Η ΑΠΟΡΡΟΙΑ

Δεν διαλέγεις πότε θα γεννηθείς, σε ποια χώρα, από ποιους, πλούσιος ή φτωχός.
Οφείλεις, αν όχι ν' αποδεχθείς αυτό το γεγονός, τουλάχιστον να προσαρμοστείς, αν και μεταξύ μας δεν ξέρω την ουσιαστική διαφορά των λέξεων.
Και το λέω αυτό, γιατί η πλειοψηφία των ανθρώπων που γνωρίζω, παραπονιέται.
Για την τσιμεντούπολη, για την ηχορύπανση, για το μποτιλιάρισμα, για το περιβάλλον και πάει λέγοντας.
Υπάρχουν  αυτά τα δεινά και μύρια άλλα τόσα. Είναι όμως απόρροια της εξέλιξης μας. Της εξέλιξης του ανθρώπου σε αυτόν τον πλανήτη.Της προσπάθειας του να βελτιώσει την ζωή του. Ξεκίνησε με το βέλος, το υνί, τον μοχλό, τον τροχό και έχει φτάσει στην σημερινή εποχή, όπου πατάει κουμπιά για να ζεσταθεί, δροσιστεί, μαγειρέψει, πλύνει, που επικοινωνεί σε μηδενικό χρόνο με όλον τον πλανήτη, ανοίγουν οι πόρτες στο διάβα του, πετάει από χώρα σε χώρα, σε άλλους πλανήτες........
Αντιλαμβανόμαστε όμως  πως τα μέσα που έχουμε ανακαλύψει για να μας εξυπηρετούν, που τα κατασκευάσαμε για καλύτερη διαβίωση,  σε πολλές περιπτώσεις  μας δυναστεύουν.
Αντί να τα χειριζόμαστε μας χειρίζονται.
Αφενός γιατί επιθυμούμε το τελευταίο μοντέλο, αφετέρου  γιατί επαφιόμαστε σε αυτά και δεν λειτουργούμε τα χέρια μας, τα πόδια, μάς φυλακίζουν σε φανάρια, μάς καθηλώνουν σε καναπέδες.
Δυστυχώς ή ευτυχώς οι επιστημονικές γνώσεις και τα τεχνολογικά επιτεύγματα δεν μπορούν ακόμη να μας ταξιδέψουν στο παρελθόν. Δεν μπορούμε ως εκ τούτου  να βιώσουμε άλλες εποχές.
Έχουμε όμως υπόψιν μας πώς ζούνε οι Βουσμάνοι, οι Ινουί, οι νομάδες.
Αν δεν είναι ούτε αυτός ο τρόπος ζωής στα μέτρα μας, τότε αυτό που μας απομένει είναι ή  να απολαύσουμε αυτό που δεν μπορούμε να αποφύγουμε , ή να αποφύγουμε ό,τι δεν μπορούμε να απολαύσουμε ή να γκρινιάζουμε και να παραπονούμαστε.
Εκτός αν   κάποιους τους ευχαριστεί!!