Βουλιάζουμε όλο και πιο κάτω όλο πιο βαθιά Πότε θα πιάσουμε επιτέλους πάτο... πια

Έχοντας δει το "Με τα παιδιά της Πιάτσας" στη Μονή Λαζαριστών, σε διασκευή του Γιώργου Σκαμπαρδώνη και πέφτοντας τυχαία σε μια συνέντευξή του συγγραφέα, είπα να τη διαβάσω.
Εκεί όμως που στάθηκα δεν ήταν αυτά για τα οποία στην αρχή ενδιαφερόμουν.
Έμεινα να συλλογίζομαι την απάντησή του στην τελευταία ερώτηση:
"Για το ευρωπαϊκό πρέσινγκ λόγω της οικονομικής κρίσης και τον πιθανό εγκλεισμό της Ελλάδας στην εντατική αισθάνεστε σκεπτικιστής, αισιόδοξος;
«Η κυρίως κρίση δεν είναι οικονομική, γιατί η οικονομία θα φτιάξει έτσι κι αλλιώς σε κάνα - δυο χρόνια. Η μόνη πραγματική και διαρκής κρίση είναι ότι πέθανε ο Μάνος Χατζιδάκις».

Υπονοώντας φαντάζομαι, τη κρίση αξιών που υφιστάμεθα και που δυστυχώς δεν είναι μόνο στο καλλιτεχνικό στερέωμα, αλλά έχει διαβρώσει όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας.

Ατυχώς δεν είναι μόνο Ελληνικό φαινόμενο, (αν και κάνουμε ό,τι μπορούμε για να δίνουμε δικαιώματα πανταχόθεν), αλλά αν κρίνω από το εξώφυλλο του Γερμανικού Focus πανευρωπαϊκό.

Αν δεν είναι δείγμα απόλυτης ακαλαισθησίας τότε είναι ιταμότητας.
Δεν ξέρω αν μας κατηγορούν δικαίως για τα δανεικά και τα χρωστούμενα.

Ο Δελαστικ πάντως μας πληροφορεί και όποιος έχει υπομονή ας διαβάσει......

Ξέρεις πόσα χρωστάνε Αμερικανοί και Ευρωπαίοι;

«Ακούει διαρκώς αυτή την εποχή για τα χρέη και τα δάνεια της Ελλάδας ο μη ενημερωμένος πολίτης και εντυπωσιάζεται (...) Μη έχοντας μέτρο σύγκρισης με τα χρέη ή με τα δάνεια που θα πάρουν φέτος άλλες χώρες, ο κόσμος ακούει αυτά τα αστρονομικά νούμερα, πανικοβάλλεται και νομίζει ότι ήδη χρεοκόπησε η χώρα.

Πολύ πιο ψύχραιμος αισθάνεται κανείς όμως όταν αποκτά γνώσεις γύρω από το πόσα χρωστούν π.χ. οι ΗΠΑ σε ξένους ή πόσα σκοπεύουν να δανειστούν οι εταίροι της κυβέρνησης στην ΕΕ - ακόμη και εκείνοι που της κουνούν επιτιμητικά το δάχτυλο.

Ας αρχίσουμε, λοιπόν, με τα χρέη της Αμερικής. Μόνο το δημόσιο χρέος των ΗΠΑ (προσοχή, χωρίς το ιδιωτικό που είναι επίσης τεράστιο) ανέρχεται, λοιπόν, στο απίστευτο ύψος των τριών και πλέον τρισεκατομμυρίων δολαρίων!

Τον Δεκέμβριο του 2009, μόνο στην Ιαπωνία το αμερικανικό Δημόσιο χρωστούσε 768,8 δισεκατομμύρια δολάρια, βάσει των στοιχείων του υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ. Αλλα 755,4 δισεκατομμύρια δολάρια χρωστούσαν οι Αμερικανοί στην Κίνα.

Αν μάλιστα προσθέσει κανείς και τα 152,9 δισεκατομμύρια δολάρια που οφείλει η Ουάσιγκτον στο επίσης κινεζικό Χονγκ Κονγκ, οι Αμερικανοί χρωστούν σχεδόν ένα τρισεκατομμύριο δολάρια μόνο στους Κινέζους! Ετσι και αποφάσιζε δηλαδή το Πεκίνο ή το Τόκιο να εκποιήσουν τα αμερικανικά κρατικά ομόλογα που έχουν στη διάθεσή τους (θεωρητικά μιλώντας, εννοείται), το δολάριο και οι ΗΠΑ θα χρεοκοπούσαν εν μια νυκτί!

Πάνω από 300 δισ. δολάρια χρωστούν οι Αμερικανοί στη Βρετανία, σχεδόν 200 δισ. στα Εμιράτα του Κόλπου, άλλα 160 δισ. στη φτωχή Βραζιλία (!) και πάει λέγοντας (...)

Κατηγορούν εμάς τους Ελληνες ότι ζούμε πάνω από τις δυνατότητές μας με δανεικά από την ΕΕ. Γιατί δεν λένε όμως ότι οι Αμερικανοί ζουν με δανεικά εις βάρος τουλάχιστον ενός δισεκατομμυρίου εξαθλιωμένων Κινέζων που έχουν εισόδημα λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα; Γιατί δεν λένε ότι οι Αμερικανοί ζουν με δανεικά εις βάρος των Γιαπωνέζων επειδή τους νίκησαν πριν από... 65 (!) χρόνια;

Ας αφήσουμε όμως τους Αμερικανούς και ας έλθουμε στην Ευρώπη. Θα δανειστεί, λοιπόν, η Ελλάδα φέτος πάνω από 50 δισεκατομμύρια ευρώ. Κακώς, κάκιστα. Γιατί όμως δεν λέει κανείς τίποτα π.χ. για το Βέλγιο, το οποίο με πληθυσμό ελαφρά μικρότερο από της Ελλάδας θα δανειστεί σχεδόν... 100 δισεκατομμύρια; Το ότι η Ολλανδία θα δανειστεί πάνω από 100 δισ. ευρώ γιατί δεν κρίνεται άξιο μιας μικρής έστω αναφοράς;

Ο υψηλός δανεισμός καθόλου δεν είναι φαινόμενο που θα παρατηρηθεί φέτος μόνο στις μικρές χώρες. Κάθε άλλο.

Η Γερμανία είναι βεβαίως μια οικονομία με περίπου εννιαπλάσιο ΑΕΠ από το ελληνικό. Ναι, αλλά και τα περίπου 370 (!) δισεκατομμύρια που θα δανειστούν φέτος οι Γερμανοί δεν είναι καθόλου ασήμαντο ποσό. Η πανίσχυρη Γερμανία θα δανειστεί το επταπλάσιο ποσό από την "υπό χρεοκοπία" Ελλάδα! Κάτι δεν πάει καλά εδώ...

Η Γαλλία θα δανειστεί ακόμη περισσότερα, 450 δισεκατομμύρια. Και η Ιταλία επίσης - 400 δισεκατομμύρια αυτή. Το ποσό των φετινών δανείων των δύο αυτών μεγάλων ευρωπαϊκών κρατών ως προς το ΑΕΠ τους είναι ίδιο με της Ελλάδας - της Ιταλίας μάλιστα είναι μεγαλύτερο!

Τι γίνεται; Χρεοκοπούν άραγε και η Γαλλία και η Ιταλία αφού παίρνουν δάνεια αναλογικά ίδια με την Ελλάδα για να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους; Χρεοκοπούν και μας το κρύβουν ή μήπως είναι παραμύθι που υπηρετεί κερδοσκοπικές και πολιτικές σκοπιμότητες η υποτιθέμενα επαπειλούμενη "χρεοκοπία" της Ελλάδας; Είναι προφανές πως συμβαίνει το δεύτερο».

....πως παγκοσμίως ο ένας χρωστάει στον άλλο.
Εδώ βέβαια γεννιέται το ερώτημα ποιος διαθέτει τον παρά;;;!!!!! και θα παρακαλούσα όποιον έχει τη λύση-απάντηση να με φωτίσει.

Για κρίση ακούω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, μα τα τελευταία 20 χρόνια όποτε μιλάνε γι αυτή, μου έρχονται στο μυαλό οι κάτωθι στιχοι
.... και φυσικά αναρωτιέμαι πότε επιτέλους θα πιάσουμε αυτόν τον πάτο!

Παράξενος χειμώνας μπαίνει
παράξενη εποχή
Κανείς δεν ξέρει πού πηγαίνει
δεν ξέρει πού θα βγει

Βουλιάζουμε όλο και πιο κάτω
όλο πιο βαθιά
Πότε θα πιάσουμε επιτέλους πάτο... πια

Όλο κάτι άσχετοι κερδίζουν
με κόλπα και εφέ
και μας που λίγα μας χωρίζουν
δεν σμίγουμε ποτέ

Φατμέ, Χαρούλα, Αφροδίτη
πρώτη μας φορά
φέτος νοικιάσαμε το ίδιο σπίτι... να

Πες μου ποιος
την άνοιξη θα φέρει
σε τούτα εδώ τα μέρη
Κανένας πια δεν ξέρει πώς

Πες μου ποιος
το φως του θα μας δώσει
Ξανά να μας ενώσει
τα όνειρα να σώσει ποιος

Τώρα που πια κανείς δεν μοιάζει
για σοφός
Η αγάπη ίσως ξέρει πώς

Η αγάπη μόνο ίσως ξέρει
μα το 'χει μυστικό,
πώς λύνουνε χωρίς μαχαίρι
το γόρδιο δεσμό.

Η αγάπη μόνο ίσως έχει
το μαγικό κλειδί
να ξέρει μέσα απ' το λαβύρινθο... να βγει

Πες μου ποιος
το φως του θα μας δώσει
Ξανά να μας ενώσει
τα όνειρα να σώσει ποιος

Παράξενος χειμώνας μπαίνει
παράξενη εποχή
Κανείς δεν ξέρει τι συμβαίνει
δεν ξέρει πού θα βγει

Φατμέ, Χαρούλα, Αφροδίτη
πρώτη μας φορά,
φέτος νοικιάσαμε το ίδιο σπίτι... να

Η αγάπη ίσως ξέρει

Στίχοι: Νίκος Πορτοκάλογλου
Μουσική: Νίκος Πορτοκάλογλου
Πρώτη εκτέλεση: Φατμέ & Χαρούλα Αλεξίου & Αφροδίτη Μάνου ( Τερτσέτο )