Γιατί ζούμε; Τι είναι η ζωή; Υπάρχει νόημα στη ζωή; Την χειριζόμαστε ή μας χειρίζεται; Μπορούμε να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας; Δεν έχουν όλοι χέρια. Δεν σκέφτονται όλοι το ίδιο. Δεν έχουν όλοι τις ίδιες απορίες. Τι γεννά τις σκέψεις, τις απορίες; Οι απορίες θέλουν ν' απαντηθούν για προτιμούν να αιωρούνται αενάως διατυπωμένες κομψά, σφυροκοπώντας ώτα, εισβάλλοντας σε μυαλό, ψυχισμό, σουλατσάροντας ράθυμα ή και αστραπιαίως σε αιμοφόρους οδούς, ανεβάζοντας χτύπους, σταματώντας αναπνοές;
Και γεννάται το ερώτημα: Οι σκέψεις παράγουν συναισθήματα ή τα συναισθήματα σκέψεις;
Οπότε και αναρωτιέμαι αυτή η χιλιομασημένη τσίχλα, "σκέψου θετικά", έχει ρεαλιστική ανταπόκριση;
Σήμερα, πολλοί ερευνητές ισχυρίζονται ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος μεταβάλλεται διαρκώς, σε σχέση με το μεταβαλλόμενο περιβάλλον, ενώ κάθε είδους εμπειρία και κάθε είδους εκμάθηση οδηγεί σ' ενίσχυση των συναπτικών συνδέσεων.
Συμφωνώ, μου φαίνεται πως και από την πείρα μας όλοι αντιλαμβανόμαστε πως όσο ασκούμε κάτι, τόσο πιο επιδέξιοι γινόμαστε.
Είναι κάτι πρακτικό και γίνεται εύκολα κατανοητό.
Οι ερευνητές ισχυρίζονται πως έχουν αποδείξεις ότι αλλαγές που έχουν γίνει στον εγκέφαλο με αντικαταθλιπτικά φάρμακα ( όπως η φλουοξετίνη), μπορούν να γίνουν και με την ευεργετική δράση της ψυχοθεραπείας στην αντιμετώπιση ψυχικών προβλημάτων, καθώς προκαλούν παρόμοιες αντιδράσεις στον εγκέφαλο.
Με απλά λόγια λένε ότι έχει αποδειχτεί πως όταν σκεφτόμαστε κάτι λυπηρό ο εγκέφαλος δραστηριοποιεί συγκεκριμένους νευροδιαβιβαστές και όταν σκεφτόμαστε κάτι χαρούμενο τους ανάλογους.
Αυτό έχει επίδραση σε όλο μας το σώμα, στην έκφραση του προσώπου μας, στη στάση του σώματός μας, στον ψυχισμό μας, μα περισσότερο στον τρόπο αναδιάπλασης του εγκεφάλου μας.
Γιατί οι ερευνητές ισχυρίζονται πως έχουμε έναν εγκέφαλο ευαίσθητο και πλαστικό, έτοιμο να ανταποκριθεί στα ερεθίσματα που του δίνουμε.
Οπότε αναρωτιόμαστε: το εξαγόμενο είναι αναλόγως των εισαγομένων;
Μια απορία που σίγουρα έχει πολλές και διάφορες απαντήσεις.
Και γεννάται το ερώτημα: Οι σκέψεις παράγουν συναισθήματα ή τα συναισθήματα σκέψεις;
Οπότε και αναρωτιέμαι αυτή η χιλιομασημένη τσίχλα, "σκέψου θετικά", έχει ρεαλιστική ανταπόκριση;
Σήμερα, πολλοί ερευνητές ισχυρίζονται ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος μεταβάλλεται διαρκώς, σε σχέση με το μεταβαλλόμενο περιβάλλον, ενώ κάθε είδους εμπειρία και κάθε είδους εκμάθηση οδηγεί σ' ενίσχυση των συναπτικών συνδέσεων.
Συμφωνώ, μου φαίνεται πως και από την πείρα μας όλοι αντιλαμβανόμαστε πως όσο ασκούμε κάτι, τόσο πιο επιδέξιοι γινόμαστε.
Είναι κάτι πρακτικό και γίνεται εύκολα κατανοητό.
Οι ερευνητές ισχυρίζονται πως έχουν αποδείξεις ότι αλλαγές που έχουν γίνει στον εγκέφαλο με αντικαταθλιπτικά φάρμακα ( όπως η φλουοξετίνη), μπορούν να γίνουν και με την ευεργετική δράση της ψυχοθεραπείας στην αντιμετώπιση ψυχικών προβλημάτων, καθώς προκαλούν παρόμοιες αντιδράσεις στον εγκέφαλο.
Με απλά λόγια λένε ότι έχει αποδειχτεί πως όταν σκεφτόμαστε κάτι λυπηρό ο εγκέφαλος δραστηριοποιεί συγκεκριμένους νευροδιαβιβαστές και όταν σκεφτόμαστε κάτι χαρούμενο τους ανάλογους.
Αυτό έχει επίδραση σε όλο μας το σώμα, στην έκφραση του προσώπου μας, στη στάση του σώματός μας, στον ψυχισμό μας, μα περισσότερο στον τρόπο αναδιάπλασης του εγκεφάλου μας.
Γιατί οι ερευνητές ισχυρίζονται πως έχουμε έναν εγκέφαλο ευαίσθητο και πλαστικό, έτοιμο να ανταποκριθεί στα ερεθίσματα που του δίνουμε.
Οπότε αναρωτιόμαστε: το εξαγόμενο είναι αναλόγως των εισαγομένων;
Μια απορία που σίγουρα έχει πολλές και διάφορες απαντήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου