Περιηγήσεις σε χωριά άγονης γραμμής.



Ο οικοδεσπότης μας αποδείχτηκε και ένας ξεναγός άριστος.
Αποφάσισε, σχεδόν ούτε μας ρώτησε, έλα σε πειράζω και το ξέρεις, να μας γνωρίσει τα χωριά της πατρίδας του.

Επισκεφτήκαμε 5-6 χωριά στα σύνορα Κοζάνης Καστοριάς.
Σε μερικά από αυτά είχα πάει πριν 15 ή 20 χρόνια πριν, και τώρα τα είδα μεταμορφωμένα!
Σπίτια ανακαινισμένα, δρόμοι ανακατασκευασμένοι, πλατείες φρεσκοασβεστωμένες, περιποιημένες.

Απ' ότι καταλάβαμε όλα γίναν με ιδιωτική πρωτοβουλία, από τους κατοίκους που ζουν τώρα πια σε αστικά κέντρα, ανθρώπους που θέλησαν να "ποτίσουν τις ρίζες τους", να τραβήξουν τους χυμούς της ιδιαίτερης πατρίδας τους.

Οι ανακατασκευές έγιναν με την παραδοσιακή πέτρα της περιοχής.
Τραγική ειρωνεία, οι τεχνίτες Αλβανοί που σίγουρα έμαθαν την τέχνη από τους παππούδες των τωρινών κατοίκων.
Είναι πασίγνωστο ότι οι καλύτερο"πετράδες" ήταν από αυτά τα μέρη και είχαν διδάξει την τέχνη σ' όλη την Ελλάδα και εκτός αυτής. Ευελπιστούμε ότι η τέχνη αυτή θα διαιωνιστεί.
Οι κάτοικοι πρόθυμοι να μας εξυπηρετήσουν, και περίεργοι να μας γνωρίσουν. Δεν δίσταζαν να κάνουν ερωτήσεις και γρήγορα ήξεραν γενεαλογικά δέντρα και προσωπικά δεδομένα!

Ο ξεναγός μας ,μας σύστησε στον Νικόλαο Καλογερόπουλο, έναν άνθρωπο πολυπράγμωνα, αγωνιστή, ενεργό πολίτη, αγωνιστή, καλλιτέχνη.
Το σπίτι του, το προγονικό του δηλαδή, καμένο, ξαναφτιαγμένο, κατεστραμμένο, ερειπωμένο για ένα διάστημα , το ξαναζωντάνεψε και το μετέτρεψε σε μουσείο και εκθεσιακό τόπο.
Μέλος του Ε.Λ.Ι.Α. αγωνίζεται να περισώσει την λαογραφία μας, να διατηρήσει τα κοινοτικά δάση, να διδάξει ιστορία.
Κατασκευάζει γλυπτά που κοσμούν τον κήπο του,

και άλλα σημεία του χωριού.

Επειδή όμως καταλαμβάνουν χώρο, του επιβλήθηκε πρόστιμο!!!! Το αφήνω ασχολίαστο.


Θα σχολιάσω και θα επιβραβεύσω όμως, την αναβίωση πολλών εθίμων, πανηγυριών, και λαϊκών γιορτών από το παρελθόν που όπως μάθαμε επιχειρείτε από τους αστούς πλέον κατοίκους των τόπων αυτών.