scripta manent

Τα γραπτά μένουν.
Μένουν και αναμένουν να τα επισκεφτείς ξανά και ξανά.
Μένουν ίδια μα και τόσο διαφορετικά σε κάθε επίσκεψη, σε κάθε επισκέπτη.
Αφορμή γι αυτές μου τις σκέψεις η δεύτερη ανάγνωση  (στα 48 μου, έναντι της εφηβείας),του Υπόγειου του Ντοστογιέφσκι.
Τώρα εμβάθυνα.
Μάλλον τώρα  αντιλήφθηκα το βάθος του υπογείου.
Προφανώς η πείρα, η αυτογνωσία, η ωριμότητα στάθηκαν σκαπάνη και φακός για αυτή την καταβύθιση.
Ένας μονόλογος το έργο,ένας μονόλογος εξομολογητικός , παράλογος, παραληρηματικός, ένα ψυχογράφημα-ανατομία της μοναξιάς, των παθών,  της εκδικητικότητας, των αντικρουόμενων επιθυμιών, των αυτοκαταστροφικών επιθυμιών.
Από αυτές που παίδευαν τον συγγραφέα και τον βασάνιζαν στη ζωή του, μα, που στάθηκαν και το εφαλτήριο για τη μελέτη του στην ανθρώπινη ψυχή και έμπνευση για τα έργα του.
Ακόμη ένα έργο-σταθμός στην παγκόσμια βιβλιογραφία που διάβασα πρόσφατα, για πρώτη φορά όμως, -ποτέ δεν είναι αργά-, είναι ο Ξένος του Καμύ.
Άλλο ύφος, άλλη εποχή, άλλη προσέγγιση της ανθρώπινης ιδιοσυγκρασίας μα εξίσου βαθύ.
Χθες ξεκίνησα τις "Οικείες Απιστίες" του Χανιφ Κιουρέισι , ένας μονόλογος και αυτό, πολύ σημερινό, πολύ στην εποχή μας και την καθημερινότητά μας.

Μα και τα θεατρικά έργα που παρακολούθησα πρόσφατα, μονόλογοι ήταν.
Το " La poupe", του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη, τη "γυναίκα της Πάτρας" του Γιώργου Χρονά και το σεμινάριο βλακείας του Σάκη Σερέφα.
Τυχαίο; Έτσι νομίζω.
Τρία έργα τελείως διαφορετικά μεταξύ τους και από άποψη και από σκηνοθεσία και από θέμα.
Το " La poupe" παίζεται ακόμη, τρέξτε να το δείτε, εξαιρετική η Άννα Κοκκίνου. Μέχρι την Κυριακή στο δημοτικό θέατρο Καλαμαριάς.
Κι επειδή κορεσμός δεν επήλθε ακόμη, λέω να πάω σήμερα σε ακόμη έναν μονόλογο, στην Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου με τη Νένα Μεντή σε μια ιδέα του Πέτρου Ζούλια.
Στο ραδιόφωνο ακούω τώρα την Γιασεμή Κηλαηδόνη να μιλάει για το Μαράν Αθά ,  ένα πνευματικό (όπως ακούω) μονόλογο 2,5 ωρών, σε σκηνοθεσία του Δήμου Αβδελιώδη που θα παιχθεί αύριο και μεθαύριο στο θέατρο Άνετον.
Να μη τρομάζουμε λέει, θα έχει και διάλειμμα.
Από τα γραπτά  ξεκίνησα και αλλού η ζωή με πήγε, ή μήπως όχι, γιατί και το τελευταίο θεατρικό απ ότι ακούω σε γραπτα κείμενα ενός μοναχού βασίζεται.
Τα χειρόγραφα επεξεργάστηκε ο Θωμάς Ψύρρας.