Έμεινα αποσβολωμένη, μπόρεσα ευτυχώς να της πω συγχαρητήρια προτού φύγει και μη καταδεχόμενη να πάρουμε τηλέφωνο το γιό στην Γερμανία.
Υπάρχει ανθρωπιά και έχει και όνομα.
Ο φάκελος γράφει κυρία Μουρουζίδου.
οι συγνώμες
Πριν από 19 ώρες
Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2008
ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΘΡΩΠΙΑ
3 και τέταρτο, ξαπλωμένη για την μεσημεριανή σιέστα και κάπου μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, χτυπάει επίμονα το κουδούνι. Λέω θα ξέχασε η από πάνω τα κλειδιά της. Μα όχι. Ήταν η κυρία που καθάριζε το σπίτι ενός ηλικιωμένου γείτονα. Ενός γείτονα που έχει αποδημήσει εις Κύριον εδώ και 2 χρόνια. Ήθελε να του επιστρέψει κάποια χρήματα που τις είχε δανείσει. Γνωρίζοντας πως εμείς έχουμε επικοινωνία με τα παιδιά του που ζουν στη Γερμανία με παρακάλεσε, ζητώντας χίλιες φορές συγνώμη για την αργοπορία, να στείλουμε τα χρήματα.
Έμεινα αποσβολωμένη, μπόρεσα ευτυχώς να της πω συγχαρητήρια προτού φύγει και μη καταδεχόμενη να πάρουμε τηλέφωνο το γιό στην Γερμανία.
Υπάρχει ανθρωπιά και έχει και όνομα.
Έμεινα αποσβολωμένη, μπόρεσα ευτυχώς να της πω συγχαρητήρια προτού φύγει και μη καταδεχόμενη να πάρουμε τηλέφωνο το γιό στην Γερμανία.
Υπάρχει ανθρωπιά και έχει και όνομα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
19 σχόλια:
Απίθανες καταστάσεις. Καμιά φορά συμβαίνουν από εκεί που δεν τις περιμένεις. Ισως είναι οι εξαιρέσεις που πιστοποιούν τον κανόνα.
Το επόμενο που θα γράψω είναι πείραγμα, το ξεκαθαρίζω για να μην έχουμε μούτρα.
Η επόμενη απίθανη κατάσταση είναι ότι βρέθηκες σπίτι σου και άκουσες το κουδούνι!!!!!!!
Nτίνα,την ώρα που διάβαζα το κείμενο ανατριχιάσα ολόκληρη.Δεν έχω κάτι άλλο να πω.Αυτοί οι άνθρωποι είναι η ελπίδα μας για ένα καλύτερο κόσμο.
Χρύσα Πολ.
Καλημέρα!
Με "στείλατε" πρωί πρωί κι εσύ κι ο Κώστας!
Αστερίωνα,
Πότε θάρθει η μέρα να είναι οι απίθανες καταστάσεις ο κανόνας!!!
Υ.Γ. αν και δεν μ' αρέσει να επαναλαμβάνομαι θα σε ξαναρωτήσω. Αστερίωνα με παρακολουθείς;
Χρύσα,
εγώ να δεις πώς αισθάνθηκα. Η γυναίκα δεν μπήκε καν στο σπίτι, μου τα εξήγησε στην πόρτα, κοκκίνισε που της είπα ότι σπανίζουν τέτοιοι άνθρωποι και έφυγε. Έπρεπε η συγκίνηση μου να διοχετευτεί κάπου κι έτσι έτρεξα στο ιντερνετικό ημερολόγιό μου.
Αμανίτα,
αυτά είναι δανεικά! Τα τελευταία σου post ήταν συγκινητικότατα και πολύ ανθρώπινα ή και απάνθρωπα αν το δεις από άλλη σκοπιά.
Όμορφα...Πολύ όμορφα!
Να είναι καλά.
Έχω ένα χαμόγελο...να!!!
Κωνσταντινιά
Εσένα δεν σε παρακολουθώ. Παρακολουθώ όμως τα γραφόμενα σου και προκύπτει ότι γράφω.
καλό σου βράδι
Έτσι είναι...
Όπου υπάρχουν ΑΝΘΡΩΠΟΙ,
υπάρχει και ΑΝΘΡΩΠΙΑ...
Καλησπέρα!
Οι σπουδαίες πράξεις κάνουν σπουδαίους τους ανθρώπους.
Αυτή πράγματι ήταν σπουδαία πράξη, και η Κυρία σπουδαίος άνθρωπος.
Νιώθω όμως την ανάγκη μιας και σας γνωρίζω χρόνια, να σας "εκθέσω" λίγο οικογενειακώς και χωρίς την άδειά σας. Άν η κυρία αυτή επέστρεψε τα δανικά που την βάρυναν στον μοναχικό υπερήλικα που τώρα πια δε ζει, εσείς όσο ζούσε είσασταν το στήριγμά του και χωρίς καμιά ανταπόδοση.
Υπάρχουν ευτυχώς ακόμη ΑΝΘΡΩΠΟΙ!!!
ΝΙΝΑ
Καλημέρα κρυστάλλινε βυθέ,
καλώς όρισες!!!
Δυστυχώς δεν είναι πάντα έτσι. Υπάρχει και απανθρωπιά και αυτό είναι που μας πληγώνει.
Νίνα,
γιατί μας εκθέτεις ανεπανόρθωτα;
Ναι, ήταν για τον συγκεκριμένο μοναχικό υπερήλικα που κατάλαβες.
Με ένα πορφυρό χρώμα στα μάγουλα σου λέω ευχαριστώ.
σου έκανα πρόσκληση σε blogopaixnidi!!!!!!!!
Πήρε νέα διάσταση το θέμα.
Πάρα πολύ ωραίο και σημαντικό. Η ευγένεια την ψυχής, είναι κάτι μη διαπραγματεύσιμο. Κατά την κοινώς λεγομένη και εννοουμένη γλώσσα "δεν παίζεται."
Μεγάλο κορόιδο!
...έτσι,για να θυμίσω και την άλλη άποψη.
Βαγγέλη,
να μη το ξέρω, να ικανοποιήσω την περιέργεια της Κατερίνας που ρωτούσε τη Παρασκευή, τι να είναι αυτό που μπορεί να διώξει τη μελαγχολία από το πρόσωπό σου;
Υ.Γ. ήταν καλά πάντως τη Παρασκευή, δε συμφωνείς;
Πανικέ,
το παιχνίδι το έπαιξα:http://kouventoules.blogspot.com/2008/07/blog-post_10.html
ευχαριστώ πάντως για την πρόσκληση.
Αστερίωνα,
σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Κώστα,
να σου πω τη μαύρη αλήθεια, θα ήθελα να υπήρχαν πολλά τέτοια κορόιδα!
Πόσο καλύτερη θα ήταν η ζωή μας.
Δημοσίευση σχολίου