ΟΡΓΟΥΕΛ VERSUS ΧΑΞΛΕΥ

Αφορμή για τη σημερινή ανάρτηση στάθηκαν 1ον) η roadartist, που μου έστειλε ένα μέιλ με τον τίτλο Όργουελ εναντίον Χάξλεϊ, 2ον), η Αναστασία που με συμβουλεύει να μη τεμπελιάζω και 3ον), το ότι βρήκα έναυσμα για να εκφράσω κάποια πράγματα που σκεφτόμουν.
Για τον Όργουελ γνώριζα και το 1984 τυχαίνει αυτή την περίοδο να το διαβάζω.
Για τον Άλντους Χάξλεϊ με ντροπή θα ομολογήσω πως δεν είχα ιδέα.
Παραθέτω μια αντιπαράθεση των ιδεών που αναπτύσσουν στα βιβλία τους οι συγγραφείς, το "1984" και τον "Θαυμαστό Καινούριο Κόσμο" επιμελημένη από τον Νιλ Πόσταν.

" Ο Νιλ Πόστμαν στο βιβλίο του «Διασκέδαση μέχρι θανάτου» («Δρομέας», 1998) αναλύει το σύγχρονο αμερικανικό πολιτισμό ως μια παραλλαγή του μέλλοντος που είχε προβλέψει ο Χάξλεϊ. Ο Πόστμαν ξεκινάει με μια σύγκριση της προφητικής δύναμης του οργουελικού «1984» και του «Θαυμαστού καινούργιου κόσμου» του Χάξλεϊ: «Ο Οργουελ προειδοποιούσε ότι κάποια στιγμή θα επιβληθεί ένας έξωθεν αυταρχισμός. Αντιθέτως, για τον Χάξλεϊ δεν χρειάζεται Μεγάλος Αδελφός για να στερηθεί η ανθρωπότητα την αυτονομία, την ωριμότητα και την ιστορική της μνήμη. Εκείνος πίστευε ότι σιγά σιγά οι άνθρωποι θα καταλήξουν να αγαπούν την καταπίεσή τους, να λατρεύουν την τεχνολογία και να αποδομήσουν την ικανότητά τους για σκέψη.
Τον Οργουελ τον φόβιζαν οι άνθρωποι που θα απαγόρευαν τα βιβλία. Τον Χάξλεϊ τον φόβιζε το γεγονός ότι δεν θα υπήρχε λόγος να απαγορευτεί ένα βιβλίο, γιατί δεν θα βρισκόταν άνθρωπος πρόθυμος να διαβάσει.
Ο Οργουελ φοβόταν εκείνους που θα μας στερούσαν την πληροφόρηση.
Ο Χάξλεϊ φοβόταν εκείνους που θα μας υπερπληροφορούσαν τόσο, ώστε να καταντήσουμε πλάσματα παθητικά και εγωιστικά.
Ο Οργουελ φοβόταν ότι η αλήθεια θα φυλασσόταν μυστική. Ο Χάξλεϊ φοβόταν ότι η αλήθεια θα πνιγόταν σε έναν ωκεανό σύγχυσης.
Ο Οργουελ φοβόταν ότι θα αναπτύσσαμε πολιτισμό υποτέλειας. Ο Χάξλεϊ φοβόταν ότι θα αναπτύσσαμε πολιτισμό κοινοτοπίας...
Ο Οργουελ φοβόταν ότι θα μας καταστρέψουν αυτά που μισούμε. Ο Χάξλεϊ φοβόταν ότι θα μας καταστρέψουν αυτά που αγαπάμε...».

Σήμερα ο κόσμος μας μάλλον προσομοιάζει προς τα λεγόμενα του Χάξλεϊ.
Βομβαρδιζόμαστε καθημερινά από πλήθος ειδήσεων, διαφημίσεων και γενικά τεράστιο πλήθος πληροφοριών που δεν ξέρουμε πώς να τις διαχειριστούμε.
Από τη μία μας πληγώνει και μας πονά να βλέπουμε τους σεισμοπαθείς στην άλλη άκρη του πλανήτη μας, τα λιπόσαρκα παιδιά της Μαύρης Ηπείρου, τις συρράξεις στη Γάζα,μα, από την άλλη παθαίνεις μιαν ανοσία. Θαρρείς και δεν μπορείς να συσσωρεύεις επάνω σου όλες τις δυστυχίες και τα δεινά του κόσμου. Και προσωπικά πιστεύω πως δεν μπορείς.

Έχουμε και το άλλο μαρτύριο. Τις πληροφορίες που διαψεύδονται. Θυμάμαι τη φωτογραφία για τους κορμοράνους με την πίσσα που αποδείχτηκε σκηνοθετημένη. Ή τα πλάνα από ένοπλες διαμάχες που ήταν φτιαχτές.
Μετά από κάτι τέτοια γινόμαστε δύσπιστοι εκεί που δεν πρέπει και αφηνόμαστε έρμαιοι σε παραπληροφορήσεις, επικεντρωνόμαστε σε ευτελείς βιντεοκασέτες, αγωνιούμε για συζυγικούς βίους τηλεοπτικών περσόνων.
Η λατρεία μας για τη τεχνολογία δεν έχει όρια. Μη χάσουμε και δεν προλάβουμε να πάρουμε τα I pad και ότι άλλο γκατζετάκι κυκλοφορήσει.
Όσο για την αποδόμηση της σκέψης τι να πεις. Καλά πολλά έχεις να πεις, μα εγώ θα πω μόνο ένα που είναι και επίκαιρο μια και σήμερα είναι η μέρα του καταναλωτή και το άκουσα μάλιστα και από εκπρόσωπο του ΚΕΠΚΑ. Οι τράπεζες λέει φταίνε που έδιναν εορτοδάνεια και διακοποδάνεια και δεν έχει σήμερα ο κόσμος λεφτά να τα ξεχρεώσει και όχι αυτοί που δεν κοιτούσαν τα επιτόκια ή τον μισθό τους πριν υπογράψουν.
Εντούτοις ο Όργουελ θα αποδειχθεί πιστεύω σωστότερος προφήτης.
Περισπασμένοι σε πολλά μέτωπα με κατακερματισμένες προσωπικότητες πλοηγούμε στους ιντερνετικούς ωκεανούς, χωρίς πυξίδα, χωρίς έρμα και οίακα.
Αντλούμε τις περισσότερες μας πληροφορίες από εκεί, ή σωστότερα από εδώ, γιατί όσοι διαβάζετε τώρα αυτό το κείμενο είστε εδώ, επικοινωνούμε, καταθέτουμε σκέψεις απόψεις και ιδέες και αφήνουμε παντού οικειοθελώς και αυτοβούλως τα ίχνη μας.
Με λίγα λόγια προσφέρουμε στο πιάτο τις προτιμήσεις μας, τα πιστεύω μας, τα ενδιαφέροντά μας, τα γούστα μας, τα φρονήματα μας στο Μεγάλο Αδελφό και δεν είναι τίποτε, δεν θα ακούσουμε και ευχαριστώ.