ΑΝΑΠΟΛΗΣΗ

Παρασκευή, Ιούνιος 13, 2008

ΣΤΙΧΟΙ ΠΑΡΩΔΙΑ

Οι όροι του παιχνιδιού.
Διαλέγουμε ένα γνωστό τραγούδι και γράφουμε την παρωδία μας.
Στη συνέχεια καλούμε 4 φίλους μας να παίξουν.

ΑΝΕΒΑΣΑΜΕ


Ανεβάσαμε μπλογκάκια στα ιντερνέτια
φουσκώσαμε και λίγο στα μυαλά
και νομίσαμε αυτή η παλιοπαρέα
ειν' η καλύτερη σε όλο τον ντουνιά
και τραλαλά και τραλαλά

Δεν μας νοιάζει πού τραβάμε και πού πάμε
δεν μας νοιάζει που είμαστε μακριά
κι αν στα Μεστά δεν συστηθούμε
μες στους δρόμους θα βλεπόμαστε κρυφά.

Ανεβάσαμε στιχάκια με ουσία
ανεβάσαμε λόγια της φωτιάς
κι όταν νιώσαμε ένα κόμπο στο λαιμό
κρύψαμε απ' όλους τον λυγμό
και πω-πω-πώ και πω-πω-πώ


Επειδή λίγο το καθυστέρησα, θα σας αποζημιώσω και με μια εκτέλεση ακόμη.



Ανεβάσαν πανωτόκια επιτόκια
ανεβήκανε στα ράφια οι τιμές
κι όταν είδα το χαρτί της εφορίας
είπα δεν αισθάνομαι καλά
και τραλαλά και τραλαλά

Δεν τους νοιάζει τι τραβάμε και πως ζούμε
δεν τους νοιάζει κι αν φυτοζωούμε
το μεδούλι μας πια απομυζούνε
κι όλο θέλουν πιο πολλά.

Ανεβάσανε τις ώρες εργασίας
δεν έχουμε πια χρόνο για μας
κι όταν πήγα το ράντζο στο γραφείο
κάτι μ' έπιασε και είπα δεν μπορώ
και πω-πω-πώ και πω-πω-πώ


Υ.Γ. Μας βάλανε και φόρο κατοικίας
στη χώρα αυτή της αδικίας!!!!

Όποιος πιστός ας ακολουθήσει.

Πέμπτη, Ιούνιος 05, 2008

ΜΑΓΚΑΝΟΠΗΓΑΔΟ; Η ΟΧΙ;

Κάθε μέρα, μια καινούρια μέρα!
Με τα καλά της, τα άσχημα της, τα τετριμμένα της, τα αναπάντεχα της.
Οι απαισιόδοξοι παλεύουν να την περάσουν μοχθώντας.

Οι αισιόδοξοι ψάχνουν να βρούν τις ωραίες της στιγμές κρυμμένες στο τίποτε, στο κάτι, στο πουθενά, στο συνηθισμένο!

Οι "ανάμεσα" τους φροντίζουν να τις περνούν κάνοντας τα τυπικά της κάθε μέρας, ξύπνημα, πλύσιμο, πρωινό, δουλειά, μεσημεριανό, όπως γράφαμε το σκέφτομαι και γράφω μας στο δημοτικό, χωρίς συναίσθημα, χωρίς συναίσθηση.

Πώς θέλουμε να βλέπουμε τη ζωή?
Σαν μαγκανοπήγαδο? βαριεστημένα? ανιαρά? μονότονα?

Ή ρουφάμε ό,τι μπορεί να μας δώσει, ψάχνουμε στα φυλλοκάρδια της, εξερευνούμε τα ανεξερεύνητα της?

Αδράζουμε με λίγα λόγια τη μέρα μας ή απλώς την προσπερνάμε?

΄Η σωστότερα μήπως αφήνουμε τη ζωή να γλιστράει μέσα από τα χέρια μας?

Ας κάνουμε χούφτα τα χέρια μας, ας φανταστούμε τη ζωή σαν νάμα, σαν φρέαρ αρτεσιανό και ας βουτήξουμε μέσα να πιούμε λαίμαργα και αχόρταγα ότι αυτή μας δίνει!!

Τρίτη, Ιούνιος 03, 2008

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ

Νιώθω επιτακτικά την ανάγκη σήμερα, να φωνάξω συγχαρητήρια σ' ένα άτομο που τ' αξίζει!!
Σ' ένα πλάσμα ευαίσθητο, συγκροτημένο, οργανωτικό μεθοδικό.
Σ' ένα πρόσωπο χαμηλών τόνων που δουλεύει όμως μ' επιμονή και υπομονή.
Σ' έναν άνθρωπο που ξέρει πώς να κατακτά τους στόχους του.
Σ' ένα κορίτσι συνεσταλμένο που έχει το χάρισμα να "διαβάζει" τους ανθρώπους.
Που μαθαίνει από τα λάθη του, θέλει να στηρίζεται στον εαυτό του, ανεξάρτητο, με χιούμορ, μα και λίγο γκρινιάρικο και παραπονιάρικο!!
Θέλω να φωνάξω συγχαρητήρια στην κόρη μου την συγκεκριμένη στιγμή για την συγκεκριμένη μάχη που έδωσε και κέρδισε.
Μπράβο σου παιδί μου!!!!

Κάποια νέα γνωριμία μου, έγραψε αυτά στο blog της.
Νομίζω πως σου ταιριάζουν.

Πρέπει να κάνω οικονομία.
Να επενδύσω στο (επαγγελματικό) μέλλον μου.
Να βάλω στόχους.
Στόχοι είναι τα όνειρα με ημερομηνία λήξεως. Και απαιτούν θυσίες και κόπο. Τίποτα καλό δεν σερβίρεται εύκολα.
Κι οι στόχοι κρύβουν από πίσω τους την λέξη ελευθερία.

Δεν χρειάζεται να σου πω ότι πάντα θα μας έχεις στήριγμα.
Δεν χρειάζεται να σου πω πως οι επιθυμίες σου είναι επιθυμίες μας.
Δεν χρειάζεται να σου πω πως σ' εκτιμούμε και σε λατρεύουμε.

Σάββατο, Μάϊος 31, 2008

ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ

Το πόσο ανάγκη έχουμε για επικοινωνία, για επαφή, για μετάγγιση ιδεών, απόψεων, το ακούω συχνά, το έχω πει και 'γω η ίδια.
Την κυριολεξία όμως, την ουσία αυτών των λέξεων, την διαπιστώνω τώρα σ' αυτόν εδώ τον "ηλεκτρονικό τόπο", στον κόσμο των blogger δηλαδή, και ιδιαίτερα στα σχόλια.
Διαπιστώνω ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που εκφράζονται εδώ πιο ελεύθερα,μπορεί και να εκφράζονται ελεύθερα μόνον εδώ, σ' αυτόν εδώ τον τόπο της ανωνυμίας, του κρυμμένου προσώπου.
Και αναρωτιέμαι, γιατί τάχα διστάζουμε να πούμε τι νιώθουμε, τι πιστεύουμε, τι φανταζόμαστε, ονειρευόμαστε, ποθούμε, προσδοκούμε.....φανερά; φωναχτά; επώνυμα;
Ποιες αναστολές μας συγκρατούν; Προσωπικές; κοινωνικές; Τι φοβόμαστε; Τον αντίλογο πρόσωπο με πρόσωπο; Την απόρριψη;
Αν όλοι πετούσαμε τις μάσκες, είχαμε το θάρρος της γνώμης μας, δηλώναμε τα θέλω μας, γνωστοποιούσαμε τις ανάγκες μας, ζητούσαμε την αγάπη που έχουμε ανάγκη, ξεφωνίζαμε τον έρωτά μας, δεν θα ήταν όλα πιο απλά; πιο ξεκάθαρα;
Και για να μην χαλαρώνετε , ορίστε και ένα ποιηματάκι.
Όχι νομίζατε ότι θα ξεφεύγατε ανώδυνα!

Αναντίρρητη, πιεστική
από μέσα μου θέλει να βγει η κραυγή
εδώ είμαι ΖΩ

Υπάρχω, σκέφτομαι, επιθυμώ,
σ' όλο τον κόσμο να πω
ο κόσμος όλος να μάθει
τ' απόκρυφα μου πάθη

Τρόπο πώς να βρω
όλα αυτά να μοιραστώ
από τη λάβα που με καίει
να ελευθερωθώ;

Εδώ είμαι να πω
υπάρχω σκέφτομαι, επιθυμώ

Τετάρτη, Μάϊος 28, 2008

ΑΗΔΟΝΟΠΙΤΑ

Αηδονόπιτα, έχετε ξανακούσει την λέξη; Οι περισσότεροι πιστεύω πως όχι.
Είναι ο τίτλος ενός νέου βιβλίου γραμμένο από έναν Θεσσαλονικιό εκπαιδευτικό, τον Ισίδωρο Ζουργό.
Έχει σαν θέμα του τον αγώνα του 1821, μα πιστεύω αυτή είναι η αφορμή για τον συγγραφέα να αναπτύξει τις απόψεις του για τον αγώνα του ανθρώπου γενικότερα.
Χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν έχει αναφορές τεκμηριωμένες για ιστορικά γεγονότα, για αφανείς και γνωστούς ήρωες, για τις διαμάχες της εποχής, το ρόλο των μεγάλων δυνάμεων και όλα γενικώς τα τεκταινόμενα της εποχής.
Είναι γραμμένο σε μια γλώσσα απλή μα πλούσια. Εννοώ ότι χωρίς να είναι επιτηδευμένη, έχει έναν λυρισμό, μια ποιητικότητα!!! (Λέτε από εκεί να εμπνέομαι?? Διόλου απίθανο!!) Χωρίς μεγάλες προτάσεις, με πολύ καλά ελληνικά, σου μεταφέρει εικόνες, σου μεταδίδει συναισθήματα, σε ταξιδεύει στον χρόνο.
Κάτι που επίσης θεωρώ σημαντικό, είναι ότι τολμά και στηλιτεύει κακώς κείμενα, και προκειμένου να πλατειάζω θα αντιγράψω ένα απόσπασμα.

"Ο Ελισαίος ξεψύχησε στα χέρια μου σφαγμένος από πλατιά λάμα. Ήταν τότε που ήρθαν οι άνθρωποι του γκουβέρνου και άναψε η μάχη μεταξύ μας.Φώναζε ο ένας τον άλλο τουρκόφιλο και προδότη, ώσπου γεμίσαμε δυο λάκκους μέχρι επάνω. Καμάρωσε τον αγώνα των Γραικών! ΄Ενθεη μανία για τα άσπρα, τους παράδες, την εξουσία. Το γκουβέρνο έδινε διαταγές δολοφονίας δώθε κείθε, και οι αντίθετοι έκαιγαν χωριά και πέρναγαν θηλιά στους χωρικούς."

Ενα αρκετά μεγάλο μέρος του βιβλίου εκτυλίσσεται στην πολιορκία του Μεσολογγίου. Σε κάποιες στιγμές νομίζεις ότι μυρίζεις το μπαρούτι, το χνώτο της πείνας, ότι τσούζουν τα μάτια σου από τον καπνό .
Το βιβλίο γενικά έχει αναφορές στον έρωτα, στην φιλία, στο μίσος, στον αλτρουισμό, στην υστεροβουλία, έχει πένθος, νοσταλγία και προπάντων αγάπη για την αρχαία Ελλάδα, την ελευθερία και την φιλοσοφία.
Δεν το έχω τελειώσει ακόμη, μου αρέσει να καθυστερώ τα ωραία βιβλία, μου φαίνεται έτσι τα απολαμβάνω καλύτερα, αναμασώ τις δυνατές στιγμές τους, κρατώ την επίγευση τους όπως θα έλεγε και ο ξεναγός μας στο κτήμα Γεροβασιλείου.

Κυριακή, Μάϊος 25, 2008

ΑΡΑΓΕ

Άραγε τι να' ναι αυτό
στο σημερινό το πρωινό
που με άλλα μάτια την ζωή αντικρίζω
που δεν βλέπω καθόλου το γκρίζο;

που ακούω τ' αηδόνι
κρυφά να μου λέει
κείνο το σύννεφο για σένανε τρέχει;

Για σένα σχήματα αλλάζει
την μορφή σου θέλει να μοιάζει;

Άραγε τί να' ναι αυτό
στο σημερινό το πρωινό
που με άλλα μάτια
ο Μιχάλης με βλέπει
την ανάγκη μου λέε ότι έχει;

που στ' αυτί λόγια πλάνα μου λέει
πως για μένα το ρόδο ανθίζει
την ευωδιά του σε μένα χαρίζει;

Άραγε να' ναι από αυτό
το μανιτάρι το ασπριδερό





που σε λόγγο γνωστό βλασταίνει
και στην Αθήνα σήματα στέλνει;

Μήπως και γω σε λόγια φιλόσοφου
έπρεπε να βασιστώ
την γεύση του να μην δοκιμάσω
τα μυαλά μου αν δεν θέλω να χάσω;

Πέμπτη, Μάϊος 22, 2008

ΜΕΘΕΟΡΤΙΑ

Μετά τα χτεσινά παράπονα, ότι καλά είναι τα στιχάκια αλλά γιατί δεν γράφεις πώς τα περνάς, τι βιβλία διαβάζεις, σε τι όπερες πας κ.λ.π. ήρθα σήμερα αποφασισμένη να μοιραστώ την εμπειρία μου από ένα θέατρο πού είδα +συμμετείχα την Κυριακή το βράδυ μετά την κρασοουζοκατάνυξη.

Αλλά άλλα βάζει με το νου του ο καθείς και άλλα θεός κελεύει. Στην περίπτωσή μου θεός = σύζυγος που με περίμενε στο σπίτι με μεζεδάκι, ουζάκι και καλή παρέα.

Παρόλα αυτά εγώ λέω να εμμείνω σταθερή στας αποφάσεις μου ,ως κορασίς με πυγμή και αποφασιστικότητα και να σας πω, ότι αν τύχει και μάθετε ότι το θέατρο "playback" κάπου δίνει παράσταση, να μην χάσετε της ευκαιρίας.

Είναι ένα θέατρο πρωτοποριακό να το πω; διαφορετικό; διαδραστικό;
Ίσως να είναι κάτι απ όλα!!

Θα προσπαθήσω να σας το περιγράψω, αν και το βρίσκω λιγάκι δύσκολο.
Κατ αρχήν δεν υπάρχει σενάριο.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση υπήρχε μια κεντρική ιδέα, παράδειγμα σχέσεις γονιών και παιδιών, και όποιος ήθελε από το κοινό έλεγε μια ανάμνηση του, κάτι που θεωρούσε σημαντικό, κάτι που τον απασχολούσε, τον πλήγωνε.....καταλαβαίνετε!

Ένας που έπαιζε τον ρόλο του συντονιστή, αποσαφήνιζε το συμβάν, εστίαζε στο καίριο σημείο του, και έδινε πάσα στους ηθοποιούς για δραματοποίηση του γεγονότος.

Εκεί ήταν όλο το παιχνίδι!!!

Να δεις εσύ τι συναισθήματα βγήκαν στην επιφάνεια, τι μάτια βούρκωσαν, τι αχ ακούστηκαν!!

Το πιο εκπληκτικό για μένα, ήταν ότι ο κόσμος ήθελε να μοιραστεί τα βιώματά του, και μάλιστα οι περισσότεροι προτιμούσαν να ανέβουν στη σκηνή και να διηγηθούν την ιστορία τους, ενώ κάλλιστα θα μπορούσαν να την πουν και από την θέση τους. Ήταν κάτι που το είδα πρώτη φορά. Συνήθως ο κόσμος, και βάζω και τον εαυτό μου μέσα,διστάζει ενώπιον κοινού και μια μονολεκτικά απάντηση να δώσει, πόσο μάλλον να πει κάτι τόσο προσωπικό!!

Ήταν η θεατρική ομάδα που το πέτυχε αυτό, με την αμεσότητά της, την απλότητα της, τα λιτά εκφραστικά της μέσα.

Πιστεύω πως από πίσω κρυβόταν πολύ δουλειά, γιατί οπωσδήποτε δεν είναι εύκολο να μπορείς μια ιστοριούλα που την ακούς εκείνη την στιγμή, να μπορείς να την μεταφέρεις πάλι πίσω, χωρίς να έχει προηγηθεί κάποια εκπαίδευση. Κατά την γνώμη μου όχι τόσο υποκριτικής φύσεως όσο , ψυχολογικής ή σωστότερα ψυχογραφικής.

Μπράβο στην ομάδα!!!

Για περισσότερες πληροφορίες κάντε κλικ εδώ

Δευτέρα, Μάϊος 19, 2008

ΣΟΦΙΑ ΠΑΡΕΟΥΛΑ ΠΡΟΘΕΣΗ ΣΟΥΠΙΑ

Ευχαριστώ όλους και όλες για τις ευχές και τα χρόνια πολλά, το σπίτι είναι ανοιχτό για όλους. Με λίγα λόγια δεχόμαστε!!



Το μυαλό μου είναι ως σηπία
σοφία δεν έχει καμία

παρεούλα ψάχνει να βρει

με πρόθεση για αναψυχή


ότι θα καταντούσα σαν τον Σουρή
ούτε που το είχα φανταστεί!!

όποιος θέλει και μπορεί
από τον τίτλο να εμπνευστεί
ας πάρει πένα και χαρτί
να δούμε δείγμα και γραφή.

Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)

Δευτέρα, Μάϊος 05, 2008

Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΝΕΙΡΟ ΙΣΩΣ ΟΜΩΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ

Ή η μικρή φιλοσοφία του τουρισμού
Ή για αυτούς που αναρωτήθηκαν πως ο Παντελής μπορούσε να είναι οικοδεσπότης.

Απ’ολους τους τρόπους τουρισμού αυτός έχω καταλήξει ότι μ’αρέσει πιο πολύ.
Ποιος άλλος τρόπος θα σου έδινε τη δυνατότητα να κοιμηθείς στους πρόποδες του Βεζούβιου, στις πλαγιές της Αίτνας σ.σ. (την επομένη βλέπαμε τη λάβα να ρέει ) σε όρμους γραφικούς, να κοιμάσαι στο κρεβατάκι σου κατά τη διάρκεια μιας διαδρομής, να έχεις πάντα παγάκια?
Λέτε να κρύβω καμιά τσιγγάνα καρδιά, ή καμιά άτακτη γιαγιά;
Ξέρω ότι περιμένετε φωτο, θα τις δείτε, δεν θα τις σχολιάσω, αυτό που σκέφτομαι να σας πω είναι προσωπικές εντυπώσεις από τις διάφορες χώρες που περάσαμε.
Στην Σερβία πάθαμε λάστιχο (πάνοπλος ο Παντελής με 4 γρύλους και όλα τα απαραίτητα πολεμοφόδια, μπράβο του,) και σταμάτησαν για να μας βοηθήσουν περαστικοί, περιπολικά, οδικές βοήθειες.
Έδωσαν τα εύσημα στον Παντελή και έφυγαν άπρακτοι αλλά δεν έχει σημασία, η πρόθεση δεν μετράει?

λιβάδια κατά την διαδρομή

Στην Ουγγαρία κάθε 20 χιλ. υπήρχαν τουαλέτες πεντακάθαρες, με καθαρίστρια επί τω έργω, με βρύσες έξυπνες που τρέχαν λίγο νερό, λίγο σαπούνι, αρκετό νερό, ζεστό αέρα!!!! με το πάτημα ενός κουμπιού.


Στην Πράγα...για την Πράγα τώρα τι να πω. Όσο μαγεύτηκα από την πόλη τόσο απογοητεύτηκα από τους ανθρώπους.
Μου φάνηκαν υπερόπτες, ανάγωγοι, αλαζονικοί.

ο Μολδάβας



και βραδάκι




η εκκλησία του Tyn

το ρολόι

η πλατεία







εβραϊκό κτήριο




υ.γ. η συνέχεια στο επόμενο

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Κυριακή, Μάϊος 04, 2008

Η ΣΚΥΤΑΛΗ

Δεν βρίσκω λόγο, δεν βρίσκω αιτία , δεν βρίσκω αφορμή για κάθε είδους βία και πάντοτε όταν ακούω αυτό το τραγούδι....



Πότε θα κάμει ξαστεριά,
πότε θα φλεβαρίσει,

να πάρω το ντουφέκι μου,
την έμορφη πατρόνα,

να κατεβώ στον Ομαλό,
στη στράτα του Μουσούρου,

να κάμω μάνες δίχως γιους,
γυναίκες δίχως άντρες,

να κάμω και μωρά παιδιά,
να κλαιν' δίχως μανάδες,

να κλαιν' τη νύχτα για νερό,
και την αυγή για γάλα,

και τ' αποδιαφωτίσματα
τη δόλια τους τη μάνα...

...αναρωτιέμαι τι να ήταν αυτό που ώθησε τον στιχουργό να το εμπνευστή.
Όσο μου αρέσει η μουσική του η ξεσηκωτική άλλο τόσο με προβληματίζουν οι στίχοι του.Εύχομαι και ελπίζω λόγοι πια να μην υπάρξουν κάποιον να κάνουν το ντουφέκι του ν'αδράξει και παιδιά να ορφανέψει.

Στίχοι: Παραδοσιακό
Μουσική: Παραδοσιακό
Εκτελέσεις: Νίκος Ξυλούρης || Χαράλαμπος Γαργανουράκης || Ψαραντώνης

Πού να δώσω την σκυτάλη?
Κώστα και φεραγκαλιά τι θα λέγατε?


Οι κανόνες:
1. Διαλέγεις όσα τραγούδια θέλεις από έναν καλλιτέχνη, άντρα ή γυναίκα, Έλληνα ή ξένο, οποιουδήποτε ρεπερτορίου.
2. Σκέφτεσαι μια μικρή ιστορία. 10-20 γραμμές είναι αρκετές, αλλά μέχρι όσο θες.
3. Εντάσεις μες στην ιστορία σου στίχους από αυτά τα τραγούδια και τους επισημαίνεις ώστε να καταλαβαίνουμε ποιοι είναι.
4. Αν μπορείς συνοδεύεις την ανάρτησή σου με τους ανάλογους ήχους.
5. Καλείς κι άλλους να σου πουν τη δικιά τους Μουσική Ιστοριούλα.

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Κυριακή, 6 Απρίλιος 2008

Στην τέχνη λέμε ναι.

Με αφορμή το άκουσμα μιας γλυκιάς φωνούλας, μια ομάδα ανθρώπων επισκεφθήκαμε ένα μουσείο σύγχρονης τέχνης.
Μια έκθεση φωτογραφίας και videoart.
Μια έκθεση που δεν είχε σκοπό να ψυχαγωγήσει ή να τέρψει το μάτι.
Μια έκθεση που λίγο σε σοκάρει, που λίγο σε προβληματίζει, που σου δίνει το έναυσμα για βαθύτερες σκέψεις.
Βλέπεις με τα μάτια ή μάλλον με τη ματιά του καλλιτέχνη, πώς κυβερνήσεις επηρεάζουν τις ζωές ολόκληρων λαών, το πώς αντιδρούν οι λαοί στην καταπίεση, στην εισβολή, στην τρομοκρατία,στα ολοκληρωτικά καθεστώτα.
Άλλοι για παράδειγμα επιλέγουν τη λήθη, άλλοι όπως συνέβη και στην Κύπρο ,το "δεν ξεχνώ", όπως σωστά το επισήμανε και ένα μέλος της ομάδας.

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Σάββατο, Απρίλιος 05, 2008

Αχ τι μου κάνετε!!!

Για όλα φταίνε οι γκόμενες, λέει ένα αγαπημένο τραγούδι. Στην περίπτωση μου φταίνε οι bloggers. Για να μπορέσω να γράψω ένα σχόλιο έκανα και εγώ blog. Κουβεντούλες το βάφτισα. Κουβεντούλες θα λέμε λοιπόν τακτικά από αυτό το "βήμα", κουβεντούλες καθημερινές, απλές, ανεπιτήδευτες.
Εγώ λοιπόν αυτές τις βροχερές μέρες διαβάζω ένα βιβλίο που μπορείς να το παίρνεις και με δόσεις σαν αντικαταθλιπτικό. Το πάντα καλά του Μάτεσι. Γραμμένο με ένα χιούμορ ανατρεπτικό να το πω; καυστικό; πάντως πρωτότυπο και απολαυστικό.
Η συνέχεια στο επόμενο. Να έχουμε και σασπένς Ε?!!!

Αναρτήθηκε από Κωνσταντινιά στις 1:51 μμ