ΑΛΛΑΓΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ , ΕΝΑΛΛΑΓΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ

Γνωρίζω ανθρώπους και στο οικείο και στο ευρύτερο περιβάλλον μου, που μικροαναποδιές ή αλλαγές σχεδίων τους πανικοβάλλουν.
Θαρρείς και πρέπει να επαναπρογραμματιστούν, να ανασυνταχθούν για ν' αντεπεξέλθουν στα νέα δεδομένα.
Θέλω να πιστεύω πως δεν ανήκω σ' αυτούς, θα ήθελα ν' ανήκω στην άλλη κατηγορία των ευπροσάρμοστων και ευέλικτων, μα η αλήθεια είναι πως πρέπει να είμαι κάπου στη μέση.
Για χθες ήταν προγραμματισμένο, μετά την συζήτηση για το "'Ολα βαίνουν καλώς εναντίον μας", να χτυπήσουμε ένα "Ουζερί Τσιτσάνη".
Φυσικό επακόλουθο λέγαμε γελώντας.
Έλα όμως που έχω κάτι κουλτουριάρικα φιλαράκια, (και επειδή " δεν χαλάμε τα χατήρια της παρέας" όπως λέει και ο Στέργιος), που δεν ήθελαν με τίποτε να χάσουν την παράσταση " Η Φιλοσοφία στη Σκηνή" τη μια και μοναδική στη Θεσσαλονίκη!
Με χολή ευχήθηκα στους βαίνοντας για ουζάκι, "καλά να περάσετε" και συνοφρυωμένη πήγα στην εκλαϊκευμένα δραματοποιημένη φιλοσοφική παράσταση.
Άξιος ο Πελεγρίνης για τη σύλληψη της ιδέας, την προσπάθεια, τη διασκευή. Ο ίδιος συστήνει το έργο του ως εξής: «κάτι που παραμένει σταθερό είναι η ανάγκη των ανθρώπων να φιλοσοφούν, έστω και αν διατείνονται ορισμένοι πως η φιλοσοφία είναι στρυφνή. Αν παρουσιάζεται έτσι στα μάτια μας η φιλοσοφία, να ξέρετε ότι φταίει εκείνος που ανέλαβε να μας καθοδηγήσει σε αυτήν -ενδεχομένως και εμείς οι ίδιοι που τον πιστέψαμε. Όχι, πάντως, η Φιλοσοφία! Στην πραγματικότητα, η τελευταία αυτή είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, γοητευτική, όμορφη και χρήσιμη, μιας και έχει να κάνει με τον τρόπο που πρέπει να ζούμε και να σκεφτόμαστε. Είναι ακόμη η φιλοσοφία από τη φύση της μια λαϊκή ενασχόληση, αφού ασκείται από όλους μας -ναι, από όλους μας- είτε το αντιλαμβανόμαστε αυτό είτε όχι».
Αρκεί βέβαια αυτό να γίνεται με έναν εύληπτο και ψυχαγωγικό τρόπο προσέγγισης έτσι ώστε το κοινό, ανεξαρτήτως της παιδείας που διαθέτει, να πλησιάζει με ευχαρίστηση τη φιλοσοφία.

Πιστεύω πως αν η επί σκηνής προσπάθεια άγγιξε το στόχο της, η μετέπειτα συζήτηση που ακολούθησε, με εισηγητή και συντονιστή τον καθηγητή στο τμήμα Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής του Α.Π.Θ. Σωκράτη Δεληβογιατζή, ΑΣΤΟΧΗΣΕ.
Η γλώσσα του δεν ήταν ούτε εύληπτη, ούτε είχε τον ψυχαγωγικό εκείνο τρόπο προσέγγισης που ο Πελεγρίνης επιθυμεί για να προσελκύσει νέο κοινό με ευχαρίστηση στη φιλοσοφία.
Απευθυνόταν όχι σε ειδικούς, μα σε εξειδικευμένους.

Βγαίνοντας, περασμένα μεσάνυχτα πια, αντικρίσαμε τα φώτα να καθρεφτίζονται στην άσφαλτο, είδαμε να πέφτει χιονόνερο και νιώσαμε ένα παγωμένο αεράκι.
Βρήκαμε απάγκιο, ζέστη, τροφή, κρασί και προπάντων κέφι σ ένα κοντινό ταβερνάκι.

Χτυπώντας παλαμάκια στο καταπληκτικό ζεϊμπέκικο της Αργυρώς, μονολόγησα: Τελικά όλα βήκαν καλώς εναντίον μου.


Υ.Γ. Κύριε Σκαμπαρδώνη περαστικά, η αισθητή απουσία σας δεν εμπόδισε στο να γίνει μια ζωντανή, εποικοδομητική συζήτηση.