Πέμπτη 4 Μαρτίου 2010

ΕΠΙΔΟΜΑ ΑΔΕΙΑΣ; Ε ΚΑΙ;

Μου φαίνεται πως από τούδε και στο εξής όταν θα αναφερόμαστε σε γκαντέμικες μέρες δε θα λέμε Τρίτη και 13 αλλά τρεις του Μάρτη.
Από δω το είχαν, από κει μας το φέραν, πέσαν οι περικοπές και χαρήκαμε κι όλα.
Μας προετοίμαζαν βλέπεις για τα χειρότερα.
Τον γλυτώσαμε τον 14ο μισθό.
Τώρα αν πετσοκόβουν λίγο τους άλλους, τι να κάνουμε. Για την Ελλάδα μας, την Ελλαδίτσα μας ας κάνουμε και καμιά θυσία.
Το είπε και ο Πρωθυπουργός. Ο κόσμος λέει τον έπιασε. Και του το είπε. Ξεκάθαρα. Εδώ είμαστε εμείς-του λένε-. Μη νοιάζεσαι. Όσο αντέχουμε, ξεζούμιζε.
Μόνο μη γίνουμε -λέω εγώ τώρα- σαν τη παροιμία που λέει: "Πάνω που έμαθα το γαϊδούρι χωρίς τροφή, μού πέθανε".
Αντέχουμε, πάντως. Και αν το καλοσκεφτείς, τι έγινε που κόπηκε λιγάκι το επίδομα αδείας; Εναλλακτικές διακοπές θα κάνουμε.
Θα θυμηθούμε τα χωριά μας, -επιστροφή στις ρίζες το ονομάζουμε-, φίλους και γνωστούς με εξοχικά θα επισκεφτούμε, -επανασύνδεση σχέσεων το λένε- και το καλύτερο, οικονομικότερο, πιο ξεκούραστο και εκπαιδευτικό, θα κάνουμε ΤΟΥΡΙΣΜΟ ΣΤΗ ΠΟΛΗ ΜΑΣ.
Πείτε μου σας παρακαλώ πόσοι (εννοείται εκτός της Καλημεροπαρέας) έχετε επισκεφτεί τον Λευκό μας Πύργο;

Τη Μονή Βλατάδων;


Το λαογραφικό μας μουσείο;


Αλήθεια ξέρει κάποιος να μου πει πόσα μουσεία έχει η Θεσσαλονίκη;
Περπάτησε κάποιος στα σοκάκια της Άνω Πόλης;


Ατένισε την ερωτική Θεσσαλονίκη (μη ξεχνιόμαστε κιόλας για)


από το Πολυβολείο ή το Κέδρινο Λόφο;
Αναθαρρήσατε;
Έτσι μπράβο. Χαρούμενα πρόσωπα θέλω, όχι γκρίνιες και μιζέρια.
Και προπάντων όχι αυτά τα κακόβουλα που ακούω, καλά κάναν και κάνανε περικοπές από τους δημοσίους και υψηλόμισθους και ρετιρέ και τέτοια.
Πράγματι. Υπάρχει αδικία στους μισθούς και ανάμεσα στους διάφορους κλάδους των δημοσίων υπαλλήλων, μα πολύ περισσότερο στους ιδιωτικούς.
Πιστεύω όμως πως θα έπρεπε να αγωνιζόμαστε όλοι για εξίσωση των μισθών προς τα πάνω και όχι εξομάλυνση προς τα κάτω.
Αντίσταση για το νυχτερινό ωράριο μια χαρά κάναμε, δε του πέρασε του Παπαθεμελή.
Για το τσιγάρο αντιστεκόμαστε δίνοντας και λαβή για σχόλια στις γείτονες χώρες, για να μη πω παγκόσμια.
Στην αντισυνταγματική εισφορά για το κτηματολόγιο, τρέχαμε στις ουρές να καταθέσουμε τον ως μη οφείλαμε οβολό μας.
Άντε βρε, και εις άλλα με υγεία!!

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Θα μιλήσω από τη θέση της εποχιακής (αν υπάρχει αυτός ο όρος) άνεργης που βρίσκομαι τώρα..
Δε με πειραξε, Κωνσταντινιά, για το πετσόκομα των δώρων και των επιδομάτων. Ότι αν θυσιάσουν 13 εργαζόμενοι ένα κομμάτι του μισθού τους, θα βρει δουλειά ένας άνεργος.

Και φυσικά το άδικο είναι ότι θα βγάλουμε εμείς το φίδι απ'την τρυπα. Ο λαός. Πάντα αυτό δε γινόταν;

Και δε μου φταίει η τωρινή κυβέρνηση, γιατί πάει μακρυα (στις προηγ. κυβερνήσεις) η βαλίτσα.
Μια παραφουσκωμένη βαλίτσα με κάθε λογής σκάνδαλα και αισχροκέρδειες, που βρέθηκε στο χέρι του Γιωργάκη.
Τι να σου κάνει κι αυτός ο έρμος;

Θα συμφωνήσω στο κομμάτι που λες ότι κάνουμε πάντα τη λάθος αντίσταση..

Κωνσταντινιά είπε...

Χριστίνα,
όχι μόνο δε μας πείραξε που μειώθηκαν τα εισοδήματά μας αλλά είπαμε και δόξα σοι ο Θεός που ήταν μόνο αυτό.
Οι περισσότεροι για να μη πω όλοι μας είμαστε διατεθειμένοι για "θυσίες" γνωρίζοντας πως είναι άδικο.
Ξέροντας πως αυτοί, είτε είναι οι προηγούμενες κυβερνήσεις με λάθος ή και ηθελημένες κακές επιλογές, είτε είναι οι τράπεζες και οι κρατούντες με μόνο σκοπό οικονομικά οφέλη και που οδήγησαν το τόπο σε αυτή τη κατάσταση, δεν πρόκειται ούτε να συνδράμουν μα το ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ ούτε και να αλλάξουν μυαλά.
Είναι σκάνδαλο κάποιος που παίρνει το βασικό να βλέπει κάποιους να καταφεύγουν στην απεργία γιατί απειλούνται επιδόματα διπλάσια του βασικού μισθού.
Δεν μας φταίνε όμως οι υπάλληλοι.Γιατί φτάσαμε σε αυτό το σημείο;Γιατί δόθηκαν αυτά τα παράλογα επιδόματα;
Ποιος μας υπόσχεται πως τα έσοδα από τις περικοπές και τους έμμεσους και άμεσους φόρους θα πιάσουν τόπο;

Εγώ πάντως νομίζω πως σε όλα συμφωνούμε.

Χριστίνα (lbt) είπε...

Aς ελπίσουμε Κωνσταντινιά ότι θα πιάσουν -με κάποιο τρόπο-τόπο, διαφορετικά, δεν ξέρω τι πρέπει να γίνει. Ίσως να φύγουμε μετανάστες;

ας ελπίσουμε!

Κωνσταντινιά είπε...

Ε! όχι ρε Χριστίνα!
Δε θέλω με τίποτε να σκεφτώ ότι θα πρέπει να ξενιτευτούμε για τον επιούσιο.
Ας ελπίσουμε πως χρειάζονται τα χέρια μας για την ανόρθωση της οικονομίας μας.