Τρίτη 15 Ιουνίου 2010

ΚΑΙ ΟΜΩΣ

Το σκέψου θετικά, έχει εξελιχθεί πλέον σε σλόγκαν, μα όταν το πρωτοάκουσα εξεπλάγην.
Μα γιατί, σκέφθηκα, πώς θα σκεφτόμαστε, ότι θα μας πέσει ο ουρανός στο κεφάλι;
Ίσως επειδή πάντα σκεφτόμουν, πως, ότι στραβό και να έρθει θα προσπαθήσω να το ξεπεράσω, θα το παλέψω ρε παιδί μου, φανταζόμουν πως όλοι έτσι σκέφτονταν.
Βλέπω όμως ανθρώπους απαισιόδοξους που με έπαρση αυτοχαρακτηρίζονται σκεπτικιστές ή βαθιά σκεπτόμενοι , βαφτίζοντας ρηχούς και επιπόλαιους τους διαφορετικά σκεπτόμενους.
Ποιοι είναι τελικά οι αφελείς δεν μπορώ να πω και δεν είναι και η πρόθεση μου.
Δεν θέλω να μιλήσω σήμερα για τους πεσιμιστές, αλλά γι αυτούς που ψάχνουν πάντοτε να βρουν κάτι που θα τους στεναχωρεί.

Μια ομάδα είναι οι μελλοντοκαταστροφολόγοι.
Αυτούς που σε όλες τις δραστηριότητες προβλέπουν δράματα:
"Θα πάει σήμερα σώο το παιδί στο σχολείο ή θα το πατήσει αυτοκίνητο;
Θα πάει καλά η εγκυμοσύνη;
Να πάω στον μπακάλη αλλά να μη μου ανοίξουν το σπίτι."

Άλλοι ομάδα οι δια ψύλλου πήδημα αγχωμένοι.
Τους φαίνεται βουνό το πιο απλό:
"Φάτε επιτέλους να μαζέψω το τραπέζι.
Ξυπνήστε να πιούμε τον απογευματινό καφέ για να πλύνω τα φλιτζανάκια."

Υπάρχουν και οι δε ζω τα συμβάντα:
"Πότε θα μεγαλώσουν τα παιδιά να χαλαρώσω.
Άντε να παντρευτούν επιτέλους να ηρεμήσω."

Προσπαθώντας να ανακαλύψω τα βαθύτερα αίτια που καθοδηγούν τις σκέψεις και τα συναισθήματα τέτοιων ανθρώπων, παρατήρησα πως πολλά από αυτά τα άτομα παρουσιάζονται ως μεμψίμοιρα και κακόμοιρα, για να μη τους πιάσει το μάτι. Πολλές φορές τους ξεφεύγει, το λένε και μόνα τους.
Φυσικά υπάρχουν οι ανασφαλείς που οι καταστάσεις τους ξεπερνούν, ίσως οι πραγματικά κακότυχοι, μα υποψιάστηκα πως υπάρχει και μια μερίδα ανθρώπων, που το να νιώθουν δυστυχισμένοι, τους παρέχει ευχαρίστηση.
Η εικασία μου αυτή νομίζω πως τεκμηριώνεται με το παρακάτω άρθρο:

.......Άλλες μελέτες έχουν δείξει ότι αποκτούμε χημικό εθισμό σε ορμονικές εκκρίσεις από συγκεκριμένα συναισθήματα και έχουμε την τάση να αναζητούμε υποσυνείδητα τρόπους να ξαναδημιουργήσουμε αυτά τα συναισθήματα και να πάρουμε τις «ορμονικές δόσεις» μας, ακριβώς όπως κάνουμε με κάθε άλλη εθιστική ουσία. Στην πραγματικότητα αποκτούμε χημικό εθισμό σε συναισθήματα φόβου, θυμού, πόνου, πίκρας, μίσους ή ενοχής και έλκουμε και δημιουργούμε καταστάσεις, στις οποίες μπορούμε να βιώσουμε ξανά εκείνα τα οικεία συναισθήματα.
Αυτό στη συνέχεια οδηγεί σε ένα φαύλο κύκλο αναδημιουργίας αρνητικών συναισθηματικών καταστάσεων που ενισχύουν τις λανθασμένες πεποιθήσεις μας ότι κινδυνεύουμε ή ότι είμαστε θύματα ή ανάξιοι. Η υγεία, οι σχέσεις, η εργασία και η ευτυχία μας φθείρονται.


Εδώ δεν ξέρω αν ισχύει το ότι η αρνητική σκέψη έλκει αρνητικές καταστάσεις, σε αντιδιαστολή φυσικά με το "σκέψου θετικά για να συνωμοτήσει το σύμπαν", αντιλήφθηκα όμως, -όσο παράδοξο και να ακούγεται- ότι υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν βολικά νιώθοντας άβολα.

10 σχόλια:

Roadartist είπε...

Εχω γνωρίσει άτομα που δεν έχουνε κάποιο ουσιαστικό πρόβλημα στη ζωή τους.. και όμως είναι συνέχεια μέσα στη γκρίνια και στο παράπονο. Τελικά καταλήγεις να τα παρηγορείς όλη την ώρα ....και κάποια στιγμή αναρωτιέσαι αν κάνεις σωστά.. που ασχολείσαι...και αν δεν έχουν τελικά ανάγκη.. Σε αυτό το θέμα με έχει προβληματίσει ένα πρόσωπο..και δε ξέρω πως να συμπεριφερθώ.. Πάντως αν ξορκίζουν το κακό με την γκρίνια.. τότε κάτι κάνουμε λάθος χιχιι :) φιλιά!

Κωνσταντινιά είπε...

Κάποιοι κάνουν λάθος και σιγουρα δεν είμαστε εμείς, χα χα
φιλιά!

Υ.Γ.Οι αναρτήσεις σου ενημερωτικές και καλλιτεχνικότατες.

καλημέρα είπε...

Μπραβο Κωνσταντινιά για μια ακόμη φορα, πολύ ενδιαφερον άρθρο! Από πού είναι;

Ανώνυμος είπε...

ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΟΡΜΟΝΕΣ. ΑΔΕΙΑΖΟΥΝ, ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΣΤΕΡΗΣΗΣ,ΘΛΙΨΗ. ΓΕΜΙΖΟΥΝ, ΦΤΙΑΧΝΕΣΑΙ,ΧΑΡΑ! ΛΥΠΑΜΑΙ ΑΝ ΥΠΕΡΑΠΛΟΥΣΤΕΥΩ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΠΡΟΣΔΟΚΩ ΝΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΟΛΟΓΗΣΩ. ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΟΡΜΟΝΕΣ ΨΑΧΝΩ ΝΑ ΒΡΩ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ!!!!
ΦΙΛΙΚΑ
ΗΙΡΡΟ

Κωνσταντινιά είπε...

Σ ευχαριστώ Αναστασια
και συγγνωμη για την αργοπορημένη απάντηση αλλά όπως ήδη ξέρεις και κάτσιμο δεν έχουμε και όλο κάτι απρόοπτο προκύπτει.
Το άρθρο το διάβασα σε περιοδικό σε αίθουσα αναμονής.
Υ.Γ. Σ' αποθύμησα!

Κωνσταντινιά είπε...

Hippo,

πράγματι η χημεία είναι αυτή που καθορίζει τόσο τη σωματική όσο και τη ψυχική μας υγεία και τα φάρμακα δεν είναι τίποτε άλλο παρά "ισορροπιστές".
Έχει αποδειχτεί όμως πως η σκέψη προκαλεί ανάλογες εκκρίσεις. Καθοδηγώντας όσο μπορούμε δηλ. τις σκέψεις μας επηρεάζουμε το θυμικό μας.
Για δοκίμασε και αυτό το μονοπάτι, μπορεί να σε οδηγήσει στις κρυμμένες ορμόνες σου.

Ανώνυμος είπε...

Δεν ξέρω αν είμαι ανώμαλος ή ανώριμος παρά τα 51 μου χρόνια, αλλά αν και εγώ έχω μείωση αποδοχών, λόγω κρίσης, και κατά συνέπεια περιορισμούς στα ¨θέλω μου¨, αλλά πήρα κάποιες βαριές-δύσκολες αποφάσεις, και
έχω εδώ και 10-15 μέρες και τα παίρνω όλα ¨ελαφριά¨… και θετικά, δηλαδή ….ένταξη δεν θα «πεθάνουμε» αν κόψουμε κάποιες συνήθειες που απαιτούσαν χρήματα….!!!....θα βρούμε άλλες που δεν απαιτούν….
Όλα θα πάνε καλά, να περάσουμε καλά και όλα θα πάνε θετικά (αν εμείς το πιστέψουμε και τον καθοδηγήσουμε !!).
Σχεδίασα το καλοκαίρι μου, και τον Σεπ-Οκτ. θα δούμε πως θα είναι τα πράγματα και θα προσαρμοστούμε ανάλογα …..(αρκεί να το θέλουμε και να το προσπαθήσουμε και στο τέλος θα το πιστέψουμε…)
Είμαι ανώμαλος ή ανώριμος ; ΌΧΙ δεν πιστεύω ότι είμαι, αλλά δεν με νοιάζει, αυτά θα κάνω, και τα πάνε όλα καλά, πολύ καλά….!!!!

Ευχαριστώ για το ¨βήμα¨ στο blog, Γιώργος-Σέβης

Κωνσταντινιά είπε...

Γιώργο,

ίσως η θετική σκέψη να είναι και η πιο βαθιά σκέψη, ιδίως όταν γίνεται με τη δική σου στρατηγική μέθοδο.
Εύχομαι τα σχέδια σου να πανε όπως επιθυμείς, μα και αν οι συγκυρίες σταθούν αντίξοες, πάμε για αναπροσαρμογή και επαναπρογραμματισμό.
Ο θετικός άνθρωπος οφείλει να είναι και ευέλικτος.

Ανώνυμος είπε...

πολυ καλα τα λες

καλως σε βρισκω!!!

Κωνσταντινιά είπε...

Σ' ευχαριστώ,

καλώς όρισες!!