ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ?

Από τον ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ

Ας υποθέσουμε πως αύριο το πρωί με δική του πρωτοβουλία ή με εντολή του μεγάρου Μαξίμου,ο Γιώργος Βουλγαράκης βρίσκεται εκτός της κυβέρνησης. Σ' ένα τέτοιο -πιθανό- ενδεχόμενο, οι ημέρες που θα ακολουθήσουν θα έχουν τα εξής χαρακτηριστικά. Οι συνάδελφοι -εντός κόμματος-του κ. Βουλγαράκη θα αισθανθούν ανακούφιση, γιατί μειώθηκε η ανοδική κομματική πορεία και επιρροή ενός ανταγωνιστή τους, τα μέσα ενημέρωσης θα πάψουν ν' ασχολούνται με στοιχεία εντυπωσιασμού μαζί του, ο πρωθυπουργός θα έχει γλιτώσει από τον συγκεκριμένο βραχνά -μέχρι τον επόμενο- και η πολιτική ζωή θα συνεχίσει να κινείται στους ίδιους ρυθμούς.Σε λίγες ημέρες ή εβδομάδες,όλα θα έχουν ξεχαστεί.

ΟΥΤΕ καν η Δικαιοσύνη θ' ασχοληθεί στο μέλλον, όπως είπε και ο υπουργός, άλλωστε, δεν έκανε κάτι παράνομο, κινήθηκε βάσει των νόμων! Σε μικρό χρόνο,η υπόθεσή του θα μοιάζει σαν τόσες άλλες που μπήκαν στο ντουλάπι της συλλογικής μας αμνησίας. Εκεί, σ' αυτό το αραχνιασμένο ντουλάπι, θα συναντήσει το σκάνδαλο των τηλεφωνικών υποκλοπών, των απαγωγών Πακιστανών, των δομημένων ομολόγων, του ξεπουλήματος δημόσιας περιουσίας, δεκάδων ακόμα. Αν ήμουν φίλος με τον κ. Βουλγαράκη, μάλιστα, δεν θα ανησυχούσα ούτε καν για την πολιτική του τύχη. Δεν θα πάει σπίτι του, θα συνεχίσει να πολιτεύεται, βοηθούσης και της οικονομικής του δυνατότητας να εκλέγεται με επιτυχία και δεν αποκλείεται και να βρεθεί μελλοντικά σε κάποιο υπουργικό έδρανο. Δεν θα έβαζα στοίχημα για το αντίθετο. Το πιθανότατο σενάριο που αναφερόμαστε, βασίζεται στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα, των πολλών τελευταίων χρόνων. Τα σκάνδαλα πάσης φύσεως, στα οποία επιδίδεται η πολιτική ή οικονομική εξουσία -με ελάχιστες εξαιρέσεις- ουσιαστικά σ' αυτή τη χώρα αποτελούν αντικείμενο ενασχόλησης ορισμένου χρόνου των μέσων ενημέρωσης,των πρωταγωνιστών τους και μερικών άλλων γύρω από αυτούς. Ως εκεί όμως.

ΣΕ ΚΑΜΙΑ περίπτωση, δεν αποτελούν αιτίες ή αφορμές βελτίωσης του συστήματος, ενός διεφθαρμένου εξουσιαστικού συστήματος. Να διορθώσουν το περίφημο «πόθεν έσχες», για παράδειγμα, να μην είναι τόσο διάτρητο όσο ένα κομμάτι κεφαλοτύρι. Να αποκλείσουν ανάλογες πολιτικές συμπεριφορές στο μέλλον. Να διαμορφώσουν, έστω με τα δικά τους μέτρα, ένα αξιακό σύστημα πολιτικού πολιτισμού. Το μεγαλύτερο δυστύχημα, ωστόσο, είναι πως και ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας έχει συμπαραταχθεί σ αυτή τη λογική. Αν δεν την αποδέχεται, τουλάχιστον την ανέχεται. Επιλέγει το ίδιο πολιτικό προσωπικό, είτε γιατί ξεχνάει πολύ εύκολα, είτε γιατί ελπίζει πως πλάι «στον καταφερτζή υπουργό», θα ωφεληθεί και αυτή, είτε ακόμα γιατί θέλει να του μοιάσει. Με λοβιτούρες -εντός των πλαισίων του νόμου πάντα- να πλουτίσει, ν' αποκτήσει μεγάλη περιουσία, να γευτεί δόξα. Ο κ. Βουλγαράκης δεν αποτελεί εξαίρεση. Δυστυχώς...

pantelak@enet.gr

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 11/09/2008