Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ, ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ, ΠΡΟΣΦΟΡΑ

"Ελεημοσύνη δίνουν αυτοί που έχουν."

Σ' ευχαριστώ Γιώργο για την πάσα. όπως λένε και οι δημοσιογράφοι.
Εν πρώτοις  δεν μ' αρέσει η λέξη ελεημοσύνη, -θα πρέπει να το ψάξω;- θα προτιμούσα τη λέξη φιλανθρωπία ή αρωγή.
Έπειτα, οποιονδήποτε   όρο και να χρησιμοποιήσουμε, δεν τον ταυτίζω αποκλειστικά και μόνο με οικονομική βοήθεια.
Είμαι όμως σίγουρη πως, αν εξαιρέσουμε τους άπορους, μπορεί ο καθένας μας  να διαθέσει 5€ τον μήνα σε κάποια συσσίτια, καθιερωμένα πια  σε πολλούς φορείς.
Αν  πραγματικά θέλω να συμπαρασταθώ στα άτομα που πηγαίνουν σε αυτά, δεν θα πρέπει να με νοιάζει ποιος φορέας τα υλοποιεί.
Αν πιστεύω πως δεν αξίζουν της προσοχής μου, γιατί ευθύνονται  τα ίδια για την κατάστασή τους, μπορώ να διαθέσω το ευτελές αυτό ποσό, στους γιατρούς χωρίς σύνορα, στο Ι.Ν.ΚΑ., σε περιβαλλοντολογικές ή οικολογικές οργανώσεις, ενάντια στον αναλφαβητισμό και πάει λέγοντας.
Έστω, ότι δεν μου περισσεύει φράγκο. 
Υπάρχουν πάρα πολλά που μπορούμε να προσφέρουμε στον συνάνθρωπο και στην κοινωνία προσφέροντας  από τον ελεύθερο χρόνο μας.
Από το πολύ απλό να διαβάζουμε λογοτεχνία στη Σχολή Τυφλών, (υπάρχει), να κρατάμε συντροφιά σε τακτά διαστήματα σε ηλικιωμένα ή ακινητοποιημένα άτομα στο σπίτι τους, (φιλικές κατ οίκον επισκέψεις λέγεται το πρόγραμμα), να συνοδεύουμε παιδιά από διάφορα ιδρύματα, (ορφανοτροφεία ή για ειδικές ανάγκες), σε εικαστικές και άλλες εκδηλώσεις της πόλης μας........ και σε πολλά και διάφορα ακόμα που χρειάζονται από λίγο έως περισσότερο ψυχικό σθένος.
Είναι γεμάτα τα νοσοκομεία μας από πάσχοντες με ανίατες αρρώστιες ή με κινητικά προβλήματα που δεν έχουν συγγενείς ή φίλους να διεκπεραιώσουν γραφειοκρατικές διαδικασίες.
Πιστεύω πως έγινα κατανοητή, να μην μακρηγορώ περισσότερο, είμαι απόλυτα πεπεισμένη πως μπορούμε  να βοηθήσουμε τον συνάνθρωπο, είτε μας περισσεύουν είτε όχι, αρκεί να το θέλουμε.

Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ;

Πέρυσι τέτοια μέρα άμα μου έλεγε κάποιος πως πρόκειται να μειωθούν συντάξεις, επιδόματα και όλα αυτά περί μνημονίου και τα τοιαύτα, θα τον έλεγα το λιγότερο φαντασιόπληκτο  και μπορεί να έβαζα και στοίχημα ότι κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν  να συμβεί.
 Σήμερα δηλώνω ότι περιμένω τα χειρότερα.
 Ό,τι και να μου πουν θα το πιστέψω.
Και χρεοκοπίες και επιστροφή στη δραχμή και το σενάριο (είχα λυθεί στα γέλια όταν το πρωτοάκουσα), πως κάπου στις Ινδίες τυπώνονται οι δραχμούλες μας...... για πιο οικονομικά.
Φως δεν βλέπω από πουθενά, το μυαλό μου τριγυρνάει στους ανέργους που όλο και πληθύνονται και στο τι θα κάνουν αυτές οι στρατιές του χρόνου τέτοιον καιρό, που δεν θα παίρνουν πια το επίδομα.
Η πενία τέχνες κατεργάζεται ναι, η κρίση οξύνει την κρίση θα συμφωνήσω, βλέπεις τη ζωή με άλλο μάτι- το δεξί;- μέσα από δεινά, μάλιστα, μα όλα αυτά δε γεμίζουν στομάχια δεν πληρώνουν νοίκια και κοινόχρηστα, άμεσα τουλάχιστον.

Γι αυτό και όταν άκουσα από μια φίλη ( γειά σου ρε Σέβη)  πως λύσεις στο αδιέξοδο,  θα επιχειρήσουν να δώσουν Γαβράς, Γλύκατζη-Αρβελέρ και Σερέφας στο Βασιλικό Θέατρο το Σάββατο το απόγευμα με συντονιστή την εφημερίδα Μακεδονία, έσπευσα ελπίζοντας.
Κάτι τέτοιο άκουσα και σε ανακοίνωση  ραδιοφώνου.
Τελικά όμως το θέμα ήταν : Αν η Ελλάδα είναι τόπος καταγωγής ή τουριστικός προορισμός ή πέρα και πάνω από αυτά μία ιδέα.
Η κυρία  Αρβελέρ, ο κ. Γαβράς και ο κ.Σερέφας καλέστηκαν  να αναπτύξουν έναν μονόλογο για να απαντήσουν.
Ο Γαβράς έλαμψε (sic) δια της απουσίας του, ο Σερέφας επιχείρησε να διαβάσει ένα μονόλογο εν είδει θεατρικού κειμένου, όπως επεξήγησε,  και,  η κυρία Αρβελέρ μας τόνωσε το ηθικό ξεναγώντας μας στο ελληνικό μεγαλείο ανά τους αιώνας.
Πολύ καλά και άριστα όλα όσα ακούστηκαν, κούρασαν μερικά αυτιά οι αλληγορίες του γνωστού συγγραφέα (έτσι εξηγείται το επιχείρησε) και χάιδεψαν όλων οι αίνοι της διεθνούς εμβέλειας βυζαντινολόγου.
Δυστυχώς δεν είχαν σχέση με αυτά που εγώ περίμενα.
Άλλο θέμα ανέμενα, άλλο μου προέκυψε.
Δεν θα πω πως πήγε άχρηστο το απόγευμα μου, αναρωτήθηκα όμως πόσα χρήματα δαπανήθηκαν για αυτό και αν θα έχουν αντίκρυσμα στη χώρα μας.

Φοβάμαι μήπως, όσον αφορά την Ελλάδα , από το θέμα της ημερίδας  απομείνει μόνο η ιδέα.




Επείγον και σημαντικό, κλικάρερτε.

Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

INTIMACY

Το τελείωσα το "οικείες απιστίες"


 


intimacy ο τίτλος στο πρωτότυπο,

που μεταφράζεται αν δεν κάνω λάθος οικειότητα.
Κατ εμέ, ατυχής η απόδοση.
Ο ήρωας δεν είναι βέβαια και κανένας πιστός, αλλά όπως το είδα εγώ, το κεντρικό "δίδαγμα" δεν είναι τόσο το ζήτημα της μοιχείας, ούτε ο θεσμός του γάμου, αλλά πόσο έτοιμοι είμαστε να έρθουμε κοντά με τον - την συμβία μας.
Αν και ο ίδιος ο συγγραφέας
σε μια συνέντευξη του λέει: «H διάλυση των οικογενειών είναι ένα από τα βασικά θέματα της εποχής μας. Όπως είναι και η θέση των παιδιών στη ζωή μας, η εξουσία που τους δίνουμε μέσα απ' αυτά που κάνουμε. Δεν πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που λέει απλώς "Ας κάνει ο καθένας ό,τι θέλει". Είναι ένα μυθιστόρημα που μιλά για τη σύγκρουση ανάμεσα στην ανάγκη να είσαι καλός πατέρας και συγχρόνως καλός σύζυγος. Μπορείς να είσαι και τα δύο; [...] Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να ξεφύγουν, αλλά δεν μπορούν. Ίσως το βιβλίο αυτό τους κάνει ν' αναρωτηθούν πώς θα ήταν η ζωή τους αν τελικά ξέφευγαν...».
Αν τελικά, λέω εγώ, ξέφευγαν οι άνθρωποι αυτοί από το γάμο τους, με τις σκέψεις, τις επιθυμίες, τις φοβίες και ανασφάλειες που έχει ο ήρωας αυτού του βιβλίου, θα έβλεπαν πως δεν ήταν ο γάμος το πρόβλημα τους, αλλά ο εαυτός τους.
Μέσα από τον μονόλογο του ήρωα, αυτό κατάλαβα.
Μπερδεμένο κουβάρι και οι σκέψεις του και και συναισθήματά του.
Στο βιβλίο φαίνεται πως τον τρομάζει η οικειότητα με τους άλλους, αλλά η πραγματικότητα είναι πως τον τρομάζει η γνωριμία του εαυτού του.
Εξαιρετικό το βιβλίο, καλογραμμένο, σαρκαστικό, έξυπνο, σημερινό.
Αντανακλά τα προσωπικά και κοινωνικά μας αδιέξοδα με ενδιαφέρουσα γραφή.

Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010

ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΟΙ ΓΑΜΟΙ

Το ενδιαφέρον των ακαδημαϊκών ερευνητών εξάπτεται ολοένα και περισσότερο από τα ζευγάρια που είναι πολλά χρόνια παντρεμένα, υποβάλλοντας τα σε τεστ ή ακόμη και εγκεφαλογραφήματα, για να διαλευκανθεί το μυστήριο της αγάπης που αντέχει στο χρόνο.
Μέσω τηλεφωνικής έρευνας, συγκεντρώθηκαν 274 άντρες και γυναίκες σε μακροχρόνιες σχέσεις.
Προς έκπληξή των ερευνητών, διαπιστώθηκε ότι περίπου το 40% των συμμετεχόντων εξακολουθούσαν να είναι τρελά ερωτευμένοι με τον σύντροφό τους. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι υπόλοιποι ήταν δυστυχισμένοι. Πολλοί εξ αυτών αντλούσαν μεγάλη ικανοποίηση από τη σχέση τους και παρέμεναν ερωτευμένοι, απλώς όχι τόσο έντονα.
Σε άλλη μελέτη, 17 άνδρες και γυναίκες που ήταν τρελά ερωτευμένοι δέχτηκαν να υποβληθούν σε εγκεφαλογραφήματα, προκειμένου να διαπιστωθεί πώς απεικονίζεται στον εγκέφαλο ο διαρκής έρωτας. Οι συμμετέχοντες, που ήταν παντρεμένοι κατά μέσω όρο επί 21 χρόνια, έβλεπαν μια φωτογραφία του/της συζύγους. Για να υπάρχει μέτρο σύγκρισης, τους έδειχναν και φωτογραφίες δυο φίλων τους.
Σε σύγκριση με την αντίδραση τους όταν έβλεπαν τους φίλους τους, η θέα του/της συζύγου ενεργοποιούσε περιοχές του εγκεφάλου που συνδέονται με τον έρωτα, με την ίδια ακριβώς ένταση που ενεργοποιήθηκαν και στους εγκεφάλους ζευγαριών που είχαν ερωτευθεί πρόσφατα όταν υποβλήθηκαν στην ίδια εξέταση. Ωστόσο, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι στα μεγαλύτερα ζευγάρια ενεργοποιούνταν και περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με το συναισθηματικό δέσιμο, γεγονός που υποδεικνύει ότι η ικανοποίηση και το πάθος στο γάμο μπορούν να συνυπάρχουν χωρίς το ένα να αποκλείει το άλλο.
"Νιώθουν την ευφορία, αλλά παράλληλα νιώθουν την ηρεμία και την ασφάλεια που νιώθουμε όταν είμαστε συναισθηματικά δεμένοι με κάποιον" αποφάνθηκαν οι ερευνητές προσθέτοντας πως ήταν ενδεικτικό ότι φρόντιζαν τη σχέση.




Στην Έρη και σε όσους νιώθουν έτσι.



Χρόνια σου πολλά!!!!