ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΑΡΑ ΕΝΕΡΓΩ ?

Λυπάμαι που μόνο σκέφτομαι και δεν ενεργώ......
Γιατί αλήθεια;; !! Η σκέψη δεν είναι ενέργεια;
Τελικά είναι.
Αυτή η καταγραφή των μπερδεμένων συναισθημάτων μου, μου φαίνεται πως κάπου κατέληξε.
Λοιπόν.....καταλήγω να μην αφήσω τον εαυτό μου να μεμψιμοιρεί.
Τουναντίον να τον υποστηρίξω ηθικά και ψυχολογικά.
Να μην τον αφήσω να φθείρεται  στις ατελέσφορες  συζητήσεις που  αφορούν  στα ατελέσφορα μέτρα.
Να τον ωθήσω  να βελτιώσει την ποιότητα της καθημερινής  ζωής μου, της οικογένειας, των οικείων μου.
Να είμαι ευδιάθετη, πρόσχαρη, με κουράγιο και θέληση να εξυπηρετώ και να διευκολύνω αυτούς που μπορώ.
Πού θα τα βρω όλα αυτά, θα μου πεις τώρα που θαρρείς και βρισκόμαστε σε πόλεμο με τους εταίρους, με τους δημόσιους υπαλλήλους, με τους γιατρούς, δημοσιογράφους, αστυνομικούς, με τους ταξιτζήδες, φαρμακοποιούς, πολιτικούς.......
Ε! φτάνει!
Δεν θα είμαι με πόλεμο και με τον εαυτό μου.
Θα τον ατσαλώσω.
Θα βαστάω ασπίδα για τα καταχθόνια σχόλια, τις θεωρίες συνωμοσίας, τους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς.
Θα κρατώ μαγνήτη για ειλικρινείς προθέσεις,  δημιουργικές προτάσεις, συνετές διαπιστώσεις.

Στο κάτω-κάτω όποιος θέλει  να κερδίσει έναν πόλεμο τίμια, οφείλει να έχει διαύγεια πνεύματος και ψυχικό σθένος.

Αντί υστερόγραφου, μια αντιγραφή από κάτι που διάβασα και είναι στο πνεύμα αυτής και της προηγούμενης ανάρτησης: Δεν μπορώ να κάνω κάτι άμεσα για την Ελλάδα. Δεν μπορώ να εμποδίσω να πάρουν νέα φορολογικά μέτρα ή ο,τιδήποτε άλλο είναι να έρθει. Δεν εξαρτάται από μένα αν θα γυρίσουμε στη δραχμή ή θα παραμείνουμε στο ευρώ. Δεν εξαρτάται από μένα, αλλά από την Κυβέρνηση. Επί του πρακτέου, η τύχη της Ελλάδας εξαρτάται από άλλους... προς το παρόν. Αλλά θα μπορώ να κάνω κάτι όταν έρθουν εκλογές. Αυτό το δικαίωμα θα το εξασκήσω και τότε θα επιλέξω. Τότε θα μπορώ να πω κάτι στην Κυβέρνηση της Ελλάδας. Μπορεί επί του πρακτέου να μην μπορώ να κάνω πολλά, όμως μπορώ να κάνω ενεργειακά. Επιλέγω λοιπόν να μη φοβάμαι. Επιλέγω να μη σπαταλώ ενέργεια φοβούμενη αυτά που θα συμβούν και να ανησυχώ για πράγματα που δεν μπορώ να ελέγξω. Εδώ είναι που σηκώνουμε τους ώμους και λέμε... "ωχ αδερφέ! Αν ανησυχώ, θα πληρωθεί ο λογαριασμός; Δεν θα πληρωθεί". Αφήνω λοιπόν τις ανησυχίες σε εκείνους που ελέγχουν την κατάσταση. ΄Οπως και να έρθουν τα πράγματα, θα επιβιώσουμε. Δεν τελειώνει εδώ το σενάριο της Ελλάδας, ξέρετε πως αλλαγές απαραίτητες περνάει. Δύσκολες μεν, αλλά αναγκαίες δε. Όλα όσα περνάμε θα οδηγήσουν κάπου λαμπερά και χρειάζεται ο καθένας να κάνει το δικό του ταμείο ευθύνης για όλο αυτό. Και το ταμείο έχει να κάνει με τη νοοτροπία μας σε πολλά. Ας ξεκινήσουμε με το ν'αναλάβουμε ο καθένας την ευθύνη σε αυτό, ΧΩΡΙΣ να κοιτάζει εάν ο διπλανός του κάνει το ίδιο! Μπορώ να κάνω κι άλλα... Να αλλάξω την οπτική μου απέναντι σε όλα αυτά που ζω ή θα έρθουν. Γιατί, ό,τι κι αν γίνει, θα εξακολουθώ να είμαι εγώ. Αυτό δεν μπορεί να το αλλάξει κανένας. Να σκεφτώ τους γύρω μου και να βοηθήσω όπως μπορώ. Να εν-δυναμώσω. Να παραμείνω θετική, μετρώντας τις ευλογίες που έχω μέχρι στιγμής. Να νιώσω ευγνωμοσύνη για τις φακές που έχω στο ντουλάπι μου και που θα μαγειρέψω αύριο. Να κοιτάξω έναν λογαριασμό που λήγει την επόμενη βδομάδα και που δεν έχω να τον πληρώσω και να πω... "Έχει ο Θεός..." Να πάω με την ροή. Να σηκώσω το τηλέφωνο, να καλέσω φίλους για καφεδάκι στη βεράντα και να παίξουμε επιτραπέζια ή να συζητήσουμε και να κυλήσει το βράδυ μέσα στα γέλια. Να διαβάσω κρατώντας σημειώσεις σε αυτά που θέλω να μελετήσω και να απολαύσω τη μοναχικότητά μου παρέα με ένα ζεστό φλιτζάνι τσάι. Να φτιάξω ένα αφράτο κέικ ! στα παιδιά μου και να τους κάνω έκπληξη με μια ταινία που μας αρέσει να βλέπουμε, ξέρετε, εκείνες τις όμορφες του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου. Να μασουλίσουμε το κέικ μπροστά από την τηλεόραση ξαπλωμένοι όλοι μαζί στο στρώμα και να γεμίσουμε τα μούτρα μας σοκολάτα, χωρίς να με νοιάζουν τα ψίχουλα που θα πέσουν. Η ευτυχία είναι επιλογή και όχι κατάσταση ύπαρξης ! Μην περιμένετε να σας έρθει. Η ευτυχία δεν συμβαίνει, την επιλέγεις να τη ζεις. Οι αλλαγές δεν είναι πάντοτε εύκολες αλλά πάντοτε, μα πάντοτε οδηγούν προς υψηλότερες δονήσεις. Να το θυμάστε αυτό όταν ο φόβος σας χτυπάει την πόρτα. Να το θυμάστε όταν διαβάζετε ή ακούτε άσχημα νέα. Όλα είναι θέμα οπτικής. Ο ρυθμός της εξέλιξης πηγαίνει ένα βήμα πίσω, δύο μπρος. Στο βήμα πίσω βρισκόμαστε. Αν είναι τελικά να χάσουμε πράγματα από την ύλη, τον λόγο τους θα έχουν. Δεν αγκιστρώνομαι με νύχια και με δόντια για να κρατήσω πράγματα, επιτρέπω στην αλλαγή να συμβεί έχοντας πλήρη εμπιστοσύνη. Η ύλη δεν με κάνει αυτό που είμαι ούτε ορίζει αυτό που είμαι. Και αν συμβαίνουν κάποια γεγονότα ώστε να χάσω κάποια πράγματα, το ακολουθώ. Και ξέρετε κάτι; Υιοθετώντας αυτή την οπτική, ενεργοποιούμε τον Νόμο της Έλξης και η μετάβαση γίνεται πολύ πιο εύκολα. Και το κυριότερο... συμβαίνουν θαύματα. Όταν χαλάει ένα δωμάτιο, να το βλέπετε ως ευκαιρία για ανακαίνιση. Όταν σας παίρνουν κάτι από την αγκαλιά σας, προετοιμαστείτε να κρατήσετε κάτι καινούριο, κάτι καλύτερο. Όταν σας τραβάνε το χαλί κάτω από τα πόδια σας, είναι η ευκαιρία να πατήσετε ξυπόλητοι στο χορτάρι.  Όταν το έδαφος γκρεμίζεται κάτω από τα πόδια σας ήρθε η ώρα να πετάξετε με τα φτερά σας. Αυτή την οπτική να κρατήσετε στην καρδιά σας...