Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

αποτυπώματα

Γλυκά κι αν οι μέρες περνούν
θυμάρι κι αν μυρίζει το μέλι
για τα χνάρια που μέσα σου ζουν
γι αυτά μοναχά να σε μέλει




5 σχόλια:

Γιώργος Κ. είπε...

Μπράβο, και στην ποίηση όταν αποφασίσεις να γράψεις κάτι, είσαι απίθανη,εκφραστικότατη,μεστή και σύγουρα κατανοητή (ακόμα και σε μένα που δεν μου αρέσει η ποίηση!)

Κωνσταντινιά είπε...

Ευχαριστώ!

Θα σταθώ πάντως, στο αν αποφασίσω.
Κάτι μου λέει πως με γνωρίζεις καλύτερα από ότι γνωρίζω εγώ τον εαυτό μου.

Γιώργος Κ. είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Γιώργος Κ. είπε...

Θα μου επιτρέψεις να κάνω ένα σχόλιο γενικό, που ήθελα να το κάνω καιρό τώρα με αφορμή, τα κείμενά σου στο Blog.Επειδή τις περισσότερες φορές δεν μπορώ να σχολιάσω τίποτα σ΄αυτά που γράφεις, (θα είναι κατώτερο του δικού σου σχόλιο-κείμενο και σου γράφω κανένα μόνο όταν νιώθω ότι μπορώ να σταθώ στο ύψος του πήχη που τον έχεις σηκώσει πολύ ψηλά) γι΄αυτό ήθελα να εκφράσω αυτό το γενικό αλλά συγκεκριμένο σχόλιο :
Μου αρέσει που διατηρείς μέσα σου αυτή την αθωότητα , την φρεσκάδα, την δημιουργική ανεμελιά, τον αυθορμητισμό και νεανικότητα της εφηβείας (αλλά μόνο με τα καλά, και όχι με τα κακά του ανεξέλεγκτου νεανικού αυθορμητισμού), θεωρώ ότι οι περισσότεροι (μέσα σε αυτούς είμαι κι εγώ) έχουμε χάσει μερικά από τα παραπάνω και έχουμε συμβιβαστεί ,
αλλά εσύ πως έχεις συνδυάσει όλα τα παραπάνω με την δυναμικότητα, οξύτητα και παραγωγικότητα που επιδεικνύεις σε συναθροίσεις …..μπράβο σου , δεν μπορώ να σε « πιάσω »
Μπράβο Κωνσταντινιά, να παραμείνεις έτσι ! ...(για να παίρνουμε και εμείς ότι μπορούμε και αντέχουμε)
Η ποίηση σου πάει, « την έχεις », αλλά θέλεις ¨συνθήκες¨ !
Αυτά τα ολίγα , και …μεταξύ μας !!!.....Γιώργος

Κωνσταντινιά είπε...

Γιώργο,

ειλικρινά, δεν ξέρω τι να σου απαντήσω.
Νιώθω αμηχανία, νιώθω περηφάνια,ξέρω πως είσαι υπερβολικός, μα με συγκινεί η σκέψη πως πιστεύεις αυτά που λες.