Η ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΚΑΙ Η ΑΠΟΦΑΣΗ

Να κρατάμε τις υποσχέσεις μας θεωρείται καλό.
Αν είναι ηθικό ή απαραίτητο δεν είναι της ώρας να το κουβεντιάσουμε.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση πάντως, εμένα μου βγήκε σε καλό, που τήρησα την υπόσχεση που έδωσα να τελειώσω το

"Μιλώντας στο γιο μου για την ηθική και την ελευθερία"

του Φερνάντο Σαβατέρ.

Ο άνθρωπος τα λέει απλά και ωραία.

Δεν λέει τίποτε καινούριο όπως δηλώνει ο ίδιος, προέρχονται οι σκέψεις του, ομολογεί, από Αριστοτέλη, Σπινόζα, Καντ, Νίτσε...

Και φυσικά μιλάει για την ηθική -εγώ την ερμήνευσα ατομική συνείδηση, με την έννοια του να πράττουμε ή να μην πράττουμε κάτι όχι από φόβο για τιμωρία, μα γιατί έτσι νιώθουμε- και την ελευθερία, απαντώντας σε αυτούς που λένε: "...«Ελευθερία; Μα για ποια ελευθερία μου μιλάς; Πώς γίνεται να είμαστε ελεύθεροι, όταν μας πιπιλίζουν το μυαλό από την τηλεόραση, όταν οι κυβερνήτες μας εξαπατούν και μας χειραγωγούν, όταν οι τρομοκράτες μας απειλούν, όταν τα ναρκωτικά μας κάνουν σκλάβους και όταν επιπλέον μου λείπουν τα χρήματα για να αγοράσω μια μηχανή που θέλω;»

Αν προσέξεις λιγάκι, γράφει, θα δεις ότι αυτοί που μιλάνε έτσι μοιάζει να παραπονιούνται αλλά στην πραγματικότητα είναι πολύ ικανοποιημένοι γνωρίζοντας ότι δεν είναι ελεύθεροι. Στο βάθος σκέφτονται: "Ουφ! Μεγάλο βάρος βγάλαμε από πάνω μας! Καθώς δεν είμαστε ελεύθεροι, δεν μπορούμε να φταίμε για τίποτε απ’ ό,τι μας συμβαίνει…"…

Και συνεχίζει:
"Μπορεί κάποιος να θεωρεί ότι είναι καλύτερο που δεν υπάρχει ελευθερία, για να μην παραδεχτεί πως ελεύθερα προτιμάει το πιο εύκολο: αντί π.χ. να συγκρουστεί με σθεναρά με έναν τύραννο, να γλείψει την μπότα που του πατάει το λαιμό. Αλλά μέσα μας κάτι επιμένει να μας λέει: «Αν εσύ ήθελες…»"

Θα σταθώ όμως, στο σημείο που αναρωτιέται γιατί αγωνιζόμαστε;

Και απαντά.

Μα για μια καλύτερη ζωή.

Εκεί που υπάρχουν οι μεγάλες διαφορές όμως είναι το πώς ορίζει ο καθένας μας την καλή ζωή και τι είναι διατεθειμένος να πληρώσει σαν τίμημα γι αυτή.

Σε κανένα δε χαρίζεται η καλή ζωή ούτε κανένας πετυχαίνει αυτό που τον συμφέρει χωρίς σθένος και χωρίς κόπο.

Την απόφαση να ζει ο καθένας καλά οφείλει να την παίρνει σε σχέση με τον εαυτό του, ημέρα την ημέρα.

Λέει πολλά και σημαντικά το βιβλίο, ράπισμα στους ωχαδελφιστές, ράθυμους, "αδικημένους", μισαλλόδοξους, εθνικιστές και γενικότερα σε αυτούς που περιμένουν από το κράτος να τα κάνει όλα.

Έχει και ρήσεις από Όμηρο, Σπινόζα, Ρουσσώ, Μουρ, και Φρομ του οποίου διαλέγω ένα κομμάτι για να κλείσω.

"Το να μπορεί κανείς να δείχνει προσοχή στον εαυτό του είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορέσει να δείχνει προσοχή και στους άλλους. Το να αισθάνεται κανείς ευχάριστα με τον εαυτό του είναι απαραίτητος όρος ώστε να σχετιστεί με τους άλλους".

Υ.Γ. Η απόφαση να πάω λίγες μέρες στην Αθήνα δίνοντας προσοχή στον εαυτό μου αποδείχθηκε ωφελιμότατη.

Ο Φερνάντο Σαμπατέρ γεννήθηκε στο Σαν Σεμπαστιάν το 1947. Είναι καθηγητής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Complutense της Μαδρίτης, ενώ προηγουμένως υπήρξε καθηγητής ηθικής στο Πανεπιστήμιο της Χώρας των Βάσκων. Δοκιμιογράφος, δημοσιογράφος, μυθιστοριογράφος και δραματουργός, έχει δημοσιεύσει περισσότερα από σαράντα πέντε βιβλία, ανάμεσά τους τα: "La infancia recuperada", "Etica para Amador", "Diccionario filosofico" και "El valor de educar". Το έργο του έχει μεταφραστεί σε δώδεκα γλώσσες.
Τιμήθηκε με το Εθνικό Βραβείο Δοκιμίου, τα Βραβεία Anagrama και Cuco Cerecedo (της Ευρωπαϊκής Ένωσης Δημοσιογράφων), ενώ το μυθιστόρημά του "El jardin de las dudas", με θέμα τη μορφή του Βολτέρου, απέσπασε το Δεύτερο Βραβείο Planeta.
Μεγάλος υποστηρικτής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ελευθερίας της έκφρασης, είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας "Basta Ya", που μάχεται ειρηνικά την τρομοκρατία της ΕΤΑ.