Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2009

Δεν θέλω και πολύ για ν αρχίσω να μιλάω για το άτομό μου, απ ότι κατάλαβα και σίγουρα καταλάβατε, και έτσι στο υπονοούμενο του Κώστα πως καλά θα έκανα να πήγαινα και σε ταβερνούλες, αδράχνω την ευκαιρία. Και μιλάω και λέω πως χαίρομαι που έχω φτιάξει έτσι την ζωή μου ώστε να περιέχει αρκετά μικρά όμορφα πράγματα. Και κινηματογράφο και θέατρο, βιβλία, χειροκατασκευές, άσκηση, τώρα με το blog και γραφή, μα πάνω απ όλα απολαμβάνω την ανθρώπινη επικοινωνία.
Ειδικότερα απολαμβάνω την επικοινωνία με νέες γνωριμίες.
Ενθουσιάζομαι με τα καινούρια πρόσωπα που κουβαλούν νέες απόψεις, φρέσκες ιδέες, διαφορετική τοποθέτηση κι αντίληψη καταστάσεων.
Μαζί νιώθω πως κι εγώ είμαι καινούρια.
Με αναζωογονούν και με επαναπροσδιορίζουν οι νιοφερμένοι στη ζωή μου.
Και χάρη στη Χρύσα έβαλα στη ζωή μου την Κατερίνα!
Που με οδήγησε χθες στους δρόμους του κρασιού. Η ατραπός κατέληξε στο κτήμα Μπαμπατζίμ, όπου μεθύσαμε όχι από τα υπέροχα κρασιά, ούζα και τσίπουρα του
Ανέστη Μπαμπατζιμόπουλου αλλά από το πάθος του για το αμπέλι και από τον οίστρο με τον τον οποίο μας μίλησε, για την ιστορία και το μύθο που το περιβάλλει, για το ρόλο των Ελλήνων στην οινοποιία, το ρόλο των οινοποιών στην Ελλάδα, το ρόλο της Ελλάδας στην οινοπαραγωγή και στη διάθεση της.
Καινοτόμος και πρωτοπόρος μας πρότεινε να αποδεσμευτούμε από το επιβεβλημένο "ψάρι μόνο με λευκό κρασί", "κόκκινο με κρέας" κ.τ.λ. και δεσμεύτηκε να πειραματιστούμε σε μιαν άλλη συνάντηση με τέτοιου είδους συνδυασμούς προσφέροντας ο ίδιος
υλικά και υποδομή και μεις τη φαντασία και τη μαγειρική μας δεινότητα, για νέες γεύσεις, νέες προτάσεις κι απίθανους συνδυασμούς.

10 σχόλια:

Adamantia είπε...

Eιναι εξαιρετικο το κρασι που δοκιμασες οπως και η προσπαθεια των Ελληνων οινοπαραγωγων τα τελευταια χρονια. Κριμα που ειναι ακομα πολυ ακριβα τα ελληνικα κρασια σε σχεση με αλλα.
Χαρηκα που ηρθα εδω,μ'αρεσει!

Sophia Kollia είπε...

Συμφωνώ με την Αδαμαντία, από την άλλη, εγώ παραγγέλνω πορτοκαλάδα μπλέ.!! Άσε που επειδή δεν πίνω ποτέ, όταν καμιά φορά με πιέσουν να πιώ, ζαλίζομαι και γίνομαι χάλια!
Πάντως η παρέα, είναι πιο μεθυστική από όλα!
καλό μήνα

kostaslogh είπε...

Αυτό ήταν ,
δεν σου ξαναμιλάω!

Ανώνυμος είπε...

Σήμερα ξεφυλλίζοντας ένα ένθετο περιοδικό εφημερίδας,πέτυχα ένα αφιέρωμα για το κρασί του Μπαμπατζιμόπουλου και συγκεκριμένα το KYRIOS (MERLOT-SYRAH). Μεταξύ άλλων γράφει:"Το κρασί δανείζεται ανθρωπομορφικούς χαρακτηρισμούς για την περιγραφή του, γιατί μοιάζει με τον άνθρωπο, δηλαδή γεννιέται,διαπλάθει χαρακτήρα, μεγαλώνει και πεθαίνει νέο ή σε βαθιά γεράματα."
Περισσότερα δε γράφω για τον Μπαμπατζιμόπουλο,γιατί θα θυμώσει ο Στέργιος. Καταλαβαίνεις.

Κωνσταντινιά είπε...

Αδαμαντία,

το κρασί που βρήκα εξαιρετικό ήταν το Μοσχάτο Αμβούργου. Ένα λευκό με υπέροχα αρώματα. Μου φαίνεται πως ήταν γύρω στα 8 €. Σχετικά καλή τιμή πιστεύω για εμφιαλωμένο.
Πραγματικά οι οινοπαραγωγοί παλεύουν όχι μόνο με τις δυσκολίες της γης και του καιρού μα και με την γραφειοκρατία και την στενομυαλιά όπως μας εξήγησε ο Μπαμπατζιμόπουλος.
Χαίρομαι που καλαρέστηκες, τρατάρουμε και κάτι τις άμα λάχει!

Κωνσταντινιά είπε...

Σοφία!!!

μπλε πορτοκαλάδα;;; Εμένα γιατί δε μου δίνετε;
Μη νομίζεις και γω στα δυο σταματώ. Όντως η παρεα είναι η πιο μεθυστική αλκοόλη.

Καλό θερμό μήνα!(ξέρεις εσύ)

Κωνσταντινιά είπε...

Κώστα,

και πολύ σοφά θα πράξεις! Πάντα έχω την απορία πως μου μιλάει και με αντέχει ο κόσμος. Άντε θα σου ξεφουρνίσω απόρρητα μπας και ανακαλέσεις.Πάνε μα γραφτείς στην οίνωση και θα βρείς και συ δρόμους, ατραπούς και λεωφόρους.

Υ.Γ.Καμιά συνάντηση στο 1900 πότε θα πραγματοποιήσουμε;

Κωνσταντινιά είπε...

Νίνα,

ζωντανός οργανισμός λοιπόν το κρασί!
έχει και αυτό τις συναισθηματικές μεταπτώσεις του;
Καλά κάνεις και δε λες περισσότερα και για την δική σου σωματική ακεραιότητα και για την αρτηριακή πίεση του ανδρός σου. Ο Μιχάλης πάντως σωστά του είπε πως τη βασίλισσα στο σκάκι την προφυλάσσουμε.

kostaslogh είπε...

.και νά Φιλαράκι που μάθαμε να κουβεντιάζουμε,ήσυχα κι απλά!
Καταλαβαινόμαστε τώρα
δε χρειάζονται περσότερα
.έτσι που μάθαμε να λέμε
τον οίνο Μπαμπατζίμ
και το φαϊ 1900
(συγχώραμε Δάσκαλε)
Αν μου πεις και το πότε
θα κουβεντιάζουμε ακόμα
πιο απλά!

Κωνσταντινιά είπε...

Κώστα,

αυτά λέω να τα κουβεντιάσουμε τηλεφωνικώς. Τώρα αν θα τα πούμε ήσυχα κι απλά, είναι άλλο ζήτημα.