Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2009

ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ


Αλληλογραφία. Μια λέξη εύηχη.Έτσι την ακούω τουλάχιστον εγώ. Χώρια που με γοητεύουν οι λέξεις που έχουν διπλά γράμματα, θάλασσα, γλώσσα, αλληλούια, ωσαννά και ειδικότερα γοητεύομαι από τις λέξεις που έχουν το αλληλο-σαν πρώτο συνθετικό. Υπονοούν την αλληλεπίδραση, την αλληλεξάρτηση, την αμφίδρομη επικοινωνία.

Η δε γραπτή αυτή επικοινωνία, η αλληλογραφία, είναι ίσως η πιο ανοικτή, εξομολογητική, εκ βάθους επικοινωνία που μπορεί να υπάρχει.

Κάθεσαι και γράφεις στο χαρτί, μπορεί να είσαι και ξαπλωμένος ή στο πάρκο, ή και να ταξιδεύεις, φαντάσου τρένο, πλοίο, αεροπλάνο μα τελικά..... δεν είσαι εκεί. Δεν είσαι στο γραφείο ή στο παγκάκι. Δεν είσαι όμως ούτε και με το πρόσωπο για το οποίο γράφεις. Και αυτό πιστεύω πως είναι το ωραίο το καταπληκτικό! Γράφεις σ' ένα συγκεκριμένο πρόσωπο τις σκέψεις σου τις μύχιες, λες για απλά καθημερινά πράγματα, για ταινίες ή φαγητά που σου άρεσαν, το πρόσωπο όμως δεν είναι εκεί, δεν το βλέπεις ν' αλλάζει έκφραση, να ζητάει διευκρινίσεις, να σε ξεστρατίζει! Ωσεί παρών, σε κατακλύζει δια της απουσίας του να ξανοιχτείς, να κλάψεις, να γελάσεις, να ξομολογηθείς, να σπαράξεις.

Η αλληλογραφία είναι σαν προσωπικό ημερολόγιο, μπορεί και κάτι παραπάνω, γιατί περιμένεις εμψύχωση,ανατροφοδότηση, ενθάρρυνση ή και αποθάρρυνση από τον αποστολέα. Περιμένεις απάντηση και την προσμένεις με λαχτάρα. Ανοίγεις εναγωνίως τον φάκελο, τις καλές προ μειλ εποχές, επιδιώκεις να είσαι μόνος και απερίσπαστος όταν το διαβάζεις. Τα χείλη ψελλίζουν, μειδιούν, τα μάτια υγραίνονται ή φωτίζονται. Το ξαναδιαβάζεις πιο αργά τώρα, αναμασάς τις λέξεις, τις αφήνεις μετέωρες για λίγο να τις φχαριστηθείς!

Τινί τρόπω τα γράμματα είναι προσωπικά δεδομένα.
Τα τελευταία όμως χρόνια θαρρείς και είναι του συρμού να εκδίδονται βιβλία με τα γράμματα συγγραφέων, ψυχολόγων, ποιητών, γιατρών, ζωγράφων, στιχουργών, πολιτικών. Οι γνώμες διχάζονται ως προς τα κατά πόσον είναι επιτρεπτό να εκθέτουμε στιγμές ζωής, σκέψεις, πόνους, χαρές, μνησικακίες, κρυφά και απόκρυφα, με το σκεπτικό, όπως επικαλούνται οι εκδότες, πως είναι πνευματική κληρονομιά για την ανθρωπότητα.

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πρώτη μου φορά εδώ …. Αισθάνθηκα κάτι πολύ οικείο διαβάζοντας για την «αλληλογραφία». Αναβίωσα την ιεροτελεστία της συγγραφής αλλά και του αναγνώστη ξεκινώντας από το άνοιγμα του φακέλου… και ξύπνησαν αναμνήσεις πολλές από παλιότερες pro email εποχές της ζωής μου. Πρώτη φορά εδώ .. αλλά σίγουρα όχι η τελευταία …

manetarius είπε...

Α...δεν ξέρω τι λές εσύ, εγώ πάντως αν έβγαινε βιβλίο με τα γράμματα του Μπακούνιν στον Τρότσκι (είχαν αυτοί οι δύο αλληλογραφία;) θα έτρεχα να το αγοράσω!!!
χαχαχαχαααα!!
(μπορεί η ασπιρίνη να πειράζει το στομάχι, αλλά τα ντεπόν κάνουν όλη τη δουλειά στον εγκέφαλο!)

Sophia Kollia είπε...

Κάποτε , στα νιάτα μου, έγραφα σε πολλές φίλες και κόσμο σε όλο τον κόσμο. Με τα χρόνια χάθηκε, τώρα έχουμε το καινούργιο παραμύθι με τα μπλόγκς. Εγώ βέβαια πιάνομαι για παλιά...με τα καινουργια δεδομένα!
καληνύχτα

Κωνσταντινιά είπε...

Μεταλλαγμένε,

καλώς όρισες.Θεωρώ κάτι σημαντικό την αναβίωση και χαίρομαι που μέσα από το κείμενό μου ξύπνησα αναμνήσεις.

Κωνσταντινιά είπε...

Αμανίτα,


αν χτυπιόταν σε δημοπρασία, όπως και αυτό είναι της μόδας; Να βγάζεις στο σφυρί ερωτικές και άλλες εξομολογήσεις δεν είναι μικρότητα;

Κωνσταντινιά είπε...

Σοφία,

έτσι πρέπει, να βαδίζουμε με την εποχή μας. Να μην είναι η νοσταλγία τροχοπέδη αλλά εφαλτήριο.

kostaslogh είπε...

Συμφωνώ ότι η αλληλογραφία σε εντελώς
προσωπικό επίπεδο αποτελεί ες αεί προσωπικό δεδομένο και υπ αυτή την έννοια θα έπρεπε να είναι κατοχυρωμένο και απαραβίαστο δικαίωμα και δεν θα έπρεπε να κληροδοτείται στους απογόνους το δικαίωμα της δημοσίευσής της!
Νομίζω όμως ότι μάλλον κανείς δεν έχει τη διάθεση ούτε τη βούληση να απαγορεύσει διά νόμου τέτοιες ενέργειες,η τάση είναι προς την αντίθετη πλευρά,η περιέργεια του ανθρώπου είναι πανίσχυρη!

manetarius είπε...

Άντε καλέ...τι μικρότητα.. δεν έχεις δει ποτέ Μικρούτσικο;

χαχαχααααα!!

Κωνσταντινιά είπε...

Κώστα,

να σου πω και γω δεν έχω καταλήξει στο αν πρέπει ή δεν πρέπει να δημοσιεύονται. Ίσως και το ιδιαίτερο ενδιαφέρον μου για αυτές τις αλληλογραφίες να μου δημιουργεί ενοχές και να θέλω να ρίξω το μπαλάκι σε εκδότες και κληρονόμους.

Κωνσταντινιά είπε...

Αμανίτα,

άστα τώρα αυτά και σκέψου τι σχέση έχουν ένα περίπτερο, ένας μύκητας και ένα αμφιλεγόμενο πρόσωπο.