«Νεκρές γλώσσες»; Αστειεύεστε...

«Τι απομένει από τις πρακτικές μας γνώσεις όταν φύγουμε από τα θρανία;

Τι απομένει από τον κύκλο του Οϊλερ και τις δευτεροβάθμιες εξισώσεις; Σχεδόν τίποτα. Και τι απομένει από τα Λατινικά και τα Ελληνικά; "Ολα εκείνα στα οποία οφείλουμε σήμερα αυτό που λέμε καλλιεργημένο πνεύμα" λέει ο συγγραφέας Χ. Κεραλί.
"Τα ιδρυτικά κείμενα της λογικής σκέψης, τη γέννηση των επιστημών και της πολιτικής, τη φιλοσοφική έρευνα που συχνά περνάει μέσα από την ετυμολογία, τη σχέση με τις ρίζες των περισσότερων λέξεων, τα γλωσσικά όπλα του Δικαίου, της Ιατρικής και εν γένει των επιστημών, την Αντιγόνη που έδειξε πως υπάρχουν υψηλότερες αξίες από τους ατελείς νόμους των ανθρώπων, όλους τους μεγάλους μας μύθους. Σίγουρα υπάρχουν εξαιρετικές μεταφράσεις του Ομήρου, του Θουκυδίδη, του Σοφοκλή. Ομως, τίποτα δεν συγκρίνεται με την εμπειρία να σκύβουμε πάνω στο πρωτότυπο".
Οι λεγόμενες "νεκρές γλώσσες" παραμένουν ζωντανές σε ολόκληρο τον δυτικό πολιτισμό. Κι αυτός ο πολιτισμός δεν πρόκειται να γίνει καλύτερος με τη δολοφονία των Ελληνικών και των Λατινικών πάνω στα σχολικά θρανία. Αντιθέτως, όπως είχε προβλέψει η Ζακλίν ντε Ρομιγί στο περιοδικό "Λε Πουάν" το 2007, αυτή η παιδαγωγική δολοφονία θα ανοίξει άλλη μια πόρτα στη σχολική βία και τη βαρβαρότητα.
Εγραφε η ελληνίστρια: "Αυτό που λατρεύω στα ελληνικά κείμενα είναι η συνάντηση με τη γέννηση της έλλογης σκέψης, η έκρηξη φωτός που πρωτοφάνηκε σε έναν κόσμο αμήχανο και σκοτεινό. Ο λόγος είναι το τείχος που προστατεύει από την κτηνωδία. Οποιος δεν γνωρίζει, όποιος δεν ξέρει να εκφραστεί, όπως πολλοί νέοι μας σήμερα, όποιος δεν έχει λόγο επαρκή για να ακουστεί, επειδή η σκέψη του είναι μπερδεμένη και σκοτισμένη, τότε δεν του απομένουν παρά οι γροθιές, το ξυλοκόπημα, η ωμή, ανόητη και τυφλή βία».


  Του ΡΟΥΣΣΟΥ ΒΡΑΝΑ Από τα «ΝΕΑ»