Ο εαυτός μας, ο εαυτούλης μας, η ζωή που θέλουμε να ζήσουμε, η ζωή που καλούμαστε να συμμετέχουμε, η ζωή που μας επιβάλλεται, η ζωή που άλλοι κατασκευάζουν για "το καλό μας".
Ο εαυτός διαμορφώνει τη ζωή μας ή η ζωή τον εαυτό μας;
Είμαστε αυτά που σκεφτόμαστε, αυτά που θα θέλαμε να κάνουμε, ή αυτά που πράττουμε;
Αν και κατά πόσο σκεφτόμαστε ελεύθερα;
Και αν ναι, τι ωφελεί να σκεφτόμαστε ελεύθερα αν δεν μπορούμε να δράσουμε;
Επειδή όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος, επαγωγικά, είμαστε αυτά που κάνουμε.
Η ζωή μας σχετίζεται πολύ περισσότερο με τη δράση παρά με τη σκέψη.
Η ελευθερία της σκέψης είναι πολύ σημαντική, αλλά δεν επιφέρει αλλαγές στον κόσμο μας.
Η δράση αντίθετα μπορεί ν αλλάξει τον κόσμο που κατασκευάζουν άλλοι, σε ένα κόσμο που θα θέλαμε να ζήσουμε.
μια άλλη
Πριν από 4 ώρες
5 σχόλια:
-“Ο εαυτός διαμορφώνει τη ζωή μας ή η ζωή τον εαυτό μας;”
Αν και ξεκάθαρη απάντηση δεν υπάρχει, θα επιχειρήσω μια άποψη ακροβατώντας μεταξύ πραγματικότητας και επιθυμητού: ο εαυτός μας διαμορφώνεται ανάμεσα, με το τι θέλουν οι άλλοι, “για το καλό σου” (οι δικοί σου άνθρωποι: γονείς και μετά ο-η σύζυγος), και του μεγέθους αντίδρασης που θα εκδηλώσεις ανάλογα με το τι αντιλαμβάνεται ο εγκέφαλός σου, η καρδιά σου, και η ψυχή σου.
-“Αν και κατά πόσο σκεφτόμαστε ελεύθερα; Και αν ναι, τι ωφελεί να σκεφτόμαστε ελεύθερα αν δεν μπορούμε να δράσουμε; ”
Κατηγορηματικά όχι, διότι έχουμε υποχρεώσεις (που εμείς, οι γύρω μας και το “ αόρατο σύστημα” μας έχει επιβάλει, για να “χαλιναγωγηθούν οι μάζες” ), και πρέπει να μην σκεφτόμαστε ελεύθερα, διότι αν σκέφτεσαι και δεν μπορείς να τα υλοποιήσεις, ακροβατείς στην πορεία του χρόνου μεταξύ τρέλας και αυτοκτονίας
-“Η ζωή μας σχετίζεται πολύ περισσότερο με τη δράση παρά με τη σκέψη. Η ελευθερία της σκέψης είναι πολύ σημαντική, αλλά δεν επιφέρει αλλαγές στον κόσμο μας. Η δράση αντίθετα μπορεί ν αλλάξει τον κόσμο που κατασκευάζουν άλλοι, σε ένα κόσμο που θα θέλαμε να ζήσουμε”.
Για όλα τα παραπάνω, αν και ακούγεται λογικός ο συνειρμός της σκέψης σου, θεωρώ ότι όλα εξαρτώνται από την αντίδραση που θα αναπτύξεις, όπως είπα και παραπάνω (το “σύστημα” δεν αλλάζει, μόνο η ψυχή μας αγαλλιάζει). Πάλι όμως δεν είναι σίγουρο ότι θα επέλθει η γαλήνη και η ηρεμία της ψυχής (‘όπερ και το ζητούμενο’). Αυτά τα ανάμικτα και μπερδεμένα συναισθήματα μπορούν να μας τα πουν καθαρά, μόνοι όσοι έχουν πεθάνει, διότι λένε ότι πριν πεθάνεις, περνάει όλη η ζωής αστραπιαία από μπροστά σου, την αξιολογείς και ή ηρεμείς και πηγαίνεις στον “παράδεισο ”, ή ….πας στη “κόλαση”.
Άρα ξεκάθαρη απάντηση δεν υπάρχει, ο καθένας πιστεύει αυτό που θέλει... !! ……….κούρασα …φτάνει…!!!
Υστερόγραφο: Το τωρινό σου “Avatar” (τωρινή σου “foto” δίπλα στο κείμενό σου στα σχόλια), καλύτερη από την προηγούμενη, μπράβο !!!
Αναμφίβολα λοιπόν, η διαμόρφωση του εαυτού είναι μια διαδραστική σχέση με τη ζωή, το περιβάλλον,την οικογένειά μας,τη μικρή και τη μεγαλύτερη κοινωνία όπου έτυχε να γεννηθούμε, χωρίς να αποκλείουμε και το πότε και τις επικρατούσες συνθήκες.Είμαστε όμως tabula rasa?
Υποστηρίζετε πως δεν σκεφτόμαστε ελεύθερα.Λυπηρό, αλλά αποδέχομαι τους συλλογισμούς σας.
Ακράδαντα πιστεύω πως η δράση επιφέρει αλλαγές.
Για μένα δράση είναι και η στάση ζωής, η επαγρύπνηση και η αναζήτηση,το θάρρος της γνώμης, η κριτική ματιά, ακόμη ακόμη και η κατάθεση των σκέψεων και αναζητήσεων μέσα απο εδώ.
Σίγουρα δεν υπάρχει ξεκάθαρη απάντηση ή μπορεί οι απαντήσεις να είναι όσοι και οι άνθρωποι.
Ευχαριστώ για το υστερόγραφο, είναι μια δράση και αυτό, δεν είναι;
-“η δράση επιφέρει αλλαγές”
Ένα θέμα είναι ποιες είναι δράσεις;
Θεωρώ ότι οι δράσεις όσες και να είναι αλλάζουν και προσδιορίζουμε “άλλο” δρόμο, σε πολύ μικρό ποσοστό και κάποια στιγμή επέρχεται η κόπωση, και κυρίως οι υποχρεώσεις που δεν σ΄αφήνουν να δράσεις (λειτουργούν ανασταλτικά), και ίσως να “συμβιβάζεσαι” με το σύστημα για να “γλύψεις και εσύ κανένα κόκαλο”, ή υπάρχει και η θεωρεία ότι, για να πολεμήσεις το σύστημα πρέπει να γίνεις κομμάτι του και όχι να το πολεμήσεις απ’ απέναντι, αλλά από μέσα του.
Γι αυτό ξαναλέω ότι είναι ένα θέμα ποιες είναι οι δράσεις οι σωστές; (να συμφωνήσω μαζί σου στο σημείο, ότι η αδράνεια είναι θανατηφόρα, αλλά και πάλι τίθεται εδώ και ένα ηλικιακό θέμα…..).
Επίσης, αξίζει η δράση για τη δράση, ή πρέπει να είναι και αποτελεσματική; Οπότε εδώ τίθεται και το θέμα, “ο σκοπός αγιάζει τα μέσα”
Ας μην ξεχνάμε, ότι σε κάθε δράση, υπάρχει και η αντίδραση κ.ο.κ , Νομίζω ότι όλα για τον καθησυχασμό της ψυχής μας γίνονται.
Και φυσικά για την αντίδραση γίνεται η δράση,και μάλλον δεν πρέπει να έγινα κατανοητή στο προηγούμενο σχόλιο.
Δράση για μένα είναι και
η στάση ζωής , δηλαδή στο να μην υποκύψεις στο να γλείψεις το κόκαλο.
Δράση είναι να μην κάνεις στους άλλους ότι δεν θα ήθελες να κάνουν σε σένα, αλλά και δράση είναι να κάνεις στους άλλους αυτό που θα ήθελες να κάνουν σε σένα.
Αν υπήρχε σε όλους αυτό πιστεύω δεν θα χρειαζόταν να πολεμήσουμε κανένα σύστημα.
Ok, να συμφωνήσω έτσι όπως προσδιορίζεις τη “δράση”, για μένα αυτό δεν είναι δράση, αλλά αντίδραση, σε ότι προσπαθούν να σου επιβάλουν, ιδίως όσοι “θέλουν το καλό σου” και πιστεύω ότι αν χρειαστεί καμιά φορά να υποταχθείς, για να γλύψεις και κανένα κόκαλο, δεν είναι κακό υποχρεωτικά, αλλά μάλλον ως ελιγμός μου “κάνει”!!!!
Αν όμως θεωρείς την αντίδραση, ως δράση, ε, τότε να συμφωνήσω για να το κλείσουμε αισιόδοξα το θέμα, αν και είμαι (στο συγκεκριμένο) απαισιόδοξος.
Δημοσίευση σχολίου