Αντί να εμπιστευόμαστε το ένστικτό μας, να ακολουθούμε τους ρυθμούς που επιβάλει το σώμα μας, να ακούμε την εσωτερική μας φωνή, να σπεύδουμε βραδέως όταν χρειάζεται, μα και να μην ξεχνάμε τη χάριν του γοργού, επενδύουμε την ευτυχία μας σε στάσεις ζωής επιτηδευμένες, ξένες προς τον χαρακτήρα μας, την ψυχοσύνθεσή μας.
Ο Καρλ Ονορέ, ο εμπνευστής του κινήματος και συγγραφές του βιβλίου "εκθειάζοντας το αργό", υποστηρίζει απόψεις που τις αποδέχομαι και τις εγκρίνω, όπως: "Το "αργό κίνημα" δεν υποστηρίζει ότι πρέπει να κάνουμε τα πάντα με το ρυθμό σαλιγκαριού. Αυτό που επιδιώκει είναι να κάνουμε το καθετί στην κατάλληλη ταχύτητα. Κάποιες φορές γρήγορα άλλες αργά και σε ορισμένες περιπτώσεις να είμαστε σε πλήρη ακινησία. Να απολαμβάνουμε τις ώρες και τα λεπτά παρά να τα μετράμε αγχωμένα. Να κάνουμε κάθε πράγμα όσο καλύτερα και όχι όσο πιο γρήγορα μπορούμε. Είναι μια αναζήτηση ποιότητας και όχι ποσότητας από τη δουλειά μας μέχρι το φαγητό και το πώς μεγαλώνουμε τα παιδιά μας. "Λιγότερο σημαίνει περισσότερο"- είναι ένας άλλος τρόπος για ν' αντιληφθεί κανείς τη ουσία του κινήματος μας".
Διατυπώνω τις ενστάσεις μου στην διακήρυξη των οπαδών του πως : " Ο Ονορέ μάς μυεί στην φιλοσοφία ενός κινήματος που υπόσχεται να αλλάξει τη ζωή μας".
Η ζωή δεν αλλάζει από τη μια μέρα στην άλλη.
Δεν θα αλλάξει η ζωή σου επειδή αποφάσισες να γίνεις χορτοφαγικός ή ασπάστηκες μια νέα θρησκεία.
Πολλά μικρά και μεγάλα βήματα και προπάντων συνέπεια με αυτά που η συνείδησή σου πρεσβεύει, αυτά που συνάδουν με το δικό σου τρόπο σκέψης, αυτά σε βοηθούν να απολαύσεις και τη ζωή σου και καλύτερος άνθρωπος να είσαι.
8 σχόλια:
.ρέγουλα,στα... ελληνικά!!!
την έχει ο πατέρας μου εδώ και 91 χρόνια!!!
κάτι ήξερε!
Καλό σου Μάη
Παν μέτρον άριστον, μόνο που ποιός τ'ακούει..
Τρέχουμε,βιαζόμαστε,αποφασίζουμε στα γρήγορα..και μετά σκεφτόμαστε.
Καλό Μαη κι απο δώ!
Κώστα,
και μυστικά μακροζωίας; Σαν αργά-αργά δεν μας τ’ αποκαλύπτεις;
Χαλαρό Μάη θα σου πω, μια που ταιριάζει με το κλίμα!
Αδαμαντία,
δε μου λες, έτσι όπως πάμε μήπως θα φτάσουμε να λέμε ας σκεφτόμαστε όποτε και νάναι;;;
Καλό Μάη!!
Να'μαι και γω...
Εγώ θα συμφωνήσω με το "Παν μέτρον άριστον" αλλά όχι με τον τρόπο που το θέτει ή Κα Αδαμαντία...
Το σωστό κατά την άποψή μου είναι να πηγαίνουμε χαλαρά ή γρήγορα ανάλογα με την διάθεση και το τι επιβάλουν οι συνθήκες. Όλοι θα συμφωνήσουν ότι δεν αξίζει να "τρέξεις" ένα μουσείο, όσοι όμως έχουν δει τους "Ονειροπόλους" του Bertolucci θα μπορούσαν να συμφωνήσουν και για το αντίθετο...
Καλώς Ρεισες ΧΡΥ,
η αλήθεια είναι ότι σε περίμενα κανα δυο αναρτήσεις πριν, μα κάλλιο αργά παρά ποτε!!!
Θα συμφωνήσω με την άποψη σου, άλλωστε ταιριάζει με τη δική μου, μα θα πω για τους "Ονειροπόλους", πως, η σκηνή με τη διαίρεση της μπανάνας θέλει slow motion!
kisses without thorns
Αααα... πολύ ενδιαφέρον το βιβλιαράκι και το κίνημα... Λέω να αρχίσω από ΤΩΡΑ!
Θα γύρω την καρέκλα του γραφείου μου, θα φτιάξω καφεδάκι και όσο για τα τιμολόγια που έχω να καταχωρίσω.. έεεεχει ο Θεός! χαχαχαααα....
Αμανίτα,
με καφέ, ραχάτι, χαλλαρά, όλα γίνονται.
Υ.Γ. Κοίταξε μόνο μη γύρεις πολύ τη καρέκλα και φέρεις καμιά τούμπα.
Δημοσίευση σχολίου