ΓΕΝΕΘΛΙΟΣ ΤΟΠΟΣ

Κατόπιν τη σωρεία των διαμαρτυριών σας για την πολυήμερη απουσία μου, θεωρώ πως για να εξιλεωθώ θα πρέπει να σας ομολογήσω τα πεπραγμένα μου.

Είχαμε την τύχη να προσκληθούμε, εγώ και ο σύζυγος μου, στον γενέθλιο τόπο του γνωστού και μη εξαιρετέου Ιωάννη.

Ο αγαπητός Γιάννης όπως συγκινητικά μας ιστόρησε, περπατώντας πριν κάποια χρόνια στο ερειπωμένο πια από τα χρόνια και τις φυσικές καταστροφές πατρικό του, ένιωσε την ανάγκη πως πρέπει αυτό το σπίτι να το αναβιώσει.

Η ανάγκη αυτή όπως μας είπε ήταν «πιεστική και αναντίρρητη».

Με υλικά λοιπόν, την καλαισθησία του, τις μνήμες του, το μεράκι του, τον ιδρώτα του και προπάντων το πάθος που τον διακατέχει σε όλες του τις δραστηριότητες, δημιούργησε ένα σπιτικό ζεστό, φιλικό, καλόγουστο. Μια εστία φιλίας, γαλήνης, ηρεμίας.

Είχα την ευκαιρία σε αυτό το διήμερο να τρίψω στα δάχτυλα μου την μέντα, την ρίγανη, το θυμάρι, να δέσω τα κλήματα του, να μαζέψω και να γευτώ τα κεράσια του, να δω πατήματα αρκούδας,

να περπατήσω στα μονοπάτια του κοντορεβιθούλη, - όχι δεν πείραξα τα ψιχουλάκια του- μου χάρισε τα ρόδα του, μου έμαθε να ξεχωρίζω τους ήχους των πουλιών. Γνώρισα το φυτό που μας δίνει το σαλέπι.....

......ένα είδος ορχιδέας




η γνωστή μας επικονίαση

Το βραδάκι αφού αναπολήσαμε τις ξεχωριστές εμπειρίες μας, μεθύσαμε από τα λόγια της Κατερίνας, τσιμπήσαμε τα εκλεκτά εδέσματα ολόκληρου σχεδόν του χωριού, (μας καλωσόρισαν οι κάτοικοι προσκομίζοντας καλούδια και ντόπιες λιχουδιές), δεχθήκαμε τις περιποιήσεις της ανεπανάληπτης Χρύσας και ήπιαμε το νέκταρ του αμπελιού τους, αφεθήκαμε στις αγκάλες του Μορφέως μακάριοι και πλήρεις!!

και ένα λιβαδάκι αφιερωμένο στην Αναστασία μας!!

Ακολουθεί δεύτερο μέρος, περιηγήσεις σε χωριά άγονης γραμμής




Σαν πρόλογο σε αυτήν την ανάρτηση,προβάλλω σαν είδος αστειότητας τη σωρεία διαμαρτυριών για την απουσία μου. Δεν μπορούσα με τίποτε να φανταστώ όταν πήρα την απόφαση να διαγράψω αυτό το blog τι αντίκτυπο θα είχε στους φίλους μου. Παρ' όλα τα μηνύματα και τα τηλεφωνήματα που πήρα και με συγκίνησαν βαθύτατα ,ήμουν αποφασισμένη ή έτσι νόμιζα τελικά, να τηρήσω την απόφασή μου.
Σήμερα όμως γυρίζοντας στο σπίτι είδα ότι ο γιος μου, δεν ξέρω πως, να έχει αποθηκεύσει όσες αναρτήσεις μπόρεσε να βρει, πιθανότατα στο Google.
Ήταν τελικά αυτό που με έκανε να ξαναεκτεθώ.

Η Χρύσα μου είχε πει ότι δεν είχε προλάβει να διαβάσει τον γενέθλιο τόπο.
Επανορθώνω.Τρέξε μήπως ξαναλλάξω γνώμη.