ΤΟ ΚΑΛΛΟΣ ΚΑΙ Η ΦΙΛΑΡΕΣΚΕΙΑ

Σήμερα θα μιλήσουμε για το κάλλος γιατί το κάλλος κυριαρχεί , στη διακόσμηση, στη μόδα,στη λογοτεχνία, σε κάθε είδους έκφραση τέχνης, εικαστικής, χρηστικής, πνευματικής.

Σήμερα θα μιλήσουμε για το κάλλος γιατί πιστεύω πως είναι υπερτιμημένο όσον αφορά τον άνθρωπο και ειδικότερα τη γυναίκα, αν και στις μέρες μας και η ανδρική φιλαρέσκεια δεν υστερεί.

Λάθος μου. Σήμερα δεν θα μιλήσουμε για το κάλλος. Θα μιλήσουμε για την φιλαρέσκεια.

Λοιπόν. Αναμφισβήτητα όλοι μας προσέχουμε την εμφάνισή μας, αναμφίβολα όλους μας έλκει το ωραίο και πολλές φορές μας αιχμαλωτίζει.

Σφάζονται παλληκάρια για τα ωραία μάτια λέει το δημώδες.

Μέχρι ποιου σημείου όμως πρέπει να παρασυρόμαστε από αυτό το τόσο υποκειμενικά ωραίο;
Γιατί ποιος είναι αλήθεια ο ορισμός του ωραίου, του όμορφου, του κάλλους;

Το λεξικό λέει:κάλλος το [kálos] Ο46α : 1. ομορφιά, για να υπογραμμίσουμε την υψηλή αισθητική απόλαυση που προκαλεί η τελειότητα του ανθρώπινου σώματος ή του φυσικού περιβάλλοντος: Ο Ερμής του Πραξιτέλη είναι η τέλεια έκφραση του σωματικού κάλλους.

Αυτή η αισθητική απόλαυση είναι τελικά αυτό που μας ωθεί να υπομένουμε τόσες και τέτοιες επώδυνες και επικίνδυνες επεμβάσεις για να αλλάξουμε- βελτιώσουμε χαρακτηριστικά μας ή να μεγεθύνουμε ή σμικρύνουμαι μέρη του κορμιού μας;

Συνεχώς λέμε πως οι αρχαίοι τα είπαν όλα. Ναι, θα συμφωνήσω. Αυτοί τα είπαν. Εμείς τ' ακούμε; Ο Δημόκριτος είπε πως η ύπαρξη ενός φυσικού κάλλους χωρίς το έλλογο στοιχείο, χωρίς πνευματικότητα παρέπεμπε στο ζωώδες, στο άλογο, στο κτηνώδες.
Γιατί στον άνθρωπο όλα πρέπει να είναι ωραία: και το πρόσωπο, και το ντύσιμο, και η ψυχή, και οι σκέψεις.

Καλός κ΄αγαθός έλεγαν. Τι κάνουμε για το αγαθός; Στο ελάχιστο αν φροντίζαμε την καλλιέργεια μας, την παιδεία μας, τη διαγωγή μας, αν δίναμε περισσότερη αξία στον εσωτερικό μας κόσμο, αυτόν που στο κάτω-κάτω χτίζουμε οι ίδιοι μας, αυτόν που εξαρτάται από εμάς και δεν μας χαρίζεται από τη φύση ή ως θείο δώρο, τότε πιστεύω δεν θα είχαμε την ανάγκη να προστρέχουμε στους πλαστικούς. Εδώ ίσως είναι απαραίτητο να διευκρινίσω πως δεν είμαι συλλήβδην κατά των επεμβάσεων. Υπάρχουν αισθητικές επεμβάσεις που είναι απαραίτητες. Μιλάω γι αυτές που γίνονται από κάποιου είδους κόμπλεξ, το οποίο ως επί το πλείστον παραμένει και μετά την επέμβαση. Για συμπλέγματα που ίσως χρίζουν ψυχολογικής αντιμετώπισης.

Ας μην ισοπεδώνουμε την προσωπική μας μοναδικότητα για να γίνουμε κακέκτυπα αντίγραφα εικονικά κατασκευασμένων προτύπων.
Και ας έχουμε υπόψη μας πως η γυναίκα έχει μόνο μια δυνατότητα να είναι όμορφη, ενώ έχει χίλιες δυνατότητες να είναι ελκυστική.