Το τελείωσα το "οικείες απιστίες"
intimacy ο τίτλος στο πρωτότυπο,
που μεταφράζεται αν δεν κάνω λάθος οικειότητα.
Κατ εμέ, ατυχής η απόδοση.
Ο ήρωας δεν είναι βέβαια και κανένας πιστός, αλλά όπως το είδα εγώ, το κεντρικό "δίδαγμα" δεν είναι τόσο το ζήτημα της μοιχείας, ούτε ο θεσμός του γάμου, αλλά πόσο έτοιμοι είμαστε να έρθουμε κοντά με τον - την συμβία μας.
Αν και ο ίδιος ο συγγραφέας
σε μια συνέντευξη του λέει: «H διάλυση των οικογενειών είναι ένα από τα βασικά θέματα της εποχής μας. Όπως είναι και η θέση των παιδιών στη ζωή μας, η εξουσία που τους δίνουμε μέσα απ' αυτά που κάνουμε. Δεν πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που λέει απλώς "Ας κάνει ο καθένας ό,τι θέλει". Είναι ένα μυθιστόρημα που μιλά για τη σύγκρουση ανάμεσα στην ανάγκη να είσαι καλός πατέρας και συγχρόνως καλός σύζυγος. Μπορείς να είσαι και τα δύο; [...] Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να ξεφύγουν, αλλά δεν μπορούν. Ίσως το βιβλίο αυτό τους κάνει ν' αναρωτηθούν πώς θα ήταν η ζωή τους αν τελικά ξέφευγαν...».
Αν τελικά, λέω εγώ, ξέφευγαν οι άνθρωποι αυτοί από το γάμο τους, με τις σκέψεις, τις επιθυμίες, τις φοβίες και ανασφάλειες που έχει ο ήρωας αυτού του βιβλίου, θα έβλεπαν πως δεν ήταν ο γάμος το πρόβλημα τους, αλλά ο εαυτός τους.
Μέσα από τον μονόλογο του ήρωα, αυτό κατάλαβα.
Μπερδεμένο κουβάρι και οι σκέψεις του και και συναισθήματά του.
Στο βιβλίο φαίνεται πως τον τρομάζει η οικειότητα με τους άλλους, αλλά η πραγματικότητα είναι πως τον τρομάζει η γνωριμία του εαυτού του.
Εξαιρετικό το βιβλίο, καλογραμμένο, σαρκαστικό, έξυπνο, σημερινό.
Αντανακλά τα προσωπικά και κοινωνικά μας αδιέξοδα με ενδιαφέρουσα γραφή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου