Πέμπτη, δυό μέρες μετά το Αυγουστιάτικο φεγγάρι!
10 μετά το 15Αύγουστο.
Μέρες σταθμοί του θέρους, του έτους,  στιγμές στίγματα σε μνήμες, αφετηρίες ή τέρματα σε ζωές.
Πολύς λόγος γίνεται για την πανσέληνο και μάλιστα του Αυγούστου.
Λόγος συνήθως εγκωμιαστικός  και στον  οποίο  δεν δίνω πια ιδιαίτερη σημασία.
Διαβάζοντας  όμως τον παρακάτω αρνητικό,......σκανδαλίστηκα.

"Τα απαγορευμένα φεγγάρια

Γράφει η Ρίκα Βαγιάνη

24/8

Μαθαίνω πως πάνε για κατάργηση οι επίσημες φεγγαράδες σε Δήλο, Ακρόπολη και άλλα ιερά μέρη της χώρας, λόγω συνδικαλιστικών διαφωνιών με το προσωπικό φύλαξης. (ατέλειωτο χασμουρητό). 
Το να προσπαθείς να κάνεις "κοπιράιτ" την αυγουστιάτικη Πανσέληνο είναι ό,τι ματαιότερο υπάρχει ως ιδέα. Η Δήλος και η Ακρόπολη δεν ενδιαφέρονται για το αν οι σεληνιακές φάσεις "σετάρουν" με τη διάθεσή μας. Είναι αρχαία πέτρινα θηρία, στέκουν αδιάφορα στις δικές μας φλωριές.

Οργανωμένες φεγγαράδες με κρατική "ούγια": δεν έχω τίποτα εναντίον τους, αλλά δεν έχω και τίποτα υπέρ τους. Μου θυμίζουν τα χειροκροτήματα στην Οία όταν ολοκληρώνεται η ατραξιόν του ηλιοβασιλέματος, τότε που δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω (από τα γέλια για το μάταιο του πράγματος).
Στο μεταξύ, πίσω από τη βιτρίνα των απαγορευμένων φεγγαριών εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες και ξένοι, νέοι, γέροι και παιδιά, κάνουν αυτοσχέδια μακροβούτια στα ασημένια νερά: κοινωνούν την Πανσέληνό τους άτακτα, χύμα, όπου γης πατρίς. Το φεγγάρι ανατέλλει πειρατικά, στα λιγότερα "ιν" σημεία, στην εθνική οδό, μετά τη στροφή για Ιλιον και λίγο πριν κόψεις δεξιά για Μπουρνάζι: μοιάζει υπερφυσικά μεγάλο και κίτρινο. Λίγο πριν, ο ήλιος έχει δύσει σαν να τον έχεις πασαλείψει εκρηκτικά, από το πιο απρόβλεπτο μέρος. Οκτώ το βράδυ: στο "Σείριο", το τράβελ-στοπ στα πενήντα χιλιόμετρα έξω από την Αθήνα, έχω πετύχει το πιο τεχνικολόρ ηλιοβασίλεμα στον πλανήτη. Η Πανσέληνος, αργά, λάμπει μέσα από το παράθυρο της μεζονέτας, φως εκτυφλωτικό, ενοχλητικό ("εεε, προσπαθώ να δουλέψω") και σε βγάζει με το ζόρι, μαζί με μια μπουκάλα κρασί, στην ταράτσα.
Το φεγγάρι κάνει βόλτα στης αγάπης μου την πόρτα. Το φεγγάρι κάνει κύκλο στης αγάπης μου τον κήπο και δεν δίνει δεκάρα για το αν συνδικαλίζεται το φέγγος του.
Μην το πιείτε - λουστείτε το". 





Η καθιερωμένη πια αυτή νύχτα του φεγγαριού, των αρχαιολογικών χώρων, της μουσικής, έχει σηκώσει ανθρώπους από καναπέδες, τους  έχει απογειώσει, ταξιδέψει, μαγέψει, συγκινήσει, συνενώσει , έχει εν κατακλείδι  φυτέψει φτερά σε φαντασία, έρωτα δημιουργικότητα και πιστεύω πως θα ήταν φρόνιμο να μην τα ψαλιδίσουμε.


Από την άλλη τι να πεις γι αυτό τον Αύγουστο;;;;
Πολυτάραχος και θλιβερός όσο δεν παίρνει.
Φωτιές, πλημμύρες, ομηρίες, φόνοι, θεομηνίες, καταστροφές, άνθρωποι θαμμένοι ζωντανοί, άνθρωποι υπεράνθρωποι και υπάνθρωποι.
Είναι που μαθαίνουμε και όλα τα συμβάντα του παγκόσμιου χωριού μας και δεν τα σηκώνει ο νους μας.