Ο άνθρωπος λένε είναι το πιο άγριο ζώο.
Γιατί άραγε;
Πιστεύω γιατί το ζώο και αν βλάπτει δεν το κάνει συνειδητά. Τα ένστικτα καθοδηγούν τα ζώα, για την επιβίωση και διαιώνισή τους, οπότε αν επιδεικνύουν επιθετική ή και επικίνδυνη συμπεριφορά, είναι εξ αιτίας αυτής της αυτοσυντήρησης.
Παρατηρούμε πως έχουν κοινωνική συμπεριφορά και τους αρέσουν τα παιχνίδια.
Το επίπεδο ευφυίας τους λένε πως αναλογεί με το νηπιακό των ανθρώπων αλλά εμένα δε με πείθει αυτή η αντιστοιχία. Έχω προσέξει πως σε πολλές περιπτώσεις ζώα έχουν επιδείξει αξιοπρόσεκτη εφευρετικότητα και ειδικότερα οι εκπαιδευμένοι σκύλοι για άτομα με ειδικές ανάγκες, επανειλημμένα έχουν αποδείξει ότι όχι μόνο είναι έξυπνα και επινοητικά όντα, μα ότι διαθέτουν αλτρουισμό και πολλές φορές και αυτοθυσία.
Δεν ξέρω αν έχουν συνείδηση και δεν εννοώ την ηθική, μα, συνείδηση του εαυτού τους, σα ξεχωριστή οντότητα.
Οι άνθρωποι σίγουρα έχουν και ίσως αυτό τους κάνει ατομιστές και εγωπαθείς.
Ξεχωρίζουμε τόσο τον εαυτό μας από τους άλλους, που θεωρούμε αυτονόητο πως προέχει πρώτα ή και μόνο η δική μας καλοπέραση, άσχετα αν αυτό δυσκολεύει άλλους.
Έχω ξαναγράψει από εδώ πως όλα τα δεινά της ανθρωπότητας, κατά τη γνώμη μου φυσικά, από τη μεγαλομανία και τον υπερτροφικό ατομισμό προέρχονται.
Η συσσώρευση πλούτου και αξιωμάτων ευθύνεται για τους επεκτατικούς πολέμους, τη φτώχεια, τη δουλεία, την εκμετάλλευση του ανθρώπου.
Πιστεύω πως το πιο δύσκολο στο βίο του ανθρώπου είναι να διατηρήσει την ανθρωπιά και τη καλοσύνη του, μα ίσως να είναι και εξίσου δύσκολο, να ξέρει πού να τη σταματήσει.
Από ένα σημείο και πέρα η καλοσύνη μπορεί να είναι υποδούλωση στα θέλω και στα καπρίτσια των άλλων.
Μπορεί να είναι υποταγή σε απάνθρωπες διαταγές σε ώρα πολέμου αν είσαι στρατιώτης.
Μπορεί να είναι καταπίεση προσωπικών επιθυμιών.
Μπορεί να είναι υπερπροστασία των παιδιών με αποτέλεσμα να γίνουν άβουλα.
Μπορεί να είναι έλλειψη αυτοεκτίμησης.
Και επειδή δεν μπορούμε να τους έχουμε όλους ευχαριστημένους, επειδή πρέπει να ξέρουμε τα όρια της υπακοής, του αλτρουισμού, της ανεκτικότητας, της προστασίας, μάλλον πρέπει να είμαστε όσο χρειάζεται κακοί για να είμαστε πραγματικά καλοί.
δυό πλευρές
Πριν από 9 ώρες
2 σχόλια:
---Καλός ή κακός, γεννιέσαι ή γίνεσαι;
Καλός = θύμα ;
Καλοσύνη = αδυναμία ;
-Επειδή είναι ερωτήματα που "μπαίνουν" εύλογα, εγώ λέω: καλός γεννιέσαι και δεν "αλλάζεις" και στις μέρες μας, καλός = θύμα και καλοσύνη = αδυναμία.
---Άνθρωπος = μισό ζώο και ζώο = μισός άνθρωπος (τουλάχιστον τα οικόσιτα)..!!
-Το ζήτημα είμαι πια μορφή-ιδιότητα αναπτύσσεται περισσότερο, στον άνθρωπο με τι θέλησή του, ενώ στο ζώο χωρίς τη θέλησή του!
---Άρα μάλλον "συμφέρει": άνθρωπος με τη μορφή ζώου και ζώο με τη μορφή ανθρώπου ;;;
Εσείς τι λέτε για όλα τα παραπάνω ;
Σέβη και Γιώργο,
πρώτα απ΄όλα να πω πως χαίρομαι που "πιάσατε" το πνεύμα μου.
Πολλά τα ερωτήματα και ας τα πάρουμε ένα ένα.
1ον).--Καλός ή κακός, γεννιέσαι ή γίνεσαι;
Φυσικά και δεν ξέρω να απαντήσω, πιστεύω πάντως και από την εμπειρία μου στη ζωή και από αυτοπαρατήρηση πως είμαστε και καλοί και κακοί.Επίσης αμφισβητώ τη ρήση του Σωκράτη "ουδείς εκών κακός". Πιστεύω πως υπάρχει δηλ. και το κακό στη φύση του ανθρώπου.
2ον)Καλός = θύμα ;
Εδώ είναι και το θέμα μας. Που τελειώνει καλοσύνη και που ξεκινά η προσωπική επιλογή και η βούληση;
3ον)Καλοσύνη = αδυναμία ;
Η καλοσύνη είναι αρετή όταν ισχύουν τα ανωτέρω.
Όσο για τα υπόλοιπα, πιστεύω ο άνθρωπος μπορεί να κάνει τα πάντα με τη θέλησή του.
Γνωρίζουμε όμως πραγματικά τα θέλω μας, για η ένταξη στη κοινωνία μας έχει αποπροσανατολίσει;
Τώρα αν συμφέρει να αναπτύξουμε τα βασικά μας ένστικτα, επιβίωση και διαιώνιση δηλ. ή ανώτερες αξίες, όπως αλληλεγγύη, συνεργασία, συναδελφοσύνη, ομαδικό πνεύμα, ατομική ελευθερια, κοινωνικη δικαιοσύνη...... δεν ξέρω.
Ξέρω πως υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν άνθρωποι και των 2 κατηγοριών.
Ξέρω πως η ιστορία έχει καταγράψει και Λεωνίδες και ολοκαυτώματα.
Δημοσίευση σχολίου