενάρετος άνθρωπος χαρακτηρίζεται από «απάθεια» και «αταραξία».

ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΚΟΙ

Οι Νεοπλατωνικοί πρεσβεύουν την θέση ότι ο δρόμος προς την ευδαιμονία είναι η ανάταση της ψυχής και η ομοίωση της με τον Θεό. Σκοπός του ανθρώπου είναι να βοηθήσει την ψυχή του να επανέλθει, μετά τον θάνατο, στην αρχική της κατάσταση, σε έναν ανώτερο κόσμο.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΑ

Να περνάς μια μέρα παρέα με τους :
Αλέξανδρο, Αναστασία, Ανδρομάχη, Βαγγέλη, Γιάννη, Γκραν, Κλαίρη, Μαγδαληνή, Μιχάλη, Παντελή, Ντικ, Χρύσα



Και επειδή πιστεύω πως η "επανάληψη μήτηρ μαθήσεως" ένα ποίημα εμπνευσμένο από μια ανάλογη μέρα.

Άραγε τί νάναι αυτό
στο σημερινό το πρωινό
που με άλλα μάτια τη ζωή αντικρίζω
που δε βλέπω καθόλου το γκρίζο;

που ακούω το αηδόνι
κρυφά να μου λέει
κείνο το σύννεφο
για σένανε τρέχει

για σένανε σχήματα αλλάζει
τη μορφή σου θέλει να μοιάζει;

Άραγε τι νάναι αυτό στο σημερινό το πρωινό
που με άλλα μάτια
ο Μιχάλης με βλέπει
την ανάγκη μου λέει ότι έχει;


Που στ' αυτί λόγια πλάνα μου λέει
πως για μένα το ρόδο ανθίζει
την ευωδιά του σε μένα χαρίζει;

Άραγε νάναι απ' αυτό
το μανιτάρι τ' ασπριδερό
που σε λόγγο γνωστό βλασταίνει
και στην Αθήνα σήματα στέλνει;


Μήπως έπρεπε σε λόγια
φιλοσόφου να βασιστώ
και να μη το δοκιμάσω
το μυαλό μου αν δε θέλω να χάσω;





Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2008

ΜΟΝΑΞΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΙΚΟΤΗΤΑ

Μοναξιά και μοναχικότητα. Δυο λέξεις παρόμοιες που εγώ τις δίνω διαφορετικό νόημα. Πιστεύω πως η μοναξιά έχει μια αρνητική έννοια, μια έννοια που υπονοεί όχι μόνο να είναι κάποιος μόνος, αλλά να νιώθει μόνος αποξενωμένος ακόμη και όταν είναι με παρέα. Και δεν ξέρω πώς αλλά την έχω συνδέσει με το ποίημα του Καβάφη

Όσο μπορείς

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την,
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μιά ξένη φορτική.

Αντίθετα πιστεύω πως η μοναχικότητα είναι επιλογή. Σα μια ευκαιρία να τα πεις με τον εαυτό σου, ένα είδος διαλογισμού.

Γι αυτό και με έκπληξη διαπίστωσα σε μια φιλική συζήτηση ότι υπάρχουν άνθρωποι που ταυτίζουν τις λέξεις αυτές.

Η έκπληξη μου έγινε μεγαλύτερη όταν εξακρίβωσα πως στα λεξικά μας δεν υπάρχει καν η λέξη μοναχικότητα πόσο μάλλον η ετυμολογία της. Στον μοναχικό δίνουν την έννοια του μοναχισμού και της απομόνωσης.

Κάνοντας ψαχτήρι βρήκα πως έχει γραφτεί βιβλίο με τίτλο " Από τη μοναξιά στη μοναχικότητα" του Osho.

Αντιγράφω ένα απόσπασμα.

"...υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στη μοναξιά και τη μοναχικότητα. Όταν νιώθεις μοναξιά, σκέφτεσαι τον άλλον, σου λείπει ο άλλος, είσαι εξαρτημένος. Η μοναξιά είναι μια αρνητική κατάσταση. Η μοναξιά είναι η απουσία του άλλου. Η μοναχικότητα είναι η παρουσία του εαυτού. Η μοναχικότητα είναι πολύ θετική, είναι αληθινή ελευθερία. Είναι μια παρουσία που ξεχειλίζει. Είσαι τόσο γεμάτος από παρουσία, που μπορείς να γεμίσεις ολόκληρο το σύμπαν με την παρουσία σου και δεν υπάρχει η ανάγκη του άλλου."

Αν μη τι άλλο ένιωσα δικαιωμένη και ικανοποιημένη.

Αντιγράφω και κάτι άλλο που βρήκα και μου άρεσε.

"Τίποτε δεν φοβίζει σήμερα τον άνθρωπο όσο η μοναχικότητα, η απομόνωση, γιατί αυτές απαιτούν σκέψη, αυτοσυγκέντρωση, φιλοσοφική ή ποιητική διάθεση και έφεση, αυτάρκεια, αυτοπεποίθηση, δηλαδή προσόντα που ελάχιστοι τα διαθέτουν."

Α.Χρύσας



Και ακόμη ένα κομμάτι του Όσσο που το συνδέει και με τη φιλία και νομίζω αξίζει τον κόπο να του ρίξουμε μια ματιά.

"Το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να θυμάται κανείς είναι πως χρειάζεται φίλους εκείνος που είναι ανίκανος να ζήσει μόνος. Και όσο κάποιος χρειάζεται φίλους, δεν μπορεί να είναι σπουδαίος φίλος, γιατί η ανάγκη υποβιβάζει τον άλλο σε αντικείμενο.
Μονάχα ο άνθρωπος που είναι ικανός να είναι μόνος είναι επίσης ικανός να είναι φίλος. Δεν το έχει όμως ανάγκη, είναι χαρά του. Δεν πεινάει γι' αυτό, δεν διψάει, είναι η υπερβολική αγάπη που θέλει να τη μοιραστεί.
Όταν υπάρχει τέτοια φιλία, δεν πρέπει να ονομάζεται φιλία, επειδή περνάει σε μια τελείως καινούργια διάσταση.

Την ονομάζω «φιλικότητα». Έχει υπερβεί το επίπεδο της σχέσης, αφού οι σχέσεις είναι δεσμοί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Σε κάνουν σκλάβο και σκλαβώνουν άλλους. Η φιλικότητα: είναι απλά η χαρά να μοιράζεσαι χωρίς όρους, χωρίς προσδοκίες, χωρίς την επιθυμία της ανταπόδοσης, ακόμα και. της ευγνωμοσύνης.
Η φιλικότητα είναι η πιο αγνή μορφή αγάπης.
Δεν είναι ανάγκη, δεν τη χρειάζεσαι. Είναι αφθονία, ένα ξεχείλισμα έκστασης.

Είναι πραγματικά γελοίο: Ο φίλος σου σε χρειάζεται,
επειδή φοβάται τη μοναχικότητα του. Εσύ τον χρειάζεσαι, επειδή φοβάσαι τη μοναχικότητα σου. Και οι δυο φοβάστε τη μοναχικότητα. Νομίζεις ότι, επειδή είσαστε μαζί, η μοναχικότητα θα πάψει να υπάρχει; Απλά θα διπλασιαστεί, ίσως και να πολλαπλασιαστεί. Έτσι, όλες οι σχέσεις οδηγούν σε περισσότερη δυστυχία, περισσότερη αγωνία.
Κανένας όμως, δεν μπορεί να γεμίσει το κενό σου. Πρέπει να αντιμετωπίσεις το κενό μόνος σου. "



Αφιερωμένο στη Μαρία που με τις απορίες της μου έδωσε την αφορμή.


ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ προς το Χάος να αναρτήσει το κείμενο που μας είχε διαβάσει σε κείνη τη συζήτηση.


Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2008

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ






Να είναι καλά η φιλενάδα μου η Αργυρώ, που μου έδωσε να διαβάσω ένα από τα αγαπημένα της βιβλία, τα" Καταστροφικά συναισθήματα" του Daniel Goleman και άνοιξαν λίγο τα μάτια μου!

Η αλήθεια είναι ότι με παίδεψε το βιβλίο, το παίδεψα και γω, το ταλαιπωρούσα όλο το καλοκαίρι, αλλά το ΤΕΛΕΙΩΣΑ!

Ξεκινάει το βιβλίο με ένα ας το πούμε πείραμα. Καταγράφουν με ειδικά γι αυτό το λόγο κατασκευασμένες συσκευές, τον εγκέφαλο ενός Ευρωπαίου βουδιστή, σε διαφορετικές στιγμές διαλογισμού, όπως στην "ανοιχτή κατάσταση", στην "συγκέντρωση σ' ένα σημείο", στην "αφοβία".
Αυτό που κάνει την μεγαλύτερη εντύπωση, τουλάχιστον έκανε σε μένα, είναι ότι ο άνθρωπος αυτός έμενε απαθής σε διάφορα ξαφνιάσματα, δεν ανοιγόκλεινε ούτε βλέφαρο σε απότομους θορύβους, δεν τρόμαξε με τίποτε. Από τη μια εντυπωσιάστηκα και από την άλλη σκέφτηκα αν θα ήθελα να φτάσω σε αυτό το επίπεδο. Καλή η αταραξία αλλά δεν μου ταιριάζει.

Εν ολίγοις το βιβλίο εστιάζεται στη συνεργασία της δυτικής νευροεπιστήμης με την ανατολική φιλοσοφία, όσον αφορά το πώς διαχειριζόμαστε τα καταστροφικά συναισθήματα , τι κοινά και τι διαφορές υπάρχουν και αν θα μπορούσαμε με την κατάλληλη εκπαίδευση και παιδεία να ελέγχουμε το θυμό μας ή ν' αποτρέψουμε εκρήξεις οργής.
Το όλο εγχείρημα έγινε στη Νταράμσαλα και με την παρουσία του Δαλάι Λάμα.

Εξηγεί λεπτομερειακά πώς λειτουργεί ο εγκέφαλος μας, ποιο σημείο του ευθύνεται για τις νοητικές ικανότητες, μνήμης, αισθήσεων κ.λ.π. και τι αλλαγές μπορούμε εμείς να επιφέρουμε σκεπτόμενοι θετικά και αισιόδοξα.

Αξιοσημείωτα είναι κάποια παιδαγωγικά προγράμματα και εκπαιδευτικές στρατηγικές οι οποίες μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο προβλημάτων συμπεριφοράς και να προωθήσουν την κοινωνική και τη συναισθηματική επάρκεια.

Αυτό που κρατώ εγώ και θέλω να σας μεταφέρω είναι ότι αμφισβητήθηκε ο δυτικός ισχυρισμός ότι τα καταστροφικά συναισθήματα εξυπηρετούν κατ' ανάγκη μια ζωτική προσαρμοστική λειτουργία στην εξέλιξη, και, συμφωνήθηκε ότι είμαστε εύπλαστοι και εν δυνάμει ικανοί ν' ασκήσουμε τον συναισθηματικό αυτοέλεγχο που ενθαρρύνει κάθε πηγή σοφίας, από τη Βίβλο, τον Κομφούκιο, το Κοράνι, τον Αριστοτέλη, τον Μιλ, τον Καντ.........

Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2008

ΕΝΕΣΗ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ

Νομίζω πως τώρα τελευταία πολλά στραβά κι ανάποδα ταλανίζουν τη χώρα μας. Πολιτικά και οικονομικά σκάνδαλα, απεργίες, κλείσιμο μεγάλων επιχειρήσεων, αγοραπωλησίες, αναξιοκρατία, ψευδομαρτυρίες........

Όσο καλό είναι να επισημαίνουμε και να κρίνουμε τέτοιες καταστάσεις τόσο καλύτερο πιστεύω είναι να αναδεικνύουμε και να επιβραβεύουμε επιτυχίες ανθρώπων, που με την επιμονή τους, το ζήλο τους, την ευφυία τους, κατέλαβαν πρωτιές σε παγκόσμια κλίμακα.

Το Βραβείο Πριγκοζίν για το 2008 απονεμήθηκε στον πρόεδρο του Τμήματος Μαθηματικών του Α.Π.Θ. Γιάννη Αντωνίου, ο οποίος ανέδειξε τον εποικοδομητικό ρόλο του χρόνου στην οργάνωση των πολύπλοκων συστημάτων και την πιθανολογική - στατιστική περιγραφή της πολυπλοκότητας και του χάους στη φύση. Στις διεθνείς διακρίσεις του περιλαμβάνονται επίσης το βραβείο De Donder της Βελγικής Ακαδημίας Επιστημών και το βραβείο Kapitza της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών.


Με αφορμή τον ευρωπαϊκό εορτασμό της Ημέρας της Πολυγλωσσίας, η Κομισιόν βράβευσε τον Οικονόμου Ιωάννη σαν τον πιο πολύγλωσσο υπάλληλο στη Μεταφραστική Υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Γνωρίζει 32 γλώσσες!!!!!



Το Βραβείο Εφαρμοσμένης Φυσικής 2008 Julius Springer θα απονεμηθεί φέτος στον Έλληνα Φαίδωνα Αβούρη και στον Αμερικανό Τόνι Χάντς για το καινοτόμο έργο τους στον τομέα των
νανοσωλήνων άνθρακα και γενικότερα των ηλεκτρικών και οπτικών ιδιοτήτων των υλικών από άνθρακα σε νανοσωλήνα.

Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2008

Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ



Τώρα τι να πιστέψεις στο τίποτε δεν είναι τυχαίο; στις συμπτώσεις; στο ότι επιθυμείς θα σου τύχει; ή στ' ότι φοβάσαι δεν το γλιτώνεις;

Με το που συνειδητοποιώ πως ένα κείμενό μου είχε τα στοιχεία της αυτόματης γραφής του Μπρετόν- μόλις είχα τελειώσει την βιογραφία του- δηλαδή ασυνάρτητο, χωρίς ειρμό και νόημα, μου ζητάει η Χριστίνα να το δημοσιεύσω.

Μόλις ανέβασα κάτι παιχνιδιάρικο, με προσκαλεί το μανιτάρι σε παιχνίδι!

Το άτιμο έχει καταλάβει ότι είμαι ψώνιο και μ' έχρισε πρωταγωνίστρια, νομίζοντας προφανώς πως θα κάνω τη δύσκολη και δεν θα παίξω!!! Αιώρα που σε κούναγε ξυπόλητη πριγκίπισσα!!

Τι νομίζεις δεν πετώ εγώ την σκούφια μου;

Μην ξεχνάς πως πρέπει ν' αποδείξω πως δεν χρειάζομαι και τις ορμόνες μου! Με πήραν τα χρόνια δε λέω, αλλά δεν θα τ' αφήσω να με πάρουν από κάτω!




Αυτά που πρέπει να κάνεις, είπε ο yellow στο μανιτάρι και τα λέω κι εγώ σε σας, είναι τα παρακάτω:
Α. Η επιλογή της κάθε φράσης από τον κάθε μπλόγκερ να μην ξεπερνά τις τρεις λέξεις και να επιλέγεται από τους χρήστες με όσο το δυνατόν τυχαίο copy/paste.
Β. Δεν έχει σημασία αν στο τέλος η πρόταση ή η παράγραφος βγάζει νόημα. Αυτό είναι και η πλάκα! Αποφύγετε να "ωραιοποιήσετε" το αποτέλεσμα, και αφήστε την ως έχει.
Γ. Αποφεύγετε να χρησιμοποιείτε φράσεις απο ήδη επιλεγμένους μπλόγκερ.




Αγαπητοί yellow και μανιτάρι, οι τρείς λέξεις είναι πολύ λίγες, παρ' όλα αυτά τήρησα τους κανόνες του παιχνιδιού. Απολαύστε λοιπόν τα κατορθώματά σας!!




Καταπίνω καφτές μπουκιές, θα σας αφήσω για λίγο ΜΕ ΤΑΞΙΔΕΨΕΣ ΣΕ ΜΙΑ ΠΟΛΗ ετοιμάζεται να επισκεφτεί Επεσες στην παγίδα,


Οι ανίδεοι συντελεστές αυτού του σουρεαλιστικού κειμένου:
Φεγγαραγκαλιά

Κάστρο

Χάος

Καλημέρα

Στριμμένος

Είθισται σ' αυτά τα αξιοπρεπή και μεγαλόπνοα blogοπαίχνιδα να υπάρχει συνέχεια. Παρακαλώ τους συμμετέχοντες κειμενογράφους-στοχαστές-συγγραφείς όπως πράξουν τα ειωθότα.



υ.γ. Λέτε να κάνω τις αναρτήσεις τρεις - τρεις;

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ. ΑΛΛΑ ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ?


Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν σε τρίχες!!!


Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ό,τι βλέπουν!


Υπάρχουν άνθρωποι που βλέπουν και δεν πιστεύουν!


Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν στα παιδιά σαν μέλλον, σαν ελπίδα!


Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν κρατήσει την δροσιά, την αθωότητα, την φαντασία, τον αυθορμητισμό, την παιχνιδιάρικη δύναμη της παιδικής ηλικίας!!!
Σε αυτούς τους τελευταίους λοιπόν είναι αφιερωμένη!!!!!!




ΟΧΙ ΟΧΙ, δεν εννοούσα αυτό. Αυτό είναι παλιμπαιδισμός!!!

Μαθήματα θρησκευτικών!

Λέτε να μου γίνει συνήθεια και να κάνω τις αναρτήσεις δύο- δύο;



Από τον ΦΙΛΙΠΠΟ ΣΥΡΙΓΟ

ΩΡΑΙΟΙ είναι αυτοί εκεί πάνω, στο Αγιον Ορος! Δεν πάνε στον Στρατό, δεν πληρώνουν φόρους, δεν έχουν το βάρος και την ευθύνη της οικογένειας -ούτε μετέχουν στη διαιώνιση του είδους- και μας τη λένε και από πάνω: «Ενας άνθρωπος για να γίνει μοναχός χρειάζεται αυτό το φως που έρχεται από τον Θεό».

ΠΡΟΦΑΝΩΣ, αυτό το ίδιο φως αναζητούσαν στις συχνές επισκέψεις τους στο Ορος (και ειδικότερα στη Μονή Βατοπεδίου) οι καλοί χριστιανοί, υπουργοί και στελέχη της Ν.Δ. που μας κυβερνάνε, αλλά αν κρίνει κανείς από τις επιδόσεις τους, ο Εφραίμ και οι συν αυτώ δεν είναι και τόσο γαλαντόμοι. Τη θεία φώτιση την κρατάνε για πάρτη τους, γι' αυτό και η Ελλάδα πάει κατά διαόλου...

ΠΑΛΙ καλά, πάντως, που τόσα χρόνια το έθνος δεν ήταν (και τυπικά...) στα χέρια των Αγιορειτών μοναχών, γιατί σήμερα δεν θα υπήρχε. Θα είχε μείνει αιώνια στη σκλαβιά των Τούρκων, τους οποίους οι πεφωτισμένοι της Αθωνικής Πολιτείας έσπευσαν να προσκυνήσουν πριν από την πτώση της Πόλης, για να σώσουν προνόμια και περιουσίες.

ΟΠΩΣ επίσης δεν θα υπήρχε η αντίσταση κατά των Γερμανών κατακτητών, στους οποίους οι Αγιορείτες επεφύλαξαν την ίδια υποδοχή με τον σουλτάνο για τους ίδιους υστερόβουλους λόγους τους. Με λίγα λόγια, αυτοί οι καλοί χριστιανοί, οι άνθρωποι του Θεού και της Παναγίας, θα είχαν αλλάξει την Ιστορία, προσθέτοντας έτσι ακόμα ένα ...θαύμα στα τόσα και τόσα που διαφημίζουν ότι έκαναν οι θαυματουργές τους εικόνες!

ΜΑ ΤΟΤΕ τι πάνε και κάνουν μαζί τους τα άξια τέκνα της Δεξιάς, η οποία παραδοσιακά έχει κορώνα στο κεφάλι της το εξόχου εμπνεύσεως «Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια»; Τι κουβεντιάζουν, άραγε, με ανθρώπους που για πατρίδα τους έχουν τα προνόμια και το χρήμα και για οικογένεια τους υπόλοιπους πεφωτισμένους; Φθάνει από μόνη της η θρησκεία για να μείνει ισχυρό το τρίπτυχο της κοσμοθεωρίας με την οποία πορεύτηκαν τόσα χρόνια και ταυτόχρονα ασέλγησαν πάνω σ' αυτό τον τόπο;

ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ για ποια θρησκεία μιλάμε. Γιατί από τα λόγια και τα έργα του Εφραίμ προκύπτει ότι πραγματική θρησκεία στη Μονή Βατοπεδίου δεν είναι άλλη από την υποκρισία! Δήθεν απορρίπτουν τον πλούτο και γενικότερα τα υλικά πράγματα οι μοναχοί αλλά ταυτόχρονα κάνουν το παν για να αυξήσουν την περιουσία της μονής, πολύ συχνά σε βάρος φτωχών, προσφύγων και ακτημόνων.

ΝΑ, ΛΟΙΠΟΝ, από πού πήρε μαθήματα ο καλός χριστιανός Βουλγαράκης, ο οποίος εξετέθη ως πολιτικός για να αποκαταστήσει οικονομικά τα παιδιά του! Να και γενικότερα τι μαθήματα παίρνουν οι πιστοί υπουργοί της κυβέρνησης στις συχνές επισκέψεις τους στη μονή...
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 23/09/2008

Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2008

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΑΛΛΑΓΗ

Την προηγούμενη βδομάδα συναντήθηκα με τα "μικρά όμορφα πράγματα", που κανονικά θα έπρεπε να λέγονται "μεγάλα όμορφα μάτια" και συζητούσαμε διάφορα.

Το συζητούσαμε τρόπος του λέγειν, μονοπολούσα τη συζήτηση , -κάτι που δεν συνηθίζω- και ξέρεις τώρα αν λες πολλά σου ξεφεύγουν και πολλά.

Ένα από αυτά καθώς φαίνεται "κράτησε" το κορίτσι και τώρα μου ζητάει να το μοιραστούμε!

Να το μοιραστούμε Χριστίνα, αλλά δεν είναι ακριβώς δακρύβρεχτο περιστατικό, αλλά σκέψεις μου με αφορμή ένα συμβάν.

Όπως και νάχει το αντιγράφω και όποιος καταλάβει τι θέλω να πω κατάλαβε!!

"Είναι μέρες που περνάνε από πάνω σου σαν ένα ελαφρύ χάδι, σαν ένα φτερό που μόλις νιώθεις το άγγιγμα του. Κυλάνε, γλιστράνε από τα χέρια σου χωρίς ν' αφήνουν "κάτι".

Αυτές οι τελευταίες μέρες όμως για μένα είναι ακριβώς το αντίθετο. Γεγονότα τραχιά γδέρνουν το δέρμα μου και θύμησες πλημμυρίζουν το είναι μου, απολογισμός ζωής, καταγραφή καινούριων συναισθημάτων, αλλαγές ούτε δραματικές ούτε δραστικές μα αλλαγές. Στη ζωή μου, στων παιδιών μου αλλαγές που με αλλάζουν. Ήμουν τόσο ευκολοσυγκίνητη;;;;; Δεν ήμουν και το ξέρω. Όχι, όχι ήμουν αλλά κατάπινα τα δάκρυα!!
Μπορούσα και τα έκρυβα. Τώρα δεν μπορώ, δεν θέλω, δεν ξέρω.

Η αλήθεια είναι ότι μου αρέσει να μην κρύβομαι πια.
Ναι, είμαι πιο ανοικτή τώρα, δεν ντρέπομαι να κλαίω, δεν είναι δείγμα δύναμης η αυτοσυγκράτηση ή μήπως πάλι είναι;
ΑΜΑΝ ΠΙΑ ΜΕ ΑΥΤΑ!!
Όση χαρά σου δίνει ένα γέλιο καρδιάς άλλη τόση ανακούφιση σου δίνει ένα κλάμα ψυχής.
Σε ξελαφρώνει, σε κάνει να κοιμάσαι σαν πουλάκι, σε αδειάζει για να μπορείς να ξαναγεμίσεις.

Καλημέρα αλλαγή!
δεν σε περίμενα.
Καλώς όρισες!
Περαστική κι αν είσαι
τα σημάδια σου θ' αφήσεις.
Χρειαζούμενα...."

ΚΤΗΜΑ ΛΙΓΑΣ




Πρέπει να γνωρίζετε πως δεν είναι μόνο η Νίνα που μας προσκαλεί σε διάφορα events, είμαι και γλωσσομαθής τρομάρα μου, αλλά πως δεχόμαστε προσκλήσεις και από άλλους φίλους.

Ο Γιώργος λοιπόν αυτή τη φορά είναι ο αίτιος και υπαίτιος αυτής της αναφοράς. Ένας σίγουρα υπομονετικός και ανεκτικός άνθρωπος γιατί μ' αντέχει πάνω από 30 χρόνια!!!

Πρότεινε να πάμε στα Γιαννιτσά σε μια εκδήλωση στο κτήμα Λίγα.


20/09/2008 - Γιορτή Τρύγου στο Κτήμα Λίγας - 20/09/08




Το Κτήμα Λίγας καλεί τους φίλους του κρασιού στη γιορτή Τρύγου το Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2008 στις εγκαταστάσεις του Κτήματος Λίγα στο 1ο χλμ. Γιαννιτσών - Αρχοντικού (τηλ. 23820 24421).

19.30: Εγκαίνια έκθεσης αγγειοπλαστικής της Αγγέλας Παπαδοπούλου με θέμα `Κρατήρ` (διάρκεια έκθεσης έως 5 Οκτωβρίου 2008)

20.30: Συναυλία με έργα Μάνου Χατζηδάκη - Ο κύκλος του CNS, Ματωμένος Γάμος, Μεγάλος Ερωτικός.

Δάφνη Πανουργιά, τραγούδι
Τάσος Μυσιρλής, τραγούδι - βιολοντσέλο
Ευγενία Καρλαύτη, πιάνο




Αυτό που μου έμεινε από αυτή την εκδήλωση, δεν είναι μόνο η οργάνωσή της, όχι μόνο το περιβάλλον, αλλά και ο ίδιος ο Θωμάς Λίγας.

Ένας άνθρωπος με μεράκι, ένας δραστήριος πολυπράγμων οινοπαραγωγός με σπουδές στη Γαλλία, που αποφάσισε να μείνει στον τόπο του και να του δώσει νέα πνοή, να εστιαστεί στην βιοκαλλιέργεια, όπως επίσης και σε κάθε είδους καλλιέργεια. Πολιτιστική, καλλιτεχνική, αγωνιστική, πνευματική!!! Αργότερα πληροφορήθηκα πως είναι και χορηγός σε διάφορα πολιτιστικά και κοινωνικά γεγονότα, καθώς και ιδρυτικό μέλος του διεπαγγελματικού συνδέσμου.

Από τον τρόπο που μας υποδέχθηκε, μας μίλησε, από τον τρόπο που έλαμπαν τα μάτια του, καταλάβαμε πως ότι κάνει το κάνει με πάθος, το κάνει με τη ψυχή του.

Σε μια στιγμή πήγα να του προσάψω συγκεντρωτισμό, γιατί ήταν παντού, να μας βοηθήσει στο πάρκινγκ ( εννοείται ότι τον περάσαμε για παρκαδόρο), να τραβάει φωτογραφίες, να είναι στο μπουφέ....... ώσπου κατάλαβα ότι έχει δίδυμο αδελφό, οπότε παίρνω πίσω την κατηγορία.

Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2008

"ΟΙ ΕΡΩΤΕΣ ΤΗΣ ΚΑΣ ΜΑΓΚΟΥΑΙΑΡ"

Η γνωστή πια σε όλους μας Νίνα με προσκάλεσε να δούμε το κάτωθι έργο:

«Οι έρωτες της Κας Μαγκουάιαρ» του Μπράιαν Φρίελ .

Ψάχνοντας για το έργο βρήκα την παρακάτω κριτική, λίγα λόγια για την υπόθεση και τα ονόματα των συντελεστών.

"Άφθονο γέλιο από την πένα του Ιρλανδού συγγραφέα που με πολλή ευαισθησία και χιούμορ αντιμετωπίζει τα προβλήματα της τρίτης ηλικίας και τη σχέση με τις νεότερες γενιές".

Το έργο:

Η ιδιόρρυθμη Κας επιστρέφει στην πατρίδα της, μετά από 52 χρόνια απουσίας στην Αμερική. Η οικογένειά της όμως δεν θα την δεχτεί και θα την στείλει σε οίκο ευγηρίας. Εκεί, η σκληραγωγημένη από τη ζωή Κας θα έρθει αντιμέτωπη με το είναι και το φαίνεσθαι της σύγχρονης αστικής κοινωνίας, που έμαθε να κλείνει τα μάτια μπροστά στην αλήθεια και να αναζητά παρηγοριά σε περασμένα μεγαλεία.

Μετάφραση/Σκηνοθεσία: Γλυκερία Καλαϊτζή
Σκηνικά-Κοστούμια: Μαργαρίτα Χατζηιωάννου
Μουσική Επιμέλεια: Γλυκερία Καλαϊτζή
Σχεδιασμός Φωτισμών: Καρολίνα Σπύρου

Παίζουν (με σειρά εμφάνισης) :
Πόπη Αβραάμ (Μητέρα [Γιαγιά Μαγκουάιαρ]), Σώτος Σταυράκης (Ντομ Μαγκουάιαρ), Έλενα Παπαδοπούλου (Άλις), Ανδρέας Βασιλείου (Χάρυ Μαγκουάιαρ), Αννίτα Σαντοριναίου (ΚαςΜαγκουάιαρ), Ντίνος Λύρας (κύριος Ίνγκραμ), Λένια Σορόκου (Τρίλμπι), Χριστίνα ΧριστόφιαΤέσα), Γιώργος Μουαΐμης (Πατ), Τζένη Γαϊτανοπούλου (κυρία Μπούτσερ).


Άφθονο γέλιο λοιπόν μας υπόσχεται το θεατρικό αυτό έργο.
Δεν μπορείς να πεις ότι δε γελάς. Γελάς αλλά με ένα γέλιο πικρό, γελάς με σφιγμένο στομάχι!
Το έργο αναφέρεται στα όνειρα, σχέδια, ελπίδες,συμβάσεις, υποχωρήσεις, στα πρέπει και στα θέλω, στα θέλω και μπορώ! Στις διαπροσωπικές σχέσεις και στην αλληλοεπίδραση αυτών των σχέσεων και πράξεων.
Ένα πολύπλευρο και δύσκολο έργο, ένα έργο που δεν δίνει κάθαρση και σ' αφήνει να φύγεις με σκέψεις και προβληματισμούς.

η Αννίτα Σαντοριναίου (Κας Μαγκουάιαρ), είναι όλα τα λεφτά. Παίζει φυσικά και με την ψυχή της. Οι εναλλαγές των συναισθημάτων της καθρεφτίζονται στο πρόσωπό της εκπληκτικά!!

Για την ευρηματική σκηνοθεσία δεν θα πω τίποτε γιατί, είχα την τιμή χθες να μου συστήσει η Νίνα τη σκηνοθέτιδα και θα φανεί ότι μεροληπτώ.

Θα πω όμως δυο λόγια για την ίδια τη Γλυκερία Καλαϊτζή.
Ένας σύγχρονος προβληματισμένος άνθρωπος, μια πολυτάλαντη γυναίκα με χιούμορ, που απ' ότι κατάλαβα κληρονόμησε από την έφηβη μητέρα της, και αρκετό άγχος, που αν κρίνουμε εκ του αποτελέσματος είναι δημιουργικότατο!!.

ΚΥΒΕΡΝΟΜΗΧΑΝΙΚΗ Β΄ ΜΕΡΟΣ

Αποσπάσματα του ίδιου καθηγητή, προς τέρψη επιμόρφωση και ικανοποίηση της περιέργειας κάποιων γνωστών και μη εξαιρετέων.

" Επίσης ένιωσα έκσταση με τη γυναίκα μου, όταν είχαμε απόλυτη ηλεκτρονική επικοινωνία μεταξύ των νευρικών συστημάτων των εγκεφάλων μας. Ήταν μια στιγμή "εύρηκα" για μένα! Σε λίγα χρόνια οι άνθρωποι θα μπορούν να επικοινωνούν άμεσα, στέλνοντας σκέψεις (και όχι μόνο) σε όποιον εγκέφαλο θέλουν! Θα μπορούμε να ταξιδεύουμε χωριστά από το σύντροφό μας σε όλο τον κόσμο, αλλά οι εγκέφαλοι μας να παραμένουν συνδεδεμένοι!"

"Το να επεκτείνεις το νευρικό σου σύστημα όπου θέλεις μέσω του ιντερνετ θα είναι απολύτως εφικτό. Τώρα έχουμε συνηθίσει να έχουμε τα σώματά μας όπου βρίσκονται. Αλλά το σώμα σου είναι ότι ο εγκέφαλος σου αντιλαμβάνεται, αισθάνεται και ελέγχει. Μέσω του ιντερνέτ θα μπορείς , ας πούμε να βρίσκεσαι σε 50.000 μέρη ταυτόγχρονα ή και σ 'άλλον πλανήτη! Αυτό θα αλλάξει τελείως τις ανθρώπινες σχέσεις και τη φιλοσοφία! Τέλος, ίσως να μη χρειάζεται τα παιδιά μας να πάνε σχολείο! Μ' ένα εμφύτευμα θ' αποκτάμε αυτομάτως όλες τις γνώσεις που χρειαζόμαστε, και θα τις επεξεργαζόμαστε και θα τις αποθηκεύουμε σε χρόνο ρεκόρ!"


Ο καθηγητής ονομάζεται Κέβιν Γουόργουικ και πηγή είναι το περιοδικό " Εψιλον".