Γεύση από Βερολίνο

• Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΥ

  Γερμανοί «ναζί» και Ελληνες «απατεώνες»

  Μία εβδομάδα έλειψε αυτή η στήλη και κόντεψε να κηρυχθεί ο νέος ελληνογερμανικός πόλεμος.

  Τι ακούσαμε και τι είδαμε αυτή την εβδομάδα, δεν λέγεται. Για γέλια και για κλάματα. Ο λαϊκισμός στην αποκορύφωσή του. Από τη μια το «Φόκους» από την άλλη ο Αυτιάς. Η «Μπιλντ» συναγωνιζόταν τον Λαζόπουλο, ο οποίος μπορεί να κάνει τον κόσμο να γελάει με τη Μέρκελ / Χίτλερ, αλλά σπίτι του πήγε μετά το σόου με τη γερμανική Μπε Εμ Βε του. Χαμός, σε Ελλάδα και Γερμανία, με τους Ελληνες που θυμήθηκαν ξαφνικά τις αποζημιώσεις και τους Γερμανούς να απειλούν ότι δεν θα ξαναπατήσουν το πόδι τους στην αγαπημένη χώρα των διακοπών τους, εάν δεν σηκωθούμε από τις καρέκλες των καφενείων. Ο παραμορφωτικός καθρέφτης του λαϊκισμού σε ελληνικά και γερμανικά ΜΜΕ βάπτισε συλλογικά τους Ελληνες απατεώνες και τους Γερμανούς ναζήδες. Είναι όμως έτσι; Οχι βέβαια. Εμείς το ξέρουμε καλά, δεν είμαστε όλοι λαμόγια. Οι Γερμανοί όμως τι ξέρουν; Τα ΜΜΕ τούς έχουν ψήσει ότι αυτοί μόνο δίνουν και δεν παίρνουν τίποτα από την Ε.Ε. Οτι όλοι τους χρησιμοποιούν σαν την αγελάδα για το άρμεγμα και ποτέ δεν ακούν ότι η Γερμανία έχει πολύ μεγάλα οφέλη από την ευρωζώνη. Και εμείς ποια εικόνα φτιάχνουμε για τους Γερμανούς; Αν δούμε τα ΜΜΕ εδώ και χρόνια, και όχι τώρα που έσκασε η κρίση, παρουσιάζονται ως ναζήδες. «Γερμαναράδες» τους αποκαλούν ακόμη και σοβαροί δημοσιογράφοι, τους ζωγραφίζουν με στολή της Βέρμαχτ ή και χονδρούς Πρώσους που φωνάζουν «άχτουνγκ, άχτουνγκ». Πάντα προτάσσουμε το ναζιστικό παρελθόν τους και ποτέ δεν θα ακούσεις στην Ελλάδα ότι «Γερμαναράς» ήταν και ο Κάρολος Μαρξ και ο φίλος του ο Φρίντριχ Ενγκελς ή ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, ο Τόμας Μαν, ο Ερμαν Εσε, ο Γκέτε και ο Σίλερ, ο Φασμπίντερ ή ο Λαφοντέν. Σίγουρα η Ελλάδα δεν είναι η χώρα των απατεώνων, αλλά και η σύγχρονη Γερμανία είναι μια χώρα ανοιχτή, βαθιά δημοκρατική, φιλελεύθερη, που έγινε δεύτερη πατρίδα για εκατομμύρια μετανάστες από όλο τον κόσμο, ανάμεσά τους και 350.000 Ελληνες. Ζούμε και στις δύο χώρες και γνωρίζουμε από κοντά την αλήθεια. Οι ψύχραιμες φωνές πνίγηκαν στον ορυμαγδό του λαϊκισμού. Η ζημιά που έγινε, μεγάλη. Αντε να πεις τώρα σε αυτόν που ξυπνάει με τα ελληνικά πρωινάδικα, ότι εδώ δεν μας κυνηγούν οι ναζί και στο Βερολίνο ζούμε σε μια πολύ δημοκρατική και ανθρώπινη πόλη. Τι να του πεις του άλλου, για το πόσο οι Γερμανοί έχουν επηρεάσει τον σύγχρονο πολιτισμό, τις τέχνες και τις επιστήμες; Ακόμη και πονοκέφαλο να έχει, στη Γερμανία θα προστρέξει, καταπίνοντας μια ασπιρίνη, μια γερμανική εφεύρεση. Τι να πεις στον Ανατολικογερμανό, που ακούει όλη μέρα ότι κάποιοι εκεί κάτω ζουν ζωή χαρισάμενη με το υστέρημά του και όχι ότι στην Ελλάδα εκατομμύρια άνθρωποι προσπαθούν να τα φέρουν βόλτα με μερικές εκατοντάδες ευρώ. Είμαστε αναγκασμένοι να ζήσουμε μαζί. Οι πολιτισμοί μας είναι για πάντα δεμένοι. Ετσι, σήμερα και πάλι χιλιάδες Γερμανοί θα θαυμάσουν την ελληνική βαθιά ευρωπαϊκή ομορφιά των γλυπτών της Αφαίας στην Πινακοθήκη του Μονάχου, ξεχνώντας έστω για λίγο τα όσα έγραψε το «Φόκους». Χιλιάδες Ελληνες θα ξυπνήσουν και σήμερα και θα ευλογήσουν τον Θεό που για άλλη μια μέρα είναι ζωντανοί εξαιτίας μιας ακόμη ανακάλυψης των «γερμαναράδων». Μια μικρή Γερμανία χτυπά στην καρδιά τους και ας μην το ξέρουν, είναι ο βηματοδότης Made in Germany που τους κρατά στη ζωή.