Πέρυσι τέτοια μέρα άμα μου έλεγε κάποιος πως πρόκειται να μειωθούν συντάξεις, επιδόματα και όλα αυτά περί μνημονίου και τα τοιαύτα, θα τον έλεγα το λιγότερο φαντασιόπληκτο και μπορεί να έβαζα και στοίχημα ότι κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν να συμβεί.
Σήμερα δηλώνω ότι περιμένω τα χειρότερα.
Ό,τι και να μου πουν θα το πιστέψω.
Και χρεοκοπίες και επιστροφή στη δραχμή και το σενάριο (είχα λυθεί στα γέλια όταν το πρωτοάκουσα), πως κάπου στις Ινδίες τυπώνονται οι δραχμούλες μας...... για πιο οικονομικά.
Φως δεν βλέπω από πουθενά, το μυαλό μου τριγυρνάει στους ανέργους που όλο και πληθύνονται και στο τι θα κάνουν αυτές οι στρατιές του χρόνου τέτοιον καιρό, που δεν θα παίρνουν πια το επίδομα.
Η πενία τέχνες κατεργάζεται ναι, η κρίση οξύνει την κρίση θα συμφωνήσω, βλέπεις τη ζωή με άλλο μάτι- το δεξί;- μέσα από δεινά, μάλιστα, μα όλα αυτά δε γεμίζουν στομάχια δεν πληρώνουν νοίκια και κοινόχρηστα, άμεσα τουλάχιστον.
Γι αυτό και όταν άκουσα από μια φίλη ( γειά σου ρε Σέβη) πως λύσεις στο αδιέξοδο, θα επιχειρήσουν να δώσουν Γαβράς, Γλύκατζη-Αρβελέρ και Σερέφας στο Βασιλικό Θέατρο το Σάββατο το απόγευμα με συντονιστή την εφημερίδα Μακεδονία, έσπευσα ελπίζοντας.
Κάτι τέτοιο άκουσα και σε ανακοίνωση ραδιοφώνου.
Τελικά όμως το θέμα ήταν : Αν η Ελλάδα είναι τόπος καταγωγής ή τουριστικός προορισμός ή πέρα και πάνω από αυτά μία ιδέα.
Η κυρία Αρβελέρ, ο κ. Γαβράς και ο κ.Σερέφας καλέστηκαν να αναπτύξουν έναν μονόλογο για να απαντήσουν.
Ο Γαβράς έλαμψε (sic) δια της απουσίας του, ο Σερέφας επιχείρησε να διαβάσει ένα μονόλογο εν είδει θεατρικού κειμένου, όπως επεξήγησε, και, η κυρία Αρβελέρ μας τόνωσε το ηθικό ξεναγώντας μας στο ελληνικό μεγαλείο ανά τους αιώνας.
Πολύ καλά και άριστα όλα όσα ακούστηκαν, κούρασαν μερικά αυτιά οι αλληγορίες του γνωστού συγγραφέα (έτσι εξηγείται το επιχείρησε) και χάιδεψαν όλων οι αίνοι της διεθνούς εμβέλειας βυζαντινολόγου.
Δυστυχώς δεν είχαν σχέση με αυτά που εγώ περίμενα.
Άλλο θέμα ανέμενα, άλλο μου προέκυψε.
Δεν θα πω πως πήγε άχρηστο το απόγευμα μου, αναρωτήθηκα όμως πόσα χρήματα δαπανήθηκαν για αυτό και αν θα έχουν αντίκρυσμα στη χώρα μας.
Επείγον και σημαντικό, κλικάρερτε.
13 σχόλια:
Απογοητευτικό να πηγαίνεις να ακούσεις κάποιους συγκεκριμένους ανθρώπους, με την ελπίδα κάτι να ακούσεις, κάτι καινούργιο, πιο έγκυρο και σοβαρό.. και αντί αυτού ο ένας να μην έρχεται.. και η κα Αλβελέρ να αναλώνεται στο να επεξηγεί τα γνωστά του αντικειμένου της. Δεν καταλαβαίνουν πως ο κόσμος πλέον ανησυχεί πάρα πολύ και διψά για κάτι πιο επίκαιρο, πιο άμεσο, μια άποψη που είτε θα ανοίξει μια χαραμάδα φωτός, είτε να δώσει μια έξοδο.. κάτι..
Παρόλα αυτά μη σταματήσεις να ψάχνεις..
ΥΓ οι προβληματισμοι που έγραψες με εκφράζουν απόλυτα..και μένα.. φιλιά!
Συγνώμη για το λάθος, επαναρθώνω: Αρβελέρ! :)
Η άποψή μου (βέβαια….είμαι δημόσιος υπάλληλος) είναι ότι το πρόβλημα της Ελλάδας μας είναι, εκτός από το οικονομικό - που φαίνεται-, και αυτοπροσδιορισμού μας. Δηλαδή, τι είμαστε, τι κάνουμε, τι ζητάμε, και κυρίως που θέλουμε να πάμε!
Ήμασταν στην "κοσμάρα μας" και νομίζαμε ότι επειδή "είμαστε ο εκλεκτός λαός του Θεού" θα συνεχίσουμε να ζούμε, όπως ζούσαμε: με δανεικά, χωρίς αξίες (ή έστω με στρογγυλεμένες γωνίες), χωρίς πολλή δουλειά, γενικά "χαλαρά", και ότι όλοι οι άλλοι (εκτός από μας) είναι οι κουτοί η βλάκες που εμείς θα τους κοροϊδεύουμε και θα είμαστε στα μαλακά συνεχώς.
Ξεχάσαμε ότι η ζωή είναι ένας συνεχής αγώνας, γεμάτη ανατροπές και δυσκολίες και για να γίνεις "κάποιος" και να παίρνεις "καλά" λεφτά πρέπει να ακολουθήσεις το τρίπτυχο "δουλειά-δουλειά-δουλειά".
Όλοι καταλαβαίνουμε ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό, αρνούναστε να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα και φωνάζουμε όπως το μικρό παιδί που του παίρνουνε το γλυκό ή το παιχνίδι του.
Μέλλον υπάρχει και μάλιστα αισιόδοξο, για όσους προσαρμοστούν το γρηγορότερο και τρέξουν στο μέλλον. Το μέλλον είναι σαν το τρένο, το δρομολόγιο θα γίνει – θα φτάσει στον προορισμό του και μάλιστα σε λειτουργία η μηχανή, το θέμα είναι ποιος θα ανέβει στο τρένο για να φτάσει στο τέλος. (Η χώρα, το κράτος θα συνεχίσει να υπάρχει και θα πάει εκεί που το «έχουν’ καθορίσει να πάει, εμείς ή ανεβαίνουμε ή παραμένουμε στο σταθμό και περιμένουμε …) Τότε και χρήματα θα έρθουν και όλες οι υπόλοιπες χαρές θα ακολουθήσουν !!! Γιώργος.
giorgossevi \ : To oti i krisi den einai mono elliniki, auto de sou leei tipota?
PL
Roadartist,
ναι, προβληματίζομαι.Προβληματίζομαι σοβαρά και φοβάμαι τα χειρότερα.
Φοβάμαι πως είμαστε στην αρχή μιας κατρακύλας.
Δεν με τρομάζουν οι περικοπές μισθών. Με πανικοβάλει η ανεργία.
Φιλιά!!
Γιώργο,
σωστά όσα λες.
Και τον Αϊνστάιν όταν τον ρώτησαν πού προσδιορίζει τις επιδόσεις του,λέγεται ότι είπε: δουλειά, δουλειά, δουλειά.
Οι θέσεις εργασίας λοιπόν πιστεύω και γω πως θα φωτίσουν το τούνελ.
Παραγωγικότητα, εργασία και εντιμότητα πιστεύω πως είναι το τρίπτυχο της διεξόδου.
Σημαντικό και η προσαρμοστικότητα που επισημαίνεις.
Το ντόμινο μου λέει πολλά και τίποτα.
Σήμερα άκουσα πως δεν ευθύνονται οι τράπεζες ή το κεφάλαιο ή οι αρμόδιοι, αλλά το σύστημα.
Άκουσα πως είμαστε λέει τυχεροί που πρώτοι ζωστήκαμε την τρόικα, για τους άλλους λέει δεν περισσεύουν χαλινάρια.....εεεεε χρήματα.
τα λέμε
Για τον ανώνυμο
Βέβαια και μου λέει ότι η κρίση δεν είναι μόνο Ελληνική και να σου πω χαίρομαι που είναι διαφορετική από αυτή της Ιρλανδίας (γιατί αυτοί είναι σε χειρότερη μοίρα) αλλά και στον πόλεμο (γιατί κάτι από σύγχρονο πόλεμο μου "κάνει" αυτή η κατάσταση που ζούμε τώρα) κάποιοι επιβιώνουν και ίσως μετά πάνε και καλύτερα. Και στο κάτω-κάτω μ’ ενδιαφέρει η κρίση στην Ελλάδα και όχι της Αμερικής.
Σε μας πιστεύω ότι είναι περισσότερο εγκεφαλικό και λιγότερο οικονομικό το πρόβλημα. Για παράδειγμα: αν παίρναμε αποδείξεις από όλους και δίναμε στο κράτος την δυνατότητα να πάρει από όλους αυτά που έπρεπε (σαν φόρους) λένε και νομίζω ότι έχουν δίκιο, δεν θα χρειαζότανε να μου κόψουν από τον μισθό μου (γιατί εγώ δεν μπορώ να κρύψω τίποτα). Αυτό δεν πρέπει να αλλάξει ;;
Ξεχάσαμε ότι η ζωή είναι ρόδα, για να έρθουν τα καλά, πρέπει να έρθουν και δύσκολα. Τώρα εμείς νομίζω ότι είχαμε χάσει το μέτρο (αν και εμείς το διδάξαμε !!)θεωρούσαμε κακό, αν δεν μπορούσες να κλέψεις όσο και ο διπλανός σου, αν δεν παρούσες να πάρεις το "τζιπ" του διπλανού σου, ή την TV-Plasma που πήρε ο διπλανός.. τότε αυτό ήταν το "δύσκολο και η δυστυχία μας.
Τι κακό και αυτό: δεν μας νοιάζει-ένοιαζε τι κάναμε εμείς, αλλά τι παραπάνω έκανε ο διπλανός και άλλα παρόμοια...
Για την φίλη μου την Κωνσταντινιά,
Εγώ το ντόμινο θέλω να το βλέπω σαν ευκαιρία να βγούμε από το τέλμα που ζούσαμε, που δεν νομίζω να οδηγούσε και πουθενά!
Προσαρμοστικότητα: ναι, προχθές έμαθα από τον Νάσο -τον υιό μου, ότι μία φίλη του ("πρώτη" στα μαθήματα., τελείωσε τη σχολή του ΑΠΘ ίδια με του Νάσου, είχε πάει "ερασμους" (αν τα λέω καλά, τα προγράμματα της Ε.Ε.- πανεπιστημίων με ανταλλαγές φοιτητών στην Γαλλία), έμαθε 2 γλώσσες, πήγε για μεταπτυχιακό στην Ολλανδία και τώρα που τελείωσε, την προσέλαβαν σε Ολλανδική τράπεζα με μισθό 3000 ευρώ!!! Το κορίτσι προσαρμόστηκε και δεν βλέπω και κανένα κακό στην πορεία της. (εκτός αν θεωρούμε κακό, το ότι έφυγε μακριά από τη μαμά της !! Την ίδια πάντως απ΄ ότι λέει ο Νάσος δε "τη χάλασε καθόλου" ) Αλλά ήταν καλή στα μαθήματα και δεν τελείωσε το πανεπιστήμιο σε 7 χρόνια και "χαλαρά" !!!
Εγώ θα συμφωνήσω ότι το σύστημα, δηλαδή εμείς, φταίμε σε πολύ μεγάλο ποσοστό! (σε θέματα νοοτροπίας που ανέφερα και στο "ανώνυμο", αλλά να προσθέσω και 2 ακόμα: μας παροτρύνανε να"παίξουμε" χρηματιστήριο, αν παρασύρθηκες γιατί νόμιζες ότι θα πλουτίσεις ξαφνικά, δεν σου φταίει κανείς. Αν όταν οι τράπεζες σε παρακαλούσανε να πάρεις δάνειο, εσύ πήρες ένα δάνειο 500.000 ευρώ για να αγοράσεις σπίτι 160 τ.μ , πάλει δεν σου φταίει κανένας)
Ακόμα και στο ότι είμαστε τυχεροί έναντι άλλων θα συμφωνήσω. Δεν θα ήθελα να ήμουν Ιρλανδός ...με τίποτα !!!
Επίσης σε κάθε "πόλεμο" υπάρχουν και οι απώλειες......Στεναχωριόμαστε για τους Αφρικανούς και τους Αϊτινούς αλλά μήπως «πρέπει» να είναι αυτοί έτσι για να είμαστε εμείς καλύτερα ;;;;; Δεν ξέρω, ρωτάω ;; Σκληρό αλλά μήπως είναι το ρεαλιστικό και ωμή πραγματικότητα ;;;;
Γιώργο,
κάποτε είπα ότι περισσότερο υποφέρουμε από κρίση αξιών παρά οικονομική, αλλά δεν το υπερασπίζομαι πια.
Τώρα με βάζεις να σκεφτώ ότι είναι εγκεφαλική.
Σίγουρα δεν είναι στο μυαλό μας. Προφανώς εννοείς πως φθάσαμε ως εδώ από τον τρόπο που σκεφτόμαστε.
Νοοτροπία όμως αμφιβάλλω αν θα αλλάξουν οι επιδειξιομανείς και οι καιροσκόποι.Θα επανέλθουν δριμύτεροι όταν τους παίρνει.
Σκέφθηκες όμως μήπως τα εκατοντάδες περίπτερα που κλείσανε στη Θεσσαλονίκη να οφείλεται εν μέρει στις αποδείξεις;
Παρασυρόμαστε όταν θέλουμε να παρασυρθούμε, δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών. Θέλησε ο κοσμάκης να εκμεταλλευτεί το σύστημα του χρηματιστηρίου. Το σύστημα αυτό υπάρχει χρόνια και θα υπάρχει και θα καταβροχθίζει περιουσίες. Το ίδιο και το τραπεζικό που μας έφερε εδώ. Δεν ξέρω τίποτε από οικονομικά. Αυτό όμως καταλαβαίνω από ότι ακούω.
Το καπιταλιστικό αυτό σύστημα επίσης θα επιβιώνει όσο υπάρχουν πόροι να εκμεταλλεύεται.Τους αναφέρεις, τους πόρους, ως Αΐτινούς και Αφρικανούς.
Εγώ πάλι πιστεύω πως όσο υπάρχει δυστυχία στον πλανήτη τα πράγματα θα είναι ρευστά και επίφοβα.
Λοιπόν εγώ θα μιλήσω πλέον "επί προσωπικού".
Δεν μου αρέσει η δουλειά, αλλά ξέρεις ότι ξαναπήγα στη δουλειά. Γιατί; γιατί ήθελα να φύγω από η Σέβη τα πρωινά; όχι βέβαια, αλλά γιατί ξαναπηγαίνοντας στη δουλειά, αύξησα τα μηνιαία μου έσοδα κατά πολλά ευρώ, περισσότερα απ' ότι παίρνει ένας σερβιτόρος σε καφέ (τώρα για μια σερβιτόρα, δεν ξέρω, αυτή μπορεί να παίρνει περισσότερα..........!!).
Είναι αυτό προσαρμοστικότητα, και εγκεφαλική αλλαγή ;
Για το ότι "Σκέφθηκες όμως μήπως τα εκατοντάδες περίπτερα που κλείσανε στη Θεσσαλονίκη να οφείλεται εν μέρει στις αποδείξεις;", Συγνώμη δεν με ενδιαφέρει, ...έχουμε πόλεμο, κάτι σαν κατοχή, δεν θα ζήσουμε όλοι, θα υπάρχουν και απώλειες, και να σου πω: αν μεγαλώσει η φορολογική βάση (οριζοντίως και καθέτως) εγώ θα πληρώσω λιγότερα και θα μου μείνουν περισσότερα στην τσέπη ! (όπως αυτός θεωρούσε τον εαυτό του "έξυπνο" όταν "έκλεβε" την εφορία, σε βάρος μου, έτσι και τώρα "αδιαφορώ" για την τύχη του). Και κάτι άλλο: ο περιπτεράς ήταν "παραγωγικός" για την εθνική οικονομία; Ανάλογα με το πόσο κουράστηκε για να γίνει αυτό που είναι, και ανάλογα με τον κόπο που καταβάλει, αμείβεται ανάλογα !!!!
Γιατί να λυπηθώ το εμπορικό κατάστημα που μέχρι τώρα μου πούλαγε το μακό μπλουζάκι (επειδή ήταν …..) από 25 ευρώ που είχε τιμή εισαγωγής (τα στοιχεία μου είναι από φίλους τραπεζικούς, που έβλεπαν τα τιμολόγια), μου το πούλαγε 100 και μάλιστα δεν πλήρωνε ούτε το ΦΠΑ ούτε την ασφάλεια του υπαλλήλου; Όχι , δεν με πειράζει καθόλου, αντιθέτως λέω: έλεος, επιτέλους, καλά να πάθει !!!
Όλοι δυνατοί δεν γίνεται να ήμαστε. Από κει και πέρα ο καθένας πρέπει να επιλέξει σε πια κατηγορία θέλει να είναι: στην πλατιά μάζα ή στους λίγους. Διαλέγει και προσπαθεί, και ματώνει και κατά πλειοψηφία πετυχαίνει !!
Γιώργο,
σίγουρα ο καθένας θέλει το καλύτερο.
Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα;
Σε περίοδο πολέμου κοιτάς πρώτα να επιβιώσεις με τις λιγότερες απώλειες. Αφού είσαι σε καλό δρόμο, κοιτάς και γύρω σου, όσους αξίζουν ή σε όσους έχεις υποχρέωση ή σε όσους ήταν "άνθρωποι".... και δεν σε κλέβανε όταν όλοι είχαμε.
Και να πω και κάτι άλλο, γενικό για αξιολόγηση και προβληματισμό: "ελεημοσύνη δίνει όποιος έχει...."
Δημοσίευση σχολίου