Πιστεύω πως πολλοί θα έχετε νιώσει πως μερικές περίοδοι της ζωής μας ξεχωρίζουν.
Χωρίς να συμβαίνει κάτι ιδιαίτερα σημαντικό, νιώθεις όμορφα, χαρούμενα, εξαιρετικά.
Έτσι είμαι εγώ αυτό το διάστημα.
Και μετά από ένα γεμάτο διήμερο που μου ανέβασε περισσότερο τη διάθεση, ωθώντας μου να τα μοιραστώ , βλέπω τη δήλωση της Αδαμαντίας.
Με μελαγχόλησε.
Σεβαστή η επιλογή σου Άντα.
Θα μου λείψουν οι σκέψεις σου, οι προτάσεις σου, το χιούμορ σου, η γραφή σου.
Να ελπίσουμε πως θα επιστρέψεις και να είμαι και γω ακόμη εδώ.

Με λιγότερο ενθουσιασμό λοιπόν να πω πως το παρατεταμένη καλοκαιρία μας ξελόγιασε και απολαύσαμε ένα θαυμάσιο θαλασσινό μπάνιο στο πρώτο πόδι της Χαλκιδικής, όπου αποφεύγουμε να πάμε το καλοκαίρι λόγω της πολυκοσμίας και των επακόλουθων της.

Χωρίς την βαβούρα, τα τζετ σκι, τα μπαλάκια του πιγκ-πογκ και τα "Μιχαλάκη μη πας στα βαθιά παιδί μου", απολαύσαμε την ηρεμία της θάλασσας, της φύσης και τις απολαυστικά ζεστές αχτίνες του ήλιου.

Χθες το βράδυ είδαμε την παράσταση "Εδουάρδος Γ" από το Εθνικό Θέατρο Βουκουρεστίου σε σκηνοθεσία Alexandru Tocilescu.


Πήγα η αλήθεια είναι με επιφύλαξη, φοβούμενη πως θα δυσκολευόμουν να παρακολουθήσω το έργο λόγω των υπερτίτλων .
Ήταν μια παράσταση άριστη.
Ενας τέλεια ισορροπημένος συνδυασμός μοντέρνων στοιχείων μέσα στο κλασσικό έργο, έξυπνα σκηνοθετικά ευρήματα, καλές ερμηνείες, φαντασμαγορικά εφέ, μα πάνω απ όλα κυριαρχούσε το πολυχρηστικό και λειτουργικό σκηνικό.
Δεν συζητώ βέβαια το πολύ δυνατό κείμενο, το οποίο τελικά έγινε πολύ καλύτερα αντιληπτό, τουλάχιστον από εμένα, λόγω των υπερτίτλων.

Θα κλείσω αντιγράφοντας τα λόγια του σκηνοθέτη που εξηγεί γιατί διάλεξε να ανεβάσει αυτό το έργο:
"Είμαστε όμηροι ενός κόσμου για τον οποίο «ο λόγος της τιμής» δεν σημαίνει τίποτα πλέον. Στα αυτιά και στο στόμα των συγχρόνων ανθρώπων «ο λόγος της τιμής» ακούγεται κενός, χωρίς περιεχόμενο. Μην πιστεύοντας ποτέ σε τίποτα, επιβαρύναμε τις ζωές μας με κούφια λόγια, υποσχέσεις χωρίς ουσία, διευκολύνοντας πιο πολύ την καταπάτησή του και την παραβίαση του νόμου. Ο λόγος της τιμής έχει μείνει μια ηχηρή εικόνα χωρίς ουσία. Οπότε, για ποιο λόγο να σέβεσαι ένα πράγμα που κανείς δεν το λαμβάνει υπόψη;
Επιθυμούμε τώρα να επαναφέρουμε στο μυαλό των ανθρώπων την ιδέα ότι, ένας λόγος τιμής που δόθηκε, ένας όρκος, είναι ιερά πράγματα που πρέπει να τα σεβόμαστε".