Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΟΥ
Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει: καλά είμαι εδώ.
Αντισταθείτε σ' αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι
και λέει: Δόξα σοι ο Θεός .
Αντισταθείτε
στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρεία εισαγωγαί- εξαγωγαί
στην κρατική εκπαίδευση
στο φόρο
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα ώρες
ατέλειωτες τις παρελάσεις
σ' αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει
έντυπα αγίων λίβανον και σμύρναν
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε πάλι σ' όλους αυτούς που λέγονται
μεγάλοι
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
σ' όλα τ' ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι
σ' όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα
Μιχάλης Κατσαρός
Αφιερωμένο σε αυτούς που αναζητούν ηλιαχτίδες
12 σχόλια:
ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙΣ
Αυτούς που βλέπεις πάλι θα τους ξαναΐδείς
θα τους γνωρίσεις πάλι
άλλον θα λένε Κωνσταντή κι άλλον Μιχάλη
Αυτούς που βλέπεις πάλι θα τους ξαναΐδείς
θα τους γνωρίσεις πάλι
σ'αυτόν τον κόσμο θα γυρνούν
με περηφάνια πιο μεγάλη
Αυτούς που βλέπεις πάλι θα τους ξαναΐδείς
θα τους μισήσεις πάλι
έναν μονάχα δε θα βρεις
τον πιο μικρό, τον πιο πικρό, τον πιο αγαπημένο
τον μοναχό, τον δυνατό και τον αντρειωμένο
Αυτόν δε θα τον ξαναΐδείς να τόνε βασανίσεις
και την μεγάλη του καρδιά να τήνε σκίσεις
αυτόν δε θα τον ξαναβρείς τι τον φυλάνε τ' άστρα
τι τον φυλάει ο ήλιος του, τόνε φυλάει το φεγγάρι
Αυτόν που 'χει τη χάρη τον πιο μικρό
τον πιο πικρό και τον αγαπημένο
αυτόν μονάχα εγώ, μονάχα εγώ, εγώ προσμένω
Και για την αντιγραφή gskastro
Κάστρο,
μια που μας άδραξε της ρίμας η απόχη
απόκριση παράφραση
λογιάζω ν' απιθώσω
να μη φανώ στα μάτια σου ρηχή
και σου τα πληγώσω
ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ
Μη μου μιλάς για τ' αηδόνι μήτε για τον κορυδαλλό
μήτε για τη μικρούλα σουσουράδα
που γράφει νούμερα στο φως με την ουρά της
δεν ξέρω πολλά πράγματα από κάστρα,
ξέρω πως έχουν τη φυλή τους, τίποτε άλλο.
Καινούργια στην αρχή, σαν τα μωρά
που παίζουν στα περβόλια με τα κρόσσια του ήλιου,
κεντούν παραθυρόφυλλα χρωματιστά και πόρτες
γυαλιστερές πάνω στη μέρα
όταν τελειώσει ο αρχιτέκτονας αλλάζουν,
ζαρώνουν ή χαμογελούν ή ακόμη πεισματώνουν
μ' εκείνους που έμειναν μ' εκείνους που έφυγαν
μ' άλλους που θα γυρίζανε αν μπορούσαν
ή που χαθήκαν, τώρα που έγινε
ο κόσμος ένα απέραντο ξενοδοχείο.
Και που να ήξερες καλή μου Κωνσταντινιά ότι αυτό το ωραίο κάστρο που βλέπεις στο προφίλ μου το έκαναν ξενοδοχείο. Ας είναι
Ψαλμός και λαλιή, και κωτίλον όμμα, και ωδή
Ξανθίππης, και πυρ άρτι καταρχόμενον,
Ω ψυχή, φλέξει σε· το δ’ εκ τίνος, ή πότε, και
πώς,
ουκ οίδα· γνώση, δύσμορε, τυφομένη.
Πολλά φιλιά gskastro
Συγνώμην αλλά με όλο τον σεβασμό που τρέφω για όλους σας, επειδή μου βήλθε θα προσθέσω τα δικά μου.
"τρεια πουλάκια κάθονται στου διάκου το ταμπούρι"
"Δυό λαλούν και τρείς χορεύουν"
@ "άλαλα τα χείλη των ασεβών"
Αλλη μια τέτοια συνεδρία και κατεβαίνω κατά Αθήνα μεριά, κάπως χαμηλά στην Ιερή οδό, εκεί που ήταν Ο Καραμάνος ο φίλος του Γιούγκερμαν (με το ωραίο φυτικό όνομα)!!!!!
Ευχαριστούμεεεε!!!
(ήδη βλέπω μια ηλιαχτίδα... :))
Ωραίος ο Ποιητής!Από τα αγαπημένα μου. Καλή εβδομάδα Κωνσταντινιά μου. Ελπίζω να τα πούμε.
Κανόνισε τρίτη για καφέ.
Φιλιά.
Αντίσταση-αντίσταση
ταιριάζει και η περίσταση:
του κέρδους διολίσθηση
παγκόσμια κατολίσθηση!
Κάστρο,
δεν το ήξερα και ήταν καλύτερα.Ελπίζω να αναπαλαιώθηκε και να μετατράπηκε σε ξενοδοχείο.
Μέσα σε όλα σ' ευχαριστώ που μ΄έβαλες στην διαδικασία να ξεσκονίσω τα αρχαία μου.
Ω! Ξανθίππη, η φωνή, η ωδή, το άσμα και το βαθύ σου βλέμμα,
σπίθα που στη ψυχή μου κούρνιαξε
και σιγά σιγά την καίει.
Από πότε, πώς, δεν ξέρω!
αργά ο άμοιρος θα το μάθω!
Για τη μετάφραση Κωνσταντινιά
Αστερίωνα,
Φιλίας μεν αρχή έπαινος, έχθρας δε ψόγος.
Η παιδεία, καθάπερ ευδαίμων χώρα, πάντα τ' αγαθά φέρει.
Κρείττον του λαλείν το σιγάν .
Μανιτάρι,
σου χρωστώ αμέτρητα ευχαριστώ!!
Και αν μια ηλιαχτίδα στη χάρη μου είδες, τι ν' αποκριθώ! Ακόμα ένα ευχαριστώ λίγο δεν είναι;
Ανυπομονώ να τα πούμε από κοντά.
Πολλά πολλά φιλιά!!!
Επίκουρε,
χάρηκα που σου άρεσε, θα χαιρόμουν περισσότερο αν φωτιζόταν λίγο και το βλέμμα σου.
Φιλιά
Κώστα,
ηθικό όμως ακμαιότατο!!!
Έτσι σε θέλω!
Δημοσίευση σχολίου