"Το show των Ελλήνων"

"Το show των Ελλήνων", το τελευταίο βιβλίο του Μένη Κουμανταρέα, που έβαλε και αυτό το δαχτυλάκι του για την προηγούμενη ψιλοκαταθληπτική κατάθεση μου, αποτελείται από 3 διηγήματα, που κάλλιστα θα μπορούσες να τα πεις και ιστορικά.

Το πρώτο αναφέρεται σε μιαν ημέρα ή σωστότερα εσπέρα δυο επιφανών ανδρών, του Μητρόπουλου και του Καβάφη, που συναντιούνται σε μια καλλιτεχνική εσπερινή εκδήλωση, ως πρωταγωνιστικά και ταυτόχρονα τιμώμενα πρόσωπα. Εμπνευσμένος η Μητρόπουλος από στίχους του Καβάφη, συνέθεσε μια πρωτοποριακή μουσική την οποία κι εκτελεί ερμηνεύοντας ταυτόχρονα με εκφραστικό τρόπο τους στίχους. Εμείς όμως περισσότερο απολαμβάνουμε την έμπνευση και την έκφραση του συγγραφέα που μας μπάζει με αυτή την αφορμή, στη ζωή, στη ψυχοσύνθεση, στις αναπολήσεις, στα απωθημένα, στα σχέδια και στα βαθιά κρυμμένα μυστικά όχι μόνο των 2 κεντρικών ηρώων, μα, και των οικοδεσποτών, των καλεσμένων, των συγγενικών και προσφιλών τους προσώπων.

Το δεύτερο διήγημα έχει σαν κεντρικό σημείο το ΟΧΙ του Μεταξά , μα τώρα η αφορμή για να ξετυλιχτεί το κουβάρι, δίνεται από την παρουσίαση της όπερας του Πουτσίνι, Μαντάμ Μπατερφλάι. Εντέχνως ο Κουμανταρέας επιλέγει πρόσωπα από διαφορετικούς κοινωνικούς, μορφωτικούς, οικονομικούς και επαγγελματικούς τομείς, για να μας δώσει όσο το δυνατόν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για τον τρόπο που αντιμετώπισαν τις κρίσιμες τότε και τώρα πια ιστορικές στιγμές. Μέσα από την εξέλιξη βλέπουμε κατά πόσο ή όχι στάθηκαν αντάξιοι των θέσεων τους, τότε, στον πόλεμο και μετέπειτα και πόσο επηρέασαν τα δύσκολα εκείνα χρόνια τον χαρακτήρα τους και τη ζωή τους.

Το τρίτο του δε διήγημα, απ όπου φέρει και τον τίτλο το βιβλίο, είναι από τα πρακτικά 2 πολιτικών συναντήσεων στις ταραγμένες μέρες των Δεκεμβριανών, με θέμα την παράδοση των όπλων από τους αντιστασιακούς, όπου και πάλι ερχόμαστε αντιμέτωποι με το πώς ο χαρακτήρας, το υπόβαθρο, οι καταβολές, η θρησκεία, η παιδεία, η πολιτική και οι ιδεολογίες γράφουν ιστορία.

Ο Κουμανταρέας έχει το χάρισμα με τον απλό χωρίς πολλές φιοριτούρες λόγο του να περιγράφει εικόνες παραστατικότατα.
Με 2-3 λέξεις του αντιλαμβάνεσαι τα σουσούμια των ανθρώπων, οσμίζεσαι την εποχή, βρίσκεσαι και συ στην εξέλιξη των γεγονότων.