Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009

Και λίγο σκεπτικισμός δε βλάπτει

Ένα απ όλα τα στραβά που έχω, είναι και που αναρωτιέμαι.
Μ έχουν πει, αμφισβητία, δύσπιστη, μου φαίνεται και αντιδραστική, μα έλα που εγώ τα παίρνω ως κοπλιμέντα!
Μου αρέσει που αναρωτιέμαι για τα διάφορα συμβάντα, γι αυτά που θα ακούσω στις ειδήσεις, για τις πιπεράτες φήμες που κυκλοφορούν, για τις ετικέτες που βάζουν οι γνωστοι στους γνωστούς, για τις υποσχέσεις των πολιτικών, για, για για.....

Μου αρέσω που δεν δέχομαι κάθε φορά άκριτα ο,τι ακούω μα βάζω το μυαλουδάκι μου να το σκεφτεί και δεύτερη φορά.

Για να βάλω τα πράγματα στη θέση τους, δεν εννοώ πως δεν πιστεύω κάθε τι που ακούω, απλά το τριγυρνάω λίγο, το παιδεύω , το κρίνω.

Θέλω να διασταυρώνω τις ειδήσεις, να ακούω και την άλλη πλευρά.

Από την άλλη πλευρά βέβαια, αυτό μπορεί να μη σημαίνει και τίποτε, παρά μόνο ότι δέχομαι αυτό που θα ήθελα να δεχτώ, αυτό που ταιριάζει με παγιωμένες αντιλήψεις μου.
Μα φυσικά αναρωτιέμαι και γι αυτό.
Τελικά, τι νέο προστίθεται στον τρόπο σκέψης μας, πόσο ανοίγουν οι ορίζοντες μας, οι οπτικές γωνίες μας, γνωρίζοντας νέες αντιλήψεις;
Ή από αυτά που διαβάζουμε επιλέγουμε αυτά που ταιριάζουν στις ήδη υπάρχουσες απόψεις μας με αποτέλεσμα να τις ενισχύουν;
Παρατηρώ όμως, -όχι που μόνο θα αναρωτιόμουν- πως υπάρχουν άνθρωποι που αλλάζουν άρδην τη ζωή τους, ή ακόμη και την αφαιρούν, επηρεασμένοι από βιβλία ή παροτρύνσεις κάποιων λεγομένων "οραματιστών";(Πριν κάποια χρόνια είχαμε ομαδικές αυτοκτονίες στην Αμερική από κάποιες αιρέσεις).

Είδα τις προάλλες ένα θεατρικό έργο που πραγματευόταν κάτι παρόμοιο, πώς οι ρήσεις δηλαδή καταξιωμένων συγγραφέων, οδηγούν αναγνώστες σε μοιραίες πράξεις.

Διάβασα προχτές στον "Εξώστη", οτι ο δράστης του Τζων Λένον πήρε την απόφαση για την δολοφονία του, όταν διάβασε "το Φύλακα στη Σίκαλη". Θεώρησε τον Λένον "κάλπικο". (Μια έκφραση του ήρωα του βιβλίου για το ψεύτικο).

Πρόσεξα χθες στην ομιλία του Μπουκάι ανθρώπους να κρέμονται από τα χείλη του για το πώς να πορευτούν στη ζωή τους.
Σκέφθηκα την ευθύνη που θα έπρεπε να ένιωθε αυτός ο άνθρωπος όταν απαντούσε, λαμβάνοντας υπόψη του εννοείται, ότι κάποιοι έπαιρναν τα λόγια του ως οδηγό και μπούσουλα.
Αν και ο ίδιος τόνισε πολλές φορές πως η ευθύνη για τη ζωή μας και πως θα τη ζήσουμε καλύτερα, βαρύνει εμάς και αποκλειστικά εμάς.

Υ.Γ. Τελικά αναρωτήθηκα, παρατήρησα, σκέφτηκα, συμπέρασμα δεν έβγαλα.

16 σχόλια:

καλημέρα είπε...

Κωνσταντινιά,
έπιασες ενα πολύ μεγαλο και πολύ σοβαρό θέμα. Η αναγκη των ανθρώπων, κάποιων, όχι όλων, και συνήθως αυτών που συναισθηματικά είναι λιγότερο αυταρκεις -και χωρίς παρεξήγηση, δεν θελουν, δεν ξερουν πώς, δεν μπορούν να μεγαλώσουν;- λένε,τους οδηγεί να αναζητούν συνεχώς συνταγές από αλλους για τη ζωή τους. Έτσι ψάχνουν γκουρού, θρησκείες, δόγματα, κόμματα, αυθεντίες και παει λεγοντας...Με εναν τρόπο έτσι εναποθέτουν, όχι παντα συνειδητά, την ευθύνη της ζωής τους αλλού, έτσι ώστε αν τους συμβεί κάτι κακό να μην φταίνε ποτέ οι ίδιοι. Αυτό πιστευω ότι συμβαίνει, όχι με κακή πρόθεση, πολλές φορές ασυνείδητα. Πάντως είναι μια εξάρτηση και για μένα λίαν επικίνδυνη.
Αύριο στην εκπομπή θα σου πω κατι το οποίο τώρα λόγω εκτασης (ενώ τώρα έγραψα λίγα...τι να πω...) δεν μπορώ να γραψω, καλύτερα να στο πω προφορικά λοιπόν.
Καλό βραδυ!

Υ.Γ. Μα, μια φορα να μην συναντιόντουσαν οι σκέψεις μας!

εναλλακτική μαμά είπε...

Αχ που με βαζετε σε πειρασμο ......Δεν ειναι τοσο απλα τα πραγματα οταν μιλαμε για την ψυχουλα του ανθρωπου, την ψυχουλα μας. Ερχεται στιγμη που χρειαζομαστε ενα μπαστουνακι και για την ψυχη. Αν σπασουμε το ποδι δεν θα κρατησουμε για 2-3 μηνεςενα μπαστουνακι? Αν ραγισει η ψυχη γιατι να μην το κανουμε? Αυτο δεν σημαινει οτι γινεται εξαρτηση, ουτε οτι ειναι "κακο".
Ο Μπουκαι ειναι ενας χαρισματικος ανθρωπος με θετικη ενεργεια, γλυκυτατος και πανεξυπνος. Η σχολη ψυχαναλυσις που ακολουθει ( Γκεσταλτ) αντιμετωπιζει το σημερα με κανονες συμπεριφορας( ισως να μην τα λεω και πολυ καλα... )Για καποιους ανθρωπους αυτο ειναι αρκετο γαι αλλους οχι. Στην "κλασσικη" αναλυτικη ψυχαναλυση, βρισκεις τι εφταιξε,ειναι σαν διπλωμα οδηγησις ζωης. Μαθαινεις πως να αντιμετωπισεις το " εμποδιο" που θα βρεθει μπροστα σου, κανοντας παλι απειρα λαθη , και πας για τα επομενα. Ερχονται στιγμες στην ζωη που η βοηθεια απο αυτους που σπουδασαν να βοηθουν την ψυχουλα μας ειναι απαραιτητη για αλλους και για αλλους απλα ανακουφιση.

Roadartist είπε...

Δεν έχω ασχοληθεί καθόλου με την ψυχανάλυση..και ομολογώ δεν γνωρίζω καν τον Μπουκαι. Εκείνο που ξέρω είναι πως..η ζωή ειναι μια περίεργη ιστορία.. που μπορεί να σου φέρει στην στιγμή τα πάνω-κάτω...
Αλλά από την άλλη, πρέπει και επιβάλλεται να είμαστε καχύποπτοι και υποψιασμένοι για τις προθέσεις του άλλου.. δεν ζούμε σε κόσμους αγγελικά πλασμένους.. Ίσως εκεί να παίζει ρόλο το κατά πόσο έχουμε δουλέψει το "μέσα μας", το σε τι γερές βάσεις πατάμε..και κυρίως οι άνθρωποι που έχουμε δίπλα μας..
Την καλημέρα μου Κωνσταντινιά και πολλά φιλάκια!

Κωνσταντινιά είπε...

Αναστασία,

μου φαίνεται από τούδε θα σε προσφωνώ αδελφή ψυχή,μια και οι σκέψεις μας όπως λες συναντιούνται, πράγματι είναι ένα θέμα με πολλές παραμέτρους και λυπάμαι που δεν μπόρεσα σήμερα ν ακούσω τι είπες.

Κωνσταντινιά είπε...

Εναλλακτική μαμά,

κατ αρχάς, το θέμα της ανάρτησης δεν έχει να κάνει ούτε κατά της ψυχανάλυσης, ούτε κατά των συγγραφέων ή εμπνευσμένων ανθρώπων, αλλά με το τι περιμένει κάθε άνθρωπος από αυτούς.
Αν και δεν είναι απαραίτητο, νιώθω την ανάγκη να διευκρινίσω, πως είμαι της άποψης ότι πρέπει να απευθυνόμαστε σε ειδικούς όταν καταλαβαίνουμε πως χρειαζόμαστε βοήθεια, ανεξαρτήτως σχολής, όλες θα έχουν κάτι να δώσουν,να έχουμε εμπιστοσύνη στα πρόσωπά τους, -γιατί αλλιώς δεν θα έχουμε και αποτέλεσμα- μα, δεν πιστεύω πως πρέπει να τους θεοποιούμαι και να τους βλέπουμε σαν σωτήρες.
Αν ήσουν χθες, θα πρόσεξες πως ο Μπουκάι είπε ότι δεν πρέπει να λέμε πως κάποιος άνθρωπος μας κάνει ευτυχισμένους. Έτσι του δίνουμε τη δύναμη να μας κάνει και δυστυχισμένους.
Ο καθένας είναι υπεύθυνος για την όποια δυστυχία ή ευτυχία του, τόνισε.
Έτσι πιστεύω πως κανένας ψυχίατρος ή ψυχολόγος δεν θα μας κάνει καλά.
Θα μας βοηθήσει να βρούμε μέσα μας το μονοπάτι για την ίαση.

Κωνσταντινιά είπε...

Roadartist,


για άτομο που δεν έχει ασχοληθεί με ψυχανάλυση, τα λες πολύ καλά.
Και η ουσία σίγουρα, και όχι ίσως, κρύβεται στην φράση σου:" Ίσως εκεί να παίζει ρόλο το κατά πόσο έχουμε δουλέψει το "μέσα μας", το σε τι γερές βάσεις πατάμε..και κυρίως οι άνθρωποι που έχουμε δίπλα μας"..

Φιλιά

εναλλακτική μαμά είπε...

Kαλησπερα σε ολες. Δεν διαφωνω. Η Κωνσταντινια και η Roadartit και η καλημερα, ολες εχετε δικαιο Δεν ειναι πανακεια η ψυχαναλυση, ουτε η λυση. Το δικο μου το σχολιο ξεκινησε με αφορμη οσα ειπε η Αναστασια το πρωι για τα "μπαστουνακια" και την προτροπη της να δουμε το ωραιο θεμα που ασχοληθηκες.
Πιστευω οτι οφειλουμε στον εαυτο μας να δεχομαστε την αδυναμια μας ( για τις δικες μου μιλω, που ειναι απειρες) χωρις ενοχες και θυμο. Ετυχε να χρειασθω" μπαστουνακι" και μετα απο την πρωτη "κρυαδα" καταλαβα οτι ειχε αποτελεσμα.
Καλο σας απογευμα!!

Ανώνυμος είπε...

Το να απορρίπτεις κάποιες από τις απόψεις σου για χάρη κάποιων άλλων είναι σαν σκοτώνεις τα ίδια σου τα παιδιά! Πατροκτόνοι όλου του κόσμου ενωθείτε!!!
Ο Hippo που θέλει να γίνει πολύτεκνος ...για να έχει να σκοτώνει αβέρτα.

ΝΙΝΑ είπε...

Είναι γεγονός ότι υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν άνθρωποι, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κατάφεραν να επηρεάσουν τεράστια πλήθη.
Σε ότι πληροφορία όμως καθημερινά δεχόμαστε,αυτό που περισσότερο θα μας ωφελήσει είναι η δεύτερη ανάγνωση.
Όσο για τον Χόρχε Μπουκάι με τις ιστορίες του δίνει σχήμα και εικόνα σ' αυτά που αφορούν στη ζωή μας και τα έχουμε στο μυαλό μας ασχημάτιστα.

roadartist είπε...

Μόλις διάβασα ένα αρθρο για αυτόν..
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4550623&ct=4

Αξίζει να διαβάσω λες κανένα βιβλίο του? Ποιο προτίνεις?
Καλό σου σκ!

Κωνσταντινιά είπε...

Εναλλακτική μαμά,

ναι, συμφωνώ. Να δεχόμαστε και ν αποδεχόμαστε τον εαυτό μας και να προσπαθούμε να τον βελτιώνουμε και όταν καταλαβαίνουμε πως χρειαζόμαστε ανάγκη να την αποζητούμε, (οπως πολύ σωστά λες πως έκανες) και μάλιστα με αποτελέσματα.
Καλο απόγευμα.

Κωνσταντινιά είπε...

Hippo,

Το να αναθεωρείς, το να μην είσαι δογματικός, είναι τελείως διαφορετικό από τα να απορρίπτεις τις απόψεις σου προς χάριν άλλων.
Πιστεύω πως είναι πολύ εγωιστικό να πιστεύουμε πως οι δικές μας οι ιδέες είναι οι αλάνθαστες.

Υ.Γ.Σε βρίσκω πολύ γενναίο, λοιπόν.

Κωνσταντινιά είπε...

ΝΙΝΑ,

τι να προσθέσω εγώ τώρα!

Κωνσταντινιά είπε...

roadartist,

το διάβασα το άρθρο,και λέω να αντιγράψω την τελευταία παράγραφο, που είναι κατατοπιστική και για το έργο του και, συμπληρώνει τα σχόλια της Νίνας και, της εναλλακτικής μαμάς και, σκιαγραφούνται οι απόψεις του:" Συνηθίζει (ο Μπουκάι) να μιλάει με αλληγορίες, να διηγείται ιστορίες με λόγια απλά. Χρησιμοποιεί τη σχέση μαθητή- δάσκαλου στον γραπτό ή τον προφορικό λόγο του για να βοηθήσει τη συζήτηση με τον άλλον ώστε να βρει τις λύσεις στα προβλήματά του. Δίνει έμφαση στη σημασία τού να μην καταναγκαζόμαστε. «Θα έπρεπε να επιμείνουμε σχετικά με το πόσο θαυμάσιο είναι να νιώθει κανείς αποδεκτός όπως είναι. Γιατί η αποδοχή μας δίνει μία αίσθηση ελευθερίας. Είναι σαν ένας μηχανισμός που μας επιτρέπει να αφεθούμε. Αποδοχή δεν σημαίνει ότι παραιτούμαι ούτε κι ότι πιστεύω πως δεν υπάρχει περίπτωση για βελτίωση. Σημαίνει να δούμε τον εαυτό μας όπως είναι, να μη θυμώνουμε με ό,τι μας συμβαίνει».

Ένα βιβλίο διάβασα του Μπουκάι, το "Να σου πω μια ιστορία", οπότε τι να προτείνω;

Καλό Σ/Κ!

εναλλακτική μαμά είπε...

Roadartist
Μπορείς να ξεκινήσεις από το πρώτο « Να σου πω μια ιστορία» Αν σου αρέσει συνεχίζεις. Είναι εύκολο ανάγνωσμα εφηβικό , θα έλεγα.
Τα βιβλία δεν μπορούν να γίνουν καθοδηγητές της ζωής μας γιατί θα διαβάσουμε μια πρόταση και θα πιστέψουμε ότι ταιριάζει. Ε και? Η ζωή την επόμενη στιγμή συνεχίζεται και η «πρόταση» έχει ξεχαστεί. Για να διαφοροποιηθούν οι συμπεριφορές μας προς το «καλύτερο» για μας, μόνο εμείς μπορούμε να το κάνουμε και μόνο με γνώση των συναισθημάτων μας ( θυμός, ένοχη, αποδοχή, απόρριψη κλπ κλπ ) Τότε όταν θα διαβάσουμε ένα βιβλίο κάποιου ψυχολόγου χαρισματικού η όχι θα σκεφτούμε « Για δες … δίκαιο έχει … !! « Αλλά θα είναι συμπέρασμα όχι κίνητρο για αλλαγή.

roadartist είπε...

Οκ ευχαριστώ και τις δυο σας..
Δε ξέρω αν τελικά θα αγοράσω βιβλίο του..μάλλον προς το παρόν, λέω να καλύψω άλλου είδους κενά.. :) Καλό σκ!