Σάββατο 9 Ιανουαρίου 2010

Πεθαίνει σιγά-σιγά...

Πεθαίνει σιγά-σιγά

αυτός που δεν ταξιδεύει,
αυτός που δεν διαβάζει,

αυτός που δεν ακούει μουσική,

αυτός που δεν βρίσκει ευχαρίστηση
μέσα από τις εικόνες.

Πεθαίνει σιγά-σιγά

αυτός που καταστρέφει τον έρωτά του,

αυτός που δεν αφήνεται να βοηθηθεί.

Πεθαίνει σιγά-σιγά

αυτός που γίνεται σκλάβος της συνήθειας

παίρνοντας κάθε μέρα το ίδιο μονοπάτι,

αυτός που δεν διακινδυνεύει να αλλάξει

το χρώμα των ρούχων του,

αυτός που δεν μιλά ποτέ σε έναν άγνωστο.

Πεθαίνει σιγά-σιγά

αυτός που αποφεύγει το πάθος

και τη δίνη των συγκινήσεων

που δίνουν λάμψη στα μάτια και

επουλώνουν τις πληγωμένες καρδιές.

Πεθαίνει σιγά-σιγά

αυτός που ενώ είναι δυστυχισμένος

στον έρωτα ή στη δουλειά του

μένει απαθής,

αυτός που δεν ρισκάρει

για να πραγματοποιήσει τα όνειρά του,

αυτός που ούτε μια φορά στη ζωή του

δεν αγνόησε τις συνετές συμβουλές.

Πεθαίνει σιγά-σιγά

αυτός που δεν μοιράζεται τα συναισθήματά του,

αυτός που δεν εμπιστεύεται,

που ούτε καν προσπαθεί.

Απόφυγε το θάνατο σε μικρές δόσεις.
Θυμήσου ότι για να είσαι ζωντανός
δεν αρκεί μόνο ν΄ ανασαίνεις.

Μη στερείς από τον εαυτό σου την ευτυχία !

Pablo Neruda

Από την άλλη θα μπορούσε να πεθαίνει και γρήγορα, αυτός που στερεί την ευτυχία από τον εαυτό του.

Και θα ήταν μάλλον και καλύτερα.

Λιγότερο βασανιστικά.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα του τι μπορεί να καταφέρει ο άνθρωπος με τη θέληση του είναι ο Βρετανός Τζεφ Χολτ. 42 ετών, έγινε ο πρώτος τετραπληγικός που διέσχισε με ιστιοπλοϊκό τον Ατλαντικό Ωκεανό. Ο Χολτ, που είναι παράλυτος εδώ και 25 χρόνια, κυβέρνησε μόνος του το μήκους 18 μέτρων σκάφος «Impossible Dream» («Ακατόρθωτο όνειρο») από το Λαναθαρότε των Καναρίων Νήσων έως το Τορτόρα των Βρετανικών Παρθένων Νήσων. Το ταξίδι διήρκεσε 28 ημέρες, από τις 10 Δεκεμβρίου 2009 έως τις 7 Ιανουαρίου 2010 και ο Χολτ κατάφερε να καλύψει τα 4.300 χιλιόμετρα της διαδρομής παρά τα μηχανικά προβλήματα και τις κακές καιρικές συνθήκες που συνάντησε!!!!

Και για να ρθούμε στα δικά μας, έχουμε κάνει αρκετά βηματάκια στο 2010 και παρατηρώ πως ο κόσμος βαδίζει θαρρείς σκυφτός και χωρίς ....κουράγιο να το πω, ελπίδα να το πω....

Ίσως γιατί αυτή η λεγόμενη κρίση να μας έχει πλησιάσει επικινδύνως.

Τα προβλήματα εργασίας ακουμπάνε όλο και περισσότερους ανθρώπους και όλο και πιο κοντινά μας πρόσωπα.

Στην Κρήτη η ανεργία (18,4%), ακολουθούμενη από την ακρίβεια (16,9%) αλλά και την εγκληματικότητα (9,2 %) αποτελούν τα σημαντικότερα προβλήματα που παρουσιάζει σήμερα η μεγαλόνησος.

Τώρα ποιοι είναι αυτοί που γεμίζουν τα ξενοδοχεία και τα κέντρα διασκεδάσεως, δεν ξέρω.Γενικώς τα στοιχεία που φτάνουν στα αυτιά μας, αντιφατικά.

Μείον 40τοις εκατό λέει οι πωλήσεις στα εμπορικά στο κέντρο της πόλης μα είχαν διπλάσια αύξηση στα πολυκαταστήματα.

Ρεκόρ εξαγωγών έκανε φέτος η Κίνα,σε πείσμα προφανώς της κρίσης, ξεπερνώντας για πρώτη φορά τη Γερμανία.

Τώρα μπορεί να μου πεις πως τίποτε από αυτά δεν προβληματίζει τον Έλληνα που περπατάει με το κεφάλι σκυφτό.

Μπορεί ο άνθρωπος απλά να ψάχνει για αποδείξεις.


4 σχόλια:

Unknown είπε...

Μη στερείς από τον εαυτό σου την ευτυχία !

Πολύ δυνατό κείμενο :)

roadartist είπε...

Όσες φορές και να το ξαναδιαβάσεις, πάντα να σε ταρακουνήσει..

Από εχτές, θέλω να ξέρεις πως το εκτύπωσα, και το καρφίτσωσα πάνω από το γραφείο στο δωμάτιο μου.
:)

Κωνσταντινιά είπε...

Σκιά,

ας μην είναι μόνο δυνατές οι λέξεις μα και η προσπάθειά μας για την επίτευξη του στόχου μας.
:)

Κωνσταντινιά είπε...

Καλλιτέχνιδα,


πόσο δίκιο έχεις.
Και γω ήταν σα να το διάβασα για πρώτη φορά όταν έπεσε στα χέρια μου και έτσι μου ήρθε και η επιθυμία να το μοιραστώ.

Φιλιά!!!!