Σάββατο 21 Ιουνίου 2008

Περιηγήσεις σε χωριά άγονης γραμμής.



Ο οικοδεσπότης μας αποδείχτηκε και ένας ξεναγός άριστος.
Αποφάσισε, σχεδόν ούτε μας ρώτησε, έλα σε πειράζω και το ξέρεις, να μας γνωρίσει τα χωριά της πατρίδας του.

Επισκεφτήκαμε 5-6 χωριά στα σύνορα Κοζάνης Καστοριάς.
Σε μερικά από αυτά είχα πάει πριν 15 ή 20 χρόνια πριν, και τώρα τα είδα μεταμορφωμένα!
Σπίτια ανακαινισμένα, δρόμοι ανακατασκευασμένοι, πλατείες φρεσκοασβεστωμένες, περιποιημένες.

Απ' ότι καταλάβαμε όλα γίναν με ιδιωτική πρωτοβουλία, από τους κατοίκους που ζουν τώρα πια σε αστικά κέντρα, ανθρώπους που θέλησαν να "ποτίσουν τις ρίζες τους", να τραβήξουν τους χυμούς της ιδιαίτερης πατρίδας τους.

Οι ανακατασκευές έγιναν με την παραδοσιακή πέτρα της περιοχής.
Τραγική ειρωνεία, οι τεχνίτες Αλβανοί που σίγουρα έμαθαν την τέχνη από τους παππούδες των τωρινών κατοίκων.
Είναι πασίγνωστο ότι οι καλύτερο"πετράδες" ήταν από αυτά τα μέρη και είχαν διδάξει την τέχνη σ' όλη την Ελλάδα και εκτός αυτής. Ευελπιστούμε ότι η τέχνη αυτή θα διαιωνιστεί.
Οι κάτοικοι πρόθυμοι να μας εξυπηρετήσουν, και περίεργοι να μας γνωρίσουν. Δεν δίσταζαν να κάνουν ερωτήσεις και γρήγορα ήξεραν γενεαλογικά δέντρα και προσωπικά δεδομένα!

Ο ξεναγός μας ,μας σύστησε στον Νικόλαο Καλογερόπουλο, έναν άνθρωπο πολυπράγμωνα, αγωνιστή, ενεργό πολίτη, αγωνιστή, καλλιτέχνη.
Το σπίτι του, το προγονικό του δηλαδή, καμένο, ξαναφτιαγμένο, κατεστραμμένο, ερειπωμένο για ένα διάστημα , το ξαναζωντάνεψε και το μετέτρεψε σε μουσείο και εκθεσιακό τόπο.
Μέλος του Ε.Λ.Ι.Α. αγωνίζεται να περισώσει την λαογραφία μας, να διατηρήσει τα κοινοτικά δάση, να διδάξει ιστορία.
Κατασκευάζει γλυπτά που κοσμούν τον κήπο του,




και άλλα σημεία του χωριού.




Επειδή όμως καταλαμβάνουν χώρο, του επιβλήθηκε πρόστιμο!!!! Το αφήνω ασχολίαστο.


Θα σχολιάσω και θα επιβραβεύσω όμως, την αναβίωση πολλών εθίμων, πανηγυριών, και λαϊκών γιορτών από το παρελθόν που όπως μάθαμε επιχειρείτε από τους αστούς πλέον κατοίκους των τόπων αυτών.




30 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλή μου Κωνσταντινιά έχεις δίκαιο, σπανίζουν οι Έλληνες τεχνίτες της πέτρας. Επειδή μου αρέσουν τα ταξίδια στη Ελλάδα, έχω δει αρκετά χωρία αναπαλαιωμένα ή και παλαιά αλλά συντηρημένα. Στα περισσότερα οι κάτοικοί τους μου λέγανε «ας είναι καλά οι Αλβανοί» όταν τους ρώταγα αν ήταν Έλληνες οι τεχνίτες της πέτρας.
Δεν είμαι ειδικός αλλά η δουλειά που κάνουν μου αρέσει.
Έχεις βγάλει φωτογραφίες από αυτά τα χωριά, αν ναι δεν βάζεις στο Blog σου μερικές!
Τι έγινε δεν θα πας κάπου αυτό το Σαββατοκύριακο; Δεν πειράζει σε θέλουμε κοντά μας.
Καλό Σαββατοκύριακο σε όλη σου την οικογένεια Κωνσταντινιά μου. gskastro

kostaslogh είπε...

Στο χτήμα μου έχω πέτρες!
Πολλές πέτρες,κυρίως πέτρες κι από
πάνω λίγο χώμα.!
Αν μπορούσα να είμαι πιο συχνά εκεί,
αν είχα περισσότερο χρόνο όταν πηγαίνω,
ίσως κατάφερνα κάποτε να φτιάξω κάτι
μ αυτές!
Για την ώρα διαλέγω κάποιες με ωραίο
σχήμα και τις κουβαλώ στην αυλή.
Ωραία τά ταξιδέματά σου Κωνσταντινιά,
που πας και τα βρίσκεις όλα αυτά?

Και για να μην ξεχνιόμαστε!

Βρε Φιλαράκι μου καλό
τι πήγες να μας κάνεις?
δεν μας λυπάσαι τα φτωχά
και πας να μας πεθάνεις?

Λέμε να μήν γκρινιάζουμε
μα πώς αλλιώς να γίνει
κι αν αυτοαναιρέθηκα
δικιά μου η ευθύνη

.....και μην το ξανακάνεις
στο λέω θα μας πεθάνεις

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Προσυπογράφω τα λόγια του ποιητή.
Με λαχτάρησες.
Ακόμα να μου φύγει.
Να είσαι καλά. Και όλα τ'άλλα...

Κωνσταντινιά είπε...

gkastro
εδώ μείναμε, τα Σαββατοκύριακα η πόλη είναι πιο ωραία.
Δυστυχώς ο φωτορεπόρτερ μου δεν έβγαλε φωτό από τα σπίτια. Είναι από τις λίγες φορές που η μη λεκτική μας επικοινωνία είχε παρεμβολές.
Δεν ξέρω αν φταίει μια μικρούλα ξανθιά πού ταν εκεί παραπέρα ή ψάχνει αφορμές για μια επίσκεψη ακόμη.
Καλή σου μέρα.

Κωνσταντινιά είπε...

Φιλαράκι
η πιο γλυκιά γκρίνια στη ζωή μου είναι αυτή.
Αν είναι έτσι ας μου γκρινιάζεις συχνά.
Διάθεση και μεράκι νάχεις και να δεις που θα βρεθεί και ο χρόνος να κάνεις τις καλλιτεχνίες σου.

Κωνσταντινιά είπε...

Επίκουρε,
συγνώμη για την λαχτάρα, πάντως καμιά φορά χρειάζονται και αυτές.

fractal είπε...

Όταν χτιζόταν το πέτρινο πατρικό μου σπίτι ( που τώρα δεν είναι δικό μου, στα χαρτιά αλλά μόνο στην ψυχή) στο χωριό, είμουν πολύ μικρό παιδί. Είναι οι πρώτες αναμνήσεις της ζωής μου οι εικόνες αυτές από το χτίσημο του σπιτιού μας. Ώρες ατέλειωτες παρατηρούσα τους μαστόρους να πελεκούν τις πέτρες και να συνομιλούν μαζί τους. Τους μιλούσαν για τα νερά που είχαν..
" Εσένα ομορφούλα μου θα σε χτυπήσω εδώ και μη θυμώνεις. Θα σε βάλω πλάΙ στην πόρτα και πρέπει να είσαι όμορφη...." Αυτό το διάλογο και άλλους ανάλογους τους θυμάμαι μέχρι τώρα. Μόνο που τότε νόμιζα πως οι πέτρες είχαν ψυχή και αισθάνονταν, αυτιά και άκουγαν . Νόμιζα ακόμα ότι οι μαστόροι βοηθούσαν την ψυχή της πέτρας να αποκαλυφθεί και ότι μέσα τους είχαν κρυφτεί νεράΙδες. Αυτή η αίσθηση (ότι οι πέτρες είχαν ψυχή) μου είχε μείνει ακόμα και σαν μεγάλωσα. μάλιστα πίστευα πως οι πιό κάτω πέτρες του τοίχου κουράζονταν να σηκώνουν πιό βαρύ φορτίο και έπρεπε ο πατέρας κάθε τόσο να φωνάζει τους μαστόρους να τους αλλάζουν θέση...Τώρα πιά τίποτα από αυτά φυσικά δεν πιστεύω αλλά η λατρεία της πέτρας με έχει σημαδέψει. Εκτός του γεγονότος ότι έχω γεμίσει το σπίτι πέτρες και εξακολουθώ να κουβαλώ από όποιο σημείο της Γης βρεθώ (μέχρι και από την Τροία), για ένα μεγάλο διάστημα της ζωής μου που είμουν υποχρεωμένη να υποφέρω χωρίς να μιλώ, έπεισα τον εαυτό μου πως είμουν πέτρα. Και το κατάφερα με άνεση. Φυσικά ο εαυτός μου με εκδικήθηκε. Αλλά αυτό είναι μιά άλλη ιστορία....
Μπορείτε όμως φίλοι να ρίξετε μιά ματιά στην ανάρτηση "πρέπει να ξέρεις για μένα το fractal" και θα καταλάβεται το δεσμό μου με τις πέτρες. Πάντως είναι υπέροχη συντροφιά...Κώστα τις αδικείς αν τις βλέπεις μόνο σαν διακοσμητικά στοιχεία. Ρώτησέ τους την ιστορία τους, τι θυμούνται από το παρελθόν τι σκέπτονται για το μέλλον. Σώπα και άκου. Πρέπει να έχεις όμως υπομονή. Μιά πέτρα από τη Φλωρεντία π.χ μου μίλησε για την αναγέννηση, και μιά άλλη από τη Βηθλεέμ για την περιπέτεια του ανθρώπου πάνω στη Γη. Και πως ποτέ δεν πρέπει να χάσω το άστρο της γέννησης του κόσμου...

fractal είπε...

Όταν χτιζόταν το πέτρινο πατρικό μου σπίτι ( που τώρα δεν είναι δικό μου, στα χαρτιά αλλά μόνο στην ψυχή) στο χωριό, είμουν πολύ μικρό παιδί. Είναι οι πρώτες αναμνήσεις της ζωής μου οι εικόνες αυτές από το χτίσημο του σπιτιού μας. Ώρες ατέλειωτες παρατηρούσα τους μαστόρους να πελεκούν τις πέτρες και να συνομιλούν μαζί τους. Τους μιλούσαν για τα νερά που είχαν..
" Εσένα ομορφούλα μου θα σε χτυπήσω εδώ και μη θυμώνεις. Θα σε βάλω πλάΙ στην πόρτα και πρέπει να είσαι όμορφη...." Αυτό το διάλογο και άλλους ανάλογους τους θυμάμαι μέχρι τώρα. Μόνο που τότε νόμιζα πως οι πέτρες είχαν ψυχή και αισθάνονταν, αυτιά και άκουγαν . Νόμιζα ακόμα ότι οι μαστόροι βοηθούσαν την ψυχή της πέτρας να αποκαλυφθεί και ότι μέσα τους είχαν κρυφτεί νεράΙδες. Αυτή η αίσθηση (ότι οι πέτρες είχαν ψυχή) μου είχε μείνει ακόμα και σαν μεγάλωσα. μάλιστα πίστευα πως οι πιό κάτω πέτρες του τοίχου κουράζονταν να σηκώνουν πιό βαρύ φορτίο και έπρεπε ο πατέρας κάθε τόσο να φωνάζει τους μαστόρους να τους αλλάζουν θέση...Τώρα πιά τίποτα από αυτά φυσικά δεν πιστεύω αλλά η λατρεία της πέτρας με έχει σημαδέψει. Εκτός του γεγονότος ότι έχω γεμίσει το σπίτι πέτρες και εξακολουθώ να κουβαλώ από όποιο σημείο της Γης βρεθώ (μέχρι και από την Τροία), για ένα μεγάλο διάστημα της ζωής μου που είμουν υποχρεωμένη να υποφέρω χωρίς να μιλώ, έπεισα τον εαυτό μου πως είμουν πέτρα. Και το κατάφερα με άνεση. Φυσικά ο εαυτός μου με εκδικήθηκε. Αλλά αυτό είναι μιά άλλη ιστορία....
Μπορείτε όμως φίλοι να ρίξετε μιά ματιά στην ανάρτηση "πρέπει να ξέρεις για μένα το fractal" και θα καταλάβεται το δεσμό μου με τις πέτρες. Πάντως είναι υπέροχη συντροφιά...Κώστα τις αδικείς αν τις βλέπεις μόνο σαν διακοσμητικά στοιχεία. Ρώτησέ τους την ιστορία τους, τι θυμούνται από το παρελθόν τι σκέπτονται για το μέλλον. Σώπα και άκου. Πρέπει να έχεις όμως υπομονή. Μιά πέτρα από τη Φλωρεντία π.χ μου μίλησε για την αναγέννηση, και μιά άλλη από τη Βηθλεέμ για την περιπέτεια του ανθρώπου πάνω στη Γη. Και πως ποτέ δεν πρέπει να χάσω το άστρο της γέννησης του κόσμου...

Χριστίνα (lbt) είπε...

Πέρασα να πω μια καλησπέρα και καλώς σε βρήκαμε και πάλι!!
:)

Κωνσταντινιά είπε...

fractal,
δεν ξέρω γιατί, αλλά όταν διαβάζω κείμενα σου νιώθω κάπως. Μου φαίνεται σου τόχω ξαναπεί.Ίσως μου διεγείρεις την φαντασία.Την απειροελάχιστη που δυστυχώς έχω. Γιατί ποτέ δεν μπόρεσα να δω και γω έτσι την πέτρα, την θάλασσα, τα γυαλιά της γιαγιάς μου??? Πώς θα αφήσω το μυαλό μου να ταξιδέψει? Ποιο είναι το μυστικό σου?

Κωνσταντινιά είπε...

Χριστίνα,
καλησπέρα και σε σένα, ναι καλώς σας βρήκα, καλώς με βρήκατε, και άλλο κακό να μη μας έβρει.

φιλάκια!!

Roadartist είπε...

Καλησπερα!!!!
Πως εισαι καλα??
:))
Πολύ όμορφες φωτο..μου αρεσαν πολυ! Οι εκδρομουλες ειναι οτι καλυτερο, χρειαζονται! Να εισαι καλα!!

Κωνσταντινιά είπε...

Καλλιτέχνιδα,
τώρα είμαι καλά,(είδες τι πήγα να κάνω;)και ευχαριστώ για το ενδιαφέρον.
Ναι καλές είναι οι εκδρομές, καλύτερες είναι όμως όταν γνωρίζεις και ανθρώπους ή ντόπιες λιχουδιές και παραδόσεις, όπως συνέβηκε στην συγκεκριμένη εκδρομή.

Υ.Γ.ναι στα ανοιχτά μουσεία, ναι στο θέατρο του Λυκαβηττού, ναι στην ανακύκλωση και στ' ανοιχτά αυτιά.

Nefelli είπε...

Όμορφες φωτογραφίες...
Όμορφες αναμνήσεις....

Θ'αφήσω κάτι ακόμη, που διάβασα σε ενός φίλου το μπλογκ.
Σκέψεις που δεν μοιράζονται με φίλους, δεν έχουν αξία...

Καλώς μας επέστρεψες...
Καλώς να ριζώσεις...

Φιλί γλυκό.

Ανώνυμος είπε...

Είναι θλιβερό που ερημώνουν τα χωριά μας και αξιέπαινοι αυτοί που κάνουν ότι μπορούν για να "σώσουν αλήθεια ότι σώζεται".
ΝΙΝΑ

Roadartist είπε...

Χαίρομαι που αποφασισες ωριμα και με τη ψυχη σου ! Αυτο εχει αξια!
Μου αρεσε και το ΥΓ :))) αγωνιστικο οπως το παιχνιδακι ε?
Θα τα λεμε, να σαι καλα!

fractal είπε...

Κωσταντινιά μου δεν έχω κανένα μυστικό. Ίσως αυτό να είναι το μυστικό μου. Να είμαι απεριόριστα ανοιχτ- Δεν ξέρω αν έίναι καλό να κάνω αυτό το κακό στους ανθρώπους. Να τους διαγείρω όπως λες τη φαντασία. Εμένα πάντως δεν μου βγήκε σε καλό.
Και εξακολουθεί να μη μου βγαίνει.
Μακαρι να μπορούσα να έπερνα πληροφορίες από τον κόσμο γύρω μου όπως είναι καί όχι όπως θα ήθελα να είναι. Μακάρι αυτά που λέω εδώ στα bloggs να μπορούσα να τα λέω ανοιχτά στον κόσμο χωρίς να θεωρηθώ διαστρεμμένο άτομο. Γιατί έγινε και αυτό.

fractal είπε...

Κωσταντινιά μου δεν έχω κανένα μυστικό. Ίσως αυτό να είναι το μυστικό μου. Να είμαι απεριόριστα ανοιχτ- Δεν ξέρω αν έίναι καλό να κάνω αυτό το κακό στους ανθρώπους. Να τους διαγείρω όπως λες τη φαντασία. Εμένα πάντως δεν μου βγήκε σε καλό.
Και εξακολουθεί να μη μου βγαίνει.
Μακαρι να μπορούσα να έπερνα πληροφορίες από τον κόσμο γύρω μου όπως είναι καί όχι όπως θα ήθελα να είναι. Μακάρι αυτά που λέω εδώ στα bloggs να μπορούσα να τα λέω ανοιχτά στον κόσμο χωρίς να θεωρηθώ διαστρεμμένο άτομο. Γιατί έγινε και αυτό.

Κωνσταντινιά είπε...

nefeli,
Σ' ευχαριστώ, και να σου απαντήσω με το μότο του Γιάννη, "ζωή που δεν μοιράζεται είναι ζωή χαμένη."

Φιλιά γλυκά

Κωνσταντινιά είπε...

ΝΙΝΑ,

γιατί είσαι τόσο σεμνή;
Περίμενα να γράψεις τις σκέψεις σου για τις ρίζες και τους ανθρώπους!

Θα κάνεις τελικά blog ή να γράψω εγώ τί κάνετε εσείς για τον δικό σας γενέθλιο τόπο;

Κωνσταντινιά είπε...

roadartist,

ναι να τα λέμε!

Κωνσταντινιά είπε...

fractal,
όταν είπα ότι με κάνεις να αισθάνομαι "κάπως" δεν το είπα με αρνητική έννοια. Ζηλεύω τους ανθρώπους με φαντασία, πρώτον απ' όλους τον γιό μου!
Μπορώ να χαλαρώνω και να αισθάνομαι όμορφα με απλά πράγματα, αλλά δεν μπορώ να ταξιδεύω με την φαντασία μου, να δραπετεύω σε τόπους μαγικούς,να δημιουργώ παραμύθια.

Πιστεύω ότι δεν είναι διεστραμμένος αυτός που λέει αυτά που νιώθει, φαντάζεται, ονειρεύεται, ελπίζει.

Οι άλλοι που τον κατακρίνουν ίσως.

ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΜΗΝ ΚΑΤΑΠΙΕΖΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ.

καλημέρα είπε...

Έργα χεριών στην πέτρα, τι όμορφα. Βρήκε ο άνθρωπος αυτός την έκφρασή του, τι ευλογημένος. Τα περί προστίμων, ας μη τα σχολιάσω που λες κι εσύ...
Τα ταξιδάκια σας είναι εξόχως αναζωογονητικά θα έλεγα. Χτυπάτε ρίζα, συνέχεια.

fractal είπε...

Κωσταντινιά σε ευχαριστώ. Και δεν ξεχνώ την υπόσχεσή σου να κολυπμήσουμε μαζί. Βλέπω πως και στο δικό σου blogg έκανα τον λάθος χειρισμό, (ακόμα δεν έχω εντοπίσει ποιός είναι) και έστειλα δύο φορές το μήνυμα. Δεν είμαι υπερήφανη που έχω φαντασία. Στην ζωή που ζω με τον εαυτό μου, με βοηθάει πολύ. Δεν με βοηθάει όμως στην αντιμετώπιση της καθημερινότητας και της προσάγγισης των ανθρώπων που τους φαντάζομαι τουλάχιστον αγγέλους...
Θα ήθελα αν μπορούσα να σου έστελνα την εργασία που ετοιμάζω για ένα συνέδριο. Αφού σου αρέσουν τα ταξείδια του νου θα σου άρεσε. Θα σε ταξιδέψει με τον Οδυσσέα στο νησί της Κίρκης και όχι μόνο.
Ημιτελεί ακόμα την έστειλα στον αγαπημένο μου . Το transient h gskastro. Μου είπε ότι του άρεσε.
Αν έχει το ε-μαιλ σου θα τον παρακαλέσω να σου τη στείλει, αν και έχει διορθωθθεί λίγο.

Κωνσταντινιά είπε...

Ναι Αναστασία,
τα ταξιδάκια είναι πράγματι αναζωογονητικά, και περιμένουμε πως και πως ένα περίπατο στους πρόποδες του Ολύμπου.

φιλιά

Κωνσταντινιά είπε...

fractal,
κανονικά όλοι πρέπει να νιώθουμε περήφανοι με ότι ξεχωριστό έχουμε πάνω μας και συ το ίδιο πιστεύω.
Οι άνθρωπο δεν είναι άγγελοι, δεν θα μπορούσαν να είναι. Τις ανθρώπινες αδυναμίες, εφόσον δεν προσβάλλουν τον συνάνθρωπο, καλό είναι να τις αποδεχόμαστε.

Το μειλ μου είναι στο προφιλ μου, θα μπορούσες να μου στείλεις εσύ την εργασία σου αφου είναι και διορθωμένη όπως λες.


Υ.Γ. Αλήθεια τι γίνεται με κείνη την πρόσκληση; Απ' ότι κατάλαβα συμμετοχες ανύπαρκτες;

fractal είπε...

Ναι Κωνσταντινία. Δεν φαίνεται να ενδιαφέρονται εκτός από πολύ λίγους όπως ο Επίκουρος που δεν άχω κανένα ίχνος του,και ο gskkastro. Θα δούμε. Θα προσπαθήσω να σου στείλω την εργασία μου. Αν δεν μου ζητήσει να συμπληρώσω 10 διευθύνσεις φίλων μου. Αυτό δεν έχω δικαίωμα να το κάνω.

Κωνσταντινιά είπε...

fractal
Περιμένω εναγωνίως

fractal είπε...

Προσπάθησα αλλά δεν τα κατάφερα. Δεν μπόρεσα να στείλω κείμενο σε επισήναψη στο ε-μαιλ σου. Ξέρεις πως?

Κωνσταντινιά είπε...

Ξέρω πως, αλλά δεν ξέρω αν θα σε δώσω να καταλάβεις.
Πρώτα απ' όλα πρέπει να έχεις αποθηκευμένο το κείμενο σου, και να ξέρεις πού.
Στο μειλ πατας τον συνδετήρα, την επισύναψη δηλαδή. Σου βγάζει έναν πίνακα για να βρεις το αποθηκευμένο κείμενο.όταν το βρεις πατας πάλι επισύναψη και περιμένεις να το κατεβάσει.Όταν τελειώσει σου λέει συνέχιση του μηνύματος ή κάτι τέτοιο. πατας εκεί και τελείωσες.

Περιμένω....
Καλες βουτιές. Αυριο στις 8 το πρωί
θα κολυμπάω στα νερά της Χαλκιδικής.
Ραντεβού στη θάλασσα;