Κυριακή 25 Απριλίου 2010

ΑΠΟΡΙΕΣ

Πόσο κρατάει μια ανάσα;
Τι σου κόβει την ανάσα;

Πόση γλύκα έχει το φιλί;
Πόση πίκρα τα σφιγμένα χείλη;

Τι σου παίρνει τα μυαλά;
Τι σου κόβει τη μιλιά;

Για ποια μάτια πεθαίνεις;
Ποια καρδιά ανασταίνεις;

Γιατί αργοδιαβαίνει η στιγμή;
Γιατί πετά ο χρόνος;

Τι, γιατί, πόσο, ρωτάς
μήπως άδικα αγωνιάς;







7 σχόλια:

Γιώργος Κ. είπε...

Μικρές ή μεγάλες στιγμές τις ζωής ;
Το μέγεθος και το βαθμό έντασης τα καθορίζει ο καθένας, με το μυαλό του και την καρδιά του !
Όσο πιο έντονα αισθήματα και συναισθήματα, τόσο πιο έντονη και ενδιαφέρουσα η ζωή. Το τέλμα = θάνατος.
Η επιλογή είναι του καθενός !!!

Κωνσταντινιά είπε...

Σωστά.
Η επιλογή είναι του καθενός.
Με κάνατε όμως να σκεφτώ, πως για πολλούς μπορεί να μην είναι τα έντονα συναισθήματα η ενδιαφέρουσα ζωή. Μπορεί να επιλέγουν την αταραξία. Ακατόρθωτο βέβαια για μένα, φυγή από την πραγματική ζωή θα το αποκαλούσα, αλλά δε παύει να είναι προσωπική επιλογή για κάποιους. Ε; τι λέτε;

Γιώργος Κ. είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Γιώργος Κ. είπε...

Σίγουρα η επιλογή είναι του καθενός, τώρα η δική μου άποψη είναι μια ζωή ήρεμη χωρίς εντάσεις, ανατροπές, νέα θέματα νέα ενδιαφέροντα ανάλογα με την ηλικία και χωρίς ‘λίγη ταραχή’, χωρίς να την επιδιώκουμε αλλά, αν έρθει καλώς να έρθει και είναι όχι πανικός, τότε έρχεται αναπόφευκτα το πέλμα!
Οι ανήσυχες, ενδιαφέρουσες, καλλιτεχνικές και μη, προσωπικότητες είναι αυτές που ΄ρουφούν΄ τη ζωή μέχρι το τέλος και …παραμένουν και πεθαίνουν νέοι !
Πρέπει να δεχτούμε ότι η ζωή έχει εντάσεις και έντονες συγκινήσεις, αλλιώς ΄΄υπάρχει και το μπαλκόνι και το κενό΄΄!

Κωνσταντινιά είπε...

Γιώργο και Σέβη,

έχω παρατηρήσει, πως ενώ όλοι δεχόμαστε το, ο καθείς και η επιλογή του, λίγοι παραδεχόμαστε επιλογές διαφορετικές από τις δικές μας, σα σωστές επιλογές.
Η ανατολική φιλοσοφία για παράδειγμα στοχεύει στην εσωτερική γαλήνη σαν επίτευξη της ευτυχίας.
Οι δικοί μας Αγιορείτες υποθέτω το ίδιο επιδιώκουν.
Προσωπικά πιστεύω πως και μια ανταλλαγή απόψεων, (καλή ώρα), μπορεί να σου δώσει ευχαρίστηση.Πιστεύω πως το αέναο κυνήγι των απολαύσεων καταλήγει στο ανικανοποίητο.
Ανοιχτοί στη ζωή και στα απρόοπτα της, ευέλικτοι και προσαρμοστικοί,ανεκτικοί στις ιδιαιτερότητες των άλλων, χωρίς στερεότυπα και προκαταλήψεις είναι λίγα απο αυτά που μας οδηγούν -πιστεύω- σε μια γεμάτη ζωή.

ΑΑΑΑ!!! και να μη ξεχνάμε τις απορίες!

Γιώργος Κ. είπε...

Για τους άλλους δεν ξέρω, αλλά εμείς οι νεοέλληνες θεωρούμε το δικό μας είναι και το σωστό, και το αληθές (…λες και η αλήθεια είναι μία….)
Η συγνώμη, το έχεις δίκιο, είμαι λάθος και το ¨δήθεν¨, είναι υπερβάσεις που ο νεοέλληνας δεν μπορεί να κάνει !
Δεν ξέρω τώρα το ΔΝΤ, αν θα μας κατεβάσει λίγο από το ¨καλάμι¨………

Και οι απορίες θα παραμείνουν, γιατί αν βρούμε τις απαντήσεις θα έχουμε βρει, το νόημα της ζωής και ή θα ηρεμήσουμε, ή δεν είμαι σίγουρος ότι μπορούμε πολλοί να αντέξουμε αυτό που θα βρούμε και θα δούμε!

Κωνσταντινιά είπε...

Θα συμφωνήσω σε όλα.
Τώρα βέβαια μ εβαλες σε σκεψεις με το τι να είναι αυτο που δεν θα αντέξουμε,αλλα εκτος απο τις αποριες και οι σκεψεις επιθυμητες!!