ΜΟΝΑΞΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΙΚΟΤΗΤΑ

Μοναξιά και μοναχικότητα. Δυο λέξεις παρόμοιες που εγώ τις δίνω διαφορετικό νόημα. Πιστεύω πως η μοναξιά έχει μια αρνητική έννοια, μια έννοια που υπονοεί όχι μόνο να είναι κάποιος μόνος, αλλά να νιώθει μόνος αποξενωμένος ακόμη και όταν είναι με παρέα. Και δεν ξέρω πώς αλλά την έχω συνδέσει με το ποίημα του Καβάφη

Όσο μπορείς

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την,
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μιά ξένη φορτική.

Αντίθετα πιστεύω πως η μοναχικότητα είναι επιλογή. Σα μια ευκαιρία να τα πεις με τον εαυτό σου, ένα είδος διαλογισμού.

Γι αυτό και με έκπληξη διαπίστωσα σε μια φιλική συζήτηση ότι υπάρχουν άνθρωποι που ταυτίζουν τις λέξεις αυτές.

Η έκπληξη μου έγινε μεγαλύτερη όταν εξακρίβωσα πως στα λεξικά μας δεν υπάρχει καν η λέξη μοναχικότητα πόσο μάλλον η ετυμολογία της. Στον μοναχικό δίνουν την έννοια του μοναχισμού και της απομόνωσης.

Κάνοντας ψαχτήρι βρήκα πως έχει γραφτεί βιβλίο με τίτλο " Από τη μοναξιά στη μοναχικότητα" του Osho.

Αντιγράφω ένα απόσπασμα.

"...υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στη μοναξιά και τη μοναχικότητα. Όταν νιώθεις μοναξιά, σκέφτεσαι τον άλλον, σου λείπει ο άλλος, είσαι εξαρτημένος. Η μοναξιά είναι μια αρνητική κατάσταση. Η μοναξιά είναι η απουσία του άλλου. Η μοναχικότητα είναι η παρουσία του εαυτού. Η μοναχικότητα είναι πολύ θετική, είναι αληθινή ελευθερία. Είναι μια παρουσία που ξεχειλίζει. Είσαι τόσο γεμάτος από παρουσία, που μπορείς να γεμίσεις ολόκληρο το σύμπαν με την παρουσία σου και δεν υπάρχει η ανάγκη του άλλου."

Αν μη τι άλλο ένιωσα δικαιωμένη και ικανοποιημένη.

Αντιγράφω και κάτι άλλο που βρήκα και μου άρεσε.

"Τίποτε δεν φοβίζει σήμερα τον άνθρωπο όσο η μοναχικότητα, η απομόνωση, γιατί αυτές απαιτούν σκέψη, αυτοσυγκέντρωση, φιλοσοφική ή ποιητική διάθεση και έφεση, αυτάρκεια, αυτοπεποίθηση, δηλαδή προσόντα που ελάχιστοι τα διαθέτουν."

Α.Χρύσας

Και ακόμη ένα κομμάτι του Όσσο που το συνδέει και με τη φιλία και νομίζω αξίζει τον κόπο να του ρίξουμε μια ματιά.

"Το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να θυμάται κανείς είναι πως χρειάζεται φίλους εκείνος που είναι ανίκανος να ζήσει μόνος. Και όσο κάποιος χρειάζεται φίλους, δεν μπορεί να είναι σπουδαίος φίλος, γιατί η ανάγκη υποβιβάζει τον άλλο σε αντικείμενο.
Μονάχα ο άνθρωπος που είναι ικανός να είναι μόνος είναι επίσης ικανός να είναι φίλος. Δεν το έχει όμως ανάγκη, είναι χαρά του. Δεν πεινάει γι' αυτό, δεν διψάει, είναι η υπερβολική αγάπη που θέλει να τη μοιραστεί.
Όταν υπάρχει τέτοια φιλία, δεν πρέπει να ονομάζεται φιλία, επειδή περνάει σε μια τελείως καινούργια διάσταση.

Την ονομάζω «φιλικότητα». Έχει υπερβεί το επίπεδο της σχέσης, αφού οι σχέσεις είναι δεσμοί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Σε κάνουν σκλάβο και σκλαβώνουν άλλους. Η φιλικότητα: είναι απλά η χαρά να μοιράζεσαι χωρίς όρους, χωρίς προσδοκίες, χωρίς την επιθυμία της ανταπόδοσης, ακόμα και. της ευγνωμοσύνης.
Η φιλικότητα είναι η πιο αγνή μορφή αγάπης.
Δεν είναι ανάγκη, δεν τη χρειάζεσαι. Είναι αφθονία, ένα ξεχείλισμα έκστασης.

Είναι πραγματικά γελοίο: Ο φίλος σου σε χρειάζεται,
επειδή φοβάται τη μοναχικότητα του. Εσύ τον χρειάζεσαι, επειδή φοβάσαι τη μοναχικότητα σου. Και οι δυο φοβάστε τη μοναχικότητα. Νομίζεις ότι, επειδή είσαστε μαζί, η μοναχικότητα θα πάψει να υπάρχει; Απλά θα διπλασιαστεί, ίσως και να πολλαπλασιαστεί. Έτσι, όλες οι σχέσεις οδηγούν σε περισσότερη δυστυχία, περισσότερη αγωνία.
Κανένας όμως, δεν μπορεί να γεμίσει το κενό σου. Πρέπει να αντιμετωπίσεις το κενό μόνος σου. "

Αφιερωμένο στη Μαρία που με τις απορίες της μου έδωσε την αφορμή.

ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ προς το Χάος να αναρτήσει το κείμενο που μας είχε διαβάσει σε κείνη τη συζήτηση.