ΕΤΕΡΟΧΡΟΝΙΣΜΕΝΟ

Κατά την προεκλογική περίοδο σε αυτούς που με ρωτούσαν τι θα ψηφίσω, τους απαντούσα τα τετριμμένα, πως δεν υπάρχουν πλέον σαφείς διαφορές στις εξαγγελίες των προγραμμάτων, πως είναι συγκεχυμένα τα όρια μεταξύ των κομμάτων κ.λ.π. και τους ανέλυα την άποψή μου, πως δηλαδή αν ήταν να υπάρξει κάποια βελτίωση στα πράγματα, αυτή δεν θα γινόταν από κόμματα και πολιτικές παρατάξεις μα από ανθρώπους ικανούς και ανυστερόβουλους.
Και επειδή, συνέχιζα, είμαι πεπεισμένη πως εκείνοι που θα έκαναν την διαφορά, δεν θέλουν να είναι υποψήφιοι, βρισκόμαστε σε αδιέξοδο.
Και να, που πριν από λίγο διάβασα στην Πολιτεία του Πλάτωνα.

"Οι άριστοι δεν επιζητούν την τιμή της εξουσίας, ούτε τη θέλουν, για να ωφεληθούν χρήματα από αυτήν· γιατί δεν επιθυμούν ούτε φανερά να παίρνουν μισθό και να τους λένε μισθωτούς, ούτε κρυφά να σφετερίζονται τα δημόσια και να λέγουνται κλέφτες· ούτε πάλι την επιζητούν για την τιμή, επειδή δεν είναι φιλόδοξοι. Πρέπει λοιπόν να υπάρχει καμιά επιτακτική ανάγκη, ή ο φόβος καμιάς τιμωρίας, για να το αποφασίσουν να αναλάβουν εκουσίως μιαν αρχή· και γι’ αυτό καταντά να θεωρείται επονείδιστο το να αναδέχεται κανείς εκουσίως μιαν αρχή, χωρίς να του το επιβάλλει κάποια ανάγκη· και η μεγαλύτερη τιμωρία γι’ αυτόν, όταν δεν θέλει να κυβερνήσει ο ίδιος, είναι να κυβερνάται από άλλους χειρότερούς του· και απ’ αυτό το φόβο είναι που αναλαβαίνουν την αρχή οι άριστοι, όταν την αναλαβαίνουν, και όχι επειδή την επιζητούν σαν ένα πράγμα καλό για τον εαυτό τους, ούτε για να τα καλοπεράσουν από την εξουσία, αλλά επειδή από ανάγκη τη δέχονται, αφού δεν έχουν να την αναθέσουν σε άλλους καλύτερούς τους και ομοίως τους".


Πιθανότατα θα είχαν μείνει στην μνήμη μου από κάποια άλλη ανάγνωση και τα θεωρούσα δικές μου σκέψεις.