Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011

ΜΕ ΠΟΝΑΕΙ ΠΟΥ ΜΕ ΒΛΕΠΩ

Νιώθω την ανάγκη να βάλω τις σκέψεις μου, μα προπάντων τα συναισθήματά μου σε τάξη.
Όλα αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μας, οι συνεχείς και συνεχόμενες αλλαγές σεναρίων, οικονομικών μέτρων, φιλοσοφίας και παραφιλολογίας, το αβέβαιο και άδηλο μέλλον, επιφέρουν αλλαγές στον τρόπο σκέψης μου, στην στάση και τρόπο της ζωής μου.
Οι αλλαγές δεν είναι εκ προοιμίου κάτι κακό. Ίσα-ίσα που η πλειοψηφία αναζητά την αλλαγή, την ανατροπή, την έκπληξη, θεωρώντας τα το αλατοπίπερο της ζωής.
Στην περίπτωση τη δική μου όμως φοβάμαι.
Φοβάμαι αυτά που συμβαίνουν για μένα, όχι χωρίς εμένα. Αν θέλω να θεωρούμαι υπεύθυνο άτομο δεν μπορώ να λέω πως δεν συμμετέχω στον ρου της πορείας της χώρας μου.
Σίγουρα οι μεγάλες εκτροπές γίνανε και γίνονται από άλλους.
Τον μικρό ρόλο που έπαιξα πριν μνημονίου θα έχω και τώρα.
Όσο μικρός και ασήμαντος ήταν τότε, τόσος είναι και τώρα.
Είναι όμως ο δικός μου.
Εγώ τον καθορίζω.
Εγώ θα αποφασίσω αν πιστεύω πως  φωνασκώντας, οι υπαίτιοι θα  επιστρέψουν τα κλεμμένα, ώστε όλα να γίνουν όπως πριν,
(αλήθεια ποιο πριν; αυτό που και τότε γκρινιάζαμε και απαξιώναμε;)
εγώ θα αποφασίσω αν θα τα βάλω με κατηγορίες ανθρώπων που είχαν καλούς μισθούς,
εγώ αποφασίζω αν βαυκαλίζομαι να πιστεύω πως η αλλαγή πολιτικής ηγεσίας θα φέρει την ευμάρεια,
εγώ αποφασίζω αν θα αντιμετωπίσω με αξιοπρέπεια τους χαλεπούς καιρούς.
Γιατί αυτό είναι που με πονάει περισσότερο,
Με πονάει που με βλέπω να γίνομαι μικροπρεπής, ζηλόφθονη, κατήγορος.
Με πληγώνει που μιζεριάζω για το παντεσπάνι μου που λιγοστεύει ενώ ο διπλανός μου έχει χάσει τον επιούσιο.
Με  λυπεί που μόνο σκέφτομαι και δεν ενεργώ.



9 σχόλια:

roadartist είπε...

Συνυπογράφω.
Σκέψεις ατελείωτες, δίχως σταματημό, που αδυνατώ να τις βάλω σε σειρά :(

Κωνσταντινιά είπε...

roadartist,

να 'ταν μόνο οι σκέψεις μας που δεν μπορούμε να βάλουμε σε σειρά....
Είναι που πια...ούτε σχέδια.... ούτε όνειρα....ούτε τον ψυχισμό μας.

kostaslogh είπε...

όχι για το παντεσπάνι σου,για το ανήθικο της κλοπής της σύνταξης των 600 ευρώ απ ΄τη χούντα που μας κυβερνάει,απάντησε στο παγκόσμιο κάλεσμα στις 15 Ωκτωβρίου!!!

Κωνσταντινιά είπε...

Κώστα,

απαντώ και προσκαλώ.

Γιώργος Κ. είπε...

Νομίζω ότι οι σκέψεις σου και η συλλογιστική σου είναι σε σωστό δρόμο.
Οι αλλαγές δεν είναι εκ προοιμίου κακό.
Θέτω τον προβληματισμό: συμμετοχή είναι μόνο η αντίδραση ; Ή και και η αποδοχή ότι ήμουνα λάθος, ότι σκεφτόμουνα λάθος, και τέλος ότι έκανα λάθη ;;;
Δεν είναι μόνο οικονομική η κρίση, κυρίως είναι κοινωνικο-πολιτική, κατά την γνώμη μου (βέβαια όπως και στην αρχαία Ελλάδα «οι, με γεμάτο στομάχι συλλογίζονται», συμφωνώ και ευχαριστώ τον Θεό (όποιον θεό πιστεύω-πιστεύει ο καθένας) που ανήκω σε αυτούς που έχουν μέτρο και συλλογίζονται.
Πρέπει να κοιταχθούμε όλοι στον καθρέφτη και να σταματήσουμε να είμαστε άπληστοι, να χαιρόμαστε που ζούμε και υπάρχουμε (και να μην το θεωρούμε φυσικό), να μην μιζεριάζουμε και να μην βλέπουμε το «παντεσπάνι» του άλλου. Το δικό μας πρέπει να βλέπουμε.
Ενέργεια δεν είναι μόνο η αντίδραση , αλλά και η συμφωνία στις αλλαγές, τις κακές, τις επώδυνες, το θέμα μου είναι να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι, για να πεθάνουμε και ευχαριστημένοι
Και μια σημείωση …..: Δυστυχώς πιστεύω ότι η πλειοψηφία δεν θέλει την αλλαγή

Γιώργος Κ. είπε...

Και ένα ...κακό σχόλιο....
Έπρεπε να έρθει το φθινόπωρο για να ξαναγράψεις και να θυμηθούμε ευχάριστα την Κωνσταντίνα που ξέραμε ;;;
Μπράβο, συνέχισε να μας προκαλείς (να σκεφτόμαστε και μεις)!!!!

Κωνσταντινιά είπε...

Γιώργο,

ξέρεις πολλούς που έχουν παραδεχθεί λάθη τους;
Αυτό δεν θα το έλεγα απλώς αλλαγή!!!!
Αυτό που με πονάει πως μες στην πτώση των μισθών έρχεται και η έκπτωση των αξιών.
Οι με το γεμάτο στομάχι φοβούνται ότι θα στερηθούν τα ορεκτικά τους.
Τα θεωρούν κεκτημένα δικαιωματικά.
Ας σκεφτούν, σκεφτούμε, αυτούς που περνάνε με 500, 600 € τον μήνα και πλέον θα φορολογούνται.
Αυτούς που έχουν νοίκια, δάνεια, παιδιά με ανάγκες.
Φοβάμαι την ημέρα που αυτά τα άτομα δεν θα φοβούνται πια ότι θα χάσουν κάτι.
Φοβάμαι την ημέρα που αυτά τα άτομα δεν θα ευχαριστούν τον θεό τους, που υπάρχουν.

Υ.Γ. Φοβάμαι μήπως σε προκάλεσα πάνω από το μέτρο.

Γιώργος Κ. είπε...

Να είσαι όσο προκλητική θέλεις και μπορείς, να μην φοβάσαι, ούτε να υποψιάζεσαι, γιατί αυτή είναι "η γραφή" σου και γι αυτό σε διαβάζω-μελετώ-ερμηνεύω-ακούω ...άρα επικοινωνώ μαζί σου.

Κωνσταντινιά είπε...

Γιώργο,

δεν ξέρεις πόσο εμψυχωτικά είναι για μένα τα λόγια σου.


Σ΄ευχαριστώ!