Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2012

ΚΥΚΕΩΝΑΣ

Τι θέλαμε να γίνουμε
τι είμαστε
τι απαιτούμε από τους άλλους να είναι

Η ζωή που θέλαμε να ζήσουμε
που βιώνουμε
οι παράλληλες ζωές μας


Ο εαυτός που δείχνουμε
ο εαυτός που κατέχουμε
ο επινοημένος εαυτός

Σκέψεις αντιφατικές
συναισθήματα αντικρουόμενα
άγνωρα  θέλω και πεθυμιές

Ορμές, ορέξεις, σκέψεις
ιδέες, ιδανικά, πράξεις
όνειρα, εφιάλτες, αλήθεια

ενα κουβάρι όλα
ένας μίτος άλυτος
ένας κυκεώνας

Πέμπτη 30 Αυγούστου 2012

ΠΟΙΟΣ




Τέλος  Αυγούστου, μα όχι και το τέλος του καλοκαιριού.
Του πιο θερμού καλοκαιριού αυτού του αιώνα.
Τι καλά  να μπορούσαμε να φυλάξουμε τη ζέστη του για τον χειμώνα!
Ενός χειμώνα που αναμένεται δύσκολος και σκληρός ποικιλοτρόπως.
Οι Αμερικάνοι λένε στους σκληρούς καιρούς οι σκληροί επιβιώνουν.
Ποιον όμως θα πούμε σκληρό άνθρωπο;
Αυτόν που  βλέπει τον συνάνθρωπό του να υποφέρει και  το αντέχει ή αυτόν που σφίγγει τα δόντια όσο και να υποφέρει και προσπαθεί να στηρίξει εαυτόν και αλλήλους;
Ποιος είναι σκληρός άνθρωπος;
Αυτός που συνειδητά εκμεταλλεύεται, εξαπατά, καταπατά ή αυτός που διατηρεί την αξιοπρέπεια και το ήθος του όσο και να χειμάζεται;
 

Κυριακή 8 Ιουλίου 2012

Τα τρία τρωτά της Debt Free Greece


Επίδοξοι εθνικοί ευεργέτες μαζεύουν χρήματα ώστε να εξαγοραστεί το δημόσιο χρέος. Η πρόθεση λαμπρή. Όμως η μέθοδος είναι καταδικασμένη.

ΌΤΑΝ Ο ΔΡ ΦΑΟΥΣΤ έπεσε πάνω στον Μεφιστοφελή, σκέφτηκε ότι είχε έρθει το τέλος - η στιγμή παράδοσης της ψυχής του, σύμφωνα με το «χρεολύσιο» που είχε προσυπογράψει χρόνια πριν. «Είμαι στην Κόλαση;» αναρωτήθηκε. Τότε ο Μεφιστοφελής του απάντησε ότι δεν χρειάζεται να «πάει» στην Κόλαση, καθώς η Κόλαση είναι όπου βρίσκεται εκείνος. Κάπως έτσι είναι και με το χρέος. Όταν είσαι βουτηγμένος σε αυτό, σε ακολουθεί όπου κι αν είσαι, όπου κι αν πας.
Τα τελευταία δύο χρόνια το κοινό μας χρέος, το ελληνικό δημόσιο χρέος για να είμαι ακριβής, βρίσκεται παντού. Στο μυαλό μας, στις κουβέντες μας, στην ψυχή μας την ίδια, την οποία βαραίνει συνεχώς καθώς απειλεί το παρόν και το μέλλον της χώρας αυτής. Ακόμα κι όταν ταξιδεύουμε εκτός Ελλάδας, το «εθνικό χρέος» μας ακολουθεί ως μια αόρατη απειλή στα πέρατα της Γης. Συναντάμε ξένους και συμπατριώτες στην Κένυα ή την Αλάσκα και καταλήγουμε να μιλάμε για την κρίση χρέους της μικρής μας πατρίδας.
Όταν, λοιπόν, διαβάζουμε για τη μη κυβερνητική οργάνωση που ξεκίνησε μια παρέα υπό τον Πέτρο Νομικό με τίτλο Debt Free Greece, δεν μπορούμε παρά να νιώσουμε μια αίσθηση ελπίδας. Η ιδέα της DFG είναι απλή: το δημόσιο χρέος της χώρας έχει απαξιωθεί.
Τα ομόλογα αγοράζονται και πουλιούνται σε εξευτελιστικές τιμές (καθώς οι δανειστές μας δεν πολυπιστεύουν ότι θα πάρουν τα χρήματά τους πίσω κι έτσι ξεπουλάνε τα ελληνικά ομόλογα όσο-όσο). Αν όλοι μαζί, φιλέλληνες, Έλληνες, πατριώτες και επιχειρήσεις (που θέλουν να προβληθούν μέσα από «καλές πράξεις») συμβληθούμε ώστε να συγκεντρώσουμε ένα σοβαρό ποσό, μπορούμε να αγοράσουμε στις χρηματαγορές έναν πολύ μεγάλο αριθμό των ομολόγων που κυκλοφορούν σε εξευτελιστικές τιμές. Και όταν τα συγκεντρώσουμε στο portfolio της DFG, τότε απλώς τα... σκίζουμε (καταργώντας έτσι το ελληνικό δημόσιο χρέος).
Η ιδέα ακούγεται εξαιρετική. Φέρνει στον νου τις παλιές καλές εποχές των εθνικών ευεργετών. Μοιάζει με κάτι που θα έκανε ένας σύγχρονος Ζάππας ή Αβέρωφ. Δεν διαφωνώ. Πιστεύω, όμως, ότι το εγχείρημα είναι καταδικασμένο στην αποτυχία, ακόμα κι αν ευαισθητοποιηθούν εκατομμύρια Έλληνες και φιλέλληνες. Τρεις είναι οι λόγοι:
ΠΡΩΤΟΝ, τα δύο χρόνια που πέρασαν η μεγαλύτερη «επιτυχία» των Μνημονίων ήταν ότι μετέτρεψαν τα χρέη του ελληνικού Δημοσίου από χρέη σε ιδιώτες σε χρέη προς την Τρόικα. Με το Μνημόνιο 2 και μετά το PSI η πλειονότητα των χρημάτων που χρωστά το Δημόσιο οφείλεται στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, σε άλλες χώρες της Ε.Ε. και στο ΔΝΤ. Αυτά τα χρέη δεν έχουν πλέον τη μορφή ομολόγων τα οποία μπορείς να αγοράσεις σε εξευτελιστικές τιμές και να τα σκίσεις. Άρα, η υπόσχεση που δίνει η DFG στην ιστοσελίδα της ότι για κάθε ένα ευρώ που δωρίζουμε διαγράφονται 8 ευρώ χρέους δεν στέκει.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ, έστω ότι δεν ίσχυε το παραπάνω κι ότι μαζεύαμε τα 45 δισ. ευρώ που θα χρειάζονταν (σύμφωνα με τους υπολογισμούς της DFG), ώστε να διαγραφεί το δυσθεώρητο ελληνικό δημόσιο χρέος (κάτι που, μην ξεχνάμε, θα σήμαινε δωρεές 4.500 ευρώ για κάθε άνδρα, γυναίκα και παιδί στην Ελλάδα, ακόμα κι αν το χρέος εξαγοραζόταν στο 20% της αξίας του). Με το που θα προσπαθούσε να αγοράσει η DFG τα ομόλογα αυτά (για να τα σκίσει), αμέσως οι τιμές των ομολόγων θα ανέβαιναν τόσο που τα 45 δισ. δεν θα έφταναν για να διαγράψουν παρά μόνο ένα μικρό ποσοστό του χρέους. (Η DFG ισχυρίζεται ότι αυτό το πρόβλημα δεν θα προκύψει, αν αγοράσει όλα τα ομόλογα μαζί, αφού συγκεντρώσει το ποσό αυτό. Δεν πείθομαι. Μια «συγκομιδή» τόσων δισεκατομμυρίων δεν κρατιέται μυστική για πολύ. Με το που θα το πάρουν χαμπάρι οι αγορές, οι τιμές των ομολόγων θα πολλαπλασιαστούν, ακυρώνοντας τα σχέδια της DFG.)
ΤΡΙΤΟΝ , η όλη ιδέα βασίζεται σε μία πλάνη: ότι η κρίση στην Ελλάδα είναι κρίση χρέους. Δεν είναι! Το χρέος είναι το σύμπτωμα, όχι η αιτία. Όταν ακούω να μιλούν για κρίση χρέους θυμώνω, επειδή αυτές οι αναφορές σηματοδοτούν το γεγονός ότι ακόμα δεν έχουμε συλλάβει τι έχει γίνει. Είναι σαν να ακούς γιατρό να βγάζει διάγνωση για καρκινοπαθή ότι πάσχει από κρίση πόνου. Το ότι πονάει αφάνταστα ο ασθενής και ο πόνος του (όπως το χρέος μας) είναι μια αναμφισβήτητη πραγματικότητα δεν σημαίνει ότι ο γιατρός δεν είναι τσαρλατάνος.
Γενικότερα, είναι βασικό λάθος να σκεφτόμαστε για το δημόσιο χρέος όπως σκεφτόμαστε για το χρέος ενός φίλου μας που έχει βουλιάξει στα δάνεια. Το κράτος μας δεν έχει ανάγκη να αποπληρώσει το υπάρχον χρέος. Αυτό που έχει τραγική και άμεση ανάγκη είναι να αρχίσει η ελληνική οικονομία να παράγει ώστε από το νέο εισόδημα να μπορεί να εξυπηρετεί τα συσσωρευμένα χρέη. Συνεπώς, οι εφοπλιστές και όσοι άλλοι θέλουν, προς τιμήν τους, να αναδειχτούν στους νέους εθνικούς ευεργέτες, το καλύτερο που έχουν να κάνουν είναι... επενδύσεις σε αυτήν τη ρημάδα τη χώρα. Ας χρησιμοποιήσουν τα κονδύλια που μαζεύει η DFG γι’ αυτόν το σκοπό.

πηγή:LIFO

Πέμπτη 28 Ιουνίου 2012

GREECE DEBT FREE


Πρωτοβουλία για τη μείωση του χρέους από τον GDF

Τη δυνατότητα σε πολίτες και εταιρείες να συμβάλουν αποτελεσματικά στη μείωση του ελληνικού χρέους, δίνει ο μη-κυβερνητικός και μη κερδοσκοπικός οργανισμός Greece Debt Free (Ελλάδα Χωρίς Χρέος), μέσω της πρωτοβουλίας για αποδοχή δωρεών με σκοπό την αγορά ελληνικών κρατικών ομολόγων στις διεθνείς αγορές σε τιμές πολύ χαμηλότερες από το ποσό που οφείλεται από το ελληνικό κράτος. Το GDF στη συνέχεια βοηθά στη μείωση του χρέους μέσω της ακύρωσης των εν λόγω ομολόγων.

Πρωτοβουλία για τη μείωση του χρέους από τον GDF
Η εν λόγω πρωτοβουλίας, η οποία μετρά μόλις λίγες ημέρες, έχουν ήδη συγκεντρωθεί 2.200.000 ευρώ συνολικής αξίας χρέους, μέρος των οποίων έχει συνεισφέρει ο Ολυμπιακός.

To GDFείναι ένας μη-κυβερνητικός και μη κερδοσκοπικός οργανισμός, που επιτρέπει σε πολίτες και εταιρείες να συμβάλουν αποτελεσματικά στη μείωση του ελληνικού χρέους.

Όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα του Οργανισμού, το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι αντικείμενο αγοραπωλησίας στις διεθνείς αγορές, σε τιμές χαμηλότερες από ό, τι πραγματικά χρωστάμε. Αυτή τη στιγμή σε κάθε Έλληνα εργαζόμενο αντιστοιχεί εθνικό χρέος αξίας περίπου 24.800, ευρώ ωστόσο αυτό το ποσό μπορεί να εξαγοραστεί με τρέχουσα τιμή περίπου 3.000 ευρώ.

Το GDF δέχεται δωρεές με σκοπό την αγορά ελληνικών κρατικών ομολόγων στις διεθνείς αγορές σε τιμές πολύ χαμηλότερες από το ποσό που οφείλεται από το ελληνικό κράτος. Το GDF στη συνέχεια βοηθά στη μείωση του χρέους μέσω της ακύρωσης των εν λόγω ομολόγων.

Όπως επισημαίνεται, οι διαδικασίες του GDF είναι απολύτως διαφανείς και λειτουργούν σύμφωνα με τους νόμους της Πολιτείας του Delaware. Υπόκειται στη νομοθεσία Φιλανθρωπικών Ιδρυμάτων των ΗΠΑ, που αποκλείουν πολιτική επιρροή. Δεν έχει εργαζόμενους, διοικείται από εθελοντές και ενδιαφερόμενους πατριώτες, ενώ τα έξοδα λειτουργίας του είναι αμελητέα, αναφέρεται στην ανακοίνωση.

Ο Peter Nomikos, ιδρυτής και δημιουργός του μη κερδοσκοπικού αμερικανικού οργανισμού Greece Debt Free Inc., είναι επιχειρηματικό στέλεχος και κατάγεται από τη Σαντορίνη.
Είναι αντιπρόεδρος του Thera Foundation, ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού που είναι αφιερωμένος στην προώθηση της ελληνικής αρχαιολογίας, γεωλογίας και ιστορίας της τέχνης. Από την απαρχή της ελληνικής οικονομικής κρίσης, ο Peter Nomikos έχει επικεντρωθεί στην ανάπτυξη στρατηγικών που θα βοηθούσαν στην ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας.


http://www.greecedebtfree.org/index_gr.html

πηγή:Έθνος 

Τετάρτη 13 Ιουνίου 2012

ΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Άραγε, τι είναι χειρότερο.
Να επιτίθενται σε φαρμακοποιούς για χρήματα ή για φάρμακα;

Τρίτη 6 Μαρτίου 2012

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ

Κουράστηκα μέχρι αηδίας ν' ακούω, να διαβάζω μα, προπάντων να μιλάω για την κρίση.
Μήπως περνάω κρίση;
Από την άλλη λέω είναι αντίδραση αυτή;
Βλέπω, ακούω, δεν μιλάω!!!;;
Σκέφτομαι όμως.
Πολλά και διάφορα.
Και νιώθω. Νιώθω οίκτο για την Ελλάδα, για τους Έλληνες, για μένα.
Κάπου διάβασα πως τα συναισθήματα οίκτου βρωμάνε ανωτερότητα.
Λες νάμαι ανώτερη του εαυτού μου;
Μάλλον νιώθω κατώτερη των περιστάσεων αλλά υπάρχει και η περίπτωση οι περιστάσεις να με κάνουν να νιώθω κατώτερη.
Προχτές παρακολούθησα το ντοκιμαντέρ "Ελλάδα είμαι σε δύσκολη Θέση", που έκλεισε με την φράση "είμαι περήφανος που γεννήθηκα Έλληνας, είναι σπάνιο να γεννηθείς  Έλληνας".
Αν  ρωτούσαν εμένα θα έλεγα: "Θα ήθελα πάρα πολύ να πω πως είμαι περήφανη που γεννήθηκα Ελληνίδα".
Έλληνες, με φέρατε σε δύσκολη θέση.
Σωστότερα, συνέλληνες βάλαμε τους εαυτούς μας σε δύσκολη θέση.
Και δεν είναι μόνο η οικονομική κατάσταση.
Είναι κάτι άλλο, κάτι που έχει σχέση με την αξιοπρέπεια.
Φυσιολογικά την αξιοπρέπεια δεν μπορεί να σου την στερήσει κανείς.
Φυσιολογικά.
Αυτά όμως που βιώνουμε ξεπερνάν κατά πολύ τις νόρμες.
Κακώς όμως γενικεύω.
Υπάρχουν αρκετοί που αντιμετωπίζουν τόσο περήφανα τις κακουχίες που αντιμετωπίζουν, ώστε να γίνονται παραδείγματα.
Και αυτό ακόμη όμως με φέρνει σε δύσκολη θέση, γιατί αναρωτιέμαι αν τώρα που εγώ σκέφτομαι για το σήμερα, εκείνοι επιτρέπουν στον εαυτό τους να  κάνει σκέψεις για το αύριο;;

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ

Χθες το πρωί διάβασα ένα κείμενο της Σώτης Τριανταφύλλου που μου άρεσε πολύ.
Αντιφράφω ένα κομμάτι, που νομίζω ταιριάζει στο κλίμα της ημέρας, αλλά αξίζει να διαβαστεί ολόκληρο.

Αν αγοράσω μια σοκολάτα, μπορώ να διεκδικήσω την αποκλειστική και «δεσποτική» κυριαρχία πάνω σ’ αυτή τη λιχουδιά. Μπορώ να τη φάω χωρίς να πω τίποτα σε κανέναν. Αλλά σ’ έναν κόσμο που δεν είναι ερημονήσι δεν μπορώ να κάνω ελεύθερη χρήση όλων όσα μου ανήκουν όπως έκανε ο Ροβινσώνας. Όταν ο Ροβινσώνας ήθελε να πετάξει το καμένο λάδι απ’ το τηγάνι με τα ψάρια θα το έριχνε απλούστατα στη θάλασσα. Εγώ όμως δεν έχω δικαίωμα να ρίξω στη θάλασσα π.χ. τα γράσα του αυτοκινήτου μου, δεν έχω καν το δικαίωμα να τα πετάξω στον κήπο μου: σε μια ευνομούμενη χώρα θα με κατηγορήσουν για ρύπανση του περιβάλλοντος. Αν ενοικιάσω ένα διαμέρισμα σε κάποιον, δεν μπορώ να ορμήσω μέσα χωρίς την άδεια του ενοίκου, αν δεν τον έχω τουλάχιστον ειδοποιήσει νωρίτερα. Δεν έχω δικαίωμα να βασανίσω τον σκύλο μου ή να τον βάλω να πάρει μέρος σε κυνομαχίες: σε τέτοια περίπτωση θα κατηγορηθώ για κακομεταχείριση ζώων. Ενώ δηλαδή όλα αυτά μου ανήκουν -αυτοκίνητο, γράσα, κήπος, διαμέρισμα, σκύλος- τα δικαιώματά μου είναι συγκεκριμένα – περιορίζονται από το κοινωνικό συμβόλαιο. Με λίγα λόγια, η φράση «η ιδιοκτησία είναι η σχέση μεταξύ εμού και ενός πράγματος» δεν ισχύει πια – είναι ελλιπής. Από τη μια πλευρά η ιδιοκτησία είναι ένα συμβόλαιο μεταξύ ατόμων, από μιαν άλλη πλευρά είναι ένα περίπλοκο σύνολο δικαιωμάτων και υποχρεώσεων.



Υ.Γ.
Ποιος άραγε ή ποια
νόμιμα συσσώρευσε τη λεία
και χωρίς αιδώ καμμία
την σιγούρευσε στην αποικία;

κύριο ή κυρία
δε σε κάνουν τα πτυχία
μα η αντοχή στη συγκυρία
και η στάση η τιμία





Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

"15 τρομακτικά χρωματιστοί Μήνες, τέσσερις Εποχές και μια Αποχή"



"15 τρομακτικά χρωματιστοί Μήνες, τέσσερις Εποχές
 και μια Αποχή"




 μια έκθεση από ζωγραφιές και από λέξεις...



"15 τρομακτικά χρωματιστοί Μήνες, τέσσερις Εποχές
 και μια Αποχή"

 μια έκθεση από ζωγραφιές και από λέξεις...


Το περιοδικό "εξώστης" και το Art House gallery bar, σας προσκαλλούν την Κυριακή 19 Φλεβάρη στις 9.00μ.μ.
στην έκθεση με ζωγραφιές της Στεφανίας Βελδεμίρη, για να δείτε 15 μήνες4 Eποχές και την Aποχή
"δεν"
, που έγιναν μικρά παραμύθια από τον Κώστα Στοφόρο. Μερικοί
στίχοι του Ναζίμ Χικμέτ, μπλέκονται στα παραμύθια και στις ζωγραφιές,
στα χρώματα και στις λέξεις. Πάντα μπλέκονται τα χρώματα με τις
λέξεις, οι λέξεις με τα χρώματα. Αφιερώνουμε στη μνήμη του Ναζίμ, όλα
αυτά τα μικρά παραμύθια και όλους μας τους ζωγραφιστούς μήνες... και
τους 15.

Έκπληξη!
Παρουσίαση της Μαγικής Τράπουλας των Παραμυθιών!
Το πρωί της ίδια μέρας (Κυριακή 19 Φλεβάρη), στις 12.00 το πρωί, σας
προσκαλούμε μικρούς και μεγάλους, για να φτιάξουμε ολοκαίνουργια και
κατάδικά σας παραμύθια! Θα είμαστε εκεί μαζί, art house gallery bar, Κώστας και Στεφανία, με
την "παραμυθοκουζίνα" μας, τη μαγική τράπουλα, με μπογιές και χαρτιά,
με παράξενα αντικείμενα, έτοιμοι να γεμίσουμε τον κόσμο... παραμύθια!
Εννοείται δωρεάν!



Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012

ΧΙΟΝΙΑΣ




Μέχρι πρότινος έλεγα τουλάχιστον έχουμε τον καιρό "με το μέρος μας".
Μας εγκατέλειψε και αυτός.
Μπορεί να τρίβουν τα χέρια τους οι "πετρελαιάδες" για αύξηση των εσόδων τους, σίγουρα οι υπόλοιποι τα τρίβουμε για να τα ζεστάνουμε.
Οι εικόνες από τις χιονοπτώσεις στα ορεινά μου θυμίζουν εκείνες από το σαράντα.
Αλλά και τώρα μια εμπόλεμη κατάσταση δεν βιώνουμε;
Μόνο που δεν ξέρω αν στη σημερινή θα υπάρχουν νικητές, αν και όταν τελειώσει ποτέ αυτή η πτώση και η κατάπτωση.
Αχτίδες ζεστασιάς και αναπτέρωσης του ηθικού, η αλληλεγγύη και η συσπείρωση ατόμων και ομάδων όσον αφορά τόσο τομείς βοήθειας αστέγων και απόρων, όσο και απεργιακών κινητοποιήσεων.
Προσωπικά με αποκαρδιώνει το γεγονός της διασπαστικότητας.
Οι γιατροί χωρίζονται σε "αλληλεγγύης",  "του κόσμου", "με σύνορα", "χωρίς σύνορα" και γενικότερα υπάρχουν πολλές εθελοντικές ομάδες που προσανατολίζονται σε παραπλήσιους τομείς.
Το ίδιο ισχύει και για τις κινήσεις διαμαρτυρίας και απεργιών.
Το κάθε σωματείο και η κάθε παράταξη τις δικές τους πορείες.
Αναμφισβήτητα καλύτερο από το καθόλου.
Αλλά......σκεφτόμουν μήπως ήρθε πια ο καιρός για συσπειρώσεις;









Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012

90 χρόνια «Οδυσσέας»: Ένας μαραθώνιος ανάγνωσης


Μια πρωτότυπη εκδήλωση με αφορμή την συμπλήρωση ενενήντα χρόνων από την πρώτη έκδοση του εμβληματικού έργου του Τζέιμς Τζόυς «Οδυσσέας» πρόκειται να πραγματοποιηθεί στη Θεσσαλονίκη. Πιο συγκεκριμένα, την Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου στις 12.00 το μεσημέρι στο bar «Manifesto» (Δημητρίου Γούναρη 51, πίσω από την Ροτόντα), θα ξεκινήσει ένας μαραθώνιος ανάγνωσης του «Οδυσσέα» ο οποίος αναμένεται να ολοκληρωθεί το μεσημέρι της επόμενης μέρας, Ψυχή του εγχειρήματος είναι ο συγγραφέας και επιμελητής βιβλίων Κυριάκος Αθανασιάδης ο οποίος θα ξεκινήσει την ανάγνωση. Οι συμμετοχές έχουν ξεπεράσει κάθε πρόβλεψη ενώ απόλυτα εναρμονισμένη με τον χαρακτήρα της εκδήλωσης θα είναι η ατμόσφαιρα στον χώρο που θα την φιλοξενήσει όπου θα ρέει η ιρλανδέζικη μπύρα, το ουίσκι και ο Irish coffee, ενώ θα σερβίρονται ιρλανδέζικες σπεσιαλιτέ. Ταυτόχρονα στην οθόνη θα προβάλλονται εικόνες από το Δουβλίνο της εποχής του Τζόυς και του ήρωά του Λεοπόλδου Μπλουμ ο οποίος περιηγείται στη πόλη κατά τη διάρκεια ενός 24ωρου.
Ο «Οδυσσέας» που άσκησε τεράστια επιρροή και διαμόρφωσε το τοπίο των ευρωπαϊκών γραμμάτων είναι γραμμένο με την τεχνική του εσωτερικού μονολόγου και της συνειδησιακής ροής και συνομιλεί με δημιουργικό τρόπο με την ομηρική «Οδύσσεια». Ο Τζόυς με το βιβλίο αυτό δεν δίστασε να πειραματιστεί με όλες σχεδόν τις αφηγηματικές φόρμες σφραγίζοντας το ρεύμα του μοντερνισμού. Στον μαραθώνιο θα διαβαστεί η μετάφραση του «Οδυσσέα» από τον Σωκράτη Καψάσκη. Το βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Κέδρος» διατίθεται και σε μια νέα, επετειακή έκδοση με σκληρό εξώφυλλο.

Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2012

ΜΙΑ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΤΟ 1939 Ή ΜΗΠΩΣ ΣΗΜΕΡΑ.....



 Henry Miller:Ο Κολοσσός του Μαρουσιού

......Από το σωρό των σκουπιδιών, μια ολόκληρη γενιά βρίσκει καταφύγιο για τους ίδιους και τα ζώα τους, τα κατοικίδιά τους, τα τρωκτικά τους, τις ψείρες τους, τους κοριούς τους, τα μικρόβιά τους. Με την πρόοδο του πολιτισμού, τέτοιες σπυριάρικες, πυώδεις συσσωρεύσεις ανθρώπων δεν είναι φυσικά ασυνήθιστο θέαμα.Όσο πιο καταπληκτικές θα γίνονται οι πόλεις του κόσμου σε κομψότητα και αναλογίες, σε δύναμη κι επιρροή, τόσο πιο κατακλυσμικές θα γίνονται οι εξεγέρσεις, τόσο πιο μεγάλες οι στρατιές των ανέργων, των απόρων, των αστέγων, των πενήτων που....δεν θα έχουν καν το προνόμιο να σκάψουν στις κοπριές για τα συντρίμμια ώστε να φτιάξουν μια στέγη,αλλά θα είναι αναγκασμένοι να προχωρούν σαν φαντάσματα, να τους αντιμετωπίζουν στην ίδια τους την πατρίδα με τουφέκια,χειροβομβίδες, συρματοπλέγματα, να τους αποφεύγουν σαν λεπρούς, να τους διώχνουν σαν την πανούκλα...