Τετάρτη 18 Μαρτίου 2009

ΤΟ ΜΟΝΤΕΛΑΚΙ


Στης γωνιάς το μικρό το σοκάκι
αλύπητα χτυπούσε το βοριαδάκι.
Το μικρό μου το φτωχό το κορμάκι
έτρεμε σα το κλαδάκι.

Τι κι αν τα σαγόνια χτυπάνε στο κρύο
προσπαθώ να περπατάω με μπρίο!
κουκούλα ποιος τολμά να φορέσει
τον κρύο-χιονιά για ν' αντέξει;

Τι κι αν ακριβά επλήρωσα το μοντελάκι ;
Τι κι αν μάλλινο έχει τον επενδύτη;
Το σκέπαστρο της κεφαλής
ώτα δεν θα καλύψει!!




5 σχόλια:

Adamantia είπε...

Xaxaxaxα τζάμπα λεφτά έδωσες!! Θα σου έλεγα να βρείς τους κουκουλοφόρους της γειτονιάς σου και να τους το πουλήσεις!
Φιλιά πολλά!

Ανώνυμος είπε...

Τί να κάνω;
Να ξηλώσω τις κουκούλες απ' τα μπουφάν μου;

Κωνσταντινιά είπε...

Κορίτσια,

λέω να οργανωθούμε
σε καμιά λαϊκή να βγούμε
απ τα μπουφάν ν απαλλαγούμε!

Χρειάζεται όμως προσοχή
πώς την πραμάτεια να ωθούμε
δίχως να κατηγορηθούμε.

Συνήθειο τόχουνε εκεί φωνή να βγάζουνε τρανή!
μου 'πανε όμως στο αυτί πως και γι αυτό μπαίνεις στη στενή!

kostaslogh είπε...

φόρα το εσύ και μή φοβάσαι
της επανάστασης ιέρεια θά ΄σαι
κι αντί οι μπάτσοι να σε κυνηγάνε
θα στέκονται άναυδοι να σε κοιτάνε!

Κωνσταντινιά είπε...

Κώστα μου αγαπημένε,

θάθελα στο στίχο σου
να δώσω αξία
μα έχοντας αυτογνωσία
φοβούμαι πως τα σίδερα
δεν θα γλιτώσω
αν στον πειρασμό σου ενδώσω