Μου ζητήθηκε να πω τις 5 πιο αγαπημένες ταινίες μου.
Συνήθως όταν μου λένε να πω αγαπημένες ταινίες ή βιβλία που ξεχωρίζω, μπλοκάρω. Τώρα με αυτό το μπλογκοπαίχνιδο θαρρείς και ξεμπλόκαρα και αυτόματα μου ήρθαν οι ταινίες στο μυαλό .
Άνετη και ωραία γιατί ξέρω το θέμα, μετά το πρωινό καφεδάκι και το απαραίτητο συγύρισμα (Μιχάλη μη προδίδεις θα υποστείς ποινές....) κεφάτη-κεφάτη (τόχω αυτό το κουσούρι και σπάνω τα νεύρα των πρωινών μουρτζούφληδων) ανοίγω τον υπολογιστή ( και κλείνω επιτέλους τις παρενθέσεις) (δεν παίρνω και όρκο!!) και βλέπω ότι κάποιος έχει γενέθλια!!
Ψιλοσυγκινούμαι διαβάζοντας τα λεγόμενά του, ψιλοχαμογελώ διαβάζοντας το τότε σχόλιο μου. Και.... συνειδητοποιώ, πως, και γω είχα αυτή τη εβδομάδα γενέθλια, τα πρώτα αυτού του blog, γιατί ανήκοντας σε αυτούς:" Ήδη κάποιοι απ΄αυτούς που γνώρισα έχουν φύγει, και κάποιοι ευτυχώς ξαναγύρισαν" μπορώ να έχω και δεύτερα γενέθλια στον ίδιο χρόνο.
Σαν τώρα ήρθε στο μυαλό μου εκείνη η ημέρα. Βροχερό πρωινό Σαββάτου, να θέλω να σχολιάσω έναν Επίκουρο και να μη μπορώ - είχε τα σχόλια μόνο για blogger- και ....κάνω το ατόπημα.
Δεν θ' αντισταθώ στον πειρασμό (ακολουθώντας το παράδειγμα του αγαπητού και αγαπημένου και φίλου τώρα πια Κώστα) να καρφιτσώσω τις πρώτες μου ανοησίες
Σάββατο, Απρίλιος 05, 2008
Αχ τι μου κάνετε!!!
Για όλα φταίνε οι γκόμενες, λέει ένα αγαπημένο τραγούδι. Στην περίπτωση μου φταίνε οι bloggers. Για να μπορέσω να γράψω ένα σχόλιο έκανα και εγώ blog. Κουβεντούλες το βάφτισα. Κουβεντούλες θα λέμε λοιπόν τακτικά από αυτό το "βήμα", κουβεντούλες καθημερινές, απλές, ανεπιτήδευτες.
Εγώ λοιπόν αυτές τις βροχερές μέρες διαβάζω ένα βιβλίο που μπορείς να το παίρνεις και με δόσεις σαν αντικαταθλιπτικό. Το πάντα καλά του Μάτεσι. Γραμμένο με ένα χιούμορ ανατρεπτικό να το πω; καυστικό; πάντως πρωτότυπο και απολαυστικό.
Η συνέχεια στο επόμενο. Να έχουμε και σασπένς Ε?!!!
Ήμουν σίγουρη πως θα το διατηρούσα κανά δυο μήνες και θα το σταματούσα, μα όταν το έπραξα, αναθεώρησα.
Και νάμαι τώρα, ένα χρόνο αργότερα , να παίζω το παιχνίδι και ν' αναπολώ.
Πρώτη ταινία λοιπόν που μου ήρθε στο μυαλό είναι " Τα καλύτερά μας χρόνια" Barbara Streizant, Robert Redfort.
και μου έχει μείνει στο μυαλό γιατί την ένιωσα την δεύτερη φορά που την είδα. Την πρώτη μάλλον απλώς θα τη κοιτούσα.
Δεύτερη " Φορεστ Γκαμπ" με τον Τομ Χανκς γιατί κάθε φορά που τη βλέπω, εντοπίζω και κάτι νέο.
Τρίτη το "Στην Ακτή του Κουνουπιού", Harrison Ford, Helen Mirren, River Phoenix, όχι τόσο για το οικολογικό του μήνυμα όσο γιατί βασίζεται σε αληθινή ιστορία. Το έργο βασίζεται στο βιβλίο του γιου του "πρωταγωνιστή".
Τέταρτη " Το Δένδρο της Ζωής" Hugh Jackman, Rachel Weisz, Ellen Burstyn, γιατί δεν είναι συνηθισμένη γιατί έχει υπέροχη μουσική και γιατί αρέσει και στον γιο μου! Υιέ, ξέρω ότι αγνοείς επιδεικτικά τα γραφόμενά μου μα στην αφιερώνω εκεί στα σύνορα πουλάκι μου που φιλάς Θερμοπύλες. Όχι δεν θα αναφέρω πως κάθε απόγευμα τη βγάζεις στα ιντερνέτια.
And last but not least, ακολουθώντας και το παράδειγμα του υπαίτιου αυτού του παιχνιδιού, γειά σου ρε Χριστίνα!! μια ελληνική, τη "Δεσποινίς Διευθυντής". Το "γυρίσατε- γυρίσατε, ενοχλώ; δεν ενοχλώ! και το Αθηνά!!! Αθηνά!!! είναι νομίζω ανεπανάληπτες ατάκες.
12 σχόλια:
Διπλα γενέθλια ε;; ας οψοται, αφού είσαι εδώ ακόμη και διαβάζουμε όσα μοιραζεσαι μαζί μας!!
Ομολογώ ότι από τις αγαπημένες σου ξένες ταινίες εχω δει μόνο το Φορεστ Γκαμπ -πριν πολλα χρόνια, και σίγουρα θέλω να το ξαναδώ.. και μάλλον θα "κατεβάσω" (φτου μου!) και τις υπολοιπες, γιατί εμπιστεύομαι την κρίση σου.
καλό βράδυ!!
Σαν να είναι τώρα που άκουσα την Αναστασία να λέει το πρωί "γειά σου Κωνσταντινιά ,η Κωνσταντινιά μόλις άνοιξε
το μπλογκ της ,κουβεντούλες.blogspot.com..θα το βρείτε στο μπογκ της Καλημέρας εκεί στο πλάϊ στις επαφές.
Χρόνια σου πολλά και εμπνευσμένα!
να χαιρόμαστε τις θεματάρες σου!!!
Για το παιχνίδι(που πολύ μου άρεσε και θα το παίξω)ψηφίζω φορεστ γκαμπ,ακτή του κουνουπιού
τα καλύτερά μας χρόνια όσο κι αν ακούγεται περίεργο δεν το έχω δεί,ούτε
το δέντρο της ζωής.
φυσικά την για κυρία διευθυντή...ρέστα!
Χρόνια πολλά ...σε όλα!
Καλό Πάσχα , καλές διακοπές, και καλές αναρτήσεις.
Και πολλές ευχές για πολλά ΚΕΦΙΑ!!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ
Nα τα μπλογκοεκατοστήσεις! Μ' αρέσουν πολύ οι κουβεντούλες σου, οι σκέψεις σου, το χιούμορ σου.
Τα καλύτερα μας χρόνια (τι κλάμα είχα ρίξει Παναγία μου) μας περιμένουν!!
Φιλιά πολλά κι ελπίζω να έρθω σε κανένα κυριακάτικο τσιμπούσι σας στη Σταυρούπολη!
Πέρασε κιόλας ένας χρόνος;
Θυμάμαι που εξαιτίας του blog σου, έκανα κι εγώ τα πρώτα "ιντερνετικά" μου βήματα και τώρα πια βρίσκομαι σε καλό δρόμο.
Αυτό που μ' αρέσει σε σένα είναι ότι εμπνέεσαι από χιλιάδες πράγματα, καταγράφεις,επικοινωνείς, αλλά ποτέ δεν έγινες δέσμια και δούλη της ηλεκτρονικής επικοινωνίας, που μπορεί να παγιδέψει κάποιον στα δίχτυα της,στερώντας του από πολλές χαρές.
Εύχομαι στις κουβεντούλες σου μακροημέρευση και εμπνευσμένες αναρτήσεις.Πάρτι θα κάνουμε;
Κεράκι θα σβήσεις;
Όσο για ταινίες ξέρεις ποιά μου ήρθε στο μυαλό;
"Όταν η πόλη κοιμάται".
Χριστίνα,
έτσι είμαι γω, αντί να μοιρολογώ κάτι, επιλέγω να το αντιμετωπίζω με χιούμορ. Θα διορθωθώ όμως, πού θα παει!!
Είμαι σίγουρη πως θα τις κατεβάσεις νόμιμα, άντε ημινόμιμα, και νιώθω ικανοποίηση όταν μου λένε πως εμπιστεύονται τη κρίση μου.
Καλή σου μέρα και φιλάκια στο ανιψούδι.
Αλήθεια εσύ πότε γιορτάζεις; Τώρα κοντά μου φαίνεται.
Κώστα,
και γω θυμάμαι τη μέρα που γνωριστήκαμε στο Δέλτα του Αξιού!!
Θα τη θυμάμαι σαν την ημέρα της Καλημεροπαρέας ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ, για να είμαι συνεπής και με το τίλο!!
Ανταλλάξαμε πολλά, γνώμες, απόψεις, βιντεάκια, στίχους!!! γελάσαμε, συγκινηθήκαμε και στο χέρι μας είναι να βιώσουμε και άλλα.
Να δεις τις ταινίες που δεν είδες και να μου πεις τη γνώμη σου, να παίξεις το παιχνίδι, να δούμε τις προτιμήσεις σου και να σ' ευχαριστήσω για τις κολακείες σου!!!
Φιλιά φίλε!!
Ευχαριστώ Σοφία,
σ' ευχαριστώ και που με βρήκες γιατί μέσα από σένα βρήκα στοιχεία του εαυτού μου.
ΦΙΛΙΑ
Αδαμαντία
με λίγες λέξεις σου, μ' έκανες να αισθανθώ σπουδαία!!
Ναι, στα καλύτερά μας χρόνια, βαλάντωσα στο κλάμα, μα τη δεύτερη φορά που την είδα και γι αυτό μου εντυπώθηκε. Από τότε δεν έτυχε να τη ξαναδώ και ούτε το επιδίωξα μη τυχόν και χαθεί εκείνο το συναίσθημα.
Μας περιμένουν τα καλύτερα, περιμένουμε και μεις εσένα,
τα τσιμπούσια αλλού γίνονται,
μα δεν έχει και τόσο σημασία.
Στην Σταυρούπολη, είναι ο κήπος ο βοτανικός ένα χάρμα οφθαλμών και....ρινός!!!
Εν μπλογκαρική εξελίξει
Φιλιά
ΝΙΝΑ,
πέρασε ο χρόνος!!!
Κρίμα που δεν έχω το σχόλιο σου με τις ευχές σου και τις επιφυλάξεις σου!
Η εξέλιξή σου, όπως λες στα ιντερνετικά, μόνο εσένα ξάφνιασε, όλοι γνωρίζουμε πως με ότι καταπιάνεσαι "μεγαλουργείς",( η τελειομανία σου γιατί δεν είναι μεταδοτική;), μα γενικότερα όλοι εξελιχτήκαμε πιστεύω μέσα από τα blog, επηρεαζόμενοι και επηρεάζοντας, όπως συμβαίνει και στη ζωή άλλωστε.
Μου άρεσαν πάαααρα πολύυυυ αυτά που σου άρεσαν σε μένα και εν μέρει τα αποδέχομαι κιολας και ένας από τους λόγους που διατηρώ το μπλογκ είναι ότι είναι έναυσμα για να αντικρίζω γεγονότα με τη ματιά του αφηγητή, του σχολιαστή του παρατηρητή.
Ξέρω πως υστερώ σε πολλά και γραμματικώς και συντακτικώς και δεν γράφω με σαφήνεια, πολλές φορές όταν τα ξαναδιαβάζω αναρωτιέμαι τι ήθελα να πω, μα δεν παραιτούμαι.
Στο κάτω-κάτω λέω, αυτό μπορώ, αυτό κάνω.
Αν θα κάνουμε πάρτι;
Αφου ξέρεις δεν τάχουμε τίποτε εμείς αυτά, για το τίποτε γιορτάζουμε, για ένα θεμα ξημερωνόμαστε, για το φεγγάρι ξενυχτάμε. Θυμάσαι;
Κατ΄λαβα ποια ταινία λες, είσαι σίγουρη για τον τίτλο;
Μια ελληνική βρήκα με αυτόν.
Ηθελα να βρώ το τρέιλερ να στο αφιερώσω μα δε τα κατάφερα.
Υ.Γ.Βάζω το κεράκι, βάζεις την τούρτα;
Κωνσταντινιά μου,
τι ωραίο που είναι να περνάει ο καιρός και να είναι γεμάτος από ωραία πράγματα!
Χρόνια πολλά με κουβεντούλες, ωραίες συναντήσεις και δυνατές σχέσεις και φιλίες,
πολλά πολλά φιλιά!
Αναστασία,
σ' ευχαριστώ για τις ευχές, εγκρίνω και επαυξάνω.
ΦΙΛΙΑ!!!!!
Δημοσίευση σχολίου