ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ, ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ, ΠΡΟΣΦΟΡΑ

"Ελεημοσύνη δίνουν αυτοί που έχουν."

Σ' ευχαριστώ Γιώργο για την πάσα. όπως λένε και οι δημοσιογράφοι.

Εν πρώτοις  δεν μ' αρέσει η λέξη ελεημοσύνη, -θα πρέπει να το ψάξω;- θα προτιμούσα τη λέξη φιλανθρωπία ή αρωγή.

Έπειτα, οποιονδήποτε   όρο και να χρησιμοποιήσουμε, δεν τον ταυτίζω αποκλειστικά και μόνο με οικονομική βοήθεια.

Είμαι όμως σίγουρη πως, αν εξαιρέσουμε τους άπορους, μπορεί ο καθένας μας  να διαθέσει 5€ τον μήνα σε κάποια συσσίτια, καθιερωμένα πια  σε πολλούς φορείς.

Αν  πραγματικά θέλω να συμπαρασταθώ στα άτομα που πηγαίνουν σε αυτά, δεν θα πρέπει να με νοιάζει ποιος φορέας τα υλοποιεί.

Αν πιστεύω πως δεν αξίζουν της προσοχής μου, γιατί ευθύνονται  τα ίδια για την κατάστασή τους, μπορώ να διαθέσω το ευτελές αυτό ποσό, στους γιατρούς χωρίς σύνορα, στο Ι.Ν.ΚΑ., σε περιβαλλοντολογικές ή οικολογικές οργανώσεις, ενάντια στον αναλφαβητισμό και πάει λέγοντας.

Έστω, ότι δεν μου περισσεύει φράγκο. 

Υπάρχουν πάρα πολλά που μπορούμε να προσφέρουμε στον συνάνθρωπο και στην κοινωνία προσφέροντας  από τον ελεύθερο χρόνο μας.

Από το πολύ απλό να διαβάζουμε λογοτεχνία στη Σχολή Τυφλών, (υπάρχει), να κρατάμε συντροφιά σε τακτά διαστήματα σε ηλικιωμένα ή ακινητοποιημένα άτομα στο σπίτι τους, (φιλικές κατ οίκον επισκέψεις λέγεται το πρόγραμμα), να συνοδεύουμε παιδιά από διάφορα ιδρύματα, (ορφανοτροφεία ή για ειδικές ανάγκες), σε εικαστικές και άλλες εκδηλώσεις της πόλης μας........ και σε πολλά και διάφορα ακόμα που χρειάζονται από λίγο έως περισσότερο ψυχικό σθένος.

Είναι γεμάτα τα νοσοκομεία μας από πάσχοντες με ανίατες αρρώστιες ή με κινητικά προβλήματα που δεν έχουν συγγενείς ή φίλους να διεκπεραιώσουν γραφειοκρατικές διαδικασίες.

Πιστεύω πως έγινα κατανοητή, να μην μακρηγορώ περισσότερο, είμαι απόλυτα πεπεισμένη πως μπορούμε  να βοηθήσουμε τον συνάνθρωπο, είτε μας περισσεύουν είτε όχι, αρκεί να το θέλουμε.