ΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΤΗΤΑ

Πριν από κανένα μήνα η Αναστασία μου είπε πως κάποιες κουβέντες μου της έδωσαν την αφορμή για να εκφράσει κάποιες σκέψεις της.

Σήμερα αυτά τα λόγια της:"Τώρα το φτιάχνουμε αυτό που θα είμαστε, πώς, με ποιους και γιατί", μου δίνουν το έναυσμα για να διατυπώσω κάποιες δικές μου που αφορούν στη φιλία και στη διαχρονικότητά της.

Το ότι οι άνθρωποι που μας περιβάλλουν και συγχρωτιζόμαστε  είναι  αξία ανεκτίμητη, πιστεύω πως είναι κοινά αποδεκτό.

Τι είναι αυτό όμως που δημιουργεί, κρατάει και διατηρεί τις φιλίες;

Η πρώτη εντύπωση σίγουρα παίζει μεγάλο ρόλο, όχι πάντοτε όμως θετικό, όσο αφορά στην εξέλιξη.

Τυχαίνει όσο περισσότερο μας εντυπωσιάζει ένας άνθρωπος με την πρώτη ματιά, τόσο περισσότερο και να μας απογοητεύσει  στην πορεία,  γιατί δεν ανταποκρίνεται σε αυτό που είχαμε κατασκευάσει στο μυαλό μας.

Μια βασική αρχή λοιπόν πιστεύω για μια σχέση με σταθερές βάσεις, είναι να μην θεωρούμε πως γνωρίζουμε τον άλλο.

Τα κοινά ενδιαφέροντα και ίδιο μήκος συχνότητας στη σκέψη και στο χιούμορ, είναι ίσως από τα πρώτα στοιχεία που μας έλκουν στο να θέλουμε να γνωρίσουμε κάποιον καλύτερα και βαθύτερα.

Τα δύσκολα στις σχέσεις μας με τους άλλους, για να μη μείνουμε μόνο στη φιλία μα και στις κοινωνικές σχέσεις γενικότερα, έρχονται στις διάφορες προστριβές που φέρνει μια στενότερη σχέση, ξεκινώντας από  τη διαφορά νοοτροπίας ή  γούστου έως  και ποδοσφαιρικών επιλογών.

Και το κλειδί, κατ εμέ, βρίσκεται στην αποδοχή.

Η κατανόηση του άλλου, το δικαίωμα να έχει τα δικά του πιστεύω, ο σεβασμός σε τυχόν ιδιαιτερότητες του, η αυτονομία του, η κάλυψη αναγκών του όσο είναι δυνατόν, είναι βασικά και σημαντικά στοιχεία για να κρατήσει μια σχέση.

Να γνωρίζει ο άλλος ότι μπορεί να στραφεί σε σένα σε δύσκολη στιγμή, να εκμυστηρευτεί, να κλάψει, να βρίσει.

Παρεξηγήσεις και διενέξεις θα υπάρξουν.

Η καλή θέληση και προπάντων η αποδοχή της  ευθύνης που σίγουρα  μας αντιστοιχεί,  εξομαλύνουν τις προστριβές.

Δεν καπελώνουμε τους φίλους μας, δεν επιβάλλουμε τις απόψεις μας, δεν πρέπει όλοι να ασπάζονται τα πιστεύω μας, δεν αγαπούν όλοι τα θρίλερ ή τρώνε κινέζικο.

Οι φίλοι είναι σύμμαχοι δεν είναι ανταγωνιστές.

Κοινός στόχος η βαθύτερη επικοινωνία, η αλληλοϋποστήριξη, η εξερεύνηση νέων τόπων και τρόπων και γιατί όχι η διασκέδαση και η ψυχαγωγία.

Η φιλία δεν είναι εξάρτηση.

Συνηθίζω να λέω, οι φίλοι μου το ξέρουν αυτό, πως οι σχέσεις πρέπει να αναπνέουν.

Χρειάζονται  χώρο για να μπορούν να μεγαλώνουν και αποδοχή για να διατηρούνται.