Με μάτια άδεια, ώμους γειρτούς, έπαιρνε τα προσωπικά της αντικείμενα από το γραφείο.
Το ξάφνιασμα της απροσδόκητης απόλυσης την ταρακούνησε τόσο, που νόμιζε πως κάποιος την τράνταξε τόσο δυνατά που πήρε από μέσα της τη ζωή της, την ψυχή της.
Μετά από μια κατατονική βδομάδα κατάλαβε ότι το χειρότερο δεν ήταν το οικονομικό.
Δεν ήταν η απόρριψη ούτε η καριέρα.
Το χειρότερο ήταν που έπιασε η ευχή της.
Είχε χρόνο και δεν ήξερε να τον αξιοποιήσει.
Μια ζωή παραπονιόταν πως : "η ζωή είναι αλλού, τρέχει και δεν τη φτάνω".
Κατάλαβε, όχι ευτυχώς αργά, πως η ζωή ήταν εκεί και την περίμενε για να συγχρονίσουν το βήμα τους.
δυό πλευρές
Πριν από 3 ώρες
11 σχόλια:
..βρε πουλάκι μου... σε καιρό κρίσης κάνεις τέτοιες αναρτήσεις;
(μα τι ποιητικό..ε;)
αααχ..(το έφαγα όλο το καζάν... τα τουρσάκια με περιμένουν σήμερα! ;))
Που είσαι εσύ;
δεν ήσουν εκεί να δείς συγχρονισμένο βήμα
στις σκάλες του Λευκού Πύργου.
λείπεις κι απ τις φωτογαφίες ,είναι κραυγαλέα η απουσία σου!
Όταν μου δώσουν κι εμένα τα παπούτσια
στο χέρι ,θα μπορέσω να αποτελειώσω την επίσκεψη στο μουσείο ,όσο να πείς
θέλει κάτι μέρες!
Σωστά ολόσωστα και όχι μόνο στην περίπτωση αυτή, αλλά σε όλη την κλίμακα της ζωής. Είμαστε ίσως έτσι καμωμένοι για να κοιτάμε παραπάνω. Ποτέ ποιό κάτω. Αν δεν ήταν έτσι η κατασκευή μας που θα είμαστε ακόμα.
Αυτή είναι η μια όψη του νομίσματος. Η άλλη όψη είναι ότι δεν πρέπει να είμαστε πλεονέκτες. Ομως ας είναι καλά τα μεγάλα αφεντικά, που θέλω να πιστεύω ότι μας καλλιέργησαν σκόπιμα αυτά τα στοιχεία που είχαμε σε κάπως λανθάνουσα κατάσταση για να γίνουμε υπερκαταναλωτικοί. Δεν μπορώ να φαντασθώ που το πάνε, αλλά δεν νομίζω ότι θα μας είναι τόσο ευχάριστο εκεί που θα βρεθούμε!!!
Αμανιτα,
αλήθεια μου βγήκε ποιητικό;;
Έχω ελπίδες να συναγωνιστώ τον Κώστα;
Σκέφθηκα πως σε καιρούς κρίσεις μπορούμε να βρούμε και θετικά. Αρκεί το ταμείο ανεργίας να πέφτει κάθε μήνα εννοείται ε;
Ελπίζω στη πτήση ούτε το ζάχαρο ούτε η πίεση να πέσουν με τέτοια προετοιμασία!!!
Καλό ταξίδι, καλα να περνάς, με το καλό να σε ξαναδούμε!!!
Κώστα μου,
το μουσείο θα το αποτελειώσουμε μαζί και με τα παπούτσια στα πόδια σου.
Ξέρεις, με κάνατε να νιώθω πως δεν λείπω, ήμουν από τις περιγραφές και από τα πειράγματα σας εκεί,μας κάνατε να νιώθουμε κραυγαλέα παρόντες!!
Άνω θρώσκουμε Αστερίωνα ε;
Αυτό ήθελα να τονίσω και γω, πως έχουμε αποπροσανατολιστεί και χάνουμε τις στιγμές, την απλότητα, την ανθρώπινη επαφή.
Ισως μια κρίση να μας κάνει να επαναπροσδιοριστούμε.
Άμα βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο, τίποτα δεν σε πτοεί.
Βέβαια είναι το ότι μιλάμε και εκ του ασφαλούς.
Σας περιμένουμε στα πάτρια εδάφη να γιορτάσουμε τις Αποκριάτικες Κλαδαριές.
Οσοι την έχουν ψιλιαστεί δηλαδή οι υποψιασμένοι, έχουν τραβήξει το χειρόφρενο. Οι ανέμελοι; Μάλλον αδιάφοροι, πέρα βρέχει.
Βρισκόμαστε στο σημείο που δεν ξέρουμε τι να κάνουμε.
Πιστεύω από την ξέφρενη και αλόγιστη κατανάλωση, η περισυλλογή είναι κάτι που δεν βλάπετι ιδιαίτερα. Εκείνο που έγραψες για την ανθρώπινη επαφή και επανπροσδιορισμό, θέλουν ιδιαίτερη προσοχή και ενασχόληση.
ΝΙΝΑ,
ουουουουιιιιιιιι, που λέει και το μανιτάρι!!!
Σπιτικά εδέσματα έτοιμα
αποκριάτικες μασκαράτες έτοιμες
διάθεση στο φουλ
αριβάρουμεεεεεε!!!!!!!!!
Αστερίωνα,
και τα χειρόφρενα καλά, τα γκάζια καλύτερα!!!
Όλα χρειάζονται!! Και περισυλλογή και ανεμελιά και κατανάλωση χωρίς σπατάλη. Προπάντων χρειάζεται κέφι,άραγε μεταφράζεται το κέφι;,που δεν σου στοιχίζει και τίποτε!
Κέφι, παρέα και άλλη μια λέξη είναι αμετάφραστες στην Αγγλοσαξωνική ίσως και στις άλλες δυτικές γλώσσες.
Κέφι όμως όπως το γνωρίζουμε και όχι το νερόβρασμα που κυκλοφορεί στις πιάτσες της νεολάιας.
Πρέπει να είναι πηγαίο και ουρανοκατέβατο, διαφορετικά άφησέ το και μην το αγγίζεις. Κατά παραγγελία δεν γίνεται. Οσο για το shopping έχω τις ενστάσεις μου, επειδή δεν ελέγχεται.
Δημοσίευση σχολίου